۲۴ ساعت

راستی را پیشه کن!

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

راستی را پیشه کن!

در مسیر زندگانی خود شناسی  حکمت است

 باهمه شیب و فرازِ دورِگردون رحمت است

 در  ره   آزادگی    ایثار    جان   باید  نمود

 ورنه  در زیر ستم  زیستن   یوغ ذلت است

 مرغ  آزادی  به  اوج  آسمان  ها  م ی پرد

 جغد در ویرانه جا دارد که آنجا ظلمت است

 موریانه  تار  و  پود  ما  ز هم  وا می کند

تفرقه هر جا که افتد پاره پاره کسوت است

 اینکه گویند همدلی از همزبانی بهتر است

همدلی  رمز بقا   و  همزبانی  عزت   است

 در بیان با  هم  یکی  و در عمل از هم دور

 خویش را ازدیگران برترشمردن ذلت است

 از دورنگی ها” زمانی “رنج ها باید سرود

راستی را پیشه کن زیرا که شرط وحدت است

علی احمد زمانی

به دشت خشک کاغذ

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

به دشت خشک کاغذ

 دلم  از  هجر  او  پیهم  گرفته ‏‎

گُلِ چشمم  به خود شبنم گرفته ‏‎

شب ِ مهتاب و من در فرقت یار

پریشانم    گلویم    غم    گرفته

‏‎شراب ناب  نوشم   مست  گردم

هجومِ   درد  ها     ماتم   گرفته

‏‎به‌ سیل اشکها  حیران ، حیران

‏‎ خیالش دست  دل محکم  گرفته

‏‎بیاید  گل  بریزم من  به  راهش

گلی از  شاخه  ‌یی  مریم گرفته

نسیم   کاکلش   آلوده  با   عطر

روانم   را  نفس   درهم  گرفته

ز لب  هایش عقیق  بوسه  چینم

‏‎ ‏‎ لبانم   بر  لبش  محکم   گرفته

دلش  لرزد  و از  چاک گریبان

یخن  بگشوده  و  هر دم  گرفته

کند او  پیکرم  را  بوسه  باران

شقایق  چیده   و  همدم   گرفته

طراوت  بخشدم  عطر گل یاس

به گیسویم   گل   شرشم  گرفته

گل عشقم شکفت در باغ مهرش

تمام   باغ   را   در هم   گرفته

غزل دروصف یارمن چنین شد

که دشت خشک کاغذ یَم گرفته

هما باوری

۲ می ۲۰۲۴

جرمنی

 ‏‎

گروگان

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 گروگان

۵۱ الف  

عشق هر چه جستم بدیدم آن بالا

 هر چه پیدا شد  همچنان بالا

 با همین  ماندم  و  همین بالا

با همان  رفتم  و  همان   بالا

 من و یک در گرفته دل در من

دود   آهش   در  آسمان  بالا

 هر قدر آب  می زنم  رویش

 باز   آتش  به  کهکشان  بالا

دل گروگان   عشق  تا  کردم

 تن زمین ماند رفت جان بالا

 حاصلش نیست غیر  زیبایی

 زین  سبب  قدر باغبان  بالا

 رایگان  را  مگیر  از  بازار

 قیمت  هر چه   رایگان  بالا

شکیبا شمیم

خواب

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خواب

ناگه  کنارِ  بستر ،  سر زد  یکى نگارى

رنجیده خاطر ازمن ، آن شوخِ دلفگارى

زرخند بلب نمایان ، در ظاهرش پریشان

بر کف گرفته جامى ، گفتا که میل دارى

پاشان  بروى  شانه ،  افگنده  خرمنِ مو

لرزان  قدم  بسویم  با چشمِ   پُر خمارى

بر خواسته  ز جایم  ، دلهره  و  پریشان

بِفشُرد مرا درآغوش ، از روى بیقرارى

گفتم رمیده  آهو  ، یک  عُمر  در  کجایى

گفتا گذار  ما را ،  برگو چه  حال  دارى

گفتم که دور از یار ، با دردو غم گرفتار

با صبر و برده بارى ، یک عُمر انتظارى

هرگز بفکرو ذهنم ، یکبار  خطور نکرده

با رنگ  زرد  بینم  ، بشکسته  اعتبارى

برگو ببینم از چه ؟ ترک ام  نمودى جانا

بر گشته  با  ندامت ، اظهار  شرمسارى

گفتا که خواب  بینى ، من  نیستم  کنارت

آواره چون ( فروغ ) ام درشهرو از دیار

حسن شاه فروغ

۳ جولای ۲۰۲۴

گل برگ های شعر

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گل‌برگ‌های شعر

ای آن‌ که در سرای  شبستان   خاطـرم

یادنگـاه سرکش و سردت چواختر است

دست من از  لطافت آن عصـر تا کنون

ازبرگ‌ های غنچه‌ی  شعرت معطراست

دل در  میان  پنجه‌ی  هنگامه‌ی  وداع

چون شاخه‌ های زرد  خزانی تپیده بود

هم‌چون کبوتری که  کشد   سر ز ابرها

بر قله‌ های   سبز  محبت   رسیده  بود

گل‌ برگ‌های شعرک هآن هدیه‌ی تـوبود

پروانه‌  های  سبز  نگاهم  به اونشست

از هررگش که نگهت عشقی جهیده بود

در  برگ‌ها خیال تو رخداد و نقش بست

احمدهنایش

زمستان ۱۳۸۰

مناجاتیه

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بسم الله الرحمن الرحیم

مـنـــا جــــا تــیــــــه

بـــزرگـــوار خـــدا یـــــا!  بــه   قــا ف  قـــرآ نــت

بـه مـیـم نـام محـمـّـد « ص» بـه یـای یـــزدا نـــت

به عـرش وفـرش و به کـرسی، هـم بلـوح وقـلــم

بـه بــأ بـسـمـلــه تــا ســـیــن خـتـــم فــر قــا نـت

بـه حــا ی ا ول نــا م حـســیـــن و نــا م حـســــن

بـه فــا ی فـا طـمــه وعـیــن شــا ه مــــردا نـــت

بـه عــیـن عــا بـد ســجــاد وبـا ی بـا قـــر د یــن

بـه جـیــم جـعـفـــر صا د ق بـه رأ رحـمــا نـــت

بـه کــا ف کــا ظــم و رأ رضـــا خــــدا ونـــدا !

