۲۴ ساعت

خوشهِ پرواز . . .

تاریخ نشر : چهارشنبه ۳  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خوشه پرواز ….

 مگر سنگی سخن گوید، سکوت سینه سنگین است

 بکش ای درد  فریادی  ، دهن بسته ز تمکین است

 تهی  تصویری  و بیگانه    جوی   نقش   رنگینی

 که این  گمگشتگی  از خویشتن ، آیینه آیین است

 نفس های شریف عشق ذ گر از سینه ات  گم  شد

 به پا ایستاده ای، روحت ، ولی تسلیم تدفین است

 سواران قطب  گم کرده ، غریق  صبح  کاذب اند

 اگرچه راه روشن  است  و اسبان  فلق زین است

برو از  دام  این   منظومهِ    تکرار  بیرون   شو

 فراتر در  مسیرت  خوشه ی پرواز  پروین است

 به اسب مست  فردا  ، شیهه پر مژده اش دل بند

 چه می جویی زتاریخی که آلوده به سرگین است

 بهاری را که می خواهی، سرت را کشتزارش کن

 ره رفتن  به  گلزاران  فردا  ها  فقط   این  است

 بیا   از  راه    بیداری ،  ز کوتل   های   اندیشه

قدم  در جاده ی  بگذار ،  کز  آینده   آذین   است

صدای  را که  در پشت  روانت  است   باور کن

 جهانی درتو درجنگ است، درخونت فلسطین است

فاروق فارانی

 جنوری ۲۰۲۴

جلوه گه ی اسرار

تاریخ نشر : چهارشنبه ۳  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

جلوه‌گه‌ی اسرار

از چهره‌‌ی نمکین هستی

 می ‌کاهد لبخند و تبسم را

 غروب ملال و دلگیر خورشید

 و از عشق سرد تاکستان‌‌

تهی شده جام بلور محبت

 با روح زخمی و خمود

دیر ‌زمانیست ‌که

 چشمه‌سار شراب ناباوری

 از کوه غرور جاریست

 زهرآگین

و بر خمار امید‌ها

 می‌افگند آتشی

 با غفلت و امواج ابر‌های تار

 مهتاب چهره‌پوش و

 ستاره‌های سرد و خموش

 اسیر زندان شب شده

زمستان سرد و یلدایی‌ست

 سفره‌ها تاریک و افسرده

 و شب ندارد ماه دربر

 طعام صداقت بی‌رنگ و

 از بذر عشق نیست خبری

 روح زخم‌بار معشوق

 از بی‌مهری یک عشق

 سرد

 زوال و خزان فرو می‌ریزد

 و‌ خم‌خانه‌ها پر از

انگورهای نابارور اند

 حسرتا دل ساغر از جوش

 و خروش‌ باده خالیست

 با سکوت و سیاهی

اندوه مرگ و تاریکی

 خورشید را

 ماتم گرفته مهتاب

 چه بی‌رنگ بی‌روح

 و بی‌ستاره شده

 دار و ندار کائینات ملیح

جلوه‌گه‌ی اسرار آفرینش

 هستی بهاران‌ست که

 پنجه‌های سبز درختان‌‌

 ریشه دوانده در دل زمین

 و از گرمای محبت‌اش

 پرعشق سیراب می‌شوند

 برگ‌ها

وقتی روحت قبضه‌ی

مهربانی شد

در تو جار می‌زند انسانیت

و نگاهت خورشیدوار

 می‌ا‌فشاند مهر و

 در آسمان افکارت روشن

 نفس می‌کشد مهتاب

 بمان آزاده تا پرواز قلبت

 بر فراز قله‌ها باشد

 پرطنین

هما باوری

 جرمنی

۹ فبروری ۲۰۲۴

بالاحصار

تاریخ نشر : چهارشنبه ۳  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بــــــالا حصــــــا ر

 کــا بـل و بـا لاحـصــار روزگـاران  را چـه  شـــد

آ ن صفــا ی مـرد مـا ن کـوهـساران را چه شـــد

آ هــوا ن بــی نـظــیــــر کــشور مـــا ای  خــــدا!

باغـزالانــش رمـیـده، د شـت ودامـان راچه شــد

گـشت ویـران مـلک بی هـمتای مـا،افغـا نـْسِتـان

رادمـردانش کـه بودی،شمس دوران را چه شــد

آن ا ُخــوّت،آن مــروّت،آن هـمــه مــردا نــگـی

از میـا ن مــردما ن، مـلـک افـغــا ن راچـه شــد

آن مـسـلـمـانـی وآن، پـا بــنـــدی د یـــن نـبـــــی

آ ن گـذشـتـن ها زجان، درراه یـاران را چه شــد

شهــرهـــای مهـــد عــلـــم وا فـتــخــــا رآســیـــا

بـا مـیـان وغــزنـه وبـلـخ وبـدخـشـان راچه شــد

خـشک سـا لی های پـی درپـی، درافغـان زمیــن

بُرداز بین حا صلا تش، برف و باران را چه شد

“حـیـدری” سرِّالهـی کـس نـدا نــد،جـزخــود ش

باش سا کت،چون ندانی چرخ دورا ن را چه شد

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

٢۵ جون ۲۰۰۵

 سدنی – آسترالیا

مهمانِ چرچرک ها

تاریخ نشر : چهارشنبه ۳  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مهمان چر چرک *ها

 و من امشب مهمانم.

