۲۴ ساعت

مادر

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مادر

تویی  جان  و  جهانم مادرِ من

عزیزِ   مهربانم     مادرِ   من

 تو  کردی  آرزوهایت   نثارم

 فدای   قهرمانم  ، مادرِ  من!

حضور تو  شمیم    ناب  دارد

 جمالت نور عالم    تاب  دارد

 من از متن  وجودت  جان گرفتم

وجودت   جوهر   نایاب  دارد

نمِ اندک  به   چشمانت  نبینم

 لباس  درد  بر   جانت  نبینم

دلت لرزد  به  هر لرزیدنِ من

گهی ، هرگز   پریشانت  نبینم

فرحت – رحمان

۱۲ می ۲۰۲۴

پرتوِ عشق

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پرتوعشق

ما تابنده ترین واژه های عشق

ما اسطوره های بی مانند احساس

ما خدایان هم آغوشی های پرصدا

و ما بازماندگان صمیمیت های دلپذیر

در کدامین سرزمین پیدایت کنم؟

ای واژه زنده تر از ایمان!

ترا باوری نیست مگر مرگ عشق

در دشت های سبز و بیکران!!!!!!!!!!

من در بلوغ احساس همیشه عاشقم

من در بلوغ زندگی به تو وابسته ام

و من در بلوغ آغوشم گلی کاشته ام

با برگ های( سبز و آبی و کبود- زرد و نیلی و بنفش)

و من در بلوغ ادراکم به هیچ پیوسته ام

و هیچ من پر از قصه های گرم و جاودانه است

و هیچ من پر از شعله های عاشقانه است

صدای پیری بگوشم زمزمه میکند

آهنگ دلخراشش با الهه موزیک(ایوترپیه) بیگانه است

و در سرزمین خشونت ها جاودانه است

و من در بلوغ احساس همیشه عاشقم

و به موزیک دلنواز دلم گوش میدهم

که هنوز سیتارش با ویولن هم نواست

و پیانو ترا بخواب می برد

و من در بلوغ احساس همیشه عاشقم

و ترا حس می کنم با تمام وجود

و خوب می بینمت

و خوب می بینمت

که به آغوش هم پناه می بریم

و تو آن پرتو عشقی که از دور ها می تابی

و برای هم قصه های (هزار و یک شب) را تکرار می کنیم

و نغمه های ما هنوز عاشقانه است

و چون اسطوره های کهن صادقانه است

و هنوز دلنشین تر از تمامی قصه های کودکانه است

ما تابنده ترین واژه های عشق

ما اسطوره های بی مانند احساس

ما بازماندگان روز های رخشنده

 خوب می دانیم

خوب می دانیم

که فرصت کم است

و زمان زیادی به آخر راه نمانده

و من هنوز می سرایم

و تند تند می سرایم

آخرین گفته ها را باید گفت

آخرین پیام ها را باید زنده کرد

و آخرین قصه ها را….

و میدانم که فرصت زیادی نمانده

تا بتو گویم محبت را

تا در سفره ات بچینم عشق را

با زبان سادگی هام

با زبان دلبستگی هام

و با زبان پاکی هام

و میدانم که فرصت کم است

و من در حادثه ی دلنشین یک زایش

از انسان عبور کردم

از آسمان گذشتم

و آنگه در چشمان عشق نوری دیدم

درخشانتر از خورشید

و گویا تر از قصه های من

که تو در هر گوشه اش می نوازی-

عشق را و زیستن را

و هم آغوشی را در باور های راستین

آری عزیز!

و آنگه در چشمان تو نوری دیدم

انگارکه سالهاست در دلم می نوازی

آرام آرام

ای غریبه ی آشناترینم!

و من ژرفتر به سراغت می روم

تا در قهوه ی چشمانت

الماس زندگی را پیدا کنم

هما طرزی

۱ اکتوبر ۲۰۲۳

نیویورک

بیکار و پریشان

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بیکار و پریشان

 من خانـه نشیـن استـم  بیکـار و پریشـانم

از نقــد نمـی ترسـم از قـرض  گریزانـم

یکسـو غـم نـاداری  یکسو  غم  معشوقه

یارب چـه کنـم چـاره ایـن  درد فریمـانم

هرصبـح که بـرخیـزم غـم های جدید آید

غـم بـر سَرِ غـم بـارد  تـا  شـام غریبـانم

درکوچه و پس کوچـه هـرروزقـدم دارم

من  عـابـر گـم  گشتـه  مقصـود  نمیدانم

هرگـز نکنـم شکـوه از جور خلای جیب

من غیـرت وجـدان را ،در بـاد نریزانـم

بـا  قـامت   بشکستـه   نالیـدم  و غلتیـدم

لیکـن  نکنـم  سـر خـم  در  پای  رقیبانم

آواره و مسکینـم  در خویش سفـر کردم

ازسـوز و  گـدازِ   دل می نالـم و گریانم

با هرکه طرف گشتم با کس نشدم همسر

بازیچـه ی  طفـلانـم  هـم  پـای ضعیفانم

در کشـور جـان  مـن  افتـاده  سیه  سایه

سرد است جهـان دل ،از جـور  رفیقـانم

درمجمـرهجـرانم می سوزم و می سازم

خاکستـر عشـق  استـم  در  راه  فقیـرانم

کوه غـمو  اندوهـم   مردانـه  نگـه دارم

یک  سینه  سخن دارم  در چشم  یتیمانم

من بیخود ورنجورم ازوضع ادب دورم

زندانـیِ تشـویشـم، از خویـش  هراسـانم

اسرار عـدم خوانـم  در جیفه ی این دنیا

من قطـره ی ابحـارم حیرت زده هیجانم

محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

تسکینِ دل

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

تسکین دل

دلم تا کی ز غم  هایت  بمیرد

و دور از چشم زیبایت  بمیرد

 بده تسکین دل  بیچاره ام  را

 وگر نه در قدم  هایت  بمیرد

 دلم رفت از کف و اما  ندانم

چگونه در سرو پایت   بمیرد

 به دل گفتم روم با  دلبر خود

 ولی  نا دیده  دنیایت   بمیرد

نفس بیرون شد آخرای(شکیلا)