بـه نـوح وآ د م وعـیـسـی، هـمــه رســـولا نـــت

بـه مــیــم و تـای تـقـی و بـه عـیــن و نـون نـقـی

بـه عـیــن عـســکـری ومـیــم شـــا ه د ورا نــت

بـه حــق خـون شــهـیــدا ن کــربــلای حـســـیـن

کـه د ر رهء تـو نـمـود ند، جـا ن بـه قــربـا نــت

بـه روی گـشــته کــبــود ســکــیـنـه، ازســـیـلـی

بـه بــا زوا ن بـغُــــل بـســــتهء ا ســــیــرا نـــت

بـه اهـلُ بـیـت حـسـیـن،آ نـکــه روزعــا شـــورا

شــد نـد ســپـنـد عـــد و، زآ تــش لــعـیــنـا نـــت

بـه پــا هـــای پــرا زخــون طـفــلـکا ن حـســیـن

زخــا رهـای مُـغِـــیـلا نِ د شــت و دا مـــا نـــت

بـه خـا ک پـا ک رقـیـه کـه د ر خـرا بـهء شــا م

ســپـرد جـا ن عـزیــزش، بـه حـیّ سـُبـحـا نـــت

بـه د ســت هـای بـریـــده، ز جــعــفــر ثـــا نــی

بـه مـعـجــر ســر زیـنــب ، زراه ا حــســا نـــت

بـه آ ه وا شــک یــتــیــمــا ن کــشــورا فـغــــا ن

بـه ا بــرهــای بــهــا ری، نــزول بــــا را نــــت

بـه ســوز ود رد د ل مــرد مــا ن آ ن سـا مــا ن

بـه رنــج هــای فــقــیــــرا ن ومـســتـمـنـدا نـت

״ بـه ســیـم سـوزن ِ مـژگا ن وریـشهء رگ دل״

کـه د وخـت حـضرت زهـراء، قبـای مهـما نــت

بـه راد مــرد زمــا ن، مُـســلـــم ا بـن عــقــیــــل

بـه طـفـلـکــا ن وی وجــورهــا ی، زنــدا نــــت

بـه بـوســه گـاه پـیـا مـبــر، لـبـا ن پـا ک حـسیـن

کـه زد یـزیــد پـلـیـد ش بـه چـوب خَــزرا نــــت

بـبـخــش حــیـد ری را، ا زکـــرم خــدا ونــــدا !

کـه ا ســت بـنـدهء بـیــچــا ره و پَـــریـشـا نــــت

روا بــدا رورا ا زکــــرم، تــوچـنـــد حــا جـــت

بـه آ بــروی حــبــیــبـت، بـه نــــورقــــرآ نــــت

بـه وقـت دا دن جـان، برسـرش رسا ن ا زلـطف

مـحـمّـــد وعــلــی وفــا طــمــه، ا مــا مــا نــــت

بـه ظـلـمـت شــب قـبـر،ا ی کــریـم بـنـده نــوا ز

گـُـشــا ورا د ررحـمـــت، زبـــاغ رضــوا نـــت

بـه روزحـشـرکـه بـا شد، بـرا ش روزحـســـا ب

بـه دا د وی بــرسـان، یــاغـفــور! غـفــرا نــــت

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۲۰ اپریل ۲۰۰۰

 سـدنی – آسترالیا

نامه

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نامه 

سلام عزیزم ؛  از وقتی از هم جدا شدیم دیگر نتوانستم برایت اطلاع بفرستم و یا تماسی بر قرار کنیم. می دانی مسافرت از این شهر به آن شهر و از این کشور به آن کشور آنهم از بیراهه و از بین جنگل و آب این فرصت را از من گرفته بود برایت نامه بفرستم. 

حالا به جایی رسیده ایم و از جانب دولت این کشور به خوبی استقبال شدیم . مثلی که فهمیده اند که ما هم در کشور خود کسی بودیم  برای ما یک آپارتمان  داده اند که دو اتاق دارد و برای ما شش نفر کاملا کافیست . 

تنها یکی از ما نسبت کوچک بودن یکی از اتاق ها در آشپزخانه می خوابد ولی آشپز خانه هم جای بدی نیست مرکز گرمی دارد. 

برق ما تمام روز  و شب جاریست و قطع برق اصلا نداشتیم ، آب گرم و سرد هم تمام روز و شب در نل ها جریان دارد . با همسایه ها هم رابطه ما کاملا دوستانه است ، دیشب شاید دوازده شب بود و من آهنگ قوالی می شنیدم که همسایه ما امد و زنگ زد گفته هایش را بدرستی نفهمیدم ولی فکر می کنم گفت یک کاپی از کاست قوالی را برایش بدهم چون چندین بار برایم موزیک موزیک گفت و من هم برایش وعده کردم که یک کپی از کاست را تهیه کنم. 

روز پیشتر وقتی از زینه ها بالا می شدم و با خودم غزل می خواندم از عقبم امد و روی شانه هایم با دستش زد و خندید فکر می کنم از غزل خواندنم خوشش امده بود. برایش گفتم اگر فرصت دارد او را برای شنیدن غزل دعوت  خواهم کرد ولی گفته ام را نفهمید خندید و رفت. 

.یک روز که خاک روبه ها از نزدم روی زینه ها ریخته بود برس و پودر و پارچه اورد و زینه را شست و به سویم خندید. مثلی که گفت اشکالی ندارد که ریخته من پاکش میکنم. 

برایش گفتم اگر اشکنه را خوش دارد برایش می پزم ولی سخنم را نفهمید و فقط دنکه دنکه گفت و رفت.  او آدم خوبی هست.

سید عبدالقادر رحیمی

درد را آتش کن . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

درد را آتش کن . . .

