۲۴ ساعت

تاریخ  نشرجمعه دهم  قوس  ۱۳۹۶ –  اول دسامبر  ۲۰۱۷–  هالند

میلاد مسعود حضرت محمد (ص) بر مسلمانان جهان مبارک باد

نوشتۀ محترم استاد شاه محمود محمود

مقدمه :
مسلمانان در طول تاریخ و تا کنون مراسم میلاد پیامبر را جشن میگیرند، و بسیاری از علمای اهل سنت (مانند ابن اثیر، ابن جوزی، سخاوی و ابن کثیر) کتاب‌هایی به خصوص میلاد پیامبر نگاشته‌اند ؛ از میان کشورهای اسلامی، تنها کشوری که در آن میلاد پیامبر تعطیل نیست، عربستان است .

جشن های مسلمانان برعلاوه اعیاد فطر و اضحی؛ میلاد پیامبر با شکوه تر برگزار میگردد. احتمالا” این جشن‌ها برای اولین بار به صورت عمومی در مصر در سال ۱۱۰۰ م [ اواخر قرن پنجم هجری ] برگزار شد. خلفای فاطمی مصر، ولادت پیامبر، علی بن ابی‌طالب و فاطمه زهرا، و خلیفهٔ وقت فاطمی را جشن می‌گرفتند. این جشن‌ها به صورت اهدای هدیه و ایراد خطبه‌ها انجام می‌شد. منشاء بسیاری از جشن‌های مسلمانان سنی به سال ۱۲۰۷ م برمی‌گردد که در آن مظفرالدین گوکبری (شوهرخواهر صلاح‌الدین ایوبی) در اربیل به مدت یک ماه جشن‌هایی را برای میلاد پیامبر برگزار کرد. اگرچه رهبران مذهبی این جشن را به رسمیت نشناختند، به تدریج این عید به مناطق دیگر مسلمان‌نشین منتشر شد .( ۱)
در افغانستان یقینا” جشن میلاد پیامبر برگزار میگردید. اما در تاج التواریخ امیر عبدالرحمن خان از آن نام نبرده است او مینویسد که : سال پنج روز عید است اول عید فطر و دیگری عید اضحی ، سومی عید برات که ۱۵ روز قبل از آغاز ماه مبارک رمضان برگزار میگردد و چهارم عید نوروز است که هر سال به تاریخ ۲۱ مارس یا اول ماه حمل جشن گرفته میشود و پنجم عید یادگار لقبی ضیاء المله والدین است که سالانه به تاریخ ۲۴ اسد برگزار میگردد.( ۲) اما این به آن معنی نیست که مردم عوام میلاد پیامبر را جشن نمیگرفتند .
به صورت رسمی در زمان سلطنت محمد ظاهر شاه در تقویم کشور روز میلاد پیامبر ثبت گردید وتعطیل عمومی بود و منظم جشن گرفته میشد. در این روز از رادیو و بعدا” تلویزیون ؛ نعت‌ها (اشعار ستایش محمد ص و اعمال او) خوانده می‌شود و وعاظ، در مورد زندگی و آموزه‌های پیامبر صحبت می‌کنند. همچنان صدها اجتماعات در مساجد تشکیل بزرگان و جوانان و کودکان با دعا و نیایش میلاد پیامبر را برگزار می‌کردند.