 دل از اندوه وسودایت بمیرد

شکیلا نوید

۲۲ جدی ۱۳۹۵

دیارم

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دیارم

درون   سینه ام   را   غم    گرفته
وطن  را  غصه ای   پیهم   گرفته

عزیزان درد غربت  را  چه  گویم
فضای  سینه  را  محکم    گرفته

جهالت    پیشگانِ      میهن    ما
تمام   سر زمینم     سم    گرفته

چنان  بغضی   دلم  را  می فشارد
چراغ    علم   را   شبنم   گرفته

به کی  گویم  ز دردت ای  دیارم
دیارم  را چه   محکم  غم  گرفته

عالیه میوند

۳۰ اپریل ۲۰۲۴

فرانکفورت

چه سُود

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

چه سُود

عُمرِ إنسان در قفس صدسال گرباشد چه  سُود

بال و پر بشکسته بر هر حال گر باشد چه سُود

فرصتِ جولان  و پرواز گر بگیرند از تو باز

سر تا  پایى  وجودت  بال  گر  باشد چه سود

می توان  بر  توسن  آمال سوار  قمچین نمود

آرزو  ها  فاقد  إقبال   گر   باشد   چه   سود

جان  دهى  در عشقِ  میهن اندر این  آوارگى

کشورى بیگانه  فارغبال  گر  باشد  چه سود

دستگیرِ    مردمِ    بیچاره ى    خود   نیستى

دستِ خیرت کوه از هر مال گر باشد چه سود

جُرأتِ امداد و  دست  پیشى  ندارى  بهر کس

اشکِ  تمساح  ریختن  با  قال گر باشد چه سُود

دهر   جایى   امتحان    بندگى   خالق    است

بنده ى  از امرِ حق إغفال   گر باشى  چه سُود

غافل از مرگ در غمِ جمع کردن  مال و منال

همچو قارون غرق و مالامال گر باشد چه سُود

در   بساطِ  خامه ى  ما  روشنایى  بیش نیست

بى ( فروغ ) هر خامه و اقوال گر باشد چه سُود

حسن شاه فروغ

۲۰ می ۲۰۲۴

قمری سرمست

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

قمری سرمست

پرواز کن”قمرىِ سرمست”دل من

 تا …بر  فرازِ  آسمان  پُر  ترانه

از ساحل  دلتنگى ام  پرواز  کردم

 باز آمدم  با  شعر و شور عاشقانه

مى بارم از ابر بهاران چکه چکه !

 گلواژه هاى دلخوشى را در کرانه

 باید درید این پرده ى افسردگى را

 لازم  نمى بینم  دگر  عذر و بهانه

 دمنوشِ داغى ازغزل دم کن بنوشم

دربزم عشقى ، فارغ از دردِ زمانه

محمد میرزایی

۲۲ می ۲۰۲۴

 آلبوم (قمرى هاىِ سرمست )