 راست می گویی که بیزاری  ز درد؟

 زخم های سینه  می خاری  ز درد؟

یا که می گویی  جهان گندیده  است

 پس چرا خاموش و بیماری ز درد؟

گر که  بیداری  به  دارت  ره   نبرد

صرف   بیداری  و  بیداری   ز درد

 حلقه شد حلقوم تو از  چنگ مرگ

 ناله  ها در دل  فقط  کاری  ز درد

 درد می  آرد  ترا  تا  ناله   صرف

بعد آن  چون لاشه بر داری  ز درد

 درد  درمان  دارد و دارو  و دست

 تا که  بیداری تو  بر داری   ز درد

 گر که  بیداری  ترا  در  سر  شود

 می توانی  دل  برون   آری ز درد

درد  را  آتش  کن  و  طوفان  بکن

 تا جهانت  را  کنی  عاری  ز درد

 بس که  دیدی سوختن ، نه ساختن

دود  را   آیینه   پنداری    ز   درد

انتظارت، خورده گشتن،گشته است

 لقمه لقمه خویش را خواری ز درد

 کوه   یخ   هستی ،  بشو  آتشفشان

 تا شوی  مستانه  تر جاری  ز درد

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

حسین (ع)

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

حسین (ع)

اى حسین من جانِ خود بر جانِ جانی  میدهم
در مرامت  خون  خود  را   بی امانی میدهم

گرد راهت می شوم با اشک سوزان هر نفس
گوهر جان  را  به  راهت   رایگانی  میدهم

می کنم سجده  به  خاک  کربلایت   در نماز
پیش   ایزد  وعده  ها  در زندگانی   میدهم

آرزویم    باغ  سازم    د ر امید  وصل   تو
گل ستانِ  مهر  خود    بر دلستانی   میدهم

قامتت چون سرو بوده  عارضت   مانند گل
یاد قد   و گلِ   رویت   نقد   جانی   میدهم

هر که اشکی درعزایت ریخت بُرد فیض مدام
من به نامت عمر خود را در جوانی میدهم

دل ز عشق  و آرزویت  بیقرارى  مى کند
پرفشان چون مرغ  بسمل پر فشانی میدهم

در مصاف حق و باطل  حیدرم  آمد به یاد
نین ا    و   کربلا   بر او  نشانی   میدهم

عاشقانت هست افزون لیک جلال درعشق تو
جان خود در پیش  پات تا  امر ثانی میدهم

سید جلال علی یار

ملبورن استرالیا

دهم جولای ۲۰۲۴

شاعر! سزای تست که درهم شکسته ای

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاعر! سزای تست که            

                    درهم شکسته ای

تا که چمن صحیفه ى سبزینه رنگ نیست

هرگز  دگر  تلاوت   بلبل   قشنگ  نیست

این  آسمان   تلخ  ، به  دامان  رحمت اش

چیزى به غیر  بارقه  هاى  فشنگ نیست؟

شاعر!                                          

سزاى    تست    که     درهم   شکسته اى

حالا سزاى  آیینه ها  ، غیر  سنگ  نیست

تا پرچم  ِقلم   نکند   رقص    روى   شهر

بیرق به دوش دیگرى غیر از تفنگ نیست

جاى  که  دست  ها  به   تفاهم  نمى رسند

باید کشید  پاى  ،  که جاى  درنگ  نیست

هر رشته ى  که   ثقلت    قلاب   مى کشد

صیدش  به غیر  وحشت بار نهنگ نیست

با پاى  خشک  غربت  خود  راه   مى روم

آرى!  کسى  به غیر عصا یار لنگ نیست

وقتى   خلوصِ    وسعت   سبزى   نیافتى

تنهایى ات خوشا!                           

                        که  وسیع  است!                 

                                                             تنگ  نیست                         

بارى!                                       

     چه شرم ِ این  که به  تاراج  رفته گنج

با زرخرید،  دغدغه ى نام  و ننگ نیست

گیرم شبانه   نعره   به   مهتاب   هم   زند

کفتار لاش  خوار    بیابان  ، پلنگ  نیست

سید ضیأالحق سخا

۲۹ جون ۲۰۲۴

کربلای حسین (ع)

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 کــربــــلا ی حـســیـــــــن( ع)

مــرا بـبـخــش خـــدا یــا! بـه مـدعــای حـسیـــن

به بلـبلـش علی ا صغـر، که شـد فــدای حـسیـــن

چــه ا فــتـخــا رگــرازلـطـــف، خـا لــق مـنـّـا ن

کـنــد ســرمـهء چـشــمم، زخـا ک پـای حـسیـــن

گــریـســت آ د م وحــوا ونـــوح وا بـــرا هــیـــم

چـو بـر زمیـن فـتـا د، پـیـکـر رســـا ی حـسیــن

” تـوخـواه خـنـده کـنـی، خـواه گـریـه مـخـتـاری

مـلـک زنـد به سـروسـیـنـه،ا زبـرای حـسـیــن “

کـنــد نـظــا رهء رحـمـت، خــدا ی عــزّ وجــــلّ

بـه هـر کجـا کـه بُـوَد مـا تــم و عــزای حـسیـــن

نـکــرد شــرم ززهـــراء، د خــت پـیــغـمــبـــــر

هـرآ نکـه آ تـش کیـن زد، بـخـیـمه های حـسیــن

نـبـا شـد ش بـه قــیـــا مــت، شــفـا عـت ا حـمــد

ورا کـه بغــض بــورزد، بـه قـبـلـگـای حـسیـــن

بـه سـروقــا مــت ا کـبــر، کـه مـا د رش لـیــــلا

بدا د جــا ن عــزیـــزش، بـــر وفـــا ی حـسیـــن

ا گـرچه حیـد ری غـرق ا ست، در گـنـاه یـا رب

بـبـخـشـش ا زسـرشَــفْـقـت، بــر ولا ی حـسیـــن

روا مـداررود، خــا لــقـــا! بــه خــا ک ســـیــــه

کــه دا رد آ رزو وشـــوق کـــر بــلای حـسیـــن

رود بـه کــربـُـبـَـلا، جــا ن خــویــش بـسـپــا رد

بـه زیـــرقـبــهء زریـن و جـا نـفــزا ی حـسیـــن

نـُمـازلــطــف وکــرم، پـا د شــاه کـون ومکــا ن

تــو خـا ک بـنـدهءعـا صی، به نـیـنـوای حـسیــن

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

دهم اپریل ٢٠٠٠

 سد نی – آسترالیا

پاییز

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پاییز

پاییز پر صداست

پاییز پر صداست

پاییز آغوش سرد رنگهاست

و پاییزهمان قصه های ناتمام

در افق های رنگین بی انتهاست

پاییز پر صداست

وپاییز خانه ی من و تست

در ادامه راه پر غرور

پراز رنگ های زیبا

رنگ های زنده و تابنده

رنگ های عشق بر انگیز

رنگ های با صفا

رنگ های شفاف و پر از صمیمیت ها

آری پاییز پر صداست

و پاییز چه زیباست

و چه زیباست…

ومن در آسمان های پر مهرت

ودر باغ های پراز ترانه ات

هنو ترا می سرایم

و ترا می سرایم

و ترا می سرایم

تا بی انتها

در آغوش رنگها

در شکوه باغ ها

و در سکوت نگاه ها

ای جاودانه یار!

