۲۴ ساعت

کلکین عشق و رویا …

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۹ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کلکین عشق و رویا …

دلضربه های خود را، در لحظه ها بکاریم

 در نبض  هر  جوانه‌ ،  سرو  رسا بکاریم

 گوگرد هر نفس  را ، با اشتعال  عشقی

 از مرده  زار   امروز  ،  تا  انتها  بکاریم

 بیداری  زمان   را ،  از   کاروان   ربودند

 در این  زمین  تاراج  ،  بانگ  درا بکاریم

 بن بست وهم دیروز، در بسته، راه بسته

کلکین عشق و  رویا ، در روح  ما بکاریم

محراب های سجده، خم کرده سرکشی را

در  هر سر فرو خوی  ، فکر  فرا  بکاریم

تا   این   بهار  نازا  ،  بار  آفرین  بگردد

 دل را  جدا  بکاریم ،  سر را جدا بکاریم

 از  بندگی  تاریخ ، سر  را  رها  بسازیم

 در باغ  سبز فردا  ، خود  را  خدا بکاریم

فاروق فارانی            

صد دریغ

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۹ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       صد دریغ

سخت دلتنگم  عزیزان  رو  به  صحرا   میروم

رو به صحرای جنون  ز  این حال  دنیا  میروم

این چه حال است و چه روز هر گوشه و در هر کنار

ز این مصیبت سخت بیزارم ،  ز اینجا  میروم

بیگناه غرقی  به  خون افتاده  بین پیر و جوان

من  ز سوز و  درد   آهی  طفل   بی  پا  میروم

هر طرف بین وحشت است و درد و غم ویرانگری

من از این  ویرانگری و  رنج  و غم ها میروم

بوی باروت است و خون  روی  زمین هر روزو شب

من ز بوی  خون   گریزان   قعر  دریا  میروم

سخت  بیزارم   ز  دست    ظالمانِ   خونخوار

من از این  ماتم  سرأ  و  درد  دل  ها  میروم

بسکه  دلتنگم از این  جور  و  جفای  روزگار

من ز دست  ظالمان   و  ظلم   بی  جا  میروم

درگرفتم من به غمها  خون  برفت  ازدیده ام

همچو مجنونم به  صحرا  ته   و  بالا  میروم

میخورم خون جگر هر لحظه من با صد دریغ

ای خدا  با  سوزِ   دل   من   تا  ثریا  میروم

کی شود  روزی   ببینم   خنده های  کودکان

من به این ارمان و آن ، روزی ز دنیا میروم

دخترِ بد خو

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۹ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       دخترِ بدخو

از چشمِ سیاهی تو  پری رو  چه توان گفت

وز عطرِ سرِ زلفِ تو خوشبو چه توان گفت

گفتم  که  بگویم  به تو  میلِ  دلِ مسکین

از بیمِ  تو ای  دخترِ  بدخو  چه  توان گفت

شب تا به  سحر اشک و گریبانِ  ترِ عشق

از جور و جفای  تو جفا جو چه  توان گفت

پرسیده  طبیبان که  ترا  دردِ  نهان چیست

زین تاب و تبِ نکهتِ گیسو چه توان گفت

 در سلسله ی  موی  تو  بستم دلِ  رسوا

پیوسته ز غم های سیه مو چه توان گفت

شد خال و خطی روی  تو  دیوانِ  غزل ها

در وصفِ تو ازطاقِ دو ابرو چه توان گفت

               نوید درویش

اشک انتظار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۸ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

         اشکِ انتظار       

 فصلِ غم آمد ، دلم از غصه ها لبریز شد

 ای خدا  افسرده ام،  باری  دگر  پاییز شد

نیلگون امواجِ احساسِ مرا در هم شکست

 آسمانِ  قلبِ  من، توفانی  و شبدیز شد

 مرغکِ افسرده را  یکدم  پرِ پرواز  نیست

 بلبلِ عاشق،جدا از صوت  شورانگیز شد

 می شمارم لحظه های تلخِ باران خورده را

کاسهُ چشمم  ز اشکِ  انتظار لبریز شد

 برگِ سبزِ  آرزو  هایم گرفت  رنگِ  فنا

 شاخهُ عمرم ،بسی خشک و ملال انگیز شد

خسته ام از گردشِ دوران و بیدادِ خزان

ای  خدا ، آخر  چرا  باری  دگر پاییز شد

       مریم نوروززاده هروی         

    ۲۳ میزان ۱۴۰۳ خورشیدی       

      ۱۵اکتوبر ۲۰۲۳ میلادی         

       از مجموعهُ “پاییز”           

             هلند.                  

نقدِ حضورِ عشقم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۸ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

   نقد حضور عشقم

و عشق . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۸ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

     و عشق. . .

نمی دانم چرا همیشه عاشقم؟

نمی دانم ؟؟؟

عاشق به تو

عاشق به او

عاشق به این

عاشق به آن

وبه زمین و آسمان

وبه آن خدای جاودان…

شاید وقتی نطفه من بسته می شد

پدر و مادر صمیمانه عاشق هم بودند؟

مادر میگفت:

(اگر فیلم عاشقانه نباشد به درد نمی خورد)

و پدر میگفت:

(عشقت را بر برگه کاغذ بریز تا همه بدانندکه زنها هم عاشقند)

شاید در ان لحظه خدا تخم عشق به زمین می پاشید؟

شاید چون ماه اردیبهشت بود؟

شاید زمین در چرخش عشق بود؟

شاید در سرنوشت من قلم روی عشق دویده بود؟

شاید شاید شاید…

و بعد از ۷۲ سال..

هنوز به عشق ایمان دارم و صمیمیت هاش

به درد هاش و پابندی هاش

وعشق هیزم تریست که درمن جاودانه شعله ور است…

با شکوه و جاودان!!!!!!!!