دامِ عشق

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دامِ عشق

تک بیت چشم های تو پر شور و خواندنیست

در لوح   سینه  نقش  تو تا  مرگ  ماندنیست

پیغام  دل   به   گوش   تو   اول    نمی رسد

این  نامه  ها   برای   تو  آخر   رساندنیست

روزی  به   دام   عشق   گرفتار   می شوی

پایت   به   پای   دار   محبت    کشاندنیست

این  مرغ  دل  که  عاشق تو گشته صاحبش

آن   را  به  باغ  عشق  تو  آخر  پراندنیست

جانی  که  در تن  است  مرا  مبتلای توست

نبضی  که  در دل  است  برایت  تپاندنیست

از بوسه ی  تو صورت  من سرخ  می شود

آن  لاله  ها  به  برکه ی  ما هم  نشاندنیست

تو  صاحب  تمام  تن  و   جان   من   شدی

جزتوکه هرچه است از این درگه راندنیست

# مریم_سپهر

https://t.me/joinchat/AAAAAEiWi7ZUJh3V-jg-lQ

مناجات تصنیف گونه

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مناجات تصنیف گونه

به خدا  هیچ   مرا ،  بی تو   تمنای نیست

هیچ حسرت به خدا، هیچ مرا  جای نیست

در حریمِ  نگهت ، تابِ  نظر   نیست  مرا

پرده بردار ز حُسنِ  تو  ،  دلارای  نیست

عشق و امید و  تمنا ،  همه  چیزم تو خدا

روشنی بخشِ دلم ، غیر  تو همتای نیست

تو کرم می کنی ما ،  بنده  ستمگر هستیم

جمله عالمَ شودم دوست، زتو بخشای نیست

صد جفا دیدهء ، از بندهء  خود خواهِ خود

رحم کردی به من و ، غیر تو وفای نیست

قلبِ من می تپد ، از  بهر   تو  و احمد تو

اشک خونین و بتو ، ناله ام هی های نیست

دلِ من در گروِ ، عشق   تو سوزنده  بوّد

غیر تو نیست مرا ، دلبری   زیبای نیست

انتظارِ  رُخِ  زیبای  تو   را  ،  دیده  کشد

که در آن روز دگر ، دیدهء   بینای نیست

بتِ سیمین بر ” زرغون ” به جهان نیست دگر

هیچ خدایِ  بجز از تو دگر ، خدای نیست

محمد ابراهیم زرغون

۱۹ می ۲۰۲۴

ناروی

جوشیدن

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

جوشیدن

۳۷ الف

 عشق می بارد ز بام  و در  مرا

می کند  دیگر   مرا   دیگر  مرا

نیستم  دیروز  ِعاشق  پیشه ای

می  پرد امروز  ا و از سر  مرا

می کشد  نا  باوری   های   مرا

می برد در  مصحف   باور  مرا

آزمونِ      سخت     بگذشتاندم

 تا  قبول   افتاد   آن   دلبر  مرا

داغ  بودم  داغ   تر  گشتم  مگر

 کوره  کرد  از آهن  آهنگر مرا

 من زجوشیدن چنین خشک آمدم

 عشق   آید  باز  سازد   تر مرا

شکیبا شمیم

دو بیتی های میهنی

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دوبیتی های میهنی

گذشـت ایـام خـوبِ زنـدگـانی

به غربت ازوطن با نا توانی

خدایا از کرم کن ختمِ غربت

رسانـی آخـرم،مُـلک جـوانی

۱۸ اکتوبر ۲۰۲۳

چه خاطره های خوشی که ازوطن دارم

زهــرکنــاروطـن یــاد هــا زرفـتـن دارم

ولـو که قـصـرسفـیـد،هـم شود مسکـن من

نگیـرد جای کلـبـه هـای که دروطـن دارم

۲۵ اکتوبر ۲۰۲۳

زدوری وطـنـم قـلـب مـن گـشته کباب

بگـشتـه دیدگـانـم زیـاد زادگـاه پـر آب

نـمـی رود زســرِحـیـدری یــاد وطــن

ازآنـکه دوری مادر،مـرا نموده خراب

۲۸ نوامبر ۲۰۲۳

خوشا آنوقت که به میهن سروکارم بود

مـیـان همـوطنـان ،بـودن افـتـخـارم بود

زجـور خـائـنـان وطن،شـدم زخـاکم دور

رها کرده به میهن،هرچه داروندارم بود

۲۹ نوامبر ۲۰۲۳

خلیل زاد،ای خلیل زاد،ای خبیث زاد

تــوهــســتـی دشـمــن آبــــا واجــــداد

نـــمــــودی کـــشــــورآبـــائــیــــت را

خـراب وبـی ثــبــات،ازبـیـخ وبـنـیـــاد

۲۹ جنوری ۲۰۲۴

خــدایـا! کی شــوم ازدوری مـیـهـن خلاص

پیشتـرازمـردنم ،زیـن درد بی دمان خلاص

دوری وزیـستـن زمـلک مـادری مشکل بود

کن زلطفت آخرم زین جوربی پایان خلاص

۲۵ اپریل ۲۰۲۴

فراق لوگرم از بس مرا خون جگر کــرده

  شده ایام رفتن، روح من ازتـن بــدرکــرده

هـمـه عـمـرم زیاد مـردم مظلـوم لوگـرجان

وطنداران مرا،مرغی شکسته بال وپرکرده

۲۸ اپریل ۲۰۲۴

خـداونـدا! مـرا رنجـورکـردی

زخاک پاک کشور دور کردی

شب وروزم به غربت یادمیهن

زمهـرویــان زیـبــا دورکــردی

۲ می ۲۰۲۴

چـون یـادکـنم لوگر زیبای وطن 

 میـنـوی جهـان خـطِّ آبـای وطــن

ازلطف خـدا اگرروم روزی آنجا

لذت ببرم زکـوه وصحـرای وطن

۵ می ۲۰۲۴

زمـرگ مـادرم دل در بـرم نـیـسـت

دراین ملک غریبی،بال وپرم نیست

 خــداونـــدا! رســـانـــم قـبــــرمـــادر

که ازدوری قبرش،حالم سرم نیست

۱۴ می ۲۰۲۴

مادران رفـتـنـد و ما هم میرویم

پادشاهان رفـتـنـد وماهم میرویم

ایـن دوروزه دهـردون ناید بکار

خویش واقوام رفتند وماهم میریم

۱۴ می ۲۰۲۴

خداوندا! بس است خواروغریبی

بـه دورازمـیهـنـم، مُـلک غریبی

اگـرمیرم به دوراز خـاک کشور

نداری خاک من در این غریبی

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۱۶ می ۲۰۲۴

سدنی – آسترالیا

فصلِ شتا

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

فصلِ شتا

در روز های  عقده،  تبسم  نوشته کن

بار د گر،  بهار  و   ترنم   نوشته  کن

برچرخ بی مروت و بی مهر و  بی ثبات

لطف خوش و شکیب و ترحم  نوشته کن

هر جا که کار رفته به بن بست و کوتهی

صد ها هزار ،  حرف  تفاهم  نوشته  کن

پایان قصه نیست

    درین پرده ایکه، خوب –

              نقش ترا به جلوه کشیده است

                                   چار سو !

بس کن مکش بسر، زغم و بیخودی سبو

رازی که هست بین همه، گم نوشته کن

فصل  شتا  رسیده  و کمبود  آ رد نیز

تا نو بها ر، یک بغل  هیزم  نوشته کن

یک اجتماع خوب محبت ، تمام ( ما )

از قریه تا به شهر، به مردم نوشته کن

جایکه  سر، مقام  ندارد  به  نزد عقل

تا  نشکنی چو آینه ا ز دم  نوشته کن

نقیب الله رهسپر

 شامل بحر:

مضارع مثمن اخرب مکفوف مقصور محذوف.

( دال ، دم ) در مصرع اخیر، به ضم ادا میشود.

