۲۴ ساعت

اما چه بگویم که نم است، دشــمن کاغذ

غم میچکد از نوک قلم تـــا که نـــویسم

بیرون کشد این قصه حتی، شیون کاغذ

سنگینی بار غمم از بســکه زیـــاد است

لفـافـــه نــــدارد، ســــر پیچیدن کــــاغذ

دانم کـه جوابم دهی با نــامـــه دریــــدن

آتش مزن از خشم، تو بـر خرمن کاغـذ

بر صورت کاغذ شده حک خون دل من

کین داغ شود گم نه پس از مردن کاغـذ

مُردم ز خجالت من ازین جملـه که گفتی

هـر کس شده عاشق به سیه کردن کاغـذ

از بسکه پیـــامی نفــــرستی بــه جـوابـم

سر باز زند « واهِب » هم از بردن کاغـذ

۲۹-۰۷-۲۰۱۳
صالحه واهب واصل
هالند