 هما طرزی

نیویورک

 ۲۷ فبروری ۲۰۲۳

من و بی‌زاری از تو

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۷ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

من و بی‌زاری از تو

 مده دردم پشیمان می‌ شوی تو

کنم ترکت  پریشان  می‌شوی تو

چو مرغ  بسمل‌ و  بشکسته بالی

 به حال خویش حیران می‌شوی تو

 شکستی قلب پر مهرم تو هر دم

 دچار  رنج  حرمان  می‌شوی تو

نبود عشقم ریا ،  بودی جفا کار

 اسیر  درد  دوران  می‌شوی تو

 زدی نیش زبان هر لحظه بر من

 از این پس سخت ویران می‌شوی تو

 شود روزت سیاه چون شام تارم

 دچار درد  هجران  می‌شوی تو

 رسد  روزی  که   دنیایت بپاشد

 نباشم جسم بی‌جان می‌شوی تو

 تو مغروری و می دانم که روزی

 خسی در موج‌ طوفان می‌شوی تو

 به خودآیی که دیگر آن« هما » نیست

چو ابر تیره  گریان  می‌شوی تو

           هما باوری

             جرمنی

      ۲۰ جون ۲۰۲۴

خطای اعتماد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۷ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

      خطای اعتماد

اَفگنَدَ عطر تنم  بی  تابی ها در جان تو

سست می سازد صدای  بوت من ایمان تو

پنج بنای دین تو وابسته بر جنس منست

قد و خط و خال و اندام منست عصیان تو

من بباید تن بپوشم بسته  سر تا پا سیاه

تا ترا  محفوظ  دارد  از  گنه  چشمان تو

من ترا دادم به  دنیا  هستی با امر خدا

لیک امروز از  خدا  برتر  شده فرمان تو

جنس من باشد درین دنیا به تو شرمندگی

در بهشت اما بود این جنس من ارمان تو

تو تجاوز کردی و  بد نام عالم من شدم

لعنت  پروردگار  بر تو  و   همگامان تو

گشته دینت از من آغاز و شود بر من ختم

هست سر تا  پا پر از  آیات من قرآن تو

بس که من کمیابم و دست تو کوته در وصال

یک نگاه نیمهٔ  من   میکُشد   وجدان تو

مادرت من، خواهرت من، همسرت من، دخترت

کردی  آزارم  هر انچه  بود  در  امکان تو

هیچ میدانی  که من در خلقت تو قادرم

این مقام و منزلت داده به من یزدان تو

من اگر هستم تو هستی من نباشم هیچی تو

شیرهٔ جان من و خون من است حیوان تو

بر تمام فکر و ذهن و جان تو من حاکمم

زین سبب جز من نبیند چشم پر عصیان تو

«واهب» ار چیزی نمی گوید تو ضعف او مدان

کسر شأن اوست  صحبت با تو و همسان تو

          صالحه واهب واصل

        ۵ جون ۲۰۲۲ میلادی

                 هالند

یادِ وطن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۷ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       یــــاد وطـــن

هـرگـزم یــاد وطـن از دل وا زجــان نرود

تا که جان دارم ازآن،چشمهءحیوان نرود

شـب وروزم بـفـکـر وطـن و هـمـوطـنـان

یـادم هیـچگـاه زآن، لعـل  بدخـشـان نرود

از صـفـــای وطـنــم، لــوگــرِ زادگـاه پــدر

یـادم ازآب وهــوای خـوش، پغـمـان نرود

شـده عـمری که زآن، میـنـوی دنیـا دورم

تـا کنـم ترک جهـان ، یـاد زغـریـبـان نرود

مــردمـان وطــنم خـیـلـی رفـیـق ومـشفـق

یـادم ازمـلـت مـحــبـوب و یـتـیـمــان نرود

چه عـجـب مـاه رخـانی که داشتـیـم بوطن

یـاد ز آن خـیــلی  پـریـرو  و  غـزالان نرود

یـاد نـوروزوهـمـان میـلهء دربـارسخی(ع)

یـاد ازلالـــهء ســرخ و  ، ز مــزاران نـــرود

شـهــرهـای وطـنـم هـریکی بهـتـر زدگــر

یـادم از لـوگـروپنجشیـرو، شبـرغـان نرود

کـابـل وغـزنی وقـنـداروجنـوبی و هــرات

یـادم از مـشـرقـی وقـنــدزوبـامـیــان نرود

دارالامـان،شـهـرنووکهـنـهء  کـابـل جـانــم

یـادم ازچـنــداول وکـارتــهء پــروان نـرود

کـوچ کـرده ست هـزاران، زارگ وطـنــم

یــادم ازجــور زمـــان و، ز  زاغـــان نـرود

آنــزمــانی کـه نـمـودم،سفـری ترک وطن

یـادم ازظــلم یـزیــدان و،ز زنـــدان نـرود

یـاد ازهــرطــرفـی کـشـورزیبـایــم هـرگز

“حـیــدری” تـا که حـیاتـی،به آسـان نـرود

       پوهنوال داکتر اسد الله حیدری

          ۴ آگست ۲۰۱۹ میلادی

              سدنی – آسترالیا

هوای پاییز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۷ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       هوای پاییز

هوای  پاییز امسال بس که  پُر درد است

بلوطِ خسته هم این بار پیرهَش زرد است

درین حوالی حرام است خواب شب انگار

به کوچه  کوچهء  ما رَد پای شبگرد است

به پیشِ خَلق سرازیر نشو ای بّغضِ عزیز!

که غیرِ مادرم ، دنیا  پُر  از  نامرد  است

هوای  سردِ   غریبانهء   دنیا   به   کنار

هوای خانه! نه این بار…هوای دل سرد است

حدیثِ رفتن و ماندن درین  قصهء سرد

شبیهِ (درد) که از هر طرف همان درد است

پروانه شیرین سخن

سرو های رویا . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۶ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سرو های رویا . . .