زندگانی پیامبر اسلام :
حضرت محمد (ص) بنیان‌گذار و پیامبر اسلام ، آخرین پیامبر در سلسلهٔ پیامبران الهی و تحویل‌ دهندهٔ کتاب قرآن و تجدید کننده آیین اصلی یکتا پرستی (دین حنیف) است. او هم‌ چنین به عنوان یک سیاست‌مدار، رئیس دولت، بازرگان، فیلسوف، خطیب، قانون‌ گذار، اصلاح‌ گر، فرمانده جنگی، مأمور تعلیم فرمان‌های خدا (ج) به‌ شمار می‌رود.
نامش مُحمّد بن عبداللّه بن عبدالمطّلب بن هاشم بن عبدمَناف و از طرف مادر پیامبر اسلام، آمنه دختر وهب بن عبدمناف است. ولادت پیامبر اسلام (ص) ۱۲ ربیع‌الاول ۵۷۰ م در شهر مکه در منزل محمد ابن یوسف میباشد.عبدالله، پدر محمد (ص)، چند ماه پس از ازدواج با آمنه دختر وهب، رئیس طایفه بنی‌زهره، به سفری تجارتی به شام رفت و هنگام بازگشت، در یثرب درگذشت. محمد (ص)، دوران شیرخوارگی را نزد حلیمه، زنی از قبیله بنی‌سعد گذراند.
وقتی محمد شش سال و سه ماه (و به قولی چهار سال) داشت، مادرش او را برای دیدار با اقوام و خویشان (از طرف مادر عبدالمطلب از طایفه بنی عَدِی بن نّجّار)، به یثرب برد. در بازگشت به مکه، آمنه در ابواء درگذشت و همانجا دفن شد. آمنه در وقت درگذشت، ۳۰ ساله بود. پس از وفات آمنه، عبدالمطلب، پدربزرگ پدری محمد(ص)، سرپرست او شد. محمد هشت ساله بود که عبدالمطلب درگذشت و عمویش ابوطالب سرپرستی او را عهده‌دار شد.
در نو جوانی به سفر های تجارتی رفت تا اینکه درکاروان تجارتی خدیجه زن متمول مکه همراه شد . در نتیجه همین مسافرت خدیجه که حدود چهل سال و محمد (ص) ۲۵ سال داشت با هم ازدواج نمودند. خدیجه حدود ۲۵ سال با محمد (ص) زندگی کرد و سرانجام در سال دهم بعثت درگذشت. پس از درگذشت خدیجه، پیامبر با سوده دختر زمعه بن قیس ازدواج کرد. همسران بعدی پیامبر(ص) عبارتند از: عایشه، حفصه، زینب دختر خزیمه بن حارث، ام حبیبه دختر ابوسفیان، ام سلمه دختر ابوامیه مخزومی، زینب دختر جحش، جویریه دختر حارث بن ابی ضرار، صفیه دختر حیی بن اخطب، و میمونه دختر حارث بن حزن و ماریه دختر شمعون.
مادر تمام فرزندان پیامبر به جز ابراهیم، خدیجه بود. مادر ابراهیم ماریه قبطیه بود. فرزندان رسول خدا(ص)، به جز حضرت فاطمه زهرا، همگی در زمان حیات پیامبر درگذشتند و نسل پیامبر(ص) تنها از طریق فاطمه زهرا ادامه یافت. محمد (ص) سه پسر و چهار دختر داشت:
– قاسم، نخستین پسر که در کودکی در مکه درگذشت.
– زینب، در ۸ قمری در مدینه درگذشت.
– رقیه، در ۲ قمری در مدینه درگذشت.
– ام کلثوم، در ۹ قمری در مدینه درگذشت.
– فاطمه زهرا در ۱۱ ق، در مدینه شهید شد و نسل رسول خدا (ص) تنها از وی باقی ماند.
– عبدالله، پس از بعثت در مکه زاده شد و همان جا درگذشت.
– ابراهیم، در ۱۰ قمری در مدینه درگذشت
حضرت محمد(ص) در سن ۳۵ سالگی پذیرش حَکَمیت ، از سوى سران قبیله ‏ها و رفع اختلاف آنها در نصب حجرالأسود، در دیواره خانه خدا (کعبه) را به عهده گرفت .