هما طرزی

۲۳ اکتوبر ۲۰۲۳

نیویورک

سرودِ تیشه ها . . .

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سرود تیشه ها…

یک صدا بالا بکن، از بی صدایی خسته ایم

 وز صدا های که دارد،  بی ندایی خسته ایم

 از همه تاریخ  نویسان ، گله ی دیروز خود

 از  فراموشان   فردای   رهایی   خسته ایم

از تحمل ، صبر و از  افتادن  و  گمگشتگی

 زین  همه  بیگانگی  و ناکجایی   خسته ایم

ازافق های که خورشیدش دهد تن برغروب

 از سپهر خالی  و از  بی همایی  خسته ایم

 از هبوط  قلب ها ،  اندیشه  ها  و  از همه

 عشق های را که مرده از جدایی خسته ایم

 پرچم  تسلیم تا  لشکر به  دشمن هدیه  کرد

 بود در دست  خدا یا  بی خدایی   خسته ایم

 تا جنون  لیلا دهد ،  صحرا و ما در انتظار

تا  سرود  تیشه  های  ره گشایی   خسته ایم

فاروق فارانی

۱۸ اپریل ۲۰۲۴

هرکو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز !

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

هرکونکند فهمی زین کلک خیال انگیز !

حافظ سخن بگو ی که بر صفحه جهان

 این  نقش  ماند از  قلمت  یادگار عمر

قسمت اول :

در آستانه روز جهانی «قلم» بر آن شدم که به معرفی یکی از مجموعه های قلمی هنر خوشنویسی ونقاشی خط ،برخاسته از دیار کهن و باستانی هریوا بپردازم.

 هرچند که در تقویم رسمی کشور ما روز ها ویا فرصت های برای _روز جهانی مطبوعات ، روز شعر ؛ روز هنر، روز قلم ، روز تیاتر و سینما ،رادیو و تلویزیون وامثالهم گنجانده نشده وحتا به دیده قهر بدان نگریسته می شود؛با آنهم هنرمندان و هنردوستان هموطن در هر جایی که از جهان بوده اند بی تفاوت و بی احساس مسولیت از کنار این پدیده ها نگذشته اند! یکی از عوامل مهم تشتت فکری و فرهنگی ما طی نیم قرن اخیر وجود بحران های بیشمار وپی در پی در پیکره ی جنگهای بی پایان بوده است که هویت مارا نیز در وجود ما ودر سرزمین ما به قهقرا کشانده وبر افتخارات هنری وتاریخی ، فرهنگی و قلمی ما رنگ سیاه پاشیده است ! از قلم گفتم و می خواهم به یکی از خطوط بسیار زیبا وارزنده در زبان و ادبیات دری- پارسی اشاراتی بنمایم :

حتما شما با واژه ،، نستعلیق ،، آشنایی دارید – اما سیر پیدایش آن را ندانید ؟ بطور خلاصه عرض نمایم که در اوایل قرن نهم هجری بعد از فتح سرزمین های پهناور آسیای میانه و قفقاز و خاورمیانه توسط ،،امیر تیمور گورکانی ،، که در اواخر قرن هشتم هجری به اتمام رسیده بود ، فضای تقریباً پر آرامشی برای باز سازی ونو سازی خرابه های باقیمانده از هجوم گسترده سپاهیان ،،ترک ومغل ،، پدید آمد و امیر تیمور لنگ با آنکه

با آنکه در لشکرکشی ها و فتوحات ، در قساوت وخشونت وخشم گستاخ بود، با آنهم در پشت جبهات جنگ به دو نیرو وقشر اجتماعی بها می داد ونسبت به آنان و روحیات شان علاقمندی نشان می داد.

اینان هنرمندان ، اهل حرفه و تجارت– ودیگر سادات ،علما ،منشی ها و دبیران بودند.

 امیر تیمور _بعد فتح هرات فرزندش  ،،شاهرخ میرزا تیموری ،، را والی هرات و خراسان مقرر کرد ودربازگشت از سفر پر مخاطره و پر دست آوردش از آسیای صغیر ، با خود هنر آورانی از شام ، مصر بغداد ، حلب ، تبریز ،شیراز وهمدان به هرات آورد و هدفش ازین رفتار آن بود که در قدم نخست برای تربیت فرزندان ، نوادگانش وباقی امرای محلی ونظامیان لشکرش آموزش فهم ،سواد ودانش بدهد و در ثانی برای ،،پای تخت ،، حکومت وسیع ونا کرانه پیدا _مرکزی اداری بنیاد بدارد، برای همین عمل نیک ،بسیاری از مورخان ، علما واهل هنر در تاریخ ،تیموررا ستوده اند. اما ناباورانه در شبی که امیر تیمور گورکانی قصد داشت فردایش اردوی سراپا منظم و دلیر و جنگجو ی خودرا برای فتح ،،چین،، فرماندهی نماید (۸۰۵)هجری و در وادی های پهناور آن سرزمین افسانوی بدرود حیات گفت…..

گفتیم که امیر تیمور تعدادی از هنرمندان پیشکسوت رشته های مختلف هنری و حرفوی را با خود به مرکز پای تخت جدیدالتاسیس ،، هریوا ،،اورد که یکی از آنان هنرمند خوشنویسی بود بنام میر علی تبریزی که فردی نکو خصال و خوشنام بود.

قبلاً میرعلی در زادگاهش به خطوط نسخ و تعلیق _ وبیشتر خطوط عربی و خصوصا کوفی پرداخته بود ودرین رشته ها تبحر اندوخته بود ، وانگاه در هرات او کاری ،،کارستان،، بانجام رساند وبادر آمیختن نسخ/تعلیق/خطی را ابداع ونام آن را نستعلیق نهاد!

خوشنویسی از استاد نجیب الله انوری

از آن زمان این عروس هنر های کهن شرقی ،در حجله گاه خطوط ودر بستر پرنیان شعر ،هنر،ترانه وسرود، غنود. شاهرخ شاه این خط آن چنان اورا مسحور خود ساخت که دستور داد از آن به بعد ، مهر و نشان های سلطنتی را با آن بیارایند، کتاب هارا،نامه هارا ، عناوین و القاب را بدان عروس خطوط به کتابت گیرند تا بعد از خطوط عربی وقرانی ،جایگاه و رفعت نوپای آن حرمت نهاده شده و بطور رسمی در سرتاسر قلمرواش تا اقصای خراسان ،سند،جیحون و سیحون ، بدان اهمیت و اعتبار و ارزش بخشید. یکی از شاگردان برجسته ومحبوب میرعلی تبریزی ،فردی بود همنام خودش.

