۲۴ ساعت

از طهوری
تقدیم به دوست سخنورم جناب آقای توکل هروی ! که درین اواخر، همسرمهربانش را از دست داده وبه دنبال آن ، پسر جوانش را به خاک سپرده است ….

مرد روزگار

توکلا چه مهین مرد روز گاری تو ؟

به تند باد حوادث ،چه استواری تو ؟

گذشت تو ، به اجانب چه دیرپا وقویست ؟

به دوستی محبان ، چه استواری تو؟

بزرگمردی وشاعر، تو راستگوی حقیق

به راه مه ومحبت ، بزرگواری تو!

وفات همسر پر مهر را چسان دیدی ؟

به راه حق وعقیدت، چه خوش عیاری تو

تو نازنین پسرت را ، به خاک بسپردی

به اقتضای الاهی ، شکر گزاری تو

خدای را زدل وجان تو بندگی کردی

همیشه پیرو احکام کردگاری تو

“طهوری” این غزلش ، فی البدیهه بهرتو گفت

توکلا ! چه مهین مرد روزگاری تو

اینک جواب من

طهوریا ! به یقین مرد نامداری تو

به پای دوستیت ، نیک پایداری تو

به شعر ناب مرا باز تسلیت دادی

به حق که شاعر اشعار بی شماری تو

زدوستیی من وتو ، گذشته عمری بیش

به راستی که همیشه وقا شعاری تو

اگر چه ، دور زهمدیگریم در ظاهر

به حال پرسی احباب ،استواری تو

زیاد خویش نبردیم همدگر را هیچ

محبت همه را نیز، پاسداری تو

زغمشریکی وهمدردی تو ممنونم

” به راه مهر ومحبت،چه خوش، عیاری تو”

سلامتی به تو همواره آرزودارم

چراکه،مثل ” توکل ” شکر گزاری تو.

هامبورگ یکشنبه ۲۳/۴/۱۳۹۸
برابر به ۱۴ جولای ۲۰۱۹