بهار  زخمی  من  ، بی  بهار  آمده یی

 جوانه گمشده  از  شاخسار ، آمده یی

 رسیدی آری رسیدی، نفس نداری لیک

 بسان مرده یی  سوی  مزار آمده یی

 نه سبز و سرخ ز تو مرغزار و نه گلزار

 قسم به آبی غم ، زرد و  زار آمده یی

 درخت ها همه در خواب سوختن سوزند

 به جای نم نم  باران ،  شرار آمده یی

 نه عطر عشقی و  نه شور داغ آزادی

 نه سرو راست، سر خم چو دار آمده یی

چو گوسفند سرافکنده  می چری تکرار

 نه چون عقاب و نه هم گرگ هار آمده یی

 بهار مزرعه ی   سرو های   رویا باش

 بهار  سرد  زمستان   تبار  ، آمده یی

فاروق فارانی

خانهء آباد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۶ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اکتوبر ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 خانهء آباد

۶۸ الف

 یک  کمی  نزدیک  تر آ  مرگ  این  دوری چرا ؟

من که با تو شاد هستم  پس تو مهجوری چرا ؟

 توشه ء  با  خود  ندارم  منزل  من دور نیست

 چون تو درمان منی ای  دوست  رنجوری چرا ؟

 عذر هایم  نیک  می دانم  که  مقبولش  فتاد

 کرده  پاکم  از  سیاه  و زشت ، معذوری چرا ؟

 خانه ء  آباد  دارم  آن   طرف   هم   بی گمان

می نپرسم  پس  که  آبادی  و  معموری  چرا؟

اشک  هایم   غنچه ء  لبخند  را   بشگفته  کرد

 در  چنین  باغی  دگر  بیهوده  مخموری چرا؟

شکیبا شمیم

یاد ها

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۶ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اکتوبر ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یاد ها

        به همسرم  

نسیم ملایمی با آشفته موهایم

                     سرعشق بازی دارد

و آرام آرام می نوازد ترا

در سرزمین یاد هام

و هوای باغ پر از عشق های داغ دیرینه است

و رقص برگ های مجنون

و صدای جیک جیک گنجشکان ساده دل

و خنده هاشون…

اگر گذرت بر دیرینه ها افتاد

نشانی از دوست بیاور

از دوستی که یگانه یار بود

و من در آغوش پر مهرش

الفبای عشق ورزی را آموختم

سپید و خوشرنگ

پر از قصه های بیشمار

و هم آغوشی های پر رنگ

اگر گذرت به دیرینه ها افتاد

عطرش را بیاور

و لبخندش را

و خنده هایش را

در خانه ام همیشه باز است

و بازوانم به پهنای یک امید بزرگ

منتظر

منتظر

منتظر

اگر گذرت به دیرینه ها افتاد

به جفتم سلام کن

به جفتم از من بگو

و به جفتم قصه (هما) را تکرار کن

و از عشقم بگو و دوستداشتنم

از صمیمیت هام

و دلبری هام

از شیدایی هام

ومستی هام

تا خانه تنهایی ام دوباره روشن گردد

و سردی ناخوانده آتشین …

هما طرزی

نیویورک

 ۱۶ اکتوبر ۲۰۲۳

دلگیر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۶ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 دلگیر

دلم آنقد ر.    از   دنیا     گرفته
تو  گویی  کس گلویم  را  گرفته
حسودان  و  جفا جویا ن  ز کینه
به  قتلم   خنجر  از  اعدا   گرفته
نمی   اید  کسی   بر   دیدن من
همه از  خانه ای   من  پا  گرفته
رقیب  بی مروت   از  خوشحالی
بدستش  جامی   از  مینا  گرفته
خدا هم  از  سر  عصیان   بسیار
کمال  لطف  خود  از  ما  گرفته
ظفر  با   دلبرِ  عالم   تباه ا ش
سر  یارى  یی  بى  همتا  گرفته

نذیر احمد ظفر

ساحلِ امید

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۵ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۶ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

به استقبال غزل حضرت ابوالمعانی بیدل   

                مطلع غزل               

ازبان اشک هم دردی دلی نشنید و رفت

دی به شبنم گریـۀ ما نوگلی خندیدورفت     

         سا حل امید                 

د وش اشکم ره زنان با آه دل ببرید و رفـت

چون گهــر از دیـدۀ من پیش پا ا فـتیـدورفت 

شعلـۀ جانسوزغم بر جان ودل افتـــیده بـود                                        

نــا لـۀ دل را مـــیان آتـشی  نشــنید و رفـــت

ره گشود ازچشم من درنیمه شب سوی سحـر                               

صبحدم برروی گل چون شبنمی خندید ورفت

دامنم از دانــه هــای اشک مــن بـا لنــده بـود                   

نا گهان دستی صبا, وان دانه دانه چید ورفـت

قطره های اشک جـــاری دامن دریا گرفــت                   

عا قبــت در سا حل, امید ها پیچیــد و رفــت 

آه ســرگــردان مـن انــدر   پــی اشکی تـــری

وادی گم گشته گان را بی صدا پالید ورفـــت

این چه حکمت بودکزفیض وجود اشک من؟

جلوۀ محبوب آمــد , حا ل دل پرسید ورفـت

حاصل مقصود، گرخواهی(عزیزه)سعی کن

هرقـــدم درزندگی باید نیکو سنجید ورفــت

عزیزه عنایت

هالند

کجکول ِ عجز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۵ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۶ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کجکول ِ عجز

