۲۴ ساعت

جلوه ی نور

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه  ۱۵ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

          جلوه ی نور       

نمی دانم چرا در ذهن من، تکرار  می گردی

به گردِ چنبری دل، همچو یک پر گار  می گردی

به تار پود من پیچیده ایی، چون تاک  انگوری

به هرجا میروم چون سایه ام انگار می گردی

تمامی    آرزو هایم  ،  تویی ای   آفتابی دل

به روی لحظه هایم، دم به دم  بسیار می گردی

بهاری، ساحلی، دریا و  مهتابی   درخشانی

بسانی جلوه ای نور ی، که در انظار می گردی

عزیزم جان من چون خون به رگهایم به دورانی

به هر اندیشه ای باشم، تو در افکار می گردی

مفاعیلن/ مفاعیلن/ مفاعیلن/ مفاعیلن

بحر: الهزج

محمد ظاهر عظیمی

مهتابِ عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه  ۱۵ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

تقدیم به دختران زیبای میهن.

         مهتابِ عشق

 ای  بهترین   بهانه،   بهرِ    شگفتنِ   گل

 تک  غنچهُ  لبان ات،  همرنگِ  باده و مُل

 آن قامتِ  رسایت،  مانندِ   سروِ  شیراز

 صوتِ خوشِ صدایت ،همچون   نوای  بلبل

 یاس و بنفشه پنهان، در چینِ  دامنِ تو

عطر و شمیمِ زلف ات،بهتر زمُشک و سنبل

 آهوی چشمِ مست ات،میلِ خرام دارد

 دل گشته است اسیرِ ،آن ناز و آن تغافل

 رازی نهفته داری  ، در آن نگاهِ سبزات

رویایی و قشنگ است، چون باغهای بابُل

 زلف و رخُ ات چو بینم،هر لحظه یادم آید

 مهتابِ عشق و اُلفت،در آسمان کابل

               مریم نوروززاده هروی

       هشتم سنبله ۱۴۰۳ خورشیدی

            ۲۹ آگست ۲۰۲۴ میلادی  

          از مجموعهُ “میهن عشق”

                      هلند.

دزدِ آتش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  ۱۴  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۴  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در اسطوره های یونانی پرومته یا پرومتئوس، آتش را که زئوس (خدای خدایان) از انسان دریغ کرده بود، از او دزدید و برای انسان داد. آتش یعنی روشنایی، خرد و زندگی.

به فرمان خدایان پرومته بخاطر این سرکشی اش در غار کوهی به چهارمیخ کشیده شد و کرگسی یا عقابی وظیفه یافت تا در فاصله های زمانی به سراغش برود و زخم جگرش را تازه نگهدارد.

 تا اینکه….

. پرومته یا «دزد آتش» مظهر فداکاری در راه انسان است. این شعر تقریباً سی سال قبل سروده شده است.

           دزد آتش

 ما    دزد   آتشیم  ،   آتش     زنید  ما را

 در چار میخ سازید، این قلب و  دست  و پا را

 ما دزد  آتشیم   ،  جنگیده    با   خدایان

 زخم جگر گرفتیم، این زخم  بی شفا را

در   غار  کوهی   تنها   افتاده  جاودانیم

جز  کرگسی که  آید ، گیرد  ز ما   بها را

 خاموش و هم فراموش، دنیای غم در آغوش

 اما به سینه جوشد، عشق تو ای نگارا

 یک شهر های و هوییم، صد بحر جستجوییم

 در این سکوت   بشنو این نعره و ندا را

گر   زخمی  جفاییم  ، دریای  از  وفاییم

ای کام تشنه می نوش، جامی ازین وفا را

               فاروق فارانی

رهبران فراری

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  ۱۴  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۴  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