رفیع اصیل یوسفی در مجموعه ،،رنگ ورنج ،، می نگارد:

,, اوج نو آوری در هنر خطاطی را باید ،، ابداع،، نستعلیق دانست، چراکه هنرمندان هرات به تدریج آن را بر تارک دیگر هنر هاقرار دادند.

خط بسیار زیبای خوش ترکیب که قلمرو ،هنر، فرهنگ وادبیات پارسی را در تسلط خود دارد.

دیوان های شاعران پر آوازه وکتاب های بسیار نفیس وارزشمند هنری با این خط چنان از زیبایی وظرافت برخوردار اند که هم اکنون در گوشه وکنار جهان در موزه های مهم نگهداری می شوند، ودرین زمینه مرقعات ، سنگ نوشته ها ، وبعضی کتیبه های بسیار زیبا وخوش نگار از هنرمندان دلباخته به این خط برجای مانده است.

 شاگردان ،رهروان و عاشقان خط میرعلی تبریزی – افرادی همچون اظهر هروی_سلطان محمد خندان -وفات ۹۳۲هجری ، سلطان علی مشهدی کاتب سلطان حسین بایقرا ومیر علی هروی ، وفات در (۹۵۱) هجری آن را به پایه اکمال و اعجاب رسانده اند.

 استاد عبدالغنی نیک سیر هروی در مجموعه هنری ،، تلاوت نی،، پیرامون او چنین نگاشته :

 میر علی سادات حسینی معروف به « میرجان » ملقب به کاتب سلطانی از سر امدان نستعلیق نویسی واز خوشنویسان بزرگ قرن دهم هجری است که خط او از نظر رعایت اصول ،استحکام،همواری،و حلاوت تا زمان خود بی همتا بوده و شاید پس از او نیز جز میر عماد کسی یارای برابری را با او نداشته باشد . خط او حتا بر خط سلطان علی مشهدی برتری دارد،او بر خوشنویسان بعد از خود تاثیر بسزایی گذاشته است.

خط از : استاد نجیب الله انوری 

استاد عبدالجلیل توانا _قبلا مسوول انجمن خوشنویسان هرات پیرامون کارنامه هنری میر علی هروی در ماهنامه تخصص ( شماره ۱۴برج حمل ۱۳۸۲) مینویسد:

«هریوای کهن که قافله سالار هنر های اصیل ، بخصوص هنر خوشنویسی در جهان بشمار می رود ، در رشته نستعلیق فقط تنها یک مدرک بر آن کافیست ؛ و آن ،، شاهنامه بایسنغر یست ،،که با خطوط بسیار عالی و نقوش بی نهایت بدیع -توسط شاگردان استاد میر علی هروی و استاد کمال الدین بهزاد هروی کار شده است. وبقول هنر شناسان بزرگ هیچگونه قیمتی نمیتوان بران تعین کرد.

دراین مدت بودند استادانی بعد میر علی هروی ،نظیر میر عماد ، میر آقا حسینی هروی ، حسن خان شاملو، میر عبدالرحمن حسینی ، نجف سلمان ، و شادروان استاد محمد علی عطار هروی وامثالهم که درین راه گام برداشته اند، وبطور ویژه این هنر را زنده نگهداشتند، وگر نه باید سراغ این هنر هارا به اثر عدم توجه زمامداران گذشته ، در موزه ها می گرفتیم -چنانچه امروز بیشترین آثار خطی این هنر اصیل در موزیم های مشهور جهان قرار دارد.واما متاسفانه از صد سال قبل تا اکنون – حتا پیشتر از آن ،این هنر ظریف به دست فراموشی سپرده شده است.

جناب گرانمهر عبدالحکیم کریم زاده ، عضو انجمن خوشنویسان هرات در همین رابطه می نگارد:

 بعد روانشاد میر علی هروی ، ذریعه استاد کل ،، میر عماد حسنی ،، خوشنویس پر آوازه خراسان زمین – نستعلیق به پایه اکمال رسید ،،،،،

همچنان در قرن یازدهم هجری خط شکسته نستعلیق بوسیله « شفیعا » و مرتضی قلیخان خلق وبه وجود آمد. که بعداً توسط درویش عبدالمجید طالقانی به کرسی نشانده شد.

بگذار به  گیتی  اثری  زانکه در آفاق

تا چشم بهم برزنی ،ازما خبری نیست

 واما سیر هنر نستعلیق را بعد از سقوط هرات بدست ،،ازبک های شیبانی ،، و استقرار تدریجی احمد شاه ابدالی را باید در هاله ی از تاریکی و بی تفاوتی به تماشا نشست.

ادامه دارد….

رفیع اصیل یوسفی

شنبه ۶ جولای ۲۰۲۴

۱۴ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی

دوبیتی

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دوبیتی

 بیا بنشین که بینم روی ماهت

 دلم زخمی شد  از نیمِ نگاهت

 لبانت  قند مصری   کم  نیارد

خدای دو جهان پشت و پناهت

فرحت_رحمان

 دسامبر ۲۰۲۳ ۲۸

گره گریبان

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

عمر میگذرد یاد جوانی هم کیفیت دارد

 « گره گریبان »

 آورده مگر صبح ِ بهار  عطر ِ تنش را

یا نگهت ِ آن زلف ِ شکن در شکنش را

چون غنچه بشد  باز در  آغوش بهاران

 آنشب  که  برآورد  ز تن   پیرهنش را

 شمع ‌ و  گل   و  پروانه  فتادند   بپایش

عریان چو نمود ان‌ مه سیمین  بدنش را

 باران  بهاریست  و   یا    باد  سحرگه

کاورده  به  میخانه   شمیم    دهنش   را

آن  ماه   لقا   گر  بسخن    لب   بگشاید

 سعدی بخورد حسرت شیرین سخنش را

 چون بلبلکی دور ز  کاشانه همی خواند

 بیچاره   مهاجر غم   و درد ِ وطنش را

مسعود خلیلی

کیفرِ عمومی

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کیفر عمومی

کیفر عمومی در فقدان اراده جمعی برای تغییر و از طرفی زمامدار مستبد در امور کشوری باشد را٬ آگوستین اقدیس نفرین الهی برای مردم یک سرزمین میداند.

