۲۴ ساعت

چند دوبیتی

تاریخ نشر : جمعه ۱۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شربت

بمان   بر  مرمرین  سینه‌ ام  سر

بنوش  از  شربت  لب‌ های  دلبر

‎ ‎به قطره قطره  دریا  می توانی

 ‎دل عاشق که  تنها  گشته دیگر

۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲

************

 جاودانه

تو هستی   در  سرودم  عاشقانه

 تو هستی نور که می‌تابی شبانه

 به چشمانت نویسم صد غزل را

 بماند    در     کتابم     جاودانه

۱۵ اکتوبر ۲۰۲۲

************

 جذاب

 بخوان  از   عشق  جان  من ترانه

 بگو   شعری    سراسر   عاشقانه

 بخوان بیتی  به  چشمان  خمارم

 بگو این چشم جذّاب است یا نه؟

۱۸ فبروری ۲۰۲۳

هما باوری

 جرمنی

 بیاد دار که هر بغض می ‌شود  . . .

تاریخ نشر : جمعه ۱۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 بیاد دار که هر بغض می ‌شود  . . .

اگرچه جاده  به راه است و نقشِ پایی نیست

 اگرچه گوش به زنگ است و یک نوایی نیست

غروب  می‌ غرد و  شام   در  رسوب   شده

 نفس ز  عشق  نمی‌ر وید و  هوایی نیست

 یگانه  روشنی از  چشمِ  گرگِ  تردید  است

 در این شبانه   دگر  هیچ  روشنایی  نیست

سر از  شراره‌ی  اندیشه‌ ها  تهی شده است

 و سینه  معبدِ  خالی‌  شده ، خدایی نیست

رسیده  اند   تو   گویی  ز   کهکشانِ   دگر

 به هیچ  لب سخنِ عشق  و آشنایی نیست

 قیامت است که  گمگشته‌اش  قیامی است

 ز خاک  سر بزند ، گر  کنون  صلایی نیست

بیاد دار  که   هر   بغض   می‌ شود  فریاد

 اگرچه سینه خموش است و دل ندایی نیست

 غریقِ جزر و مدِ بحر،  ماه و  ماهی‌ هاست

 غریقِ  جزر  و مدِ عشق  را  صدایی نیست

 سپهرنامه‌ی شب، غرقِ شعر  فردا  هاست

 و هر شهاب  بجز عشق  را هجایی  نیست

 مگو  که  قافله  و  راه  گمره  و  گم  شد

 ستاره ها همه  جز نقش‌ های  پایی نیست

 گشای چشم ، افق از  عروجِ  قله پر است

 که در حضیض  ترا غیر  این نمایی نیست

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

بگو ای هموطن !

تاریخ نشر : جمعه ۱۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بگو ای هموطن !

شبی  یلدای  طوفانی  به  پایان  می‌ رسد  یا  ، نه

 نگاهی صبح  خوشبختی   به یاران می ‌رسد یا، نه

دوباره مستی  باران  به مستی  می ‌کشد  بستان؟

از آن  سوی   بهارستان  ، بهاران  می ‌‌رسد  یا ، نه

کویر خسته از  جنگی که سرتاسر همه  زخمی‌ست

 ‌سرودی  فصل  باران  و  بهاران  می ‌رسد  یا ، نه

به کوچه کوچه‌ یی این شهر که  جاری گشته ناداری

 پیام  آب  سرد  و   لقمه‌ یی نان  می ‌رسد ، یا نه

 بگو ای هموطن ،  ای همنوا  ای   جانِ   جانِ  من

! به قلب خسته از تبعیض  ،‌ درمان می‌رسد یا ، نه

 اگر  روزی  سحاب   از  قبله   خیز د  در  دیار  ما

 خدا داند  به  کام   تشنه   باران   می‌ رسد یا ، نه

 شاذیه عشرتی

شرمِ گناه

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شرمِ گناه

صدای ضربه‌های باران که با با د خشم همراه است –

بر بام خانه فریاد می‌‌زند

ولی‌ قلب آهنین بام گنگ است

و فریاد‌هایش چون کودک لال –

شنیدنی نیست

ابر‌ها با خشم می رقصند

و برگ‌ها شر شر کنان به مرگ خوش آمد می‌‌گویند

رعد و برق حکم مردی را دارد که :