بی مثال

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 بی مثال 

اِنفعال  است ،  اِنفعال  است  ، اِنفعال*

شرمِ  صد  شرمندگی  است  و  زوال

زیبد ای  بنده   ،  به  تو  این   بندگی

می رسی  از  بندگی  ،  بر هر کمال

سعی کن تو ، بر صلات و صوم خود

تا شوی سرخط ، به هرآن قیل  و قال

ماهِ رحمت را ، مبارک  دان  به خود

خیر وافر  داده  حق  ،  بر تو  سوال

مزرع  خود را  صفا و  ،  کِشت  کن

در  دو عالمَ  سایه بان ات  این  نهال

باز  تابِ   معرفت   شو   در  شروق

جلوه ای  آن   کبریا  را  ،  تو  جمال

از جمال  و  از  جلالش  ،  بهره گیر

تا شوی  روشن  ضمیر  و ، بی مثال

حق ترا خلق کرد ، تبارک گفت بخود *

شرم   بادت  ، از   اطاعت  تو  منال

از حرامش  دوری  کن  ،  تا وارهی

فاسدانش  را  ،   مگویی   تو  حلال

از  هزاران   شب  ، بهتر  شبِ  قدر

میرسد هردم  به  تو صد وجد و حال

عشق و عرفان پیشه کن آخر فناست

تابکی غفلت ، به زلف و خط و خال

گلشنِ    هستی  ،  به  خود  آئینه ساز

تا  شوی  سرسبز  ، زرغون  اعتدال

پنجشنبه یازدهم رمضان المبارک

۱۶ می ۲۰۱۹

ناروی – اسلو

اِنفعال = ازچیزی یا امری متأثرشدن ، شرمندگی و شرمنده شدن .

تبارک = آیۀ مبارکه قرآن مجید .

{ فَتبارَکَ اَللهُ اَحسَن الُخالِقین } ترجمه = مبارک باد برمن که چقدراحسن و زیبا آدم را خلق کرده ام .

آتش وعود  !

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آتش وعود  !

من که دلبستۀ  این بزم و سرودم  چه کنم

غــزل و واژه بــؤد  بـود  ونبودم  چه کنم

جـزء اززنــدگی ام شعـر بؤد  خامه  و گل

مگـو بشکن قلمت، است وجودم  چه کنم

شده عمری که دراین ره،  بسی  گام زدم

نـه که آسان دری مقصود گشودم چه کنم

بــوی خوش گــرشنــوی از سخن موزنم

ازفــراق کسی درآتــش و عــودم چه کنم

تا “عزیزه” سخن ازعشق بؤد دردل من

نیست دربیت وغزل حد وحدودم چه کنم

عزیزه عنایت

۴ نوامبر ۲۰۱۷

هالند

امید بهاری

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

امید بهاری

به همسرم

هنوزامید بهاران را

در آغوشم می فشارم

و هنوز با ابر های سپید و پربار

سر آشتی دارم

و هنوز بوی زیستن ها و روییدن ها

مستم می کنند

و هنوز ترا در تقویم سالم می بینم

که با لبخندی از سر مهر

به من سلام میکنی

و می گویی:

هما جونم عید نوروزت مبارک!