فرسودگی  ز  چهره ی   باور نمی رود

 غیر ِ عرق ز  گونه ی   داور نمی رود

 آلودگی   چراغ ِ   خرد  را  احاطه کرد

 دود ِ  سیه  ز  قلب ِ  مکدر   نمی رود

 از هر طرف  تو نور  بینداز حیف باد

در  آسمان ِ  تیره  که  اختر  نمی رود

 هرگز مخور فریب ِ سخن های ِ طمطراق

 از آتشی که خاک شد اخگر نمی رود

 دانش ز شکل ظاهری ناید بگوش ِ عقل

 چون دهل ِ خالی شعر ِ تهی در نمی رود

 من خسته ام ز مردم ِ لشم ِ زمانه بیش

از مرده  دل  خزانۀ   گوهر  نمی رود

 امروز روز ِ  دلقکِ  بی  دانشان بوَد

بی مغز را که حرف ِ پُر از بر نمی رود

 با آستین ِ   کهنه  معزز   کجا  شوی

 خود از لباس ِ فقر که عنبر نمی رود

 شکر ِ خدا که عجز بوَد راه و رسم من

 این آفتاب ِ عشق ِ   منور   نمی رود

 در قلب ِ من که عاطفه ها خانه کرده است

 دیگر حیا و عشق برون تر نمی رود

 بدبخت تر زخود که ببینم به گریه ام

آیا زدیده   خون ِ   مکرر   نمی رود؟

در   هر  غزل   نهفته  نوای ِ محبتی

 این عشق ِ راستین ز دفتر نمی رود

 هر کینه را ز سینه برون برده کشته ام

 کجکول ِ عجز ِ عاشقی را زر نمی رود

 اندر کتاب ِ قلب ِ همایون که بنگری

 جز واژه های ِشعر ِمعطر نمی رود

همایون شاه «عالمی»

۵ اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی

حالِ دل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

حال دل

 گر بگویم عشق او از حالِ دل  مهجور نیست

 لحظه لحظه ازخیالم جلوه هایش دور نیست

جلوه ی  خورشید   رویش  ذره  توفانی  کند

 اندکی چشمِ بصیرت وا کنیم مستور  نیست

پرتوی   مهرش    تهِ  دل   دایما   تابان  بوٓد

 ذره سانم  دیدنِ  رویش  مرا  مقدور نیست

جسم خاکی  را  نباشد  چون مکدر  جوهرش

 جز توام چون سایۀ کاندر وجودش نورنیست

آنکه در عشقش ز هستی و  غمِ  دنیا گذشت

 من ندانم غیرِ او کس پیشِ او منظور نیست

 هرکه سر داده ست حلاجی نخواهد شد حساب

 گفتن انی انا الحق  شیوه ی  منصور نیست

حیرت آباد رخش از دیده   پنهان  نیست ولی

طاقت دیدار  رویش   لایق   هر کور  نیست

سید جلال علی یار

 ملبورن – آسترالیا

 اول اکتبر ۲۰۲۴

یادی از زنده یاد پوهاند دکتور جلال الدین صدیقی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یادی از زنده یاد پوهاند دکتور جلال الدین صدیقی

قیوم بشیر هروی

پنجم اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی

ملبورن – آسترالیا

در ادامه معرفی فرهنگیان سرزمین ما امروز یادی میکنیم از زنده یاد پوهاند دکتور جلال الدین صدیقی ، مؤرخ آگاه ، پژوهشگر وارسته ، روزنامه نگار توانا و  مترجم نام آشنای سرزمین ما بخصوص خطهء ادب پرور هرات.

آری ! زنده یاد دکتر جلال الدین صدیقی فرزند محمد کریم خان صدیقی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی در شهر زیبای هرات دیده بجهان گشود.

تحصیلات ابتدایی را در مکتب سلطان غیاث الدین غوری آغاز و تحصیلات ثانوی را نیز در همانجا بپایان برد و در سال ۱۳۴۱ خورشیدی بکابل رفت و شامل  دانشکدهء ادبیات دانشگاه کابل شد و در سال ۱۳۴۵ سند فراغت در رشتهء خبرنگاری بدست آورد و بلافاصله بعنوان استاد در دانشکدهء علوم اجتماعی آغاز بکار نمود.

پس از سه سال تدریس برای ادامه تحصیل روانه ایران شد و در سال ۱۳۵۰ خورشیدی با کسب سند کارشناسی ارشد دوباره بوطن بازگشت ، اما شوق ادامه تحصیل یکسال بعد دوباره او را روانه تهران نمود و در سال ۱۳۵۷ مؤفق گردید تا پایان نامهء دکتورای خودرا بدست آورد و با بازگشت به کشور تا سال ۱۳۶۲ خورشیدی  به تدریس ادامه داد.

البته در دانشنامه آریانا نیز در مورد تحصیلات ایشان چنین آمده :

  ” در ۱٩۶۶ میلادی، رشته‌ی ادبیات پارسی دانشگاه کابل، در ۱٩۶٩ میلادی رشته‌ی علوم انسانی دانشگاه عثمانی هندوستان و در ۱٩٧۵ رشته‌ی ادبیات فارسی دانشگاه تهران را به پایان رساند. در ۱٩٨۱ م در دانشگاه کابل به درجه‌ی پروفیسوری رسید“.

 زنده یاد صدیقی بعد ها در پست های آمر کتابخانهء مرکزی دانشگاه کابل طی سالهای ۱۳۶۲ – ۱۳۶۴ و آمر شعبهء تاریخ معاصر افغانستان در دانشکدهء علوم اجتماعی بین سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ خورشیدی ایفای وظیفه نمود.

 زنده یاد دکتور صدیقی انسانی بود آرام و خوش برخورد که با فروتنی و تواضع در دل همه دوستانش جا گرفته بود. او سالها برای پرورش فرزندان وطنش تحقیق کرد ، پژوهش نمود و نوشت و در بخش های مختلف فرهنگی ، تاریخی و علمی پرداخت و اندوخته هایش را در خلال کتب و مقالات فراوانی بدست نشر سپرد که ذیلآ به بخشی از آنها اشاره می کنیم:

۱ –  تاریخ تمدن اسلام.