خشمگین بر همسرش می‌‌تازد

و من و تو-

             که در آمیزیش با باران

بدن‌های ترمان را

که با حریری از شرم پوشیده است

چون کودکان بی‌ پناه

به دامن خانه پناه داده ایم…

و لباس‌های نازک

که ما را با تنگی عشق در آغوش گرفته

در تنگ بودن ایام

تنگی لباس را احساس می‌‌کنیم

اما-

     از ترس گناه

در شرم خانه

خواسته‌های مانرا

در التهاب نگاه ها

پنهان می‌‌کنیم

هما طرزی

۲۶ اپریل ۱۹۷۲

کابل – افغانستان

دریای بی نهنگ

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دریاى بى نهنگ

سرخ و پریسا

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سرخ و پریسا

 ایکه  تو  در  هر  دلی ماوا کنی

 هر یکی  را  وامق  و  عذرا کنی

 عشق همان به که زسودای خود

 خلق  جهان  را  همه  شیدا کنی

باز    به   یک    جلوهٔ   مستانهٔ

هلهله   در   اوج     ثریا   کنی

 چهرهٔ   هر    نازک   زیبا  جمال

 در نگهی  سرخ  و   پریسا کنی

 آن گل  سرخ  و  لب نوشین یار

 در نظری  مقبول  و  زیبا  کنی

 نوش  کنم از لب او نوش نوش

 قلب  مرا  پاک  و  مصفا  کنی

 آتشی از چشم به  چشمی  نهی

 شور  درین  گنبد   خضرا   کنی

 تیری   ز  مژگان  به  قلبی  زنی

 مست و الست همچو زلیخا کنی

 بس دل پر نور  و  تن  پاک پاک

 بسته به یک زلف سمن سا کنی

مطلب  من  کوکب  دیدار تست

 منتظرم   رویت     حسنا   کنی

 شهناز   من   بهر   تماشای  تو

 واعظی شسته که تما شما کنی

ملاعبدالواحد واعظی

هرات – افغانستان

سیمای دره

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بمناسبت جشن توت پنجشیر سروده شده.

 سیمای دره

من به نام خالق هستی و جــــان

میــگشایم  درب  این  بــاغ بیـــان

بهرجشن تــوت و این  آزاده گـان

 با خود آوردم پـــیام  و ارمغـــان

 این پـــیام و  ارمغــان  را برشما

 می‌دهم  از سرزمـین  صـخرهـا

 میله‌ی  نارنج در  مشرق  زمین

 می نماید روی فرهنگ ،این چنین

 میله های  توت ما دارد  برین

می‌نماید کام  محفـل  را شرین

 این نماد همدلی  فـرهنگ ماست

 از فضای با همی  آهنـگ ماسـت

 ما وجود خسـته دریک پیرهــن

 خار چشمانیم  برخصـم  وطــن

 ژرف خـواهی دید قلـب دره را

 پر زمهر وگرم دست صخره را

 درنگاهِ دره برق قصــه هـاسـت

 قصـه ازطوفان وشور وماجراست

 ازحکایت های چـون افسانه ها

از طلسم  و  رمـز  آزادی  مــا

تاج  آزادی   به   سر  آویــــخته

 رنگ ومعنایش  به خون آمیخته

 سنگها این جا طلاتم  کـر‌ده اند

 شهسـوار دره را  گُم کــرده اند

 شهســوار دره ازدور دست هــا

دست می‌ساید به این بن بست ها

 او در این میـدان و در این آزمون

 نــا خلف هــا را همی  دارد زبون

 نــاخـلف هایی که بـردند از زمین

 خــاک پــــای قهرمان در آستین

سـاختــند از او ولـی بازیـچه یی

 چـون گیاه هرزه یی بی ریشه یی

 بعــد بـفروختند بر ابلیس شهر

 این متاع و گوهر نـــا یاب دهر

 حـــال  هــردم  آن متـاع پر بهـا

نـــا خــلف  را گشته  زنجیز  بــلا

گاه پا و گاه شصت و گاه دست

 ناخلف هارا همین زنجیر بست

 حال ‌شان زاراست این خودکرده گان

صــــاحبان  زیور  اما برده گــان

حال هم روز نبردو محشر است

 حرف ازنسل نو این محضر است

 می‌کشد بـــر دوش بار آزمـــون

 پـــرچـــم  سبز بلند  غـرق خون

 تــــا   بر  افرازنـد  در آواره گی

 این  درفش  عزت و آزاده گی

 جولای ۲۰۱۷

پنجشیر

احمد هنایش

چراغِ غزه . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

چراغ غزه . . .