مهمان باغ

و مهمان چر چرک‌های درختان گیلاس.

و مهمان هوای خنک و صاف پغمان*!

چر چرک‌ها مرا به عشق بازی دعوت کرده اند

چر چرک‌ها زبان مرا می‌‌فهمند!!!

و من از خوشه‌های گیلاس‌های خوش مزه

گوشواره ساخته ام،

 تا خود را برای مهمانی چر چرک‌ها آما ده سازم.

و از پوست خشکیده چر چرک‌ها –

برایم گلٔ سینه ساخته ام.

باغبان بخواب رفته،

پدر سخت مشغول مطالعه است،

شاید کتاب تازه‌ای می‌‌نویسد؟

انگار همه شهر در خواب اند…

و من دستان گرمم را _

در آب “چشمه دلاکان”* فرو می‌‌برم.

از سردی آب

سرا پام می‌‌لرزد،

و از سرما بخود می‌‌پیچم.

عابری مست از کوچه می‌ گذرد و شعری از مولانا زمزمه می‌‌کند:

چون جان خراباتم

جانان خراباتم… 

و چر چرک‌ها با او هم آواز اند.

و من امشب مهمانم،

وه که چه مهمانی …؟

من و چر چرک ها،

 و گیلاس ها،

و آب چشمه دلاکان،

و مستی در کوچه،

بله !همه مهمان خرابات چر چرک‌ ها شده ایم.

هما طرزی

۶ جون  ۱۹۷۱

کابل – افغانستان

*جیر جیرک

*شهر ییلاقی در شمال کابل

*چشمه ی آب معروفی  در شهر پغمان

بهارِ زندگی

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بهارِ زندگی

بشنو   صدای    قلبم  ،   دلی   بیقرار   دارم

به رهت دو چشمِ  خسته ،  بدر  انتظار  دارم

 بنشین کنارم ای جان ،که زحد گذشته صبرم

بنگر که  از  فراغ ات ،  غمی  بیشمار  دارم

 ز بهارِ  زندگانی ،   بجز  از   خزان   ندیدم

 که بجای سبزه  و گل ،  چمنی  ز  خار دارم

 همه شب  در آرزویم ،  که شوی اسیرِ دامم

 بخرام  بسوی  صحرا ،  هوسِ  شکار دارم

 به کمانِ ابروان ات ،که ربوده طاقت از من

زدو چشمِ مست ات ای جان،طلبِ خمار دارم

 نظری بسوی ما کن،که دلم همیشه تنهاست

تو نباشی  غصه  و غم ، همه در کنار دارم

 مریم نوروززاده هروی

 ۲۰  دسامبر ۲۰۲۳ میلادی

 ۱۱ قوس ۱۴۰۲ خورشیدی  

از مجموعهُ “پاییز” هلند.

در طلبِ تو

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 در طلب تو

۵۴ الف  

( تومرا جان وجهانی، چه کنم جان وجهان را )

که ترا  دارم  و از یاد  برم  جان   و جهان  را

تو همینی   که  ز  شعر  تو   تراشیده  دل  من

که همین خواهم و دیگر چه کنم فکر  همان را

 تو زمینی  که زمان  در دل  خود  حبس نماید

 و منم خاک  زمینی  که  فرو  برده  زمان  را

 تو  بهاری  که  ز  پاییز   خبر    هیچ   ندارد 

و  منم  قامت  سروی   که  بخندیده  خزان را

 تو نهانی  که عیان   رنگ بگیرد ز  وجودت

که  شود   از  تو هویدا  و  کشد آه  نهان  را

 توغزل هستی و آرامش هر نقطه به چشمت

 که چه  وجدیسیت ندانی  ز تو آوای فغان را

 تو  صدایی  تو هجایی  تو  کمالی تو جمالی

 که نه رنگ است ونه رو است بدون  تو بیان را

 تو عجب هستی و عمریست منم   در طلب تو

 که همی پیر کنم  از طربت  عشق جوان  را

 تو کلیدی  که  به   هر قفل  رسی باز  نمایی

 و منم  آن در قفلی  که برد  از تو  گمان  را

تو  یقینی   که  کهن  از کفنت   جامه  بدوزد

و من آن  تلخی مردن که فرو بسته  دهان  را

تو تسلا ،  تو   تولا  ،  تو مبرا ،  تو  مجزا

و من آن  قامت  تیری که کمر بسته کمان را

تو سلامی که ز هر حرف  تو اندیشه  بخیزد

ومن آن  قاشق  شهدی که  شیرین کرده زبان را

 تو جنونی که ترا سنگ به هر کوچه  بجوید

 ومن آن عشق  فزونی که ز تو برده  امان را

 تو نسیمی، تو شمیمی ، تو جدیدی، تو قدیمی

 که تنم پر شده از تو ، چه کشم  منت جان را

شکیبا شمیم

بویِ محبت

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بوی محبت

نامت مقدّس است  و چه نیکوست مادرم

این واژه پر طراوت و خوشبوست مادرم

زیباییِ تمام   غزل    های   من    تویی !

من چشم ! سایه‌ی تو چو ابروست مادرم

اخلاص  بی نظیر  به  قلبت  شناور است

بویِ  محبتِ   تو  به   هرسوست   مادرم

عشقِ تو تا به رگ رگ من رقص می کند

یعنی  درخت   مهر  تو   انبوست   مادرم

پروردگار   داده   به    تو   قلب  مهربان

مهرت  نشانه   های  خودِ  اوست  مادرم

بعد از  خدا  دلیل خوشی های من تویی !