آگوستین زاده آفریقای شمالی بود که متون کتاب مقدس مسحیت را٬ برای سیاست فلسفی می کرد. وی توسط رومی ها کشف و در روم منتقل می شود و همانجا بعد فوت دفن می گردد. در زمان اوج مسحیت یعنی پسا واقعه اصحاب کهف٬ آگوستین نظریه پردازی میکرد. که ایده و نظریات وی با نظریات اسلامی در باب سیاست تطابق زیاد دارد.

ولی در مبحث نفرین جمعی از اسلام برای افغانستان٬ پدیده باوری و عقیدتی که قانع کننده باشد نمی توان یافت. زیرا رویکرد اسلام در فضائل و کیفر عمیقاً لیبرالی یا منحصر به فردی می باشد.

ولی بدون شک مجموعه ایده های منفور چون: تعصب و قوم گرایی و استقامت و یا پافشاری در جهل یا در موجودیت جهل٬ مدعی بودن را٬ می توان مجموعه پدیده های نفرین حق دانست٬ که همه باطل و از مبانی جهل با محرکه نیروی منفور شیطانی است.

پس در نتیجه:

منفوریت ملت که توسط جوبایدن رییس جمهور آمریکا برای افغانستان نیز بیان شده را٬ با پدیداری شهروند در گستره جهانی نتوان پذیرفت – که نباید از پدیده های منفور و موجود در افغانستان نیز غافل شد.

برگرفته شده از: روان درمانی تا بلوغ سیاسی در افغانستان

محمدآصف فقیری

۸ جولای ۲۰۲۴

قهرمان کربلا

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

قـهـــر مـــــا ن کــــربــــلا

خواهــرغـمـد یـدهء شـاه شهیـدا ن، زیـنــب اسـت

دخـتـرپـاک وغَـیُــور شــاه مــردان  زینــب اسـت

آ ن زن والا گـُـهـر ، آ ن  قــهـــرمــا ن کــــربـــلا

پا ســدار کــود کــان وهـم اسـیـرا ن زیـنـب است

گـرچه جوربی شـماری، د یده است آن قـهـر مان

دسـت گـیـر نـا تـوان ومستـمنـدا ن، زیـنـب ا ست

چهــار طـفـلـش شد شهیـد راه حـق د ر کـــربــلا

کس ند یده بهر طفلا ن، چشـم گریان زینـب است

گرحسین جـا نـش فـدای راه جـا نـان کـرده اسـت

لیک اهدا ف حسینی را، سخـن را ن زینـب است

آ نکه داغ شـش بـرا د ر، د یـده اسـت درنـیــنــوا

 کرده صبروهم نموده، شکـریـزدان زینـب اسـت

درا سیـری وسـفـــر،ا زکـــربــلا تـا شـهــرشــا م

 گاه پیـاده گـه سوا رِ نـا قهْ عـر یا ن زینــب است

بـرسر نیزه چـود یـدی، رأ س پـرخـون حـسـیـــن

سربمحمل زد که خونش شد بجـریان زینب ا ست

د رجـوا نـی شـد خـمیـده، قـا مت آ ن د خت شـا ه

زآنکه شد مسکن گزین درکنج ویران زینب است

چو ب خیزران یـزید، کا مد بـه لـب هـای حسیـن

ازجفا کـا ری دهـر د ون، پَـریشـا ن زینـب است

ازسخـن را نی خـود، بی بی بـه د ربــا ر یـزیـــد

پا یه هـای ظلـم وی بنـموده، ویـران زیـنـب است

گـرخـدا بخـشـد به محشر، حیـد ری را ا زکــــرم

نـیـست جای شـبه، چـون ا زدوستا ن زینب است

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۶ نوامبر ۲۰۰۳

دیتروت – آمریکا

جهانِ نو . . .

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

جهان نو . . .

تخم  پرواز  دگر  در  آسمان   پاشان  کنیم

 آسمان  را با پر پرواز ،  گل  افشان  کنیم

عشق  را  از آسمان  آریم   بر روی زمین

 در میان ل حظه های  زندگی مهمان  کنیم

 یار می آید دلش خالی  ز عشق سینه سوز

 یک دل عاشق میان  سینه اش پنهان کنیم

 عمر ها در می زند دل ، در حریم سینه ها

 در به روی او گشوده ، قصه اش پرسان کنیم

 با تو ای خورشید در منظومه ات  زندانی ایم

 در  کران  بیکرانی  خانه  در  کیهان کنیم

 پای در زنجیرم  و تو سربه  زنجیری بیا

هردو باید خود، رها از  کنده وزندان کنیم

 بگذر از میراث موهومی که از فردا تهی ست

 یک جهانی نو بدست، خویشتن بنیان کنیم

فاروق فارانی

 اپریل ۲۰۲۴

طورِ عشق

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

طور عشق

امشب نشسته  بودم  در کوه طور عشقم

او ذرّه جلوه ی  کرد  اکنو ن تنور عشقم

آتش  دمید  دمادم  آن  ساقی  شرر خوی

باده ز دیده  جوشید  مخمور شور عشقم

از برق تیغ نازش  خورشید  می هراسید

با یک گلو تغافل  حیرت  به   نور عشقم

از مسکَنِ حضورش در سینه مشت خون را

بی تاب  می تپاند  چندانکه   زو ر عشقم

از جام سرمه سایش یک جرعه سرکشیدم

فریاد و ناله کر شد ، غرق بحور  عشقم

با لشکرِ نَفس ها کُ او قاصدِ نگار  است

در سینه می خرامد ساز و سرور  عشقم

سودای نرگسش را به  نقد  جان  خریدم

محشور صد قیامت، توفان  صور  عشقم

در هستی و عدم چون مستانه جلوه کردم

در عالم  تناسخ   زنده  به    گور  عشقم

شبنم ز فرصتِ  کم ،  سر بر  ندارد آ خر

سرباز و  پاسدارِ   مهرِ   حضور   عشقم

از عالمی   جمادی   ما  را  کشید  برقش

مدیون  جلوه   زار  سبز  مرور   عشقم

محمد ادریس بقایی قطره

کابل – افغانستان

پیام گیر های تلفون

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پیامگیر های تلفون

رفتم به غرفه تلفون تا به دوستی تلفون کنم، گوشی را برنداشت اما در پیام گیر تلفونش این ابیات زیبا را گذاشته بود :