مگو که راه  به  بیراهه ها  حضر کرده

چراغ  ها ز  شبِ بی  سحر  سفر کرده

 مگو که عشق و دل از هم شدند بیگانه

 و روشنی ز سر و سینه ها حذر کرده

مگو غروب  غمِ شهر ، گشته جاویدان

 سحر خجل شده، دامانِ خویش تر کرده

 بگو! که بیرقِ امید همچنان  برپاست

 نگو که مرگ، جهان زیر  یا  زبر کرده

 ببین که کودکِ خوابیده  شیرِ بیداری

 مکیده رفته  و  رویای  تازه سر کرده

 ببین که در نگهِ دختران شراره بپاست

 ببین که عشق دلِ مرد  را شرر کرده

 هوای حوتِ زمستانِ  کابل است ببین

 که ریشه‌هابه دلِ خاکِ مرده سرکرده

 ببین که نغمه ز لبهای چشمه جوشان است

 بهار   آمده   با  رنگ‌ ها ، هنر  کرده

 بگیر از  پرِ اندیشه  بند  و   بال گشا

 که مرغِ عشق، سپهرت به زیرِ پر کرده

 پیامِ مژده‌ی  تابنده‌ی  ستاره‌ی  شام

ستاره‌ی  سحری  را ، ستاره ‌ تر کرده

 اگرچه نقب پر از گژدم است و  تار و تنگ

 ولی رهاییِ  فردا  از آن  گذر  کرده

 چراغِ غزه   فرازِ  جهانِ  مرده بپاست

 جهانِ گمشده  را در جهان خبر کرده

فاروق فارانی

دسمبر ۲۰۲۳

گوشهء خلوت

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

             گوشۀ خلوت                        

سـا قـیا  دور مکن  سـاغــر  پــر صهبا را

بـاده در  جـام  بکــن  تــا شکنــد غمها را

می خوریم یک دوقدح لحظـۀ مدهوش شویم

نخـوریم  غصـۀ  امـروز و غمی  فردا را

ای فلک سلسلـۀ کارگهت چیست مدام؟

گـاه مـا تشــنه لـبی گـه دهــی  دریــا را

عا قبـت میکشدم شور جنـون در دامان

تا زخونـم که پر از  لاله  کنم  صحرا را

گوشـۀ خلوت و تنهای گزیدم که د گـر

نکشم  تعنـۀ  هر مجلس  پــر غــوغـا را

چرخ دوران  بکشانــدم  به جهان غربت

بشکند چون دل من , غـصه  دل خارارا

ای ( عزیزه ) به کجا پـای نهـم تـا نبــرم

رنـج و  آشـب و فسـونها وغم د نـیــا را

 عنایت عزیزه

  هالند              

دزدانِ حرفوی

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

استقبال از ” خر نامه ” میرزاده عشقی با مطلع:

دردا و حسرتا که جهان شد  به کام خر

زد چرخ سِفله ،سکهء دولت به نام خر

دزدان حرفوی

افسوس،صدافسوس که وطن شدبکام دزد

تــرک  وطــن  نـمـوده  هــزاران  ، ز دام دزد

” ازبـسـکه آسـمــان و زمیـن سِفله پرورند “

زد دهـر دون سـکـه ء دولــت بـه  نــام  دزد

دزدان  و نـوکــران ،  وزیــران  دولــت  انـــد

یـا رب ! تـا به کی بُوَد، این احـتشــام*دزد؟

” روزیـکـه جـلـسـه ء وزرا  منعـقـد  شــود “

مـجـلـس  شــود شـغــالی ، از ازدحـــام دزد

دزدان  سـَروَرنـد *و !! از اینـرو به ملک ما

دارنـد  عـده یی ، ارادتِ محکـم،به نام دزد

دزدان  وکـیــل  مــلــت و حـکــام  کـشـورند

زیـن بیـشـتـر چه میطلبـیـد ، از مقـام دزد؟

دزدان مـا ، صـاحـب قـدرت  به مـیهـن انـد

پس لازم است تاهمه داریم، احتـرام دزد!!

گردد مستدام ،حکومت دزدان  به مملکت

تـا  غـربـیـان   لـــزوم  بـدانـنـــد ،  دوام دزد

قـتـل و قـتـالِ عـام  به  هـر سوی کـشـورم

برپـاسـت از قـدوم ، خـواص  و عــوام دزد

در غـیـبـت غـنـی ، چـو کـرزی  بُوَد  کفـیـل

ایـن حـیــلـه  گــر لایـق،  قـایــم  مـقــام دزد

آگـــاه  ز ارتـبـــاط ،  دزدان  کـســی نـشـــد

بـا طــالـبــان و داعـشیـان ،  و ز مـرام دزد

ای حیـدری  زچه کـردی ترک  ،  کشورت؟

زآنـرو  که در  حیـات نگـشتـم ،  غلام دزد

امـروز ،  روز قـدرت  دزدان  حـرفـویـست

فـــردا  زمــان دزد  کُـشی  و انـتـقـــام دزد

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۱۷ دسامبر ۲۰۱۶ 

سدنی – آسترالیا

* احتشام – حشمت وبزرگی ، جاه و جلال یافتن.

* سَروَر – رئیس ، پیشوا ، سرپرست.

فرهنگ فارسی عمید

تذکر:- در سرودهء فوق نخواستم مانند  مرحوم میرزاده “عشقی” ازک لمهء ” خر ” استفاده نمایم . زیرا به نظرمن این یک توهین بزرگ است به مقام خر . زیرا خر حیوانیست در خدمت بشر ، دزدی نمی کند ، به وطن خود و به صاحب خود جفا و خیانت نمی کند ، غیر از آخور خود ، از آخور حیوانات دیگر استفاده نمی کند ، بار می برد و گاه میخورد . اما پناه به خدا از دزدان وطن ما که از هیچ جنایت و خیانت به مادر وطن خود و هموطنان خود دریغ نمی ورزند.