۲ – افغانستان دردایره المعارف تاجیک (باهمکاری دکتور قربان بابایف) .

۳ – با سرزمین نورستان آشنا شوید.

۴ – چگونگی استیلای نظام قبیله سالاری در افغانستان.

همچنین کتب زیر مؤفق شده تا ترجمه و بدست نشر بسپارد:

۱ – تاجیکان اثر بابه جان غفوراٌف .

۲ – افغانستان در سال های بیست و سی قرن بیستم.

۳ – تذکره التواریخ عبدالله کابلی اثر دکتر شمس الدین نورالدینوف.

علاوه بر کتب متذکره در حدود ۳۰۰ مقاله پژوهشی و علمی نیز از ایشان بجا مانده که بخشی از آنها در مجلات وحید ، سخن ، آینده ، یغما وسایر نشرات در ایران به نشر رسید.

طوری که در مقاله ای از محترم حمیدالله کامگار منتشره در تارنمای مؤسسه پژوهشی بایسنغر آمده جناب خلیل الله افضلی مدیر آن مؤسسه و بانو رابعه غواص صدیقی همسر مرحوم دکتور صدیقی در حال گردآوری و آماده سازی مجموعهِ مقالات ایشان می باشند که بخشی از آنها قرار ذیل می باشد:

۱ – اصل و نسب و وجه تسمیه ال کرت هرات؛

۲ – دو سند مهم (در بارۀ روابط هند انگلیسی با سپاه امیر افغانستان)؛

۳ – درگذشت و سرگذشت غبار؛

۴ – پیدایش انگور در هرات باستان؛

۵ – انتقام بگیران زبان پارسی؛

۶ – اشاره‌هایی به نگرش تاریخی استاد خلیلی؛

۷ – بازتاب تاریخ­‌نگاری تحلیلی در کتاب «فیضی از فیوضات» کاتب؛

۸ – ارزش اسناد آرشیفی فیض محمد کاتب، در تدوین تاریخ نوین افغانستان؛

۹ – خلج؛

۱۰ – جنبش­‌های مردم خراسان در عهد عباسیان؛

۱۱ – سیماهای نخستین آدمیان در شاه‌نامه؛

۱۲ – شرح حال، وظایف، افکار و آثار علامه استاد صلاح‌­الدین سلجوقی؛

۱۳ – بازتاب اندیشه­‌های غیرقبیلوی در شاهنامۀ فردوسی و مقایسۀ آن با اندیشه‌های نظام قبیلوی؛

۱۴ – تحلیل و بررسی اهداف والای آفرینشی شاهنامه به استناد مقدمه منصور ابومنصوری؛

۱۵ – بررسی نحوه­ی بازتاب تضادهای طبقاتی در آثار ناصر خسرو؛

۱۶ – تاجیکان؛

۱۷ – روش تاریخ‌نگاری استاد فکری سلجوقی؛

۱۸ – باغ عدنانی؛

۱۹ – نگاهی به سیر فرهنگ هرات؛

۲۰ – نقش هرات و هراتیان در تدوین، تزیئن و نگهداری شاه‌نامۀ فردوسی؛

۲۱ – جغرافیای تاریخی خطه باستانی هرات؛

۲۲ – سندی از تلاش­‌های هنری یکی از بزرگ­‌ترین کتاب­خانه‌ه­ای قرن نهم هجری در هرات؛

۲۳ – افغانستان در قرون جدیده؛

۲۴ – جواهر لعل نهرو، مؤرخ و نویسندۀ مبارز؛

۲۵ – هرات از نظر جهان‌گردان (۱)؛

۲۶ – هرات از نظر جهان‌گردان (۲)؛

۲۷ – هرات از نظر جهان‌گردان (۳)؛

۲۸ – هرات از نظر جهان­گردان (۴)؛

۲۹ – هرات از نظر جهان­‌گردان (۵)؛

۳۰ – هرات از نظر جهان­‌گردان (۶)؛

۳۱ – هرات از نظر جهان­‌گردان (۷)؛

۳۲ – هرات از نظر جهان­‌گردان (۸)؛

۳۳ – آبادانی­‌ها و بقایای آثار عمرانی از زمان آل کرت هرات؛

۳۴ – ادبیات درباری؛

۳۵ – بازتاب احوال زحمت­‌کشان به ویژه زحمت­‌کشان هزاره در آثار منظوم و منثور مرحوم استاد خلیل­‌الله خلیلی؛

۳۶ – بازتاب وقایع تاریخی در آثار بیدل؛

۳۷ – بررسی نحوۀ تاریخ‌­نگاری پس از انقلاب ثور؛

۳۸ – تجلی شاه‌نامۀ فردوسی در آثار پژوهشگران شوروی؛

۳۹ – پرابلم­‌های تاریخ‌­نویسی در افغانستان؛

۴۰ – پیشینۀ تأسیس احزاب سیاسی؛

۴۱ – تجلی فرهنگ کهن در حدودالعالم؛

۴۲ – حصول استقلال سیاسی؛

۴۳ – سرشت و سرنوشت ثروت برمکیان؛

۴۴ – سیر تحول فرمان­‌های صلح؛

۴۵ – شگردهای آموزش و پرورش در عصر تیموریان هرات؛

۴۶ – ضرورت بررسی اسناد آرشیفی (۱)؛

۴۷ – ضرورت بررسی اسناد آرشیفی (۲)؛

۴۸ – ضرورت بررسی اسناد آرشیفی (۳)؛

۴۹ – لغو نظام بردگی؛

۵۰ – معرفی حدودالعالم؛

۵۱ – نسخۀ خطی نادر از منتخبات ا. ا. سمیانوف؛

۵۲ – نظری بر مدارس آموزش و پرورش در هرات معاصر؛

۵۳ – نظری به تاریخ و فرهنگ هزاره­‌های افغانستان (۱)؛

۵۴ – نظری به تاریخ و فرهنگ هزاره­‌های افغانستان (۲)؛

۵۵ – نقش افغانستان در تاریخ تمدن اسلام (بخش دوم)؛

۵۶ – نقش سید جمال‌­الدین افغان در تحریک جنبش­‌های آزادی­‌خواهی نیم قارۀ هند؛

۵۷ – نگرشی به دستاوردهای هنری برادران ملیت هزاره؛

۵۸ – نهضت مشروطه‌خواهی؛

۵۹ – آزادی بیان و مطبوعات؛

۶۰ –  جهاد ملی باید از طریق تأمین اطلاعات و اخبار برای طبقۀ بی‌سواد در قراء کشور تعمیم شود؛

