طالبان و روزهای دشوار هرات
تاریخ نشر پنجشنبه ۲۷ حمل ۱۳۹۹ – ۱۶ اپریل ۲۰۲۰ هالند
طالبان
وروزهای دشوارهرات
رسول پویان
مبارزه و پایداری استراتیژیک
افغانستان در مرحلۀ حساس و تاریخی قرار دارد. مردم به مبارزه و پایداری همه جانبۀ استراتیژیک برای به دست آوردن حق آزادی، استقلال و حقوق شهروندی خود نیاز دارند.
اشغالگران امریکایی به سرکردگی ناتو پس از چهل سال جنگ خونین، مرگ و معلول شدن ملیونها انسان بی گناه و مظلوم افغانستان ارمغان تسلیمی خاک و مردم ما را به ملیشه های خونخوار طالب به رهبری نظامیان و استخبارات پاکستان می دهند. اکنون برای مردم کشور ثابت شده است که از همان ابتدا دست استعمار نوین در پشت این جنگ دراز دامن قرار داشته و همه شعارهای دیموکراسی، دفاع از حقوق زنان، مبارزه با تروریزم و کمک برای بازسازی افغانستان کاملاً دروغ بوده است.
امریکا همیشه در پی منافع استعماری خود است و افغانستان را به حیث پایگاه نظامی برای جنگ با چین و روسیه و غارت منابع جنوب آسیا و شرق میانه ضرورت دارد. از خاک پاکستان و ایران در دوران جنگ با شوروی سابق به حیث پشت جبهه جنگ استفاده می شد. بیشتر تروریستان در آن دوره در خاک پاکستان تربیه شدند و در افغانستان تمرین جنگ چریکی کردند. طالب و داعش ابزار جنگ در دست امریکا می باشند و برای کشتار و تخریب ساخته شده اند.
پاکستان از همان ابتدا به دالرهای نفتی عربستان سعودی و حمایت امریکا نیاز داشته و تا کنون محتاج است؛ به آب، منابع زیرزمینی و موقعیت جیوپولیتیک افغانستان به عنوان عمق استذاتیزیک در جنگ هندوستان چشم طمع دوخته است. تجارب بیش از چهل سال جنگ خونین و ویرانگر به ما می آموزد که یگانه راه نجات از این بن بست موجود پایداری و مبارزه تا کسب آزادی و استقلال کامل و تمامیت ارضی می باشد. راه و چارۀ دیگری وجود ندارد.
در شرایطی که خطر ویروس کرونا مردم مظلوم افغانستان را تهدید می کند، این آدمکشان طالب مردم غیر نظامی را قتل عام می کنند؛ لیکن خلیل زاد نمایندۀ امریکا از خدا بالاتر نشسته به بفرمان کاخ سفید حق الله و حق العبد را می بخشد و در همکاری با رئیس تقلبی ارگ کابل اشرف غنی خواهان آزادی فوری زندانیانی می شود که دستهای شان تا به آرنج به خون مردم بیگناه افغانستان رنگین است. براستی این اوج بی عدالتی، ظلم و جفا به حق مردم بی دفاع افغانستان میباشد. هدف امریکا صلح نیست؛ بلکه ادامۀ جنگ در اشکال دیگر است. رهایی زندانی های طالب در این راستا طرح ریزی شده است.
جهان پس از بحران کرونا جهانی نخواهد بود که امریکا در آن بتواند به مثل گذشته یکه تازی کند؛ بلکه وضعیت و شرایطی به وجود خواهد آمد که دنیا در بین قدرت های بزرگ (چین، روسیه، امریکا، اروپا، هند…) تقسیم خواهد شد و به تعادل ممکن خواهد رسید؛ پس نخبگان، جوانان و مردم افغانستان باید برای روزهای آینده آمادگی های لازم بگیرند و با مبارزه و پایداری همه جانبۀ استراتیژیک پوز جنگ افروزان اشغالگر را به خاک بمالند. کسب استقلال و آزادی افغانستان بیطرف و مستقل با حقوق مساویانۀ شهروندی برای تمام اقوام در زیر چتر تعادل قطبین ممکن شده می تواند. تسلیم شدن به مشتی ملیشۀ پاکستانی آدمکش، جاهل و مزدور خطای تاریخی و نا بخشودنی می باشد.