بعثت پیامبر اسلام :
پیامبر اسلام هر سال یک ماه را ؛ در غار (حرا) در یکی از کوه‌های اطراف مکه به تفکر و عبادت می‌پرداخت. محمد در همین مکان و در حدود ۴۰ سالگی از طرف خدا به پیامبری برگزیده شد و وحی بر او فروفرستاده شد. ( ۱۷ رمضان ۶۱۰ م ) بنابران دعوت محمد همانند دعوت دیگر پیامبرانِ کیش یکتاپرستی مبنی بر این بود که خداوند (الله) یکتاست و تسلیم شدن برابر خدا راه رسیدن به اوست.
طی سیزده سال دعوت در مکه، تعداد اندکی به اسلام گرویدند که با مخالفت قبیله قریش و برخی دیگر از قبیله‌های عرب روبه‌رو شدند و با آنان با خشونت رفتار می‌شد. محمد برای رهایی از این آزار و اذیت‌ها به همراه پیروان خویش، در سالی که بعدها مبدأ تقویم هجری شمسی و قمری شد، به شهر یثرب (که بعدها مدینهالنبی نامیده شد)، هجرت کرد. او در مدینه توانست قبایل در حال ستیز اوس و خزرج را متحد کند. وی بر پایه مسلمانان مهاجر مکه و مردم مدینه جامعه و دولتی نوین با نام امت تأسیس کرد. بین مسلمانان با قبایل مکه و هم پیمانان آنها جنگ درگرفت و سرانجام پس از هشت سال جنگ، حضرت محمد (ص) به همراه پیروانش که تا آن زمان به بیش از ده هزار نفر بالغ شده بودند، مکه را فتح کرد. بتدریج و بخصوص پس از فتح مکه بیشتر مردم شبه جزیره عربستان به اسلام گرویدند و امت اسلام به کل این سرزمین گسترش یافت. حضرت محمد(ص) ده سال پس از هجرت، و چند ماه پس از بازگشت از حجهالوداع، بیمار و رحلت نمود .

تاریخ گذاری سرگذشت پیامبر اسلام :
– ۵۷۰ م تولدپیامبر اسلام ؛ مرگ عبدالله (پدر)
– ۵۷۶ م مرگ آمنه (مادر)
– ۵۷۸ م مرگ عبدالمطلب (پدربزرگ و سرپرست)
– ۵۸۳ م سفر تجاری به شام
– ۵۹۵ م ازدواج با خدیجه
– ۶۱۰ م بعثت و شروع نبوت
– ۶۱۳ م دعوت عشیره و آغاز دعوت علنی و عمومی
-۶۱۴ م آغاز آزار مسلمانان توسط مردم مکه
– ۶۱۵ م هجرت گروهی از مسلمانان به حبشه
– ۶۱۶ م آغاز محاصره بنی هاشم در شعب ابی طالب
– ۶۱۹ م پایان محاصره بنی هاشم در شعب ابی طالب
-۶۱۹ م وفات ابوطالب و خدیجه
– ۶۲۰ م سفر معراج
– ۶۲۱ م پیمان اول عقبه (بیعت النساء)
– ۶۲۲ م پیمان دوم عقبه (بیعت الحرب)
– ۶۲۲ م مهاجرت مسلمانان به یثرب
– ۶۲۴ م تغییر قبله
– ۶۲۴ م غزوه بدر
– ۶۲۴ م شکست بنی‌قینقاع
– ۶۲۵ م غزوه احد
– ۶۲۵ م شکست بنی‌نضیر
– ۶۲۷ م غزوه احزاب
– ۶۲۷ م شکست بنی‌قریظه
– ۶۲۸ م صلح حدیبیه
– ۶۲۸ م غزوه خیبر
– ۶۲۹ م نخستین سفر حج
– ۶۲۹ م جنگ موته
– ۶۳۰ م فتح مکه
– ۶۳۰ م غزوه حنین
– ۶۳۰ م غزوه طائف
– ۶۳۱ م تسلط بر بیشتر شبه جزیره عربستان
– ۶۳۲ م غزوه تبوک
– ۶۳۲ م حجه الوداع
– ۶۳۲ م رحلت

شاه محمود محمود