هما طرزی

۱۲ مارچ ۲۰۲۴

نیویورک

نوروزی ام برای تو

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

نوروزی ام

 برای تو

به    سیمای  جَمیلت   غم  نبینم

به  چشمانِ   قشنگت   نم  نبینم

اگر خنده به  لب  هایِ تو کم شد

برای  جسم   و  جانم  دم  نبینم

بهار آمد که  میخواهم تو باشی

کنارم ، پیش  من یارم ، تو باشی

به  میهن  با   تمام  زخم  هایش

همه  جا شوق  دیدارم  تو باشی

بیا با  من  دمی   یکجا   برقصیم

به  دور از هر غم  دنیا  برقصیم

که دستت   را  بگیرم  یارِ  جانی

به زیرِ  چشمِ  طالب  ها  برقصیم

فرحت – رحمان

۱۹ مارچ ۲۰۲۴

قسم به عشق

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

قسم به عشق

آن ماه ِ  گل  اندام   چو از  جا برخاست

 از ارزش ِ سرو ِ   چمن  و لاله بکاست

 گفتم که کسی  نیست  چو او  در عالم

گفتا که قسم به عشق حرف تو بجاست

مسعود خلیلی

کنجِ خرابات

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

کُنج خرابات

 ماییم  و همیـن  دار مکافات  و دگر هیچ

این سّرِ  پُر  از شور خیالات  و دگر هیچ

از  خون   دلـم  بستـه  حنـا  پای   قناعت

گفتیم   جوابی   به  سوالات  و  دگر هیچ

القِصَّــه  ز  یوسـف و  زلیخـا  که  بگویم

در کشوَرِ  دل بود و حکایات و دگر هیچ

گویند که عشق  است  رهایی ز دو عالم

شد مسکن من کنج  خرابات و دگر هیچ

در مکتب رندان  نخُـواندیم  به جـز فقر

عرفان و قلندر و کرامـات  و  دگر هیچ

در پرده ی  اوهام  چو بستیـم  یقین را

دل بار شُد از شکّ و گُمانات  و دگر هیچ

یک قطره که گل کرد دراین بحر معانی

در اوج سخن کشت ،م ناجات ودگر هیچ

محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

مست منم مست منم

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مست منم مست منم

 چرخ زنان  برای تو  شور دیگر به پا کنم

 نغمهٔ جان فزای   تو از  جان و دل ادا کنم

 دلبر  با  وقار  من   ای  مهی  گلعذار من

صدقه  شوم  لقای  تو   ناز  ترا  بجا  کنم

 در کوی دلربا روم   باز  کجا   کجا  روم

 کوچهٔ  دلگشای   تو  آب  زنم  صفا  کنم

آب من  و حیات  من نقل  من و نبات من

جان  بدهم برای تو بوسه  به نقش پا کنم

 ار بگوی سحر روم  قند آمده شکر روم

بوسه زنم به پای تو شرط ادب به جا کنم

 عشق من وسیمین تنی چون رقص گل بگلشنی

در کف  بوریای  تو رقص  کنم  سما کنم

 عاشق کو به کو منم  باده منم سبو‌ منم

 از  جهت  رضای   تو  ناز  کنم  ادا  کنم

مست منم مست منم سوخته  می پرست منم

 تا چه زمان  به پای تو شرم کنم حیا کنم

 روح من و طبیب من گلشن و عندلیب من

 مرغ  حرمسرای تو  چهچه زنم  نوا کنم

عاشق با  وفای  تو  مقبول  و با  حیای تو

 رفته  دلم  برای  تو  سر  برهت  فدا کنم

شهناز ناز من  توی  محرم راز من  توی

 واعظ  هر ثنای  تو صبح و مسا دعا کنم

ملا عبدالواحد واعظی

۳۱ ثور ۱۴۰۳

هرات

چشمه سارِ نور

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

چشمه سارِ نور

من از دیارِ   عشق ام ، از  شهرِ آشنایی

 از   برزنِ  محبت ، از کوی   بی ریایی

 از چشمه سارِ نورام،وز تیرگی بدورام

 با چلچراغی از مهر،همزادِ  روشنایی

 دارم به سینه  قلبی، آکنده   از  محبت

 بیزارام از فریب و نیرنگ و  بیوفایی

 در مجمرِ صداقت،با جان و  دل گدازم

در راهِ عشق و ایثار،خود را کنم فدایی

مرغی شکسته بال ام،افسرده و گرفتار

 در آرزوی پرواز، در حسرتِ  رهایی

کنجِ قفس اسیرام،دل از تو  بر نگیرم

جانا بمان کنارم، می ترسم ا ز جدایی.

مریم نوروززاده هروی

چهارم قوس ۱۴۰۱ خورشیدی

بیست و پنجم نوامبر ۲۰۲۲ میلادی

 از مجموعهُ “پاییز”.

هلند

لمسِ دستان تو

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

لمسِ دستان تو

مال رویا شدی  و  گرمی  دستان تو  جا مانده هنوز

دربر سالُن‌ دل  نقشه ی  چشمان  تو جا مانده هنوز

دیدمتبار دگر، گرچه به ا ندازه ی  افسانه و خواب

عطر این خانه که ازگوشه یدامان تو جامانده هنوز

می‌زنی سر به سرایِ من  بیچاره  به  همراهی باد

گذرت ،حادثه از رعشه ی پنهان تو جا مانده هنوز

غنچه ها از کششِ خنده به لبهای تو، آن هدیه ی مهر

هوس بوسه از آن گونه ی رخشان تو جامانده هنوز

حال از دیده نهانی  و حضور  تو فقط  رویایی ست

لحظه ها  هر طرفی  یاد  فراوان  تو  جامانده هنوز

احمد هنایش

۹ جنوری ۲۰۲۴

اسلام آباد

ایشته خا شُد

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ایشته خا شُد

(به لهجه ی شیرین هراتی)

غریبُم  اینجی از شهرِ  هراتُم
مه از  شهرِ قناویز   و  قناتُم
دلُم تنگه چری پِنوم  کُنُم هَی
مه آمُخته به نُقل  و به  نباتُم
دِلُم مُخ مُخه مِشه  یک چَکَرِ
مه عاشق عید و شب های براتُم
اگی باز یک بُجولی  وَرنَتوله
بزودی راهیِ  شهر  و دهاتُم
برابر  می کنم   شعر  ازاَلیده
مه عاشق لهجهء  خوبِ  هراتُم
اَنه ایته  دگه و ایشته خا شُد
که   هَی    ردَ    برَدَ  کلماتُم

پروانه شیرین سخن

اینجی: اینجا
پِنوم: پنهان
آمُخته: عادت
مُخ مُخه: خواستن، هوس کردن
بُجول وَرتولیدن: منظور از کار یا حرف تازه ای که معمولا خلاف میل  باشد
ازاَلیده: از قصد، قصدا
انه ایته: و اینطور
ایشته خا شد: چطور خواهد شد

تکیه به بیگانه یا نیروی خودی؟

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

تکیه به بیگانه یا نیروی خودی؟

 ( یک اشاره ی کلی)

پرسش بالا در زمانی مطرح میشود که انبوهی تجارب از تکیه به بیگانه و پیامد های آنرا داریم. در واقع تاریخ به ویژه چند دهۀ پسین کشور ما وسایر کشورهای جهان، تجاربی را در اختیار نهاده اند که در این زمینه سزاوار توجه و درس گیری است.

مفهوم تکیه به بیگانه با مشخص نمودن چهره و خواستگاه آن، می تواند، پاسخ دقیق و واضح به پرسش بالا بدهد. به این معنی که اگر دولتی برای پیشبرد برنامه های اقتصادی وغیره، تکیه گاه و منبع دریافت توان ونیرو را کشور و یا کشور های دیگر انتخاب می کند، به چارچوب بحث متفاوت تری در مقوله ی وابسته گی نیاز دارد. چنین تجاربی را نیز افغانستان به قدر کافی برای درس اندوزی دارا میباشد.

اگر قرار بوده است گروه ها و سازمان ها و یا احزابی، با تکیه بر امکانات سازمان ها و یا دولت های دیگر، ساز و برگ وفربهیی به دست بیاورند و آورده اند، آن تجارب را نیز بسیار داریم .

نمونه ی دیگر را در چهره ی افراد واشخاصی میتوان نشانی نمود که به دلیل علاقه به جاه ومقام، شهرت و امتیازهای متنوع، حتا حاضر بوده اند، رذیلانه ترین تکیه گاه را از راه پذیرش عضویت سازمان های امنیتی دیگران بپذیرند.

همینطور گونه های تصورات و علایق با میزان های متفاوت که حاکی از توضیح سیاسی چنین مقوله اند، طرف توجه می آیند.