بعد  از   خدا  کلام  تو  نیکوست   مادرم

با  بودنِ تو فخر  جهان  می شوم ، چون

یک  ذرّه هم  دعای  تو  جادوست  مادرم

بر گفته  های  قلب  خود  اقرار می کنم !

دارم  همیشه  خاص  ترا  دوست ! مادرم

                  نویدالله محرابی ( صافی )              

این نفس ها از نفس افتاده . . . .

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

این نفس ها از نفس افتاده….

 مشت بردرزن که خوابستان پریشان ‌ترشود 

صبحِ  بیداری  شود بیدار ،  با آن  سر شود

 یا که دل  در سینه و اندیشه  در سر بشکفد

 یا ز پژواکش دو گوشِ خوابمرگان کر شود

 مشت بر در زن که دربِ خامُشی‌ ها بشکند

 تا  دهانِ   تشنه‌ی   فریاد  ،   گویا‌تر  شود

 مشت  هم بر سینه‌ی  این آسمانِ  مرده زن

 تا ز خونِ  عشق نظمش زندگی ‌پرور شود

 مشت برخود زن که بیداری درونت خفته است

 تا که خوابِ  صبر در تو با سحر آخر شود

 مشت  بر بی  قلبیِ  دیواره‌ی  دوران  بزن

تا  فرو   ریزد   دژِ  در بندِ  دنیا ،  در شود

 این نفس‌ها از نفس افتاده، طوفان دَربکش

 صورِشورِعشق انگیزان! که تا محشرشود

 در خطوطِ پیچ ‌پیچِ دستِ  خود از نو نویس

 سرنوشتی را که با خورشید ها همسر شود

 ای تو،ای ققنوس، ازخاکسترِ خود شاد باش

تا  مبادا  رنگ ‌ها  بهرِ  تو  زهرِ  زر  شود

قلبِ خود آموزتا هر ضربه اش گردد چراغ

تا به  سوی آسمان ، باران شده ، اختر شود

جان،جان! از خامشی پرهیزکن ای مرغِ عشق

تا  صدایت  بال  رویاند ، سرودت  پر شود

فاروق فارانی

جنوری ۲۰۲۴

احساس

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

احساس

درون سینه احساس عجیبی

 تپد قلبم  چنان با دل قریبی

نگاه تو مرا سرمست کرده

بدوزم چشم  برچشم حبیبی

۱۴ فبروری ۲۰۲۴

*********

دلبری
لبم بوسی صدایم را بنوشی

کنم  ناز و ادایم  را  بنوشی

 بیایی  از  برای  دلبری تو

 عزیز من وفایم  را بنوشی

 ۲۶ فبروری ۲۰۲۴

*********

مهتاب

بهار   آورده‌ ای   در  بستر من

 گل مرسل به  دستت گوهر من

جمالت گشته است مهتاب شهرم

 دو  چشمان  سیاهت   اختر من

هما باوری

۱۷ مارچ ۲۰۲۴

جرمنی

تعلیق و تحشی بر تکملهء مولانا عبدالغفور لاری

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

الهی  غنچهء   امید  بکشای

گلی از روضهء جاوید بنمای

« جامی »

فصل دوم :

تعلیق و تحشی بر تکملهء مولانا عبدالغفور لاری

به تصحیح و مقابله و تحشیهء بشیر هروی

بخش  یازدهم:

از تحقیقات اهل فضل چنین بر می آید که دفتر اول بنام سلطان حسین بایقرا مصدر شده است درحدود (۸۷۳ – ۸۷۷) سروده شده باشد ودفتر دوم که ایضآ بنام شهریار مذکور در سال (۸۹۰۰) سروده شده و دفتر سوم که بنام سلطان بایزید دوم (۸۸۶ – ۹۱۸) پادشاه عثمانی سروده شده بعد از سنه مذکور ترتیب داده شده است .

مثنوی سلسله الذهب هم بصورت جداگانه در هند و هم در ضمن مجموعهء هفت اورنگ در ایران و تاشکند بطبع رسیده است ولی طبع ایران آن که ناشر آن شاغلی مدرس گیلانی است پر از اغلاط گوناگون و نمونه ایست از بی دقتی و بی ذوقی ناشر آن .

ص ۳۹ – سلامان و ابسال : این مثنوی که ببحر رمل سروده شده و شمارهء ابیات آن در حدود (۱۲۰۰) بیت است بنام سلطان یعقوب از سلسلهء ترکمانان آق قویونلو که از (۸۸۴ تا ۸۹۶) در آذربایجان فرمانروائی داشته است سروده شده و موضوع آن یک داستان فلسفی راجع به شاهزادهء یونانی موسوم به سلامان و دایهء وی که ابسال نام داشته است میباشد و اشخاص مؤثر داستان مذکور یکی شاه یونان است که پدر سلامان میباشد و دیگری مردی حکیم که بیاری شاه می شتابد و فرزند او را از قید عشقی که در نظر شاه بی تناسب می نموده است نجات می بخشد.