        رهبران فراری

ما را به وحشیان زمـــــان  رهبران  فروخت

خـــــود را به پول اجنبیان  رهبران  فروخت

از آبــــــــرو  گـــــر فتـــــه  و تا  آب  رود  را 

با صد فسانه خنــــده کنان رهبران فروخت

تبعــــیض را فگــــند مـــــیان مــــن و شما

با نام قوم و  کیش و  زبان رهبران  فروخت

توپ و طیاره راکــــــت و هر گونه  از سلاح

هر آنچه بود  در ید  شان  رهبران  فروخت

جایی نماند در  وطن از  دست  چور  شان

در  هر  کرانه  بود  مکان  رهبران  فروخت

                          نذیر ظفر

کج کلاه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  ۱۳  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

    کج کلاه

ای کج کلاه  بر خیـز  حکمت  را ببین

تصویر  تـو  شـد  رهبَـرِ  نسلِ  نوین

ار  شهسـوارانِ غـزل  واقـف   شـوند

از ضرب تیغت مـی سراین بعدَ  ازین

در جان دشمن لرزه می افتد  ز ترس

گر مـی شود شنــگِ  پکولت  بر تبین

در سنگــرِ داغ  از  پَسِ  کـوهپایه هـا

آیـد صـدای   تیـغ   شیـران  در کمین

نعـره   کنــان   الله  اکبـر   بـر  زبـان

بر فرق  دشمن می زند با  تیغ  دین

آزاده گــانِ  صـف   شکـن   والا نژاد

مسعودیـان  با  وقــار  و    بــا  یقین

هندو کشـان  گیرد  دوباره جان ز تو

ای  آفتــابِ  روشـنِ   مشـرق   زمین

از کــار زارت  می نویسـم  سال  ها

در  صفحـه ی  تاریـخ  بـا  خطّ زرین

   محمد ادریس بقایی (قطره)

کجاست

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  ۱۳  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

            کجاست

مادر دلسوز  بی  آزار  و   غمخوارم  کجاست 

مادر  شیرین  من  از  درد   بیمارم  کجاست 

مادر  سرشار  با  مهر  و  محبت  های   خود 

مادر  شایسته  و   پاکیزه   کردارم   کجاست 

تا مرا خوابی برد  از  شام  تا   هنگام  صبح 

آنکه بودی تا سحر  از خواب  بیدارم   کجاست 

دست بردی بر لبم  چون  غنچه  گل  بشگفم

چون  نسیم  صبحگاهی  شهد  گفتارم  کجاست 

جلوه  رخسار  او   در  خانه  می پاشید نور 

مادر خوش قامت خوش روی  رخسارم کجاست 

شیر  پستانش  چو  بودی  مایه  نیروی من 

بی او اکنون نا توانم عیش سرشارم کجاست 

                  محمد اسحاق ثنا 

                  و نکوور –  کانادا

                  ۳ نوامبر ۲۰۲۴  

 نیمه شب ها

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 نیمه شب ها

صدا ی تو در نیمه شب‌های تنها ئی

زدودن غباری است در –

دیار غروب کرده‌ ی غربت.

و حرمت وجودت-

نویدی است به روزگاران تاریک.

 شاید؟

نوازش امید‌ها ،

آرزو‌های کودکانه ،

و عطش وجود…

قصه تازه به ارمغان آورد.

هما طرزی

واشنگتن – آمریکا

اول اپریل ۲۰۰۰

 شکـرنعـمــت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

   شکـرنعـمــت

هزاران   شکر  نعمت  ،مرخدارا

که دادست مسجد زیبائی مارا

کجا ما میتوانیم   شکـر  نعمت

همانگونه که میبایست خدا را

خداوند منّان، نهایت مهربان وقا درتوانا را سپاس بیحد وشکرانۀ بی پایان که از لطف وکرم خود برای این بندگان عاجزوبیچاره، درعالم غربت ودوری از وطن محبوب شان، با اعطای مسجد جامع ومرکزاسلامی المهدی عج در کمپلتون سدنی، منت گذاشته ومشکلات زیادی را که ازنگاه نداشتن یک مسجد داشتیم ودائماً ازآن رنج می بردیم،برای ما مرفوع نمود.

