۲۴ ساعت

04 نوامبر
۱ دیدگاه

دزدِ آتش

هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  ۱۴  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۴  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در اسطوره های یونانی پرومته یا پرومتئوس، آتش را که زئوس (خدای خدایان) از انسان دریغ کرده بود، از او دزدید و برای انسان داد. آتش یعنی روشنایی، خرد و زندگی.

به فرمان خدایان پرومته بخاطر این سرکشی اش در غار کوهی به چهارمیخ کشیده شد و کرگسی یا عقابی وظیفه یافت تا در فاصله های زمانی به سراغش برود و زخم جگرش را تازه نگهدارد.

 تا اینکه….

. پرومته یا «دزد آتش» مظهر فداکاری در راه انسان است. این شعر تقریباً سی سال قبل سروده شده است.

           دزد آتش

 

 ما    دزد   آتشیم  ،   آتش     زنید  ما را

 در چار میخ سازید، این قلب و  دست  و پا را

 ما دزد  آتشیم   ،  جنگیده    با   خدایان

 زخم جگر گرفتیم، این زخم  بی شفا را

در   غار  کوهی   تنها   افتاده  جاودانیم

جز  کرگسی که  آید ، گیرد  ز ما   بها را

 خاموش و هم فراموش، دنیای غم در آغوش

 اما به سینه جوشد، عشق تو ای نگارا

 یک شهر های و هوییم، صد بحر جستجوییم

 در این سکوت   بشنو این نعره و ندا را

گر   زخمی  جفاییم  ، دریای  از  وفاییم

ای کام تشنه می نوش، جامی ازین وفا را

 

               فاروق فارانی

 

یک پاسخ به “دزدِ آتش”

  1. admin گفت:

    استاد گرامی بسیار زیبا سرودید ، سعادتمند وکامگار باشید.
    باعرض حرمت
    قیوم بشیر هروی

دیدگاه بگذارید

لطفاً اطلاعات خود را در قسمت پایین پر کنید.
نام
پست الکترونیک
تارنما
دیدگاه شما