داستان سلامان و ابسال در آثار ابن سینا و خواجه نصیر الدین طوسی بصور دیگر روایت شده که البته دانشمندان مذکور نیز از ذکر آن تمثیلات فلسفی را منظور داشته اند و برای اطلاع بر اصل و ریشهء داستان مزبور مطالعهء نوشته های استاد صلاح الدین سلجوقی در افکار شاعر و مقالهء استاد عباس احمد مصری که ترجمهء آن در مجله مهر سال ۸ منتشر شده و مقدمهء مرحوم رشید یاسمی بر سلامان وابسال چاپ تهران و مقالهء شاغلی علی اصغر حکمت تحت عنوان فتیز جرالد و جامی ، بسیار مقید و سود بخش است.

داستان سلامان وابسال را گذشته از چاپهای ایران و تاشکند در سال (۱۸۵۰ مسیحی) فوریز فالکونر طبع و نشر نموده و در سال ۱۸۵۶ به انگلیسی ترجمه گشته است و این طبع مشتمل است بر ۱۱۳۱ بیت و یک ترجمهء دیگر به نثر انگلیسی و بطور خلاصه بقلم نویسندهء معروف او وارد فیتز جرالد در لندن بسال ۱۸۵۶ مسیحی انتشار یافته است . (۱)

ص ۳۹ – تحفه الاحرار : این مثنوی که در بحر سریع و بشیوهء مخزن الاسرار نظامی گنجوی سروده شده بنام خناجه ناصر الدین عبیدالله معروف به خواجهء احرار در سال (۸۸۶) بنظم آمده و ابیات آن در حدود ۱۷۰۰ بیت است .

بگفتهء او وارد براون ، این مثنوی را نیز فوریز فالکونر سابق الذکر در سال ۱۸۴۸ مسیحی بچاپ رسانیده است و البته این چاپ غیر از چاپهای است که در ضمن هفت اورنگ از کتاب مزبور بعمل آمده است .

ص ۳۹ – سبحه الابرار : مثنوی شیرین و شیوائی است در بحر رمل مسدس مقصود مخبون شامل چهل عقد در مطالب اخلاقی و سیر و سلوک که مولانا آنرا بنام سلطان حسین بایقرا در سال ۸۸۷ نظم کرده و ابیات آن در حدود (۳۲۰۰) بیت است .

مثنوی مذکور گذشته از اینکه در ضمن هفت اورنگ دبار چاپ شده است در هند و ایران بصورت جداگانه نیز رسیده است .

ص ۳۹ – یوسف  و زلیخا : یکی از لطیفترین و زیباترین آثار مولانا است که در بحر هزج مسدس محذوف سروده شده و مایهء اصلی آن را از قرآن کریم از سوره ای که بنام حضرت یوسف پسر حضرت یعقوب نبی علیهما السلام نامیده شده گرفته و از گفتار مفسران و مؤرخان نیز استفاده کرده و بیاری قریحهء تابناک و طبع توانای خودیکی از بهترین داستانهای مذهبی را که چاشنی عشق نیز دارد بوجود آورده است .

مولانا درین مثنوی از سلطان عصر ( سلطان حسین بایقرا) و پیر طریقت خود یعنی خواجه ناصر الدین عبیدالله احرار ووزیر نامی آن عهد ( امیر علیشیر) یاد کرده و تاریخ سرودن مثنوی مذکور چنانکه در حواشی ص ۱۲ یاد شد ۸۸۸ هجری است . مثنوی یوسف و زلیخا را روز نزویک در سال۱۸۲۴ مسیحی شعر آلمانی ترجمه و در ویانا طبع نموده است و ترجمهء انگلیسی آن بقلم آر ، تی ، اچ ، گریفیت در لندن بسال ۱۸۸۸ مسیحی و ترجمه خیلی  متوسط دیگری باز در لندن بقلم (۲) ، روجرز در سال ۱۸۹۲ مسیحی طبع و انتشار یافته است و در هند بصورت جداگانه چندین بار و همچنان در ایران و تاشکند همراه با دیگر مثنویهای هفت اورنگ چاپ شده است .

ص ۳۹ – لیلی و مجنون : مثنوی لیلی و مجنون  بسبک و روشن لیلی و مجنون نظامی و امیر خسرو دهلوی و مکتبی شیرازی در همان وزن و بحر بسال ۸۸۹ سروده شده و شمارهء ابیات آن ۳۸۶۰ – بیت است که در مدت چهار ماه با اندکی کمتر از آن سروده شده است . موضوع آن حکایت دلبتاختگی مجنون عامری بر لیلی دختر سعد است و مولانا درین کتاب نیز از پیر طریقت خود و سلطان زمان کرده است .

  ادامه دارد …

———————————————————————————————————————————————————————————————-

پاورقی ها :

۱ – از سعدی تا جامی ص ۵۷۶ .

۲ – از سعدی تا جامی ص ۵۷۶ .

شاعرِ دلخسته

تاریخ نشر : دوشنبه ۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاعرِ دلخسته

شاعرِ دلخسته و  گمنام   می  خواهی  ، منم

صید بی جان  در میانِ  دام  می خواهی ،منم 

دفترم   جایی  برای   مشق  ؛  کم   می آورد 

مرغ خوش خوانِ به کنجِ بام می خواهی،منم 

از    میانِ     شاعرانِ    نام    دارِ    نیستم

رند و بی باک و کمی بد نام می خواهی، منم 

با  نگاهی  تاب  دارم   یکه   تازی   می کنم 

آن شرابِ را که شب در جام می خواهی، منم 

شاه بیتِ    شهریار   و    عشقری    افغانیم 

قیل و قال و  ناله‌ی خیام   می خواهی ، منم 

رد نمودی  مرحبا !  خواهندگانِ  خویش  را 

آنِ را در لحظه‌ی  انجام    می خواهی ، منم 

کامیابی   را    ندیدم    در  تمامِ  عمر  خود 

آدمِ  غم  پرور  و  ناکام  می خواهی‌  ،  منم

شاعرِمستانه  و مشهور  می یابی ،   ولی! 