اما در این نبشته، اوضاع کنونی و گوشه یی از توقعات و نیازهای آن نیروهایی را طرف توجه قرار میدهیم که تمامیت خواهی گروه ستمگر وغیر قابل تحمل را نپذیرفته و دست اندر کار سازماندهی، رشد ونمو و توان یابی بهتر مبارزاتی علیه آن گروه مزدور می باشند. در این راستا مسلم است که در هر مورد و نشان دادن مقطع خاص، تجارب تکیه توهم آمیز پیشینه بر بیگانه نیز ظاهر می شود.

امروز، هسته ها، افراد، جبهات، و محافل بسیاری در داخل و خارج کشور، بنابر برداشت های نسبتاً همسان و یا متفاوت، حکومت جبار وستمگر طالبانی را نمی پذیرند. این عدم پذیرش میتواند خط قرمز نخستین باشد.اما نیاز های عملی مطالبات دیگری هم دارند. از جمله آن نگرانی هایی که تجربه ی اتکا به بیگانه نشان دادخ است که مبادا تکرار شود.

این دونوع نگرانی عبارت اند از:

• چشم امید وتوقع داشتن ازافراد ومحافل فساد گسترکه با فرو بردن سر تعظیم به هر امر ونهی بیگانه خوی گرفته وبه آن معتاد شده بودند. تولید شده ی همان کارکردها بود که راه رابرای آوردن طالبان هموار کرد.
• هسته ها ومحافلی که در آغاز کاراند، از همدیگر پذیری، از تحمل سیاسی، از دسترسی به عدالت مورد نیاز وطن در همه زمینه ها صحبت میکنند، اما همزمان توقع بیشتر را از نهاد ها و کشورهای جهانی در میان می آوردند. هرگاه اشاره یی از یکی از کشور ها می بینند که اندک شکایتی از طالبان دارد، به آن دل می بندند و گرویده ی آن شوخ چشمی می شوند. بدون توجه به صد ها رشته ی دوستی آن کشور با طلبان. در واقع چنین چشمداشتی، از آغاز بار توهم وانحراف را بردوش آنها میگذارد.

بهره گیری از تضادهای منطقه یی و جهانی، امکانات برای کاربرد های تاکتیکی، زمانی فراهم می شود که نیروی منسجم و دارنده قدرت مردمی با قد رسا وعاری از آلوده گی های شناخته شده محافل وابسته، تبارز بیابد. آنچه را که اکنون نمیتوان با جزییاتش مطرح کرد. در این مقطع مرزبندی با آنانی مهم است که با فرهنگ سیاسی تکیه به بیگانه به هر قیمت اخته شده اند و پاسخ آسان، ساده و آماده یی دارند که بدون اتکا به قدرت خارجی کاری نمیشود!

یکی از ملزومات به نیرو تبدیل  شدن، هسته ها و محافل مردمی در اوضاع کنونی این است که از تعدد مراکز بکاهند. کاستن تعدد مراکز مستلزم توافق روی نکات مشترک است. ازینرو هیج توجیهی پذیرفتنی نیست که تکروی های محافل دارنده ی نکات مشترک اما جدا رونده را تایید کند. عارضهی آسیب زای تکروی این دورنما را تصویر میکند که انرژی محافل معتاد به آن هدر میرود وسرانجام با انحلال و یأس زده گی فعالان آن نشانی از آن دیده نمیشود.

به طور مثال، این مهم اگر امروز در پیش روی زنان مبارز میهن ما که یکی از افتخارات تاریخ را رقم زده اند، صمیمانه پذیرفته نشود، بسیار محتمل است که دورنمای تأسف باری را در چشم  انداز بگذارد. مخالفت جدی با اپارتاید جنسیتی طالبان، نیاز به تشریک مساعی همه آنانی دارد که این تبعیض وحشت آمیز را نمی پذیرند. در کنار باهم آمدن، مکمل همدیگر شدن، نکات مشترک را به همگامی های مشترک سپردن، توان و ایجاد فضایی را درچشم انداز میگذارد که جلب وجذب بیشتر را در پی دارد. با توان و تبارز نیروی چشمگیر، جلب توجه مردمان  ونهادهایی نیز میسر می شود که اپارتاید  جنسیتی را بازتاب بدهند.

این شیوه ی کار، بنیاد های اصل اتکأ به خود را با تمام زحمت آمیزی هایش شکل میدهد.

بمناسبت سی و هفتمین سال شهادت استاد شهید عزیزالله مبشر.

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بمناسبت سی و هفتمین سال شهادت استاد شهید عزیزالله مبشر.

خاک  کشورم  امشب    رنگ   دیگری  دارد

هر طرف  بخون   خفته   تازه   پیکری دارد

ز آتش   نفاق   و  کین  آه   و  ناله  می بارد

کودک  و زن  و مردش   دیده ای تری دارد

میکشند به خاک و خون بس ستاره ها هردم

آسمان   نیلگونش   ماه    و   اختری   دارد

از سکوت مرگبارش  غصه  و غم است پیدا

هر طرف دلی پر  خون    گریه  مادری  دارد

قیوم بشیر هروی

۳۱ ثور ۱۴۰۳ خورشیدی

ملبورن – آسترالیا

در شرایطی که  سیل بنیان کن جهل و ظلمت با نظرات ،افکار و عقاید باطله اش موج فزاینده ای را برای تسلط بر ارزش های والای انسانی در تمامی اکناف عالم روی دست گرفته و هر آئینه می خواهد بشریت را به گودال نیستی  و نابودی بکشاند و اصول و پایه های مکتب انسانیت و نهضت های آزادی بخش را  فرو ریزد و با همکاری همه جانبه ی مثلث شوم  استعمار ، استحمار و استثمار، این برده فروشان حرفه ای  به طرق مختلف در تلاش اند تا  ملت های محروم را  به زیر یوغ  خویش بکشانند ، انسان های آگاه  با درک حقایق عینی جامعه  در مقابل مکتب   ، وطن ، ناموس و فرزندان خویش احساس مسئولیت نموده و دست به قیام و مبارزهء همه جانبه می زنند  .   