۶۱ – حقوق و وجایب مطبوعات آزاد؛

۶۲ – پیرامون آزادی مطبوعات؛

۶۳ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۱)؛

۶۴ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۲)؛

۶۵ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۳)؛

۶۶ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۴)؛

۶۷ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۵)؛

۶۸ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۶)؛

۶۹ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۷)؛

۷۰ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۸)؛

۷۱ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۹)؛

۷۲ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۱۰)؛

 امیدواریم بقیه مقالاتی که از لیست باز مانده اند نیز جمع آوری ، تنظیم  و بچاپ رسیده باشد.

 قابل تذکراست که زنده یاد پوهاند دکتور صدیقی  اواخر سال ۱۳۷۱ خورشیدی در حالیکه از بیماری شکر رنج می برد برای مداوا عازم کشور آلمان گردید .

گفته شده که بر اثر جنگ های خانمانسوز داخلی در شهر کابل کتابخانه شخصی ایشان مورد غارت قرار گرفت و همین امر باعث شد تا اثرات ناخوشایندی بر روح و روان ایشان وارد شود که با تأسف در سحرگاه روز شنبه  ۳۰ سرطان ۱۳۷۵ خورشیدی  دار فانی را وداع ، خانواده و جامعه فرهنگی را به سوگ نشاند و طبق وصیت آنمرحوم ، پیکر پاکش را به شهر هرات انتقال  و در جوار مزار مولانا عبدالرحمن جامی بخاک سپردند.

 روح شان شاد ، یادشان گرامی و خاطرات شان جاودانه باد.

منابع : 

.۰۳۰

۱ – دانشنامه آریانا .

۲ – مؤسسه پژوهشی بایسنغر ( مقاله محترم حمیدالله کامگار).

مقدمِ خداست

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

   مقدمِ خداست

در هر دیار  مرشد  من  حق  بوّد رواست !

آئینه  دار ، رحمت   یزدان   شوم  بجاست

” بعد از وفات ، تربت من از زمین مجوی

در سینه های ، مردمِ  عارف مزار ماست”

از من مپرس که مرقد  بیدل به دهلی ست

هر جا که  بوی دل  بدهد ،  بیدل  آنجاست

مربوط  شهر و ده  نشود  ،  عارفان  حق

درهرمکان که مهر و محبت بوّد  صفاست

در هر دلی ، که عاطفه  و عشق  بذر  شد

دانی که بزمِ   محرمِ آن  ،  مقدمِ   خداست

“ما  در پیاله  ، عکسِ  رخِ  یار  دیده ایم”

آن بی خبر ز  لذتِ  شربِ   مدام  ماست !

زد سکه های عشق ، به  نامِ   جلالِ الدین

آن شوکتی ، که مهد خراسان و بلخ راست

تسخیر سر زمین جهان کرد ،  جلال الدین

از بلخ سر کشید ، چو خورشید   دنیاست

نازم  به  قونیه  ، که   بوّد  مظهرِ   جلال

این کعبهء عشاقِ  ، زمین و زمانه هاست

خواهی  بکن  نظر ،  به جمال  و کمال او

در  مثنوی  ،  معنوی  مولوی   سزا ست

جز عشق شمس و ، مولوی و چلبی مخواه

این شهر مهر و عاطفه و ، فیض کبریاست

ما را قناعت ایست ، در این  دیر بی  ثبات

دستم  رسید ،  بدامنِ   پیر   مغانِ   ماست

هرگز  نشد  خمَ  سرم ،  بر  مقام   و  جاه

مستم ز جام و بادهء ، عشقِ که  سالهاست

دل داده ایم ، به مرشد  و صاحبدلان عشق

زآنرو مسافریم ، به  این  درگه بار هاست

ما را چه حاجت  است ، غمِ  نیستی و عدم

گشتیم فنا فی شیخ و ، فنا در رهی وفاست

آن خانقاهِ حضرت حق ، دل بوّد “زرغون“

دانی خدا  چو پادشهء  ،  کشورِ دلهاست !

شب دوشنبه ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴  

شهر قونیه ترکیه در پهلوی تربت و مزار گلعزار حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی ثم رومی

الحاج محمد ابراهیم زرغون

سراسیمه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سراسیمه

جان و جگر از  وضعِ  بدخشان  خبرم  دِه

از  زیرِ   چهار   روى   خیابان  خبرم   دِه

از مندوى کهنه  و   هر  آنچه   شده  نو

از  هر  گذر و  رسته  و  دُکان  خبرم  دِه

زآن کوکچه ى کرده دونیم لعلِ بدخش را

سرکش بوَدو مَست و خروشان  خبرم دِه

یک عُمر شده غوطه  نخوردم  به کنارش

گر بهرِ شِنا  جمع  شده  یاران  خبرم دِه

هرچند که محروم شده ى سازو سرودید

وز دشتِ قُرغ میله ى دوستان خبرم دِه

دانم که بسى خسته و دلگیرو غمین اید

گر دیدى کسى با  لبِ  خندان  خبرم دِه

بشکسته اگر چنگ و  رُباب تبله و تارى

گر بر سرِدشت دیدى غزلخوان خبرم دِه

از گردشِ این  چرخ   سراسیمه  نگردید

از  حوصله  و  صبرِ  جوانان  خبرم دِه

بر زخمِ دل و دیده کم نورِ ( فروغ ات )

آنجا اگر است دارو  و درمان  خبرم  دِه

گویند که امسال بدخشان جم و جوشست

زآن پیش که مرا میکنى مهمان خبرم دِه

حسن شاه فروغ

۱ سپتامبر ۲۰۲۴

جنجال‌های موهوم تاریخ گذشته . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

جنجال‌های موهوم تاریخ گذشته . . .