برای شناخت ماهیت امارت خونین و استبدادی طالبان لازم دیدم که یک بار دیگر کتاب (طالبان و روزهای دشوار هرات) را به خوانندگان گرامی تقدیم کنم تا به عنوان مشتی نمونۀ خروار درسی باشد برای پرهیز از پذیرفتن این امارت جهنمی ننگین. چه خوشن گفته اند: آزموده را دوباره آزمودن خطاست.
رسول پویان
۱۵ / ۴ / ۲۰۲۰
فهرست مطالب
مطالب صفحه
مقدمه………………………… ۵
ابلاغیه شورای نظامی طلبهها ۱۰
اطلاعیه طلبهها و ریاست محاکم ۱۰
هرات پس از حادثه خونین مزار. ۳۲
اجرای فرایض و سنتها در زیر شلاق. ۳۶
صف قوماندانی امنیه و پاسپورت.. ۳۷
سوء استفاده از انجمن ادبی هرات.. ۴۰
اجرای حد شرعی و لغو قوانین سابقه در محاکم ۴۱
مقدمه
از طالبان پدیده مبهم و پیچیدهیی ساخته اند تا در راستای اهداف منطقهای، بینالمللی و داخلی خود بهتر از آنها استفاده کنند. تجارب تلخ نشان داده است که بار جنگ و نا امنی و بیثباتسازی کشور توسط طالبان بیشتر از همه کمر مردم فقیر و مظلوم افغانستان را شکسته است. برای شناخت طالبان نیاز به درک و تحلیل استراتیژیک منطقوی و بینالمللی میباشد؛ زیرا ضـرورت وجـودی طالبان با اهداف استراتیژیک منطقوی پاکستان، عربستان سـعودی، بریتانیا، ایالات متحده امـریکا و هـم پیمانـان آنها گـره خورده است.
در این نبشته مختصر به ابعاد بینالمللی و منطقوی طالبان پرداخته نشده است؛ بلکه بیشتر به عملکر واقعی و اجرایی طالبان در هرات اختصاص دارد. معلومات و مطالب این نوشته در زمان حکومت طالبان بر مبنای مشاهدات عینی نویسنده، مشاهدات عینی کسانی که در آن دوره زندگی میکردند، مصاحبه با هراتیان و اخبار رادیو و روزنامه همان وقت استوار میباشد.
مطالب این اثر به مثابه مشتی نمونه خروار میتواند چهره واقعی طالبان و ماهیت حکومت استبدادی آنان را آشکار سازد. همچنان از لابلای معلومات متذکره میتوان به مظلومیت و محرومیت مردم هرات در آن دوره پی برد. امیدوارم اثر حاضر بتواند ماهیت اصلی این گروه را برای خوانندگان روشن سازد و به مردم کشور آگاهی فشردهای ارایه کند . در اخیر از خوانندگان محترم آرزومندم که از انتقادات و پیشنهادات سازنده خود دریغ نورزند.
ورود طالبان به شهر هرات
پس از شکست آخرین مقاومت قوای مشترک هرات و کابل در برابر هجوم برق آسای نیروهای طالبان در منطقه شاهبید ادرسکن زمینه ورود طالبان به شهر هرات فراهم شد. سران حکومت محلی هرات و هیئت بلند رتبه دولت برهان الدین ربانی بعد از متواری شدن قوای موصوف روحیه خود را از دست دادند. از شهر و مردم و امکانات وافر نظامی و اقتصادی دفاع نکردند؛ هزاران نیروی مسلح را بیسرنوشت رها کرده و به فکر نجات جان خود شدند. آنان در شب سه شنبه ۱۴ سنبله ۱۳۷۴ خورشیدی به کشور ایران فرار کردند. طالبان بدون هیچگونه مقاومتی وارد شهر شدند. فقط در پایان شب فیر گلوله هایی برای لحظاتی کوتاه سکوت را شکست.