 آری ! با کودتای منحوس هفتم ثور ۱۳۵۷ خورشیدی که آغازی بود برای اشغال کشور عزیز ما توسط ارتش سرخ شوروی  و به وجود آمدن جو اختناق و خفقان آور بر سرزمین ما ، جنبش های خود جوش مردمی تشکیل یافته ، دست به قیام زده و به مبارزه علیه استبداد و بیدادگری پرداختند . مقاومت سرسختانهء نیروهای آزادیبخش در سرتاسر افغانستان شدت گرفت و بیش از یک ونیم میلیون انسان جان های عزیز شانرا دراین راه فدا نمودند . در میان این فداکاران و جانبازان قهرمان یکی نیز استاد شهید عزیزالله مبشر بود که با تلاش های پیگیر و سازمان یافته به مقاومت در مقابل نیرو های مستبد و مزدور اجنبی پرداخت تا بالاخره جان عزیزش را دراین راه فدا نمود.

آری ! استاد شهید  مبشر در سال ۱۳۲۷ خورشیدی در یک خانوادهء فرهنگی ، مؤمن  و متدین دیده بجهان گشود که اورا عزیزالله نام نهادند. پدر مرحومش همت علی نام داشت که در تربیهء سالم فرزند دلبندش سعی فراوان بخرچ داد و او را در سن ۶ سالگی شامل مکتب نمود.              

عزیزالله مبشر در حالیکه هنوز پانزدهمین بهار زنده گی اش را سپری ننموده بود  دست اجل سایهء پدر را از روی سرش گرفت و با مرگ پدر مسئولیت سرپرستی فامیل بدوش او افتاد و ناگزیر نصف روز را برای امرار معاش کار مینمود و نصف دیگر روز را به تحصیل می پرداخت.         

شهید مبشر از لیسهء مرکزی امام صاحب کندز فارغ التحصیل شد و نسبت معاذیری نتوانست به تحصیلاتش در پوهنتون ادامه دهد تا اینکه در سال ۱۳۵۱ شامل دارالمعلمین عالی کندز شده و در پایان به حیث استاد در لیسهء مرکزی امام صاحب مقرر گردید و ایفای وظیفه می نمود.     

او انسانی بود آگاه ، سخنرانی بود ورزیده که با فصاحت کلام حرف میزد و نویسنده ی بود توانا .

شهید مبشر که با جمعی از جوانان روشنفکر و همدوره اش برای مبارزه با افکار و ایدیالوژی مارکسیستی حلقهء مبارزاتی را تشکیل داده بود در سال ۱۳۵۵ توسط رژیم استبدادی داود خان دستگیر و روانهء زندان دهمزنگ گردید. بعد ها او را به اتهام قیام سال ۱۳۵۳ افسران اردو به زندان پلچرخی کابل انتقال دادند. پس از رهایی از زندان در سال ۱۳۵۷ و در جریان مبارزات افتخار آفرین مردمی به شمولیت در حزب حرکت اسلامی افغانستان در آمد. مدتی را بحیث مسئول فرهنگی در شهر کابل ایفای وظیفه نمود و سپس عازم ایران شده و نخست بحیث مسئول فرهنگی حرکت اسلامی در دفتر زابل تقرر یافت و بعدآ بحیث مسئول کل دفتر زاهدان کار می نمود . پس از آن مدتی بحیث معاون شورای عالی در داخل کشور مقرر شد و همزمان عضویت شورای مرکزی و عضویت شورای سرپرستی شرطه الخمیس را در ایران بدست آورد تا اینکه در سال ۱۳۶۵ در جمع هیئتی با همراهی مرحوم آیت الله ساجدی از طرف شورای مرکزی حرکت اسلامی افغانستان به داخل کشور اعزام گردید تا اینکه بتاریخ ۱۴ ثور ۱۳۶۶ در جریان مأموریتش در یک کمینی که توسط عده ای خود فروخته برنامه ریزی شده بود ، جام شهادت را سرکشید و به دیدار معبود شتافت .                                 

بلی ! امروز در فقدان از دست دادن انسانی قرار داریم که ۳۷ سال قبل جان شیرینش را فدای مکتب ، کشور ومردمش نمود تا انقلاب اسلامی مسیر درستش را بپیماید و به سرمنزل مقصود برسد ، اما آنچه درنهایت بدان مواجه شدیم شوربختانه با سقوط رژیم منحوس وخودفروختهء کابل و تشکیل نخستین دولت مجاهدین درکشور نه تنها درد های مردم ما پایان و زخم های شان التیام  نپذیرفت ، بلکه سرآغازی شد برای درد ها و زخم های چرکین و ناسور دیگرکه متآسفانه هنوز هم به شدت و حدت خودش ادامه دارد و با تأسف هزاران پدر و مادر دیگر داغدار از دست دادن جگرگوشه های شان شدند.

آنچه واضح و مبرهن می باشد، اینست که  شهدای ما برای این جان نباختند که عده ای جا طلب به مقام و رتبه های حکومتی برسند و همه چیز را به فراموشی سپرده و بجای دفاع از خون های پاک شهدائ عزیز ما ، درعمل پا روی خون هایشان بگذارند.  نمیدانم چه کسی پاسخگوی این همه خون های به ناحق ریخته شده در سرزمین افغانستان خواهد بود؟ آیا جنگ های ویرانگر و تباه کن پس از سقوط رژیم کمونیستی در افغانستان و ریختن خون های بسیاری در نقاط مختلف کشور توسط  آنعهده از کسانی که بنام اسلام به جنگ و خونریزی ادامه دادند را چگونه میتوان توجیه نمود؟ ملتی که بزرگترین دشمن دین روس نابکار را توا نست به زانو در بیاورد چرا اینچنین هدف نامردانی قرار بگیرد که با نام اسلام و مسلمان کاری را انجام دادند که با تآسف مردم ما در چنین  شرایط  سخت و دشواری قراربگیرند که مجبورشوند بگویند خداکفن کش سابق رابیامرزد !   