مدت بیست وشش سال ازافتتاح رسمی این مسجد میگذرد(افتتاح درسال ۱۹۹۸)

که درروز افتتاح آن بالغ بر یک هزارتن از مسلمانان ملیت های مختلف،منجمله افغانها ، ایرانی ها،عرب ها،ترکها ها،آسترالیائی ها،پاکستانی ها،بنگلادیشی ها،هندی ها، اعم ازذکورواناث با شوروشعف زیادی اشتراک نموده بودند.

از روزافتتاح مسجد تا امروزهمیشه نمازهای یومیه، نمازهای جمعه وعیدین،دعا های مجرب مانند دعاهای کمیل،توسل وندبه،تعلیم قرآن عظیم الشأن برای بزرگسالان واطفال ،برگزاری محافل عزاداری های ماه محرم،روزرحلت پیامبرگرامی اسلام وایام تعزیه داری های ائمۀ معصومین علیهم السلام ، تجلیل ازروزهای مهم تاریخ اسلام،،محافل جلب کمک های مختلف برای غربا ومستمندان وطن عزیزما افغانستان وبعضی ممالک دیگر،برگزاری محافل ترحیم،عقد نکاح وعروسی های اسلامی با گنجایش حدود هزاراشترک کننده دریک وقت داشته وبا معیارهای جدید و عصری ساختمانی دردوطبقه با گنبد بزرگ وسبزرنگ وکلکین های چهارسمت مسجد مطابق ستایلها وشیوۀ کلکین های مساجد ممالک اسلامی ساخته شده است.

قابل تذکراست که این مسجد اولین مسجد افغانها درسدنی بوده وازروزافتتاح تاحال بلا وقفه درخدمت مسلمانان بوده ومیباشد. درروزافتتاح مسجد شریف المهدی عج اعلام شد که دروازه های مسجد بروی همه خواهران وبرادران مسلمان دارای هر مذهبی که باشند، باز میباشد.

این مسجد در زمین بِکربا مساحت ۲۲۰۰ مترمربع آباد گردیده ومحوطۀ داخل  مسجد گنجایش حدود پنجاه پارکنگ را برای موترهای نمازگزاران دارد.

چون مسجد دریک منطقۀ صنعتی ودورازمنازل رهایشی واقع گردیده، بناءً استفادۀ بیست وچهارساعتۀ آن دراختیارخودما میباشد.نه ما مزاحم همسایه ها میبا شیم ونه همسا یه ها مزاحم ما میباشند.

ترین ستیشن ( ایستگاه قطار) کمپلتون در حدود پنج دقیقه  پیاده با مسجد فاصله دارد که برای رفت وآمد علاقمندان ازهرگوشه وکنار سدنی سهولت زیادی را فراهم کرده است.

تأثیربسیارمثبت این این مسجد توجه مهاجرین تازه وارد ازممالک مختلف اسلامی

را بخود جلب نموده واکثراً کوشش دارند تا درنزدیکی های مسجد المهدی عج مسکن گزین گردند. درآخراز صمیم قلب میگویم:

شکراً للهِ، شکراً للهِ، شکراً لله.