شاعرِ دلخسته و گمنام  می خواهی، منم

نوید الله محرابی ( صافی )

با آمدنت

تاریخ نشر : دوشنبه ۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

با آمدنت

 غروب  شام  مهتابی  مگر تو

 زلال  قطره‌ی     آبی   مگر تو

به  مثل  سنبل    نازت  بخوانم

بنفشه ، در دلم   نابی  مگر تو

 تو که آیی شود   روشن جهانم

چو خورشیدِ جهان ‌تابی مگر تو

 به دریای  نگاهت  غرق گشتم

فسون‌گر، آه! جهان‌تاب مگر تو

 فرح‌ بخشد دو چشمان خمارت

قدح چشمی ، می نابی  مگر تو

 به  باغ  سبز  احساسم  بهاری

شکوه   عشق   نایابی  مگر تو

 نمایم  سجده‌‌ی   عشقت  شبانه

 نیایش‌ گاه  و محرابی  مگر تو

 تو را  دارم به رویا ها  نگارم

به چشمان (هما )خوابی مگر تو

هما باوری

۲۰ اپریل ۲۰۲۳

جرمنی

بگشای در . . .

تاریخ نشر : دوشنبه ۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بگشای در…

” بگشای لب ” ناگفته‌ ها، نا  گفته  پنهان می ‌شود

 ” بگشای در”، این زندگی دربسته زندان می ‌شود 

” بنمای رخ”،  بر روی تو سربین  نقابی بسته اند

 آن  چهره‌ی  گمگشته‌ ات،  آیا  نمایان   می ‌شود؟

در رنگ‌ ها لولیدن است ،  بازار  در  بلعیدن است

” من”‌ها همه “بیگانه”* شد، “بیگانه” انسان می ‌شود؟

 بگشای در بر صبحگاه ،  بیرون شو از دیروزگاه

 در پوستینِ  مردگان  ، کی عشق‌ ها جان می ‌شود

 جنگِ غروب است و طلوع، جنگِ غرور است و خضوع

وقتی  سپر تسلیم  شد ، شمشیر ،  بران می‌شود؟

 چاهی  به ما  بخشیده اند ، آفاق  را  دزدیده  اند

 خوابی که رویأ را  ربود ، آیا  پریشان  می‌شود؟

 در امتدادِ  خویشتن ، بیگانه   با  خود  می‌ روی

 تا خود به پایان می‌رسی، مقصد گریزان می‌شود

 سر را رها از دود کن ، صبر از دلت مردود کن

از هر چراغی نور  جو ، راهِ  تو تابان  می‌ شود

 این راهِ پیچان راهِ تُست، راهی به شهرِ عشق ها

 از راهِ صاف  شان حذر ، آن ره  بیابان می‌ شود

فاروق فارانی

جنوری ۲۰۲۴

* اشاره به « بیگانه » اثر آلبرکامو نویسنده فرانسوی است.

اما غلبه نیولیبرالیسم، کتله بزرگی از انسان ها را در عرصه های گسترده زندگی اجتماعی و سیاسی به پوچیسم بد تر از نوع «بیگانه»، سوق می‌دهد.

مرگِ مادر

تاریخ نشر : دوشنبه ۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مرگ مادر

 فغان که مرگ تو روز خوشم سیه کرده ست

گلٔ  جوانی   من   پرپر   و   تبه   کرده ست

خراب   گشت  و   بهم   ریخت   کاخ   امیّدم

که غم به کلبه ی دل همچو سیل ره کرده ست

 ********

چه گویمت که ز مرگ تو بر سرم چه گذشت؟

ببین  ،  که   دخترت   اکنون   اسیر  ماتم  شد

ز  آه   سینه ی   پرسوز ،    شام   شد   سحرم

که  درد   و  زخم  دلم  بی‌ دوا  ،   مرهم   شد

  ********

چه  بود  مادر  من  ؟    رونق     جوانی   من

نوازش   و   سخنش  ،  عشق  و  کامرانی من

عتاب   او    شرر     خار     های     بلهوسی

نگاه    او     گلٔ     باغ    غم     نهانی     من

  ********

ولی‌  گذشت  دریغا ،  و  پر  ز اشک   گذشت

براه    تیرهی     غم    چشم      انتظار    مرا

ز مرگ  خویش شکست  او پر “هما ” یش را

به     باد     حادثه     بسپرد      اختیار    مرا

هما طرزی

۱۰ اپریل ۱۹۶۰

کابل – افغانستان

شرارِ عشق

تاریخ نشر : یکشنبه ۳۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شرار عشق