«پیش بینی کن ز ننگ حسرت ماضی برآ

 بر قفا نظاره کردن ریش را دم می کند»

«بیدل»

آیا ما در گورستان تاریخ می خواهیم ، واقعیت امروزین خود را ثابت کنیم یا در مسیر آینده و رویا های برای آینده؟

 آیا ما از امروز به تاریخ نگاه می کنیم یا از تاریخ به امروز؟

تاریخ چیز های متضادی به ما می گوید، مثلاً اگر کسی بخواهد انتخاب دلبخواهی از یک «سند» تاریخی داشته باشد، طرف مقابل می آید و ده ها تفسیر و «سند» ردی بر آن ارائه می کند.

در صورت دیگر بیایید آزمایش کنیم:

همین سقوط «جمهوری» دزدان را  در نظر بگیریم.

یک نظر است که آمریکا در مقابل طالبان شکست خورده است. نظر دیگر این است که آمریکا شکست نخورده و آمریکا طالبان را به قدرت رسانده است.

بین این دو نظر نمی توان شباهتی یافت. خوب وقتی ما در عصر انترنت و انکشاف غول آسای تخنیک معاصر نمی توانیم در برابر واقعیت بدین روشنی به یک نتیجه مشترک برسیم، چگونه ممکن است که در عصر ماقبل دانش معاصر به اسنادی که نتیجه یک تحقیق علمی نبوده و بر پایه «میگویند» و «روایت» و «قال و قال» و غیره نوشته شده و حتی از اصالت آن نمی دانیم به «ثبوت» های دست پیدا کنیم که نتیجه اش برای امروز ویرانگر باشد.

وقتی در دهه سوم قرن بیست و یکم که خود شاهد چنین قضایا هستیم، دچار چنین بحران تحلیل می باشیم ، ولی در عوض اگر بخواهیم بر روی «اسناد»ی به «نتیجه قاطع» برسیم که متضاد و گنگ اند آیا به ریش خود نخندیده ایم.

ملت ها یا مردمی که زنگوله های سربین و سنگین تاریخ (حتی تاریخ های با مستندات بسیار واقعی ) را به گردن آویخته اند، گردن شان خم شده و در ذلت فقر و عقب ماندگی افتاده اند. اروپای جنوبی مخصوصاً یونان و روم (ایتالیا) که تمدن درخشانی داشته اند و در تمام کشورهای این منطقه نشانه های آن دیده می شود ، امروز فقیرترین کشورهای اروپایی به شمار می آیند.

حتی در ایتالیا, شمال آن که تمدن چندانی نداشته ، بسیار پیشرفته تر از جنوب آن است که صاحب بزرگترین امپراتوری و تمدن عهد قدیم بوده است.

هند با آن تاریخ گذشته اش، در فقر شنا می کند و چین اگر بر پایه تمدن گذشته اش میماند ، هنوز هم کشوری ناتوانی بیش نبود. از چنین مثال ها به وفور می توان یافت.

اسکندناوی کشور های وایکینگ های وحشی و دزد های دریایی بوده که تاریخ کوتاهی دارند. سطح زندگی امروز در این کشورها از جمله بالاترین سطح زندگی در هر زمینه است.

 سویس کشوری که فقط سربازان اجیر می فرستاده، اکنون بالاترین اقتصاد را دارد.

آفریقای سیاه (ظاهراً بی تاریخ) هم‌اکنون از بسیاری از کشورهای «تاریخ دار» پیش‌تر می تازد.

تحقیق تاریخی درست است. آموختن از تاریخ هم. اما اگر «بر قفا دیدن» یا به گذشته دیدن و فقط در تاریخ ماندن باشد همین بیتی که از بیدل در بالا گذاشتم:

«پیش بینی کن ز ننگ حسرت ماضی برآ *

بر قفا نظاره کردن ریش را دم می کند»

از ما موجوداتی می سازد که به علت ندیدن به آینده (به قول بیدل «پیش بینی») دمی مانند حیوانات اما در صورت آویخته داشته باشیم. «ننگ حسرت ماضی» یا ننگ ماندن و پوسیدن در تاریخ، از ما بهایمی می سازد که بجای علف و سبزه، تاریخ نشخوار می کنیم. از همین خاطر است که عوض داشتن رویاهای بزرگ برای امروز و آینده، سر ملت های پامال شده را در بوجی تاریخ فرو کرده اند.

استعمار و امپریالیسم برای ما مرزهای مورد منازعه را به ارمغان گذاشت. حالا با هزاران ترفند ناسیونالیسم های قومی و ویرانگری را به کمک خود ما پرورش می دهند و به اضافه آن جنجال‌های موهوم تاریخ گذشته را در این کشورها دامن می زند.

از این ها پرسیده شود که دو جنگ جهانی در قاره اروپا ملت های اروپایی را در کشتار هم تا به سرحد نابودی به جلو برد، ولی همان ها دیگر از جنگ های بیشتر از هزار ساله خود یاد نمی کنند ولی به جهانی که باید بر پای خود بایستد ، جنگ «تاریخ» را پیشکش کرده و براه انداخته اند. منظور این نیست که خود ما در این زمینه مقصر نیستیم. این بزرگترین تقصیر است که چرا در این دام می افتیم؟ امروز ما را خراب می کنند و رویا های ما را فقط به «رسیدن به غرب» تقلیل می دهند.

