۲۴ ساعت

اشک قلم

تاریخ  نشر سه شنبه ۱۱ ثور  ۱۳۹۷ –  اول می  ۲۰۱۸–  هالند

اشک قلم

محترم درمحمد وفاکیش:

وقتی فرصت دست میداد، بالای چوکی کنار میز کارش می نشست، از قابی چند تا کشمش سیاه را به دهن گذاشته و جرعه یی از چای سبز را روی آن بالا می کشید، بعد از دم دستش قلمی را میان انگشتان استخوانی اش می گرفت و به روی صفحه سفید کاغذ کلمه ها، عبارتها و جمله ها یی را ردیف می کرد.

ولی از دیروز، روز خونین به هموطنان بی دفاع و شهادت هم مسلکان ژور نالیستش گویی قلم هم مانند او دیگراشکی برای ریختن روی صفحه کاغذ نداشت.
از آن رو با بی قراری خانه، دهلیز و میان حویلی را گز و پل می نمود و برای بیرون دادن عقده که در گلونش گره کرده بود، آهسته این بخش از چکامه المعری را با خود زمزمه کرد:
« از میان انبوه ویرانه های معتقدات مذ هبی
پهلوان دلیری
روی شترش نشسته
و درنی مینوازد
و با بانک بلند به ملتش می گوید:
بیایید از این جا دور شویم
چراگاه پر از علفهای هرزه است. »
پیام شاعر گویی ذهن او را که غبار انتحار و انفجار بر آن نشسته بود صیقل زد و بالای چوکی کنار میز کارش نشست، قلم را برداشت، باز نوشت، چنانکه بار بار نوشته بود.
نوشت از افراط و افراط گرایان که دوام حاکمیت شانرا از محدوده قریه و محل تا سطح کشور با کور و کر نگهداشتن مردم می بینند.
او با استناد حوادث گذشته تاریخ کشور نوشت که همین و یا همان گروه ها و افرادی که خود را تکه دار حافظ عقاید و نا موس ملی میدانند، جهت حفظ منافع فردی و گروهی با استیلا گران کهن، دشمنان منطقه یی کشور و سو پر پاورهای امروز همگام و هم هدف شده عقاید و باور دینی مردم را به بازی گرفته اند و بی با کانه مشعل های فراه راه مردم را که هما نا ژورنالیستان و قلم بدستان آگاه کشوراند، با همدستی افراد و گروه های ذهنآ مسموم شده و انسان دشمن خاموش سازند.
او در مورد گره کور غمنامه مردم افغانستان نوشت که در گستره یک دیپلوماسی اسرار آمیز بازیگران قدرت در داخل و خارج کشور چطور با آشفته سازی میخواهند اندیشه ها را به نفع اغراض شوم شان مهار کنند و با این ارمان که:
« علف های تلخ در مزارع کندیده خواهد رست و بارانهای زهر به کاریز های ویران خواهد ریخت. »
در پایان قلم را روی صفحه سفید کاغذ گذاشت و این بیت از شعر مولا نای بلخ را با خود زمزمه کرد: 

گوش خر بفروش و دیگر گوش خر
کین سخن را در نیابد گوش خر.