به صد عشوه سیه مو  می ‌گریزد

‎ز  پیشم   مثل    آهو   می گریزد

‎قد  سرو  نگارم     جلوه   پرداز

رسایی‌  ها   ز  ناجو   می ‌گریزد

 دلِ   من  ‎ ‎نمی‌ پرسد  ز  طغیان

 ‎چرا  عصیان   تند‌رو  می ‌گریزد

به دل نازش به روح عشقش دمیده

خیالاتم  به  هر   سو   می ‌گریزد

شرار عشق   او    کرده   فسونم

 خوش‌ خو می‌گریزد ‎ ‎نگه دزدیده

ز خواب   شام    بیدارم   نپرسید

به‌  یاد  چشم   جاد  و  می ‌گریزد

به  پیشم  مشک  زلف  عنبرینش

ز گل‌ها عطر خوش‌ بو می‌  گریزد

هوا  ابری ،  گل  عشقم  پریشان

بهاران  رنگ  از  رو  می ‌گریزد

به آن  قولی  که  دلبر داده  برمن

همه  نایده  یک   سو  می ‌گریزد ‎

همایت  لب   به   دندانش   گرفته

 سکوت است و هیاهو می‌ گریزد ‎

  هما باوری

۲۷ اپریل ۲۰۲۴

جرمنی

مخمس

تاریخ نشر : یکشنبه ۳۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مخمس

نشئــــه ی می  ز جـامِ انگور است

شهــــد گل در دهـــانِ  زنبور است 

دل به زنــدانِ  عشق  مصبور است

نامِ نیــــکو همیشــــه مشهور است

آخـــرین خانه،  خانه ای  گور است

********

خوشــــی در تار و پودِ  عالم نیست 

عــرق شــــــرم، اشکِ  ماتم نیست

هر سبک سر رفیق و همدم نیست

هــر دو پــا را که بینی،   آدم نیست

دهـــر دون  باز یی زر و  زور   است 

********

آتشـــــی از دلــــــم زبــــــــانه زند

تیـــــــر عشقی  ســــــرم  نشانه زند

هوشِ من  را  چــــــه  زیــرکانه زند 

عبــــــرتِ   هستـــــــی تازیـانه زند

تن به این نفسِ زانی  مزدور است

********

یکی در گوشه ای خودش تنهاست

یکی در دامِ عاشقــــــــی  رسواست

یکی دستش به  گــــــــردنِ میناست

یکی پنهـــــان و عالمـــــی پیداست

هر کـه در  کار خویش  مامور است

********

در وفـــــا عهــــد و جان  نثاری کو

یــــــار را دست مهـــر  و  یاری کو

از ادب لطف و سایــــــه  داری کو 

بخت و اقبــــــــال و رستگاری کو

چشم نرگس ز غصه مخمور است

********

میـــــدهد عشق پیــــــچ و تاب مرا

می کشــد وهـــــم و اضطراب مرا

گاه بیـــــداری گاهـــــی خواب مرا

عطشِ حســــــرتِ ســـــــراب مرا

آنچـــــه نزدیک دیده ای دور است 

********

تاکه ســــــــروِ قدِ تــــو قد رس شد 

لبِ مـن تــــــــــــازه از  مخمس شد

از حجـــــــابِ تــــــو  دل ملبس شد

بـــــــاده کهنــــــه خام و نا رس شد

هرچه عنــــوان نمایی دستور است

********

چنــــــد حرف که  میشـــود  موزون

آه در سینــــــــــه میـــــزند شبخون

دل بر  آیـــــد  ز  خانــــه اش  بیرون

صد هــزار همچو  من  شود  مجنون

فهــم اگر نیست چشم  ها کور است

********

نه عـــلاجِ نه  دارو  می خواهیـــــــم

نه کمندِ ز گیســـو  می خواهیـــــــم

نه همــان تیغِ  ابرو می خواهیــــــم

نه فسونی نه جـادو می خواهیــــــم

زخـــم ما کهنه است و ناسور است 

********

گــر تو این را  فســــــــانه میگویی

یــــــــــا نــــوای شبـــــانه میگویی

شعــــــر من  را  تــــرانه می گویی

یا کــــــــه  اشکِ روانـــــه میگویی

طـــــرحِ  محمودِ  امپـــراطور است

احمد محمود امپراطور

شنبه ۳۰ سرطان ۱۳۹۷ آفتابی

۲۱ جولای ۲۰۱۸ ترسایی

بی حد دلم گرفت

تاریخ نشر : یکشنبه ۳۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بی حد دلم گرفت

در کوه و دشت و جاده‌ی هموار گریه کرد

بی‌ حد  دلم   گرفت  که  بسیار  گریه  کرد

مثلِ   کبوترانِ   که   در  دام  زخمی  اند!

احساس  ماند  دانه  به  منقار،  گریه کرد

 مانند تک درخت که پیر است وخشک،خشک

بی‌ ریشه  مانده ،  بی بر و بی‌بار گریه کرد

گل  وقت رفتنش   شد  و هی  باد ها  وزید

گل وقت  رفتنش  شد  و هر خار گریه  کرد

با  غم   کنار   رود   نشستم   ،  سرودمت

با سوز و  آه و زمزمه … گیتار گریه  کرد

قلبم گرفت ، رفت به یک  گوشه  تا نشست

چون  طفل تکیه  کرده  به دیوار، گریه کرد

نعشی خودش به دوش خودش ماند،کس نبود!

دل در عزای  خویش به خروار گریه کرد….