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۱۰ اکتوبر ۲۰۲۴

سیدنی – استرالیا

  اوج دعا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاید

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

             شاید              

                 ۷۳ الف               

 شاید  شفق  دمیده  تماشا کند مرا

شاید  غروب   کرده  و  اغوا  کند مرا

 پنهان به  زیر سایه ء امید می شوم

 شاید که  عشق  آمده پیدا  کند مرا

 صبرم خدای  داده  کم و نیست چاره ام

 یا آنکه  خود  خدای  شکیبا  کند مرا

پژمرده ام به  باغ چرا مانده  باغبان

 آبی  به   من  فگنده   فریبا کند  مرا

من آسمان  تیره ء شب های محنتم

باید   که    ماهتاب    دلارا   کند  مرا

 احساس را به کنج دلم خواب برده است

 شعری   ز دور   آمده   شیدا کند مرا

 بگذار پرده  ها   بدرد   از  عیوب  من

 بگذار  بین جامعه   رسوا   کند   مرا

 من در میان جمع گهی فرد می شوم

آید کسی  ز  دلهره   بی جا کند مرا

شاید که باز   سر برسد   روزگار خوش

 شاید که عشق آید   و   تنها   کند مرا

شکیبا شمیم                  

  گل سرخِ لبانم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گل سرخِ لبانم

اگر  بودم  در  آغوش  تو  امشب

دو چشمانم غزل نوش تو امشب

 لبانت    بر    گل   سرخ    لبانم

 و عشقم لاله‌ بر دوش تو امشب

هما باوری

جرمنی

۱۲ سپتامبر ۲۰۲۴ 

عاشق دیدار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

عقده  گلو گیر  شد ، ناله  دگرگون  شده

لاله  پُر از  درد و  داغ رونقِ  هامون شده

قطره ى  اشکِ  مرا  دیده  بَرُخسار  گفت

کاش که  بینم  ترا دیده  پُر از خون شده

پُشتِ  حجابِ  نگار   جوهرِ  نا محرمیست

عاشقِ دیدار  او  ، همسرِ  مجنون   شده

تیغِ دو آبرو  مُدام  بر سرِ من   می کشد

چین  به  جبین آورد  یار جگر خون  شده

لشکرى چنگیزِ  چشمِ در   صفى  آراسته

در پى تسخیرِ این عاشقِ   محزون  شده

دل زِ کف اش بُرده را ، غرق   تمنا  کند

عاشق بیچاره اش ، تابع   افسون  شده

شمعِ  فروزنده ى  ، کلبه ى   دلداده ام

مهرِ فروغ  بخش یار دردلم ا فزون شده

                حسن شاه فروغ

               ۲۸ اکتوبر ۲۰۲۴

 گدای خودی 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نیایش در یک مثنوی کوچک که خواندنش بی اجر نخواهد بود 