راکت باران کابل توسط نیروهای وابسته به حکمتیار را کسی از یاد برده نمیتواند ، جنگ های تنظیمی و ده ها مورد دیگر که هرکدام برگی از تاریخ سرزمین ما را سیاه نموده را هیچ کسی نمیتواند فراموش کند .

درین شکی نیست که تمام این بدبختی ها با کودتای منحوس  ۷ ثور ۱۳۵۷ خورشیدی آغاز شد ، اما کار هاییکه توسط نیروهای به اصطلاح اسلامی  از هشتم ثور ۱۳۷۱ خورشیدی بدینسو صورت پذیرفت ، آنهم بنام مسلمان ،  سیاه ترین اوراق تاریخ سرزمین ما را رقم زد.

آری ! این دردی است که امروزه دل های میلیون ها انسان را می آزارد ، بسا جای تآسف و تأثر است که  پس از آنهمه فداکاری ها امروزه در وضعیتی قرار بگیریم که به مراتب بد تر از زمان کمونیستان باشد. واقعآ جای تأسف است !!!

 آیا این اعمال خیانت به خون های ریخته شدهء شهدای عزیز انقلاب تلقی نمی شود؟  چه کسی پاسخگوی این حوادث ناهنجار خواهد بود؟

ناگفته نباید گذاشت که مدیریت غلط و ناسنجیده توسط حکومت های سه دهه اخیر در کشوربود که زمینه سازتشکیل نیروهای ارتجاعی بنام طالبان را رقم زد و در فرجام دیدیم کرسی هاییرا که چند روزی  بدان تکیه زده  بودند را نیز با زد و بند های خاینین ملی در اگست ۲۰۲۱ به طالبان سپردند و یکبار دیگر دردی بر درد های هموطنان ما بخصوص بانوان سرزمین ما که نیمی از قشر جامعه را تشکیل می دهند، افزودند.

این حقیقت را نمیتوان کتمان کرد و از آن چشم پوشی نمود ، زیرا همه آنهاییکه پس از سقوط حکومت کمونیستی درافغانستان تا تسلیم دهی کشور به نیرو های ضد فرهنگ طالبانی مسبب همه رنج ها و نابسامانی های کشور و مردم مظلوم و دردیده ما تا ایندم هستند و در فردای قیامت از الف تا یای شان که بنحوی درین بدبختی ها سهیم بودند می بایست پاسخگوی آنچه بر هموطنان ما تحمیل شده خواهند بود. بدون شک خون های بناحق ریخته شده ای شهدای عزیز ما چون حلقه های دار بر گردن هر یک از قدرت طلبان خواهد شد.

در پایان با  درود بر روان پاک شهدای وطن ما ، سالروز شهادت استاد شهید عزیز الله مبشر را را خدمت فامیل محترم ایشان ، همسنگران و سایر هموطنان عزیز تبریک و تسلیت عرض نموده ، روان آن بزرگمرد را شاد و خشنود می طلبم . روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.

و اینهم فرازی از وصیت نامهَء استاد شهید عزیزالله مبشر خطاب به هموطنانش :

و تو هم ای خواهر و ای برادر!

ای اسارت ناپذیری که در قرن بیست حماسه آفریدی و با دست خالی بزرگترین  دشمن  خدا ،  روس  را  در افغانستان  انقلابی  بپای  میز محاکمه کشانده ای ، بدان  که مسئولیت تمام  نشده است ، زیرا  هنوز خون های بناحق ریخته  شدهء  ما  نخشکیده ، هنوز  مرهمی  بر قلب مجروح دردمندی نهاده نشده است ، هنوز نفاق های تباه کن نه تنها از جامعهء ما محو  نگردیده که  رو به  افزایش است و هنوز … و هنوز هم پنجه های خون آشام ظالمین و بیدادگران گلو های ضعیف مظلومین را خفه نموده و همه صدای عدالت و آزادی خواهی را می خواهند خاموش نمایند وهنوز با وجود گذشت مدت زیادی از انقلاب اسلامی ما نمیشود حق را حق گفت و باطل را باطل زیرا  معیاری برای شناخت حقایق ضد زور در جامعهء ما دیده نمی شود ، ملت آنقدر شکنجه شده و تازیانه خورده اند که عاد ت نموده اند  حق را باطل گفته و باطل را حق اعلان نمایند ، زیرا قدرت در دست ارباب باطل است و هنوز …

شهید استاد مبشر

اینک مرثیه اییرا که چند سال قبل سروده بودم

خدمت شما پیشکش می نمایم:

آزادهِ دوران

ای دریغ آن  مردِ با ایمان  کجاست

آشنای  مکتب   و   قرآن  کجاست

راد مردی   بود   در   فصل  جهاد

با وفا ، با  عهد و با پیمان کجاست

داشت  با علم  و   صفا  اندیشه ای

با  تواضع   یاورِ  خوبان   کجاست

بود  در شام   سیه   چون   کوکبی

آن درخشان چون مهِ تابان کجاست

استادی  بود   با    فضل    و  کمال

آن « مبشر» عاشقِ  انسان کجاست

شد  شهید   در  سنگر  کار  و عمل

ای  «بشیر» آزادهِ  دوران  کجاست

دردِ بی دوا

تاریخ نشر: دوشنبه ۳۱ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دردِ بی دوا

از این همه  درد بی دوا  می گیرد

از آنچه  می آید  سر ما  می گیرد

جز سیل نداشت چیز  دیگر انگار

گاهی  دلم  از  خود خدا می گیرد

مریم سپهر