نوید الله محرابی صافی

برف و باران وطن

تاریخ نشر : یکشنبه ۳۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بـرف وبــــا ران وطــن

خـوش بـود دامــا ن د شــت وکهســا ران وطــن

خـوش بـود سـیــروصفـای مـرغــزا ران  وطــن

خـوش بـود بـا د لـبــرا ن مـهـجـبـیــن کـشـــورم

درشــب مـهـتـا ب ومطـرب،دربـهـا را ن وطــن

خوش بود پغما ن واستا لـف، ویا کـا ریـزمـیـــر

روزجـوزا وشــب قـوسی’، بــا یــــا را ن وطــن

خـوش بود در روز نـوروزو مــزا رشــاه د یــن

ژنده بــا لا کـرد نـش،بـا جــا ن نـثـا را ن وطــن

خوش بود درملـک خـود بـا فـقـروبـا بـیـچـارگی

نـی کـه درکـاخ ســفـیــد و درد هـجـرا ن وطــن

خوش بود گـرحیـدری، ازلـطـف بی پا یا ن حـق

بـا زبـا رد بـرسـرت، هـم بـرف و بارا ن وطــن

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۸ جون ۲٠٠۵

 سدنی – آسترالیا

بشارت سوزان . . .

تاریخ نشر : یکشنبه ۳۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بشارت سوزان . . .

 کمان بکش  که زمان از  کمان نمی ‌داند

 نه از کمانکش  و از   تیردان  نمی ‌داند

 دگر کتیبه‌ ی   اختر   نشان   مرمرِ  ماه

 ز شبروان  و ز شب عاصیان  نمی ‌داند

 چه شد که زلزله‌ی عشق وشورو بیداری

 سراغِ    مملکتِ     مردگان   نمی ‌داند

بزن به  ماه به مشت و به آفتاب انگشت

 که  کور  گشته  و از ره نشان نمی ‌داند

به  منجلاب   مجو  اخترانِ  گمشده   را

 اگر که چشم  تو از کهکشان   نمی ‌داند

 در آستانه‌ی مشرق، غروب  می ‌خواند

 که   ا ز  کمین  طلوع  نهان  نمی داند

 خطوطِ درهمِ دستانِ نسلِ فردا چیست ؟

 کی از  بشارت  سوزان  آن  نمی‌ داند؟

 قسم به  جاده و بر کوره‌ راه‌ ها که راه

 رسیدنیست  ولی این  جهان   نمی‌ داند

 بمان به چله‌ی آن دل، به آفتاب فرست

 که آفتاب  هم از عشق  مان  نمی‌ داند

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

قربانی

تاریخ نشر : شنبه ۳۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

قربانی 

هموطن دردِ من و ماو تو همخوانى داشت

آن زمانِ  که  وطن  بیسر و سامانى داشت

من و تو هر دو فریبِ دگران خورده بودیم

سُرخ و سبز هردو بسى قاتل و یا جانى داشت

جانبِ من  همه بى  تجربه و خود خواه بود

تیغِ  دستِ  تو  مگر  جوهرِ   نادانى  داشت

آنچه  از  دستِ   تو  سر   زد   بنام   اسلام

کى به احکام  خدا منطبق  همخوانى   داشت

دین فقط پیروى احکامِ  خدا  هست  و رسُول

باید  اسماعیلِ  خود  راهى  قربانى    داشت

تو  کمر  بستى  پى  کُشتن  و  قتلِ  دیگران

کُشتى آنرا که  ز هفت پُشت مسلمانى داشت

تو فقط  لُچ  کده  پا را پى از غصب  و فساد

خالق ،  آگاهى ز هر نقشه ى  پنهانى داشت

گاهى  بر فکرى وطن ، نفع و زیانش نشدى

دوست  بیرونى تو نقشه ى  شیطانى  داشت

رهبر و  عالم   و دانشورِ تو  عاشقِ  جنگ

نقشِ بر بادى درین  قصه ى طولانى داشت

خاکِ  من  کشور من  مردمِ رنج دیده ى من

داغِ   نفرت   بدل   آهنگِ  پشیمانى  داشت

این  همه  باعث  آن  شد  که  خدا قهر شود

کبرو  نخوَت  سر انجام  ، پریشانى  داشت

آن همه ظلم  و جفا هاى که  سر زد زِ سلف

در وطن خاک بسرى عالمى  ویرانى داشت

عدل  و  انصاف  بکن  پیشه  و آغوش بکشا

قدرتِ  مُلک که  خداوند  بتو  ارزانى  داشت

همه  آن  هایى  گذشت  لافِ   مسلمانى  زد

پُشتِ بیداد و  سِتم  اکتِ  نماز  خوانى داشت

بسى    حمامه   و   تسبیح   و   قباى   رنگین

سرِ منبر همه وقت عادتِ رجز خوانى داشت

بُرد با آن کسى است از سرى إخلاص بوطن

مرزِ تبعیض بشکست خصلتِ انسانى  داشت

نسزد  تا  به  ابد   جنگ  و  جدل  در  کشور

نتوان  با   سِتم   و  ظلم   ، حُکمرانى  داشت

در (فروغِ )  همه  آن ظلم و جفا کجروى ها

ملتِ  مایلِ   صلح  ،  ذوقِ  مسلمانى  داشت

حسن شاه فروغ

۷ جولای ۲۰۲۴

آهنگِ سرآهنگ !

تاریخ نشر : شنبه ۳۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

آهنگ سراهنگ !