     گدای خودی 

دیده  فرو بست  ز  خود  بی خبر

آن که  ندارد خبر ،  از خود خبر

خلقت خود را  چو فراموش  کرد

پنبه ی غفلت به سر و گوش کرد

پند  شنو ،  دیده ی  خود  باز کن

نغمه ی عقل ات به سر آغاز کن

نزد خودت  دست   درازی  بکن

در طلب  خویش  ،  نیازی  بکن

غیر خود ، از غیر مخواه مطلبی

تا نشوی پست  و ،  ذلیل  و غبی

هر که  طبیبِ  ، دل   بیمار  خود

غیر خودش  نیست  پرستار خود

سعی طبیبان به تو سودمند نیست

غیر ، دوایی به تو دردمند نیست

هیچ دلی  را به  دلی  راه  نیست

جز تو کسی  از دلت  آگاه نیست

غفلت تو درد سر است چون  گدا

گر تو شناسی خود و آن  گاه خدا

هرکه به صحبت حبیبِ خود است

بر تنِ افسرده ، طبیبِ  خود است

از  ره  غفلت  ،  مجو اندیشه  را

خشک کند ، بیخ و بُن و ریشه را

غیر نداند که چه در  بطن  توست

معنی آن زمزمه  و  ، متنِ  توست

فارغ ازاین خواب وخوروناس باش

سخت تر ازسنگ ، چو الماس باش

غیر ،  طبیبِ   تو   نباشد    بدان

نیست تورا سود مگر هست زیان

سخت  شود  ، حالت  بیماری ات

نیست به غیرازتو،  پرستاری ات

خیر خود و ،  عافیت  خود  طلب

غیر تورا نیست ، بجز خود سبب

چاره و  درمانِ  ،  دلِ خویش کن

دستِ  تمنا ، به  خودت  پیش کن

غیر  ،   چه  داند   ز   پندار   تو

واقفِ   تو  نیست   ز  اسرار  تو

در کف خود باش ، خدا را شناس

بعد خودت زود ، خدا  را  شناس

گر  شوی  آگاه ،  ز اسرارِ  خود

راه  بری  نیک ،  به  پندار  خود

گر تو شناسی ، اول از خود شناس

از ره  توحید  ،  خدا  را   شناس

هست  ،  کلیدِ  همه  گنجِ    درون

موسای خود باش نه همچو قارون

صدق و صفا خاصه ی انسان بوّد

بخل و حسد  پیشه ی  شیطان بوّد

غیر خدا  ،  یار  نگیری   تو کس

زان  که بوّد  ناخلف  و  تیره بس

گر تو نوازی  و تو را هست نیاز

دَم  به  دَم  آید  ،  به سوی  تو باز

غیر خدا  ، ذلت  و عزت  که  داد

گر تو رضایش  ،  طلبی  در مراد

رحمت حق را ،  تو سزاوار باش

در خور  تسلیم ،  نه  انکار  باش

دل  به  سرا  پرده ای  دنیا   مبند

تا  نشوی  بندِ   هوا   خود   پسند

ترک  صلات   ترکِ  عبادت مکن

پیروی  شیطان  ،  رعایت   مکن

گر تو ثنا خوان ، سحرگاه و شب

سود   ببینی    ،  ز   درگاهِ   رب

عشق و محبت به  دلِ خود گزین

نور محمد  ،  شمع  جانت  قرین

شافع  تو هست ،  شه ای دو سرا

دست   تو گیرد  ،  به  روزِ  جزا

بر دلِ   آگاه  ،  ضرورت   تویی

دشمنی   بر کینه  ، کدورت تویی

از  سر  راستی  گذر کن  به حق

تا  نشوی ،  زار و  زبون  و فلق

اشکِ   سحرگاه  تو  را  مایه ات

آتش  دوزخ   نشود   ،   سایه ات

در دل  شب خیز ،  ببین جلوه ها

تا به  تو  بخشند  ،  از  آن قُله ها

صایم  اگر ،  توبه ای  از  دل کند

بر در ِ فردوس  ،  چو  منزل کند

مزرعه ی  توست  ،  به دنیای تو

حاصل  صد رنج  ،  به  عقبای تو

عاطفه  و   ،  رحمآ  یتیمان  پسند

تا  تو   نیابی  ،   ز  بلا ها   گزند

ناله ی   قرآن  شنو و ، فیض گیر

نور چو  موسی ،  ز یدِ بیض گیر

جاه و مقامی ،  چو بلال ات دهند

ذکر حدیث ، مزد  حلال ات  دهند

ارزش  انسان ،  به  دل   پروران

مهر بِورز ،  بهر خود  و دیگران

لعل و گهر ، سینه ی تابان توست

مهر و محبت ، بدل  از آنِ توست

عشق بِورز و ، دلِ  خود  شاد کن

کعبه ی  دل  را  ، ز غم  آزاد  کن

تا که  بیابی  ، ره  مقصودِ خویش

در گذر از باده و ، ازسودِ خویش

از   سر  انصاف   ،  عدالت   نما

تا  که  شوی  ،  راهبر  و  رهنما

نغمه ای سر کن، ز بن وریشه ات

سازِ تو ،  سرمایه ای  اندیشه ات

آنچه که خاک وگِل وچون آب تُست

مآمن   زیبای   تو  و ،  باب تُست

مغزخود ازغیر ، تهی کن به جان

مردمِ    آزاده    ،   نباید    زندان

حُبِ  وطن ،  مرکز  ایمان  توست

نیک  بِدان ، کشورِ  افغانِ  توست

اصل  تو در  خانه   ،  خراسانیان

فرعِ  تو را ، سینه  فراخی  از آن

