۲۴ ساعت

ازین ره با دل بشکسته ء خود گفتگو کردم

حضور سبز چشمان ترا در شهر تنهایی

به اشک پر شرار خویش جانا شستو کردم

به پیک صحبگاهانیکه می آید به پا بوست

چو آیینه تمام قصه ها را رو به رو کردم

شرار یاد ها گل کرد لیکن ناله ها را من

به حکم مهربانی ها نهانش در گلو کردم

وجودت را که هم درس بهار مهربانی هاست

به عشق خویشتن سرمایه ساز رنگ و بو کردم

سفر میکرد دل از بستر تن با هزار افسون

به رغم نا توانی ، وعده ء فردا به او کردم

زمین سخت آسمان دور است ، راه چاره ناممکن

چه گوید « رهنما » با درد هجران تو خو کردم

عبدالهادی رهنما