 شــرمنــــــــده  از آنم  که  نباشم   بـه سرایم

 تا باتـــــو ســلامی وعلیــکی  بنـــــــــــمایم

گر لطف کنی نمره وپیـــــــــغام گـــــــذاری

پاسخ دهم ای  دوست  به  محضی  کـه بیایم

باخود گفتم :

 اگر در دوران شعرای قدیم می بود خدا میداند پیام های شان چقدر جالب میبود، مثلآ:

در پیام گیر حافظ :

 رفته ام بیرون من از کاشانه ی خود  غم مخور

 تا مگـر بینـم  رخِ  جانانه ی   خـود  غم مخور

 بشنـوی  پاسـخ ز حافظ  گـر که  بگذاری  پیام

 زان زمان کـو باز گردم خانه ی خودغم مخور

 در پیام گیر سعدی :

 از آوای  دل  ا نگیـــــز تــــو مستم

نبـاشـم  خـانه   و شــرمنـــده  هستم

به  پیغــام  تو خـواهــ م گفت  پاسخ

 فلک را گر فرصتی دادی بـه دستم

 در پیام گیر فردوسی :

 نمی باشم    امروز    اندر   سرای

که رسم  ادب  را  بیارم  به   جای

 به پیغامت ای دوست گویم جواب

چو    فردا    بر آید     بلند   آفتاب

 در پیام گیر خیام :

 این چرخ فلک عمر مرا داد  به باد

ممنون توام که کرده ای از  من یاد

 رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش

آیم چو به خانه  پاسخت  خواهم داد

در پیام گیر مولانا:

 بهر سماع از خانه ام رفتم  برون  رقصان شوم!

 شوری برانگیزم به پا.. خندان شوم شادان شوم !

برگو به  من  پیغام  خود هم  نمره و هم  نام خود

 فردا  تو را  پاسخ  دهم  جان تو را قربان شوم !

 در پیام گیر  بابا طاهر:

 تلیفون کرده ای جانم  فدایت!

 الهی مو به قوربون صدایت!

چو از  صحرا  بیایم  نازنینم

فرستم پاسخی از دل برایت !

در پیام گیر منوچهری :

از شرم به رنگ باد ه باشد رویم

 در خانه نباشم  که  سلامی گویم

بگذاری اگر  پیغام  پاسخ  دهمت

زان پیش که همچو برف گردد رویم!

ارسالی :

علی احمد زمانی

زمزمه ترساندن

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

زمزمه ترساندن

خوشبخت کسی پاکدل  و نیک  منش بود

درراستی درخدمت  مردم  به  جهش بود

 با  جهل   نیامیخت  گرش  دار بیاویخت

 در گفتن  حق  با دل ِ سرشار ِ تپش  بود

 گر  جاهلی  غُرید  چو  اسپند  نه  جنبید

چون کوه  ِتحمل زخموشی به  روش بود

 آنکس که سرمویی حسادت نه به دل کرد

 ازخوشی و ازعشق  جهانی ز پَرِش بود

 ای وای ازان کس که درونش چوذغالست

 با کینه و با بغض  به آشی  به پزش بود

 هر لحظه   ز  آواز ِ  فرومایه  حذر  کن

 با کشمکش ِ ناحقی دیدی به کشش بود

 مژگان زدنی رفت  همین عمر ز حسرت

دنیا زکج و راست به سرعت به چلش بود

 باور مکن  اینجا ز سخنچین  سخنی را

تا  پیرهن ِ  تهمتی  آنجا  به  بُرِش  بود

 از رحمت ِ  آن   یار کسی  قصه نیاورد

هر زمزمه   ترساندن ِ  ملا و کشش بود

 بشنیده ای  بسیار همایون  تو  ز جاهل

 آن لاف و پتاقی که چو بادی به وزش بود

 سید همایون شاه «عالمی »

 ۷ جولای ۲۰۲۴ میلادی

شعری از شاعر روشندل ، شادروان باقی قایلزاده

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شعر از :  شاعر روشندل ، شادروان باقی قایلزاد

قسمت اول

قسمتی از نصیحت حضرت امام حسین (ع) به لشکر یزید

مردمان    دارید    یزید   کینه   جو

بر  اساس    مجلس     روم   آرزو

مطرب وچنگ  و نی و نقل وشراب

ساقی وبد مستی و رقاصه های بی حجاب

رسمیت   دادست   شطرنج  و قمار

می کند   از    می گساری   افتخار

پردهِ  شرم   و    حیا    بالا    زده

کوس  رسوایی  به   مافیها   زده

روی قانونی که  شب ها  تا  سحر

خون دل خورده ابی بکر وعمر(رض)

خط بطلان می کشد  این ژاژ خواه

خویشتن را زان  سبب   سازم فدا

من  کجا  و   بیعت  این   مسخره

نیست   استقلال    د ر   مستعمره

زین یوغ  و جور و  استبداد  مرد

کی تواند زندگی   یک  لحظه  کرد

پول بیت المال صرف خورد ونوش

کس نداردعرض و داد خلق گوش

گردِ هم  جمع  اند   در هر انجمن

مفت گیر  و لاش  خوار  و رهزن

رفته    قانون     مساواتی    بباد

نه به  دربار و نه در شاه  اعتماد

خوردن  خون  غریب    و   بینوا

نزد  خویشان  و عزیزانش   روا

غارت  یغما  و تاراج   و  خراج

بر یتیم  و بیوه  زن  دارد  رواج

گشته   فاسد   مکتب    آلِ   یزید

دست  حق  باید  سر  فاسد  برید

گرنسازم  جان  به  قربان  جهان

تن به  غفلت می دهند  آزاده گان

ارسالی داکتر علیشاه جوانشیر

سیدنی – آسترالیا

۷ جولای ۲۰۲۴

ماه محرم

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

فرا رسیدن ماه محرم ، ماه پیروزی خون بر شمشیر بر

عموم آزاده گان جهان تسلیت باد.