کاجِ   تمدن   ،   سرِ   برگ  آرین

هست   خراسان  ،  فرازش  کُهن

آنچه غنی هست ، زبانِ  دری ست

ارزش هرکوبه زبان، مادری ست

هر که   گدای ،  خودیِ   خود بوّد

رمز   نوای  ،  خودیِ   خود   بوّد

هرچه تو خواهی، زدلِ خویش خواه

آنچه طلب داری تو، ازخویش خواه

همدم و همرازِ  دلِ  ،  خویش باش

گوش به   آوازِ دلِ  ، خویش باش

دستِ  دعایم  ،  شده  حلقه  از آن

عجزِتو” زرغون ” برسد نی گمان

       الحاج محمد ابراهیم زرغون

          ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳

             اسلو – ناروی

     از : مجموعه ی وطن نامه

حرف رهبر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

         حرف رهبر         

 تا  حومه‌ی   نبود  صدا    می‌ برد   سکوت

 ما  را به  سوی   ظلم  روا   می‌ برد سکوت

کابوس شب که محبس هردم صدای توست

 فریاد  درد  ها   به   سما   می‌ برد  سکوت

 تا این همه  شماتت  و این جهل ممتد است

 ما را  به  سمت  فاجعه‌  ها  می‌برد  سکوت

بر شانه‌  های  خم‌  شده  ،   تابوت   میهنم

 تا  انتهای  سوگ  و   عزا  می‌ برد   سکوت

 بر  روی    برگ    دفتر   تاریخ   ،   نام   ما

 با رنگ سرخ  و  تلخ   جفا  می ‌برد  سکوت

 انگیزه‌  های   داغ   و  به   زنجیر   بسته را

 تا پایِ  دار   حرف   رسا  می ‌برد   سکوت

این زورق شکسته که محصول جُبن ماست

در کامِ  هیچ  و  موج ‌ رها می ‌برد سکوت

«ما را چه شد که زنده؛ ولی مثل مرده‌ایم»

رهبر!  مرا به  یاد  شما   می‌ برد  سکوت

احمد هنایش                

۱۹ اکتوبر ۲۰۲۴   

رازِ پیشرفت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

رازِ پیشرفت  

من و او سالهاست به یک دفتر کار می کنیم، فقط تفاوت این جاست که او هر روز از روز پیشتر ارتقا می کند و من هر روز از روز پیش از چشم رئیس دفتر می افتم. 

از روز مقرری ام زیاد کوشیده ام خود را به چشم امران بزنم ، ازاین رو صبح نیم ساعت قبل از شروع حاضری به وظیفه می رفتم و اخر روز هم حتما تا رئیس صاحب به دفتر می بود می نشستم و حق و نا حق خود را مصروف می ساختم. اگر گاهی بیکار می بودم به شعبات دیگر نیز همکاری می کردم تقریبا مامور متفرقات شده بودم. حتی اگر گاهی ضرورت بود کار پیاده را هم انجام می دادم. 

سخت توجه داشتم همه زحمت کشی را به رخ رئیس و دیگر آمرین بکشم تا مکر با من نیز نظر مثبتی پیدا کنند و اندکی ارتقاء نمایم ، اما نتیجه فقط بر عکس بود و کارم نتیجه نمی داد که نمیداد. روز ها و شبها مصروفیت ذهنی ام این بود که چطور توجه آمرین را جلب کنم.

دیم به کار کردن وجان کندن نمی شود. چند روزی هم شروع کردم به کار شکنی و بد خلقی با مراجعین تا باشد از من شکایت کنند و نزد امرین مطرح شوم ؛ ولی باز هم نتیجه کار کاملا برعکس بود فقط آخر کار مستحق توبیخ نامه و کسر معاش شدم که تا یکماه دیگر مصارف و خرج روزانه را برایم مشکل ساخته بود.

دیدم با کج خلقی هم نشد به سر و وضع خودم توجه کردم و لباس شیک پوشیدم گاهی چنان عطر می زدم که از دهلیز که می گذشتم ساعتها بوی عطرم در دهلیز ها می ماند و فهمیده می شد که من از اینجا عبور نموده ام، اما باز هم نشد حتی هیچ یک از آمرین علاقه مند نبودند سلامم را علیک گویند. 

کم کم به من مشکوک شده بودند که شاید عواید غیر مجاز دست و پا کرده ام که یکبارگی سرو وضعم تغییر کرده و شیک پوش شده ام. 

دیدم نشد که نشد. به هر دری می زنم نتیجه همان است که بوده. به او مراجعه کردم که خوب موفق بود و راز ارتقاء را از خودش جویا شدم. 

اول حاضر نبود راز را بگشاید و مرا راهنمایی کند مگر سماجت های من او را مجبور کرد گوشه یی از هنرش را بنمایاند. 

او گفت جانم ، تو سالهاست بیراهه می روی اگر واقعا می خواهی ارتقاء کنی نوکر شاه باش نه نوکر شاقلی یعنی از هرطرف که باد شد تو چک بزن. 