زنده باشـی ساقیـا  ؛ مست  و  خرابم  ساختی

می پرست  و رند و سرکش  از آدابم  ساختی

لذت مستی به لطف حُسن خُلقت جان فزا ست

نکته دان، شیرین بیان وخوش خطابم ساختی

نیســتم   دربنـد  فتــوای  فقیـه  و  مُـحتسـب

فـارغ از بیــم و امیــد  و اضطـرابم  ساختـی

رنج دنیـا، فکرعقبـا شدفـرامـوش  زانکه تو

مـحـو “آهنـگ سـراهنـگ” وربابم  ساختی

شعربیـدل می سـراید ؛ سَـروَر رامِش  گران

سازباآوازهم آهنگ؛ خوش به تابم  ساختی

ازپندار و گفتار وکردار نیک  داری  سخن

بی نیــازاز رمـز وراز هـر کتــابم  ساختی

درس وتعلیم تو دراندیشه ام گُل کرده است

همدلی را سرخط  هر فصل و بابم  ساختی

مستی وراستی (نُزهت) پرورده احسان تست

صـاف چون آییــنه ومـوج شـرابم ساختی

 نُزهت هروی

۱۹ جولای ۲۰۱۶

هامبورگ

تو پناهِ منی

تاریخ نشر : شنبه ۳۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

تو پناه منی

در لحظه های بی قراری‌ام

با هر نفس ات موج آفتاب

ظاهر

و با دیدنت باغچه سینه‌ام

همچو گل مریم

شگوفه می‌کند

من از نقاشی چشمان سبز تو

چیزی نمی‌خواهم

جز گاهی نگاهی

نفس نمی‌کشد هوا

قدم نمی‌زند زمین

چه غم‌ بار

وقتی نمی‌دانی

گم کرده ای

یا گم شده‌ای

مثل جنگل رد باران است

ویرانه رد طوفان

من رد پای توام

با صدایت خورشید دلم

طلوع می‌کند

مبهوت تماشای تو‌ام

در دامان قلبم می‌باری

تمام درد ها را

در آغوشت بدست

باد می دهم

برای فنجان فنجان

نوشیدن نگاهت

انتظارم

بیا بیا که پشت درخانه‌ات

تمام می شوم

#عالیه_میوند

۱۹ جولای ۲۰۲۴

فرانکفورت

محبوبه

تاریخ نشر : شنبه ۳۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

محبوبه

۵۳ الف

 محبوبه  تشنه  است ،  خدا ؛ آب کن مرا

 شب نیمه است در نگهش خواب کن مرا

 او ذوق عشق  دارد و آتش خرد به جان

آتش  بساز سرکش  و بی  تاب  کن  مرا

در بحر شعر چون صدفی  ته  نشسته او

لطفی   بکن   و  گوهر  نایاب   کن  مرا

محبوبه  باغ  آمده  و   گل   دلش   شده

اندر  فراز  شاخچه   شاداب   کن   مرا

یارب  که چشم  اوست  چو  آبیِ آسمان

درگوشه اش چو چارده مهتاب کن مرا

شکیبا شمیم

نسلِ سر افراز

تاریخ نشر :جمعه ۲۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نسلِ سر افراز

ما  همه  ملتی  یکپارچه  و با  هم   بودیم

صادق و متحد و بیش و  نه هم  کم بودیم

نه کسی داغی بدل داشت و نه اشکی می ریخت

نه عزادار   و  نه  هم  شاهدِ  ماتم   بودیم

شرق چو انگشتری و  میهنِ ما بود نگین

تکیه بر تختِ خود و  صاحبِ  خاتم  بودیم

قومی با غیرت و هم نسلی سرافراز و غیور

نزدِ بیگانه و  همسایه ، نه  سرخم  بودیم

تاجیک و ترکمن و ازبک و پشتون و بلوچ

ایلِ ایماق و هزاره  همه  از  هم   بودیم

بود زبانزد  همه  جا  وحدتِ  قومِ  افغان

همه در صلح و صفا  شهرهّ   عالم بودیم

ای خدا باز بیاور  تو   همان   دوران را

آن زمانیکه همه سرخوش  و بی غم بودیم

مریم نوروززاده هروی

اسد ۱۴۰۲ خورشیدی ۳

۱۲ آگست ۲۰۲۳ میلادی

از مجموعهُ “میهنِ عشق” هلند.

نه زخم شعله زد…

تاریخ نشر :جمعه ۲۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نه زخم شعله زد…

بلوغِ   گمشده  بر فصل  و نسل‌ ها  نرسید

 فرود ها  رهِ   فردا   زد   و   فرا   نرسید

 گشوده گشت درِ باغِ  سرخ و  سبزِ فریب

« مرو به دامگه! »، ازهیچ سو صدا  نرسید

لَلوی  خواب  به گوشِ  زمانه ها خواندند

صدای  خُرخُر ما  هم به گوش  ما نرسید

 به‌ روشنی سفری کرده، لیک درچشمش

 ز آفتاب  به   جز  برقِ   از  طلا   نرسید

 صدای درد حزین  وصلای عشق خموش

نه زخم شعله زد و عطری از  دوا نرسید

 از آن به  حادثه ، کشتیِ ما فرو شد ، که

خدا   رسید   ولی   دستِ   نا  خدا  نرسید

 دگر بس است، که بس کرده ایم راه سفر

کجا سفر  ز  کجا  تا به  نا کجا نرسید؟!!

در  آستانه‌ی   مقصود   بی   رسیدنِ  ما

عجب که عشق  رسید و ولی  خدا نرسید

 مگر سحر  ز همین شرق  پر فلق برسد

جز از غروب از آن غربِ  اژدها  نرسید

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۴