شاه امان الله (افغانستان) ، ناصر (مصر)، نکروما (گانا)، آلینده(چیلی)، سوکارنو (اندونیزیا) ، لومومبا (کانگو) ، مصدق ( ایران) ،آربنز گوسمان‌ (گواتمالا)، توما سانکارا (بورکینافاسو) و غیره به اشکال گوناگون (مستقیم و غیر مستقیم) سرنگون می شوند، چون برای امروز و آینده کشور های شان رویا داشتند.

به نظر اربابان جهان، داشتن رویا های بزرگ برای مردم کشورهای که باید بیدار شوند ممنوع است. آنها از ما می خواهند:

« بروید در چراگاه گذشته بچرید و بچرخید و بخاطر گذشته موهوم، همدیگر تان را تکه و پاره کنید.»

ما امروز فقط بر پایه دموکراسی و عدالت می توانیم جهان امروز و فردای خود را بسازیم. به شرط اینکه برای دموکراسی و عدالت و رفاه رویا داشته باشیم و برای تحقق آن اراده.  

 آزادگی و عشق . . . 

خورشید خویشتن شو، از سایه گی حذر کن

 بر دوش پینه  پوشت  ،  پیراهن  سحر کن

 زهدان  تست  تاریخ ، پس بند ناف بگسل

 ای شیر خوار برخیز ، دنیای   تازه  سر کن

گر ریشه ریشه گویی، پس میوه  های آن باش

 در زیر خاک مردی ، بیرون  شو و ثمر کن

 گاوی  گذار ، بگذر   از  کاهدان   موهوم

 از  گله ها  برون آ ،  از گله گی  گذر  کن

 زندان پرست هر سو ،  زندان تازه خواهی

 در های عشق بگشا ،  دیوار  غرق در کن

 تو خود صدای خود شو  ، از  چشم خود نگه کن

 از گور ها برون شو ،  با  زندگان حشر کن

 تاریخ را چو  عکسی در قاب  کن به دیوار

 از کودک ات  بیاموز ، در این زمان بسر کن

جنگل تبار آنجا  ،  گم می شوی  چو خاری

 خود سرو شو  سر افراز ، با آسمان تکر کن

 گل های سرخ تاریخ  ،  آزادگی  و عشق است

 آن را  فقط نگهدار  ، بر مابقی  شرر کن

فاروق فارانی

روز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

روز

       به یارم

من در باران احساس

و در ترنم پر صدا و گوارای نسیم

چه دلپذیر دیدمت

و در زیستنم بارها بوییدمت

و شنیدمت

و به آغوش کشیدمت

ودر دنیای ناپیدایی

پیدا ترینم توبودی

امیدم را در باغچه عشقت جا داده ام

تا چشمان منتظرم

با نور دیدارت روز گردند

و شاخه گل سرخی را پیش پایت گذارم……..

هما طرزی

نیویورک

 ۱۷ اگست ۲۰۲۴

کلبه‌ی مهر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۲ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گرهگشا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۲ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گرهگشا

 مرا که دل بجز از عشق آشنا نشده

 به پای ِ غیر ببین  قامتم دوتا نشده

نمود ِ چهرۀ خندان ِ من مبین که بسی

 نماد ِ عشقِ درون گریه  را روا نشده

سرود ِ عیش اگر خفته در  گلوی نژند

 عروج ِ شوق گهی نقش بوریا نشده

 بدان کسی که زهجران کشد  سرودۀ درد

 بغیر ِ وصل   دوای  دگر  دوا نشده

 گناه ِ من  نَبوَد  گر کسی  نمی بینم

بغیر ِ حسن ِ تو در چشم جابجا نشده

 نشاط و دلخوشی ام یاد آن نگاه تو است

 بجز تبسم ِ  تو  غم  گرهگشا نشده

به پاس ِ دیدن و شرمیدنت نشسته غمین

بدانی عاشق ِ تو هیچ بی وفا نشده

 اگر چه موی سپیدم مرا شکنجه کند

هوای ِ زلف سیاه ِ تو  بی  بقا نشده

مرا بهانه ی این زندگی خیال ِ تو است

 بدون ِ عشق همایون سخنسرا نشده

همایون شاه عالمی

۲۶ سپتامبر ۲۰۲۴ میلادی

ترسیم ِ دل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۲ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ترسیم دل

 ۶۷ الف

دل گد و گدی دارد ،  تنظیم کنم دل را

 پاکش کنم و از نو ، ترسیم  کنم دل را

 گر بی ادبی کرده ، مالش بدهم گوشش

گر رسم ادب دارد ،   تکریم کنم دل را

گر ریخته خونش را ، پرسم که چرا باید؟

 گر خون کسی خورده ، تحریم کنم دل را

گر برده دلی از کس ، پرسم چه به جا داده ؟

 بستانده کس ار او را ،  تسلیم  کنم دل را

 گمراه  اگر  گشته  ،  راهش   بنمایانم

 گر راست رود ره را ،  تعظیم  کنم دل را

 گر قصد گنه   دارد ،  شلاق زنم او را

 گر رفته ز سر فهمش تفهیم کنم دل را

گر عشق یکی دارد ، صد بوسه زنم دستش

 گر رفته پی چندی ،  تقسیم کنم دل را

ای عشق دلم خواهی ؟ ، فکری بکن از بهرش

 خواهی اگر این خانه ، تسنیم کنم دل را

 یارب تو چه فرمایی ؟ ، با دل چه کنم باید!

 حکمی بکن و من هم ، تقدیم کنم دل را 

شکیبا شمیم

۲۰۱۸