گفتم پس بگو چه باید بکنم؟ گفت هر جا رئیس صاحب را دیدی حتما او را بلند سلام کن و چند بار هم خود را خم و راست کن. اگر رئیس صاحب نزدیک بود چنان بلند بلند از او تعریف کن که بشنود. ممکن است گاهی رئیس صاحب فکاهی بگوید اگر فکاهی خنده داشت و یا نداشت چنان بلند بلند خند ه کن که اشک از چشمانت سرازیر شود. 

اگر رئیس صاحب همکاران را نصیحت و راهنمایی می کرد تو هم همنوا شو و حتی یکی دو نفر از همکاران را که می دانی با رئیس صاحب میانه چندانی ندارند توبیخ کن. وقتی رئیس صاحب صحبت می کند تو هم به اشاره دست و سر و گردن گفته های رئیس صاحب را تایید کن. 

همین که رئیس صاحب نصف جمله  را گفت به تایید گفته رئیس صاحب نصف جمله را نیز تو تکمیل کن. گاهی هم حق و نا حق خنده کن که گویا گفته های رئیس صاحب را تایید می کنی. 

گفتم این نسخه مشکل است.

گفت ( بدست آوردن پر طاووس رنج هندوستان می خواهد.)

سید عبدالقادر رحیمی

از مجموعه (کارته وزراء)

رستم . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سال های دهه نود میلادی آغاز شده بود. اوضاع وطن از یک فاجعه به فاجعه دیگر می رفت.

آمریکا و در مجموع غرب دیگر هیچ رقیبی در جهان نداشتند و گردونه استعماری شان بر استخوان های جهان فاتحانه در گردش بود.

 جنبش های عدالت خواهانه کم‌رنگ شده و از نفس افتاده گان از صفوف آن با بهانه های گوناگون می گریختند.

جنبش های آزادی بخش ملی هم به ترحم دشمنان شان امید می بستند. جنبش آزادی بخش فلسطین از انتفاضه دست شسته بود و می رفت تا در دام «توافق اسلو» دست بسته خود را به دشمن بسپارد.

ماشین انقلاب سازی های رنگی به کار افتاده و شاید در آن میان یگانه مشکل، انتخاب و کمبود رنگ ها بود.

استعمار غرب که مقدار جنگ ها و جنوساید های چند قرن اش، بیشتر از تمام جنگ و جنایات در درازای تاریخ مکتوب و غیر مکتوب بشر بود ، این بار در هیأت دایه مهربان‌تر از مادر ، نظام، ایده ها و اعمال غارتگرانه خود را «پایان تاریخ » اعلام می کرد.

در این میان، موج سواران زیادی کاسه داغ تر از آش گشته و به «قداست» غرب ، سوگند می خوردند.

اما از این طرف جنبش عدالت خواهی جهانی نیز در خطاهای بزرگ و شکست های کمرشکنی دست و پا می زد که کارش را به این جا کشانده بود

 چهره اش مخدوش شده و زخم های پیکرش چرک بسته بود.

این جنبش، باید از گذشته های خطا بارش می گسست و خود را می شست.

 این شعر در آن سال‌ها در چنان هوای سروده شده است.

رستم . . .