سیمای عمومی شهرهری در روز سه شنبه نخستین روز ورود طالبان از قول شاهد عینی: ساعت هشت و نیم صبح بود که از منزلم واقع درپای مسجد جامع بزرگ هرات بیرون شدم و جهت دیدن اوضاع در سرکهای شهر به گردش آغازیدم.
در مقابل قوماندانی امنیه برای نخستین بار چشمم به چهره یک جنگجوی طالب که با مندیل سیاه، پیراهن بلند و تنبان گشاد ملبس بود، افتاد. تویوتاهای مزین با مرمیهای راکت خبر از حرکت نظامی جدید و جنگ سرعتمند دیگری میداد. دوره دستههای مسلح پیاده گرد و سنگرنشین مجاهدین و تانکهای سنگین و زیلهای کند روسی به سر رسیده بود. طالب راکت به دوش و شلاق به دست تویوتا سوار در حقیقت سنبل نبردی تازه و مرحله جدیدی بود.
در مراکز حساس و مهم شهر تعدادی از این قوا مستقر شده بودند. در کنار درب غند نظم جهادی که تا دیروز مرکز فرماندهی نیروهای امنیتی و نظامی فعال شهر محسوب میشد و هزاران نیروی مسلح در اختیار داشت، فقط یک نفر طالب نوجوان نشسته بود و از مجاهدین مسلح سابق اثری دیده نمیشد. در جنوب دفتر ولایت هرات به تعداد ۲۰ نعش بیجان نیروهای بیسرنوشت کابلی به روی زمین افتاده بودند که شب هنگام حین ورود طلبه ها از نابلدی به قتل رسیده بودند.
مردم شهر هرات با حیرت و تعجب به بازارها ریخته و قوای پراکنده و گرد زده طالبان را تماشا میکردند. از وقوع بسیار سریع حوادث جاری گیج و منگ به نظر میآمدند. اگرچه به غم شکست قوماندانهای سابق نبوده و از حکومت مجاهدین دل خوشی نداشتند؛ لیکن از قوای طالبان احساس بیگانگی میکردند. شوخی کنان باهم میگفتند که چه گونه اردو و پشتو یاد گیریم. قندهاریهای ساکن شهر هری خوش و خندان در جادهها موتر دوانی میکردند و با طالبان همکاری مستقیم داشتند.
بیشتر دوکانهای بازار شهر بسته بود. بعد از چاشت دوکانی را باز ندیدم. دیگرگاهان بازارها خلوت شده بود. مردم بسیار خسته و افسرده معلوم میشدند. مثل اینکه اندکی به خود آمده و به حال و آینده میاندیشیدند. از چهره های خاکزده و رنجور شان هویدا بود که به آینده هیچ اعتمادی ندارند. به نظر میآمد که از زیر ناودان بر خاسته و در زیر شرشره نشسته اند. از صحبت با اقوام و خویشان چنین بر میآمد که زنان و دختران تحصیل کرده از همه بیشتر نگران بودند. در این روز هیچ نوع درگیری و ناامنی رخ نداد. مردم هرات در یک نوع سکوت، ابهام و سردرگمی روز را به شب رسانیدند.
در شهر آوازه بود که دو لب شاهراه هرات ادرسکن و ادرسکن گرشک پر از اجساد کشته گان هراتی و کابلی است؛ آنان در جنگ با طالبان کشته شدند؛ کسی از ترس طالبان جرئت جمع آوری و دفن این اجساد