۲۴ ساعت

اندکی از دردهای مردم داخل وطن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۶ ثور  ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

اندکی از دردهای مردم داخل وطن

مشکلات گوناگونی ملیارد ها انسان را در جهان، رنج میدهد. رنج فقر وتنگدستی، در چهره ی بی نانی، بی دوایی، بی سرپناهی، دیدن مرگ زودرس کودکان و جوانان ظاهر می شود. آنسوی دیگر، شرکت ها و مؤسسات سرمایه اندوز، قشری را چاق تر و حریص تر در بلند جای های تصمیم گیری می نشاند. قشری که از وارد بازار کردن تلفون تا سلاح انسان کشی و رسانه های مشغول به تولید دروغ، عوامفریبی و در واقع پنهان کاری ریشه های مصیبت ها را نیز در اختیار دارد. نمونه یی را اگر از میان انبوه نمونه ها بیاوریم، نمونه ی افغانستان و فلسطین است. قشردارنده ی قدرت تصمیم، ایجاد رنج گستری می کند، بعد با استفاده از رسانه های به  ظاهر مستقل، بر اعمال حتا جنایت آمیز سرپوش گمراه کننده می نهد.

همانگونه که گواه بودیم، با آدمکشان اخته شده با مزدوری، بی رحمی، تبعیض های گوناگون پیمان بستند، راه دوباره رفتن و دادن قدرت به آنها را هموار کردند، سلاح سرکوب ها را در اختیار آنها گذاشتند. بعد بازی محیلانه را روی صحنه آوردند. به رسمیت نشناختن گروه ستمگر جاهل همراه با فرستادن معاش سرخمی و مزدوری.

رنج این همه دشواری هایی را که چنان رویکرد با خود می آورد، آن ملیون ها انسانی بردوش دارند که در داخل کشور زنده گی می نمایند. گمانی نیست که اندوه و رنجی بخشی از خارج نشینان را نیز آزار میدهد، اما زمین آنجایش می سوزد که در آتش است.

ادای دین و انجام امکان میسر برای خارج نشسته گان می تواند این وظیفه باشد که واقعیت های داخل کشور، با امانتداری بازتاب بیابند. نخستین موضوع، پذیرش ویا عدم پذیرش ابعاد تبعیض گروه جاهل وستمگر طالب است که مرز اشخاص و نهاد های داخل و خارج را تعیین می کند. آنانی که کوری چشم خود و ندیدن مظالم و ستمگری طالبان را انتخاب کرده، بر دهان قفل نهاده اند، در خفا، لابی های بی آزرم این گروه هستند.

آنانی که از درد ها و اشکال ستم و ظلم طالبان می گویند، آنانی که درس و کار را برای دختران و زنان حق مسلم انسانی یافته اند، آنانی که تمامیت خواهی را نمی پذیرند و به نقش آرا وعقاید شهروندان باورمند هستند، آنانی که دیگر اندیش را تحمل نموده و سلاح خشم وسرکوب را به رخش نمی کشند، آن انسانها ونهاد هایی که استعداد سالاری ارج می گذارند و… زمانی می توانند کارآیی میسر را نشان بدهند که از مشغولیت های زیانبار و مایوس کننده نیز دوری بجویند. بخش وسیعی از مردم داخل کشور با سینه های پردرد و رنج آمیزدر وضعیتی به سر می برند که امکان فریاد بر آوردن از مظالم را ندارند. زیرا با گروه بسیار بی رحم و ناتوانی های خودی مواجه هستند. هنگامی که در رسانه های خارج کشور، از درد ها و رنج های مردم، بدون مانع سخن می رود، معلوم است که بر دل آنها(مردم دردمند داخل وطن) می نشیند. اما وقتی می شنوند ویا می خوانند که در خارج کشور، تعدادی بهره مند از امکانات  و نبودن در دل دشواری ها، به ادبیات تشنج آمیز، به فحاشی، توهین وتحقیر، ترور شخصیت و… روی آورده اند، به درد ها ورنج های آنها افزوده می شود. این ادعا را گزارش های بسیاری بار آورده اند. سخنی از یک هموطن داخل کشور است که: «طالب هزار مشکل برای  مردم، وطن و نسل بعدی با خود آورده است، اما وقتی سخنان و نوشته های جنجالی و متأثر کننده ی وطنداران خارج نشین را می شنویم، نمک بر زخم های ما می شود.»

دریافت این سخنان و جلوگیری از تشنج های یأس انگیز وخشنود کننده ی دشمن، از یکی از دردهای آن دردمندان می کاهد.

نصیر مهرین