 رستم اکنون سرگران بی رخش و

                                         سرگردان

 دست ها را شسته

                     با خون تن

 سهراب

مانده در میدان برد و باخت

 وز می

 بیهودگی سیراب

                        تیر ها

 پوسیده ،

            زه بگسسته

 چشمان کور

                               خود

نا پوشیده راهش بسته

 دل بی شور

 نوشدارو نیش

                      رانده اش

 تهمینه اش از خویش

رستم اکنون پیر

               رستم اکنون خسته

 و دلگیر

هر

 نفس از زندگانی سیر

            رستم اکنون رفته از

شهنامه ها بیرون

                          نقش

 های پای او

 آلوده و پر خون باز اکنون بر سریر

 افراسیاب

                                    هاله دور

 سرش از آفتاب

         رستم اکنون بی غریو

                                   بسته با

 اهریمن و خود دیو

 خون‌ بها جوی غم سهراب

 وای عجب

       افراسیاب ، افراسیاب *

 بازگرد ای سرور شهنامه

 ها تا کنون صد بیژن در چاه

 وین سیاوش های خون آلود

         کاوه ها،

                 آهنگران کوره ها

 چشم در راه اند

 باز گرد ای تهمتن

               ای سرور تاریخ

 لشکر دیوان شکارت باد

کاوه ها هر

لحظه یارت باد

             وین

       زمستان ها بهارت باد

 چشمه های مست شستن ها

گسستن ها نثارت باد

فاروق فارانی

نامهِ عاشقانه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نامهِ عاشقانه

امشب برایت نامه نگاشتم 

تمنا دارم که به اغلاط نامه ام نپردازی 

فقط احساسم را با حس قشنگت بخوان

ای پرورده ی اهورا عالم غیب

ای شگفته در مرغزار خیال من 

من آن نفس های گرم و معطرت را میبوسم که باده شعر را در دماغم با ساقی و مطرب میریزد

و عشق را بیباکانه از چشمه ی جوشان دل فریاد میزند

ای آتش به جگر

 تابو شکن 

ای که قرآن در سینه داری

 ولی لبان شیرین و باده به جان فروشت صهبای عشق به لبم

 با زبان شعر میریزد 

ای آشفته گیسوان سرو، تن اندام

جانت به سلامت که اعمار جانم را فرو میریزی

تو از کدام شراره ی نمرود شعله بر داشتی که آتشم میزنی

و از کدام گلشن خلیل گل ربوده ی که بر سرم میریزی 

از چشمم گل می شکوفانی و از جگرم گلستان عشق میرویانی

با برتافتن روی، تیشه ی فرهاد را از کجا کردی و به شیرینی به جانم روا داشتی

ای مسلمان کافر به عشق 

ای بی خبر از آن که من کودک عشقت را شب ها در گهواره ی دلم به لالایی نوازش کردم و بزرگ شدی 

کاش این تجمع حلاوت ها که در تو اند

 سهم من میبود

در این دنیای نا عادل

 تو عادل باش

اشک هایت را میبوسم 

خنده هایت را در آلبوم قلبم حک میکنم

در سویدایی دلم محفوظی

تپش قلب زیبایت را حس میکنم 

عطر که از حریر تنت بیرون میزنند میبویم

آه تو از کدام بهشت اینها را به یغما برده ای

بر گو 

که ز چینی؟ چگلی؟ یا ز تاتاری

یا از نوادگان یوسف و زلیخایی

یا به قصد غارتگری از ملک فرنگ آمده ای

ای آنکه آفریننده تو به خود تبارک الذی بیده الملک گفت

ای آشفته گیسویی دل آرام 

چه گویم از دل پریشانم که تو شاهی و منی درمانده خاک نشین

این خاکدان 

بودن در کنارت سعادت میخواهد

 که مرا از آن فرسنگ فرسنگ راه است 

چقدر دیگر از من دل می ربایی؟

 و به این عصیانگر، ظالم روامیداری؟

داروی این درد دیده 

در طبراق سینه با صفای توست 

ای نیکو سرشت لعل به دامن 

حسنت به پیری رسد

قدرتت به زوال 

و دارایی ات به اتمام

 ولی آنچه پا بر جاست و متعهد محبت من خواهد بود 

شاید هنوز مرا بیگانه خوانی

 چون مرا از خودت بیگانه رانی 

ولی از هرچه و هرکه برایت بهترینها را خواهم

مرا بر تو مدعایی نیست 

به جز بویدن پیکر مشک بیزت 

به جز دست کشیدن به سروِ قدت 

و بوسیدن خاک قدمت 

به نگهی هجران کشیده 

مرا جز لقای تو نه دنیای است و نه عقبا

زمان در گذر است و من 

در کنار جاده ی دل 

چشم در راهم…

————————-

۱۰ عقرب ۱۳۹۸ خورشیدی

اول نوامبر ۲۰۱۹ ترسایی

با عشق

# احمد_محمود_امپراطور