۲۴ ساعت

سوزِ فراق

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 

ســـوز فــــرا ق

دل زهجران توازخون خضا ب است خضا ب

جگـرازسـوزفـرا ق تـوکـبــا ب ا ست کـبــا ب

تا جــدا گـشـتـه ام ای یـا رزکــا شــا نـهء خـود

بی وصا ل تومـرا، خا نه خـرا ب است خراب

رگ رگ د ل به فـغـا ن آ مـده از درد فـــرا ق

رشــتـه هـای بـد نـم تـا ر ربـا ب است ربـا ب

روز شــب مــیــرودوعـمــر به ســر مـیــآ یــد

مـژ دهء وصل بده کـا ر صواب اسـت صوا ب

تـا رو پــود بـد نـم وصــل تــرا مـیـخــوا هــــد

زند گی بی تـو مـرا عـیـن عـذا ب است عـذاب

تـا بـه کـی ازغـم هـجــران تـو بـا شـم گـریـا ن

رحـم کـن بـهـر خـدا د یده پـرآ ب اسـت پـرآب

سـرشـب تـا بـه سـحـرغـصـهء هـجــرا ن تــرا

دُرج سـیـنـه بـنگـا رم کـه کـتـاب است کـتـا ب

یـا د آنـوقــت کـه در ســا یـهء مـهــرت بــود م

عِـطـرزلـفـا ن توبهـتــرزگـلاب اســت گـلا ب

حـیـدری را بطلـب پیـش خـود ای سرو روا ن

ورنه در روز جزا از تو حـساب است حسا ب

 پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۲۵ دسامبر ۲۰۰۶

سیدنی – آسترالیا

مخمسی بر غزل زنده یاد صوفی غلام نبی عشقری (رح)

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

به بهانه ۴۵مین سالیاد ارتحال شاعر شهیر و فقید کشور

مرحوم مغفور صوفی غلام نبی عشقری . 

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 

مخمسی بر غزل زنده یاد صوفی غلام نبی عشقری (رح)

افتاده  به  پیش قدمت  کوهی  گران  است

ابروی کج ات را مه و خورشید فسان است

تیر مژه ات  در  سپـر  سینه   نشان است

در لعل  لبت  گرچه  حیات  دو جهان است

حسن  تو سراپا  به   خدا آفت  جان است

♥ ♥ ♥ 

باشد  دُر ِ دندان  تو  چــون   دُر  یمانی

یاقوت لبی  لعل  تو   پیوستـه  به  کانی

ایکاش  شود  تا  به   کنارم   تو  بمانی

قـدر گل  رخسـار  خود ای   شوخ ندانی

رویت بخدا قبله‌ی  صاحب  نظران است

♥ ♥ ♥

مُردم  ز  فراقـی  تو  و  تنهـا  مگزارم

اشکِ سر مژگانم و من  لحظه  شمارم

چون ناله به افلاک رسیده است غبارم

روییده  گل  نرگس  شهـلا  ز  مـزارم

یعنی که شدم خاک و نگاهم نگران است

♥ ♥ ♥ 

گشتم به فدای  تو  من ای شوخ پریزاد

افتـاده  به  بند  تو هم   و از همه  آزاد 

نخجیر به عشقت منم و هستی تو صیاد

از  دور  تـرا  دیدم  و  گفتم  بر شمشاد

شوخی که دلم برده همین سرو روان است

♥ ♥ ♥ 

از خاک کف پای تو یک بوسه تمناست

در قلب منی خون شده این غلغله بر پاست

محمود ز سر تا قدم  جملگی  ر سواست

معشوق و می امروز در این  خانه  مهیاست

لیکن چه توان کرد که مـــــــاه رمضان است

♥ ♥ ♥ 

چشمم شده از فرقت و دوریی تو حیران

دیوانه   شدم  من  بروم   طرف  بیابان

تاکی بکنم من جگر  خود   تهی  دندان

زاهد تو مرا نشمری  از  خیل  مریدان

در روی جهان پیــر من این تازه جوان است

♥ ♥ ♥ 

هستی تو جهان من و یک عالـم ِحکمت

در خواب  ببینـم   بخدا   است   غنیمت

چون ابر بباری به سرم گونه ی رحمت

جانـا چه  کنم  پیش   تو  اظهار  محبت

«چیزیکه عیانست چه حاجت به بیان است»

♥ ♥ ♥ 

در بین همه عاشق و معشوق   وفا بود

از جانب یک بر دیگر  دست    دعا بود

نور و نمکِ چهره‌ی شان پاک  و  صفا بود

سابق بخدا پیر و  جوانش  به   حیا بود

گستاخی و بی باکی در این عصرو زمان است

♥ ♥ ♥ 

محمود   به  تنهایی  و  عشق   تو بنالد

سر در رهی این درگه و این کوچه بمالد

از عشق تو مشکل که کشد درد  و ننالد

جا دارد اگر  عشقری  بر  خویش  ببالد

در عصر  خود  امروز  کلیم  همدانست

احمد محمود امپراطور

نهم سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی

کابل – افغانستان