نفرت از برتری جویی!
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۷ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۶ جنوری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
بیزارم از قلم به دستان خودبین و متکبر، آنان که با داشتن دانش و آگاهی، گوهری به ارزشمندی وقت خویش را در راه توهین و نمایش برتری بر دیگران هدر می‌دهند.
چنین افرادی گمان می‌برند که با رفتار متکبرانه و نگاه تحقیرآمیز می‌توانند جاودانه شوند.
بی‌آنکه دریابند سرانجام شان همچون برگ زرد پاییزی است که از برگه‌ای تقویم زندگی جدا می‌شود و در طوفان فراموشی گم می‌گردد.
شاید نامشان برای مدتی کوتاه بر زبان‌ها جاری بماند، اما قلبی از محبت برای آنان نه تپیده و خاطره‌ای از احترام به آنان در اذهان باقی نخواهد ماند.
اینان، در واقع، به دست خود، مسیر انزوا و نابودی اعتبارشان را هموار می‌کنند.
من، به‌عنوان انسانی اندک‌دان، با تکیه بر تجربیات محدود و دانسته‌های ناچیز خویش در عرصه نوشتن و سرودن، به این باور رسیده‌ام که در پهنه بی‌پایان شعر و نویسندگی، صداقت و سادگی، چون گنجینه‌ای گران‌بهاست.
هرچه نویسنده با روراستی بیشتری از فراز و فرودهای زندگی و اجتماع سخن بگوید و در رفتار خویش تواضع و فروتنی را پیشه کند، نه‌تنها کلامش در قلب مردم جای می‌گیرد، بلکه نام او نیز در جان‌ها و خاطره‌ها ماندگار خواهد شد.
در نهایت، حقیقتی آشکار و انکارناپذیر پیش روی ما قرار می‌گیرد:
ماندگاری و قدرت یک نویسنده یا شاعر، نه در تکبر و نمایش برتری، بلکه در صداقت، فروتنی و انعکاس واقعیت‌های ناب و بکر زندگی پنهان است.
تنها زمانی که کلامی از اعماق دل برخیزد و صداقت آن، زلالی روح را به مخاطب منتقل کند، می‌تواند در قلوب انسان‌ها جایی ابدی بیابد.
چنین فردی، با فروتنی و احترام به ارزش‌های انسانی، نه‌تنها از اعتبار و اعتماد مردم بهره‌مند می‌شود، بلکه همچون چراغی روشن در تاریکی‌های زندگی، مسیری الهام‌بخش برای دیگران می‌گشاید.
شاعر یا نویسنده‌ای که حقیقت زندگی را با زبانی ساده، اما عمیق به تصویر می‌کشد، در واقع درختی است که در سایه‌سارش آرامش و اطمینان برای نسل‌ها فراهم می‌آورد.
او به جای اینکه به دنبال تحمیل خویش باشد، در میان مردم به جستجوی معنا می‌پردازد و نامش، نه به خاطر بزرگی ظاهری، بلکه به سبب بزرگواری باطنی‌اش، بر زبان‌ها جاری می‌شود.
این انسان‌های وارسته‌اند که اثری ماندگار در تاریخ بشریت به‌جا می‌گذارند، زیرا آنچه از دل برآید، هرگز در گردباد فراموشی گم نمی‌شود.
به راستی، چه زیباست آنکه با هر کلام و قدم خویش، نه برای اثبات خود، بلکه برای بهبود پیرامون جهان تلاش می‌کند.
چنین کسی، نه تنها در قلب مردم جاودان می‌شود، بلکه در گستره زمان، همچون نسیمی معطر، همواره یادش ماندگار و نامش ستوده خواهد بود.
نویسنده:
احمد محمود امپراطور
۱۴۰۳خورشیدی
محمود جان عزیز قلم زیبا و احساس پاک تانرا می ستایم ، موضوع با اهمیتی را یادآور شدید ، کامگار باشید.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی
به نام خالق اندیشه و قلم
شاعر فرهیخته، نویسنده‌ی توانمند و مدیر محترم سایت وزین «۲۴ ساعت»، جناب استاد قیوم بشیر هروی بزرگوار
با درودهای بی‌پایان و سپاس بی‌کران از حضور پرمهر و گران‌قدرتان،
قلمی که در دستان توانا و پرصلابت شما می‌درخشد، منشأ نوری است که راه‌گشای ذهن و روح انسان‌ها بوده و آینه‌ای از زیبایی‌های اندیشه و هنر را به تصویر می‌کشد.
از زحمات شما یکجهان ممنونم.
همچنان محمود جان عزیز چنین قلمی در دستان هنرمند شما قرار دارد و باعث افتخار است که شاعر گرامی ، نویسندهء توانا و هنرمند خوش ذوقی را با خود داریم ، مؤفق باشید عزیزم.
تحلیل بسیارعالی وآموزنده
تنها چیزیکه از جهل خطر ناکتر
است تکبرهست.