ماه محرم

ماه  محرم  رسید  نهضتی   بر پا  کنیم

در  سفر  کربلا    هر  دلی   شیدا  کنیم

پرچم  حق  را بلند   تا   به   ثریا  بریم

نهضت  آزاده گی   یکسره   احیا  کنیم

ماه  محرم رسید کرب  و بلا  می رویم

عامل  جور و  جفا بر  همه  رسوا کنیم

رسم  وفای حسین(ع) معنی آزاده گیست

سوژه ای عشق را بیا جملگی معنا کنیم

ماه  محرم  رسید شور و نوا  سر دهیم

قافله  سالار عشق  محو   تماشا   کنیم

خون شهیدان حق لرزه  به دشمن فگند

ذکر  بخون   خفتگان    انا  فتحنا  کنیم

ماه محرم  رسید   جمله  حسینی  شویم

ازدل وجان ای« بشیر» ناله ز دلها کنیم

قیوم بشیر هروی

ملبورن – استرالیا

یازدهم سپتامبر ۲۰۱۸

در آستانهء برگزاری محفل عٌرس حضرت ابوالمعانی بیدل (رح)

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در آستانهء برگزاری محفل عٌرس حضرت ابوالمعانی بیدل (رح)

دوستان گران ارج را سعادت یار باد !

در آستانه یاد بود و هفمتین کنگره بین المللی و برگزاری محفل عرُس ابوالمعانی بیدل رح و سالگرد حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی ثم رومی رح قرار داریم . با وجود سنگ اندازی های ممتد عده ای از روشنفکران دروغین و تاریک فکر باصطلاح فرهنگیان بی فرهنگ و حتی در لباس دوست ممانعت های را سدّ راهِ ما قرار دادند و تا هنوز هم از هیچ نوع تلاش و کوشش و زمینه سازی های اخلال گرانه دریغ نمی ورزند ، ولی بیاری پروردگار عالمیان ج و همنوایی و محبت یکتعداد شخصیت های فرهیخته و فرجاد که از تشویقات و الطاف بیکران خود دریغ نکرده با معنویت بلند دوشا دوش ما حمایتگرانه ، گوشهء این سنگ سنگین و پرُ وزن را در این هفت سال برداشته اند که بدین وسیله از تک تک شان اظهار سپاس و قدردانی مینمایم و همچنان قدوم دوستان و اندیشمندان جدید و فرهنگپرور بسان ستاره های تابناک داوطلبانه پیوستن شان به انجمن کلتوری مولانا و بیدل ، نوید ما را در راستای خدمت گذاری به فرهنگ و ادبیات کشور بیشتر ساختند :

این هم دو بیتی های درد دل و دردمندانه که در این هفت سال تجربه کردم .

گر  بماندیم  ،  سالِ    دیگر   نیز

عرُس  بیدل  ،  کنیم   بپا   یاران

ور  بِمرُدیم  ،  عذرِ    ما    بِپذیر

شمع  محفل ،  بدوشِ   تو  یاران

********

ز خونِ  دل ، کنم  برنامه رنگین

ز دستِ خالی و ، پرُ  بار شیرین

به روحِ پرُ فتوحِ ،  عارفِ عشق

درود  و فاتحه  خوانم  به تمکین

********

یکی گوید! که این عرُس، احمقانه

 دیگر گوید ! که ارزش ،  مندانه

شما گویید ! به حرفِ کی کنم گوش

یکی  بام  و هوا دو  ، این  بهانه

********

 یکی گوید مرا ! عقلِ  تو  کم بود

که بیجا صرف کنی پول و نه غم بود

بِمرُد بیدل  ، گذشته سه صد سال

که چشمانِ تو اکنون ، پرُ ز نم بود

********

نمی دانم  ، کی  بود  بیدل  و اما

شوم سیر ، از  پلو و آن  موسیقا

چه خوب است احمقِ داریم اینجا

شکم ها سیر شود ، ما را چه پروا

********

یکی خورده بِگیرد ، در سخن ها

که پرُ حرفی کنید ، در  محفل اما

جوانان است  ،  مشتاقِ   موسیقی

مرا  با  بیدلِ  تو ،  نیست    سودا

********

  شما گویید ! که من در این میانه

چه گویم ، بر  وطندار   این زمانه

بجای من  ،  اگر  باشید    شمایان

جواب گویید ز  منطق  ، نی ترانه

********

کجا   شد   ،    پاسدارانِ    سخنور

کجا شد  ،  وارثینِ  خاک  و  خاور

نه عزت ماند و ، نی آبرو به عارف

به جز مادیت و پول ، زر  و زیور

********

مرا یک دوست گفتا !  اینچنین کن

مکن صرف پولِ خود بیجا همین کن

کنون دورانِ ، زور و ز ر  بیاموز

خودت را ، مالکِ زر و  زمین کن

********

ندارد  فایده ای   ،  از  بهر   بیدل

ندارد ، هیچ گاهی  بر  تو  حاصل

بجای  من ،  شما  گویید  عزیزان

چه کاری  می توانم  کرد   با  دل

********

مرا تنها رها کرد ، بهترین  دوست

بِگفتا ، من شدم خسته    ازین پُست

نه بیدل خوانم و ، نی مولوی خوان

ترا راهت ، مرا راهم چو نیکوست

********

بِگفتم  من  ،  خدا  یارت   عزیزم

ندارم بعد از این ،  کارت  عزیزم

خدای  من  ،  همیشه  یاورم است

نمی سازم  ، به  کِردارت عزیزم

********

رفیقِ  نیمه  راه ،    یارت  نمیشه

به هیچ صورت که غمخوارت نمیشه

رهایت می کند ، در نیمه ای  راه

مده دل  را ،  که  دلدارت   نمیشه

********

اصل  ها   را  بِجو ،  در   زندگانی

مکن صَرف ، عمر خود با ناجوانی

اگر  سالها ،  به  پای   بید  نشینی

نبینی   حاصلی   ،  نی    کامرانی

********

به خالق تکیه کن ، خود را تو بِسپار

که او هست ، تکیه گاهِ تو به هر کار

همه خیر و شر ات ، او داند  و بس

خدا باشد  ، انیس  و مونس   و یار

********

همیشه  در  نبرد   ،   تنها    بودم

کشیدم   آهِ   سرد   ،   تنها   بودم

مرا  این  زندگی  تنهایی  آموخت

چنان   تنها   و ،  درد  تنها  بودم

********

به زندان و سلولها روز ، شب بود

به هر لحظه ، شکنجه  و تعَب بود

به تنهایی کشیدم ،  رنج  و  غم را

بجز ذاتِ الهی ،  یار  و  رب  بود

********

روم  سوی  عدم  ،   تنهای    تنها

بِگیرم  ،  دستِ  غم  تنهای    تنها

چنان  خو  کرده ام   در   زندگانی

سفر   ها  می کنم  ،   تنهای  تنها

الحاج محمد ابراهیم زرغون 

۵ جولای ۲۰۲۴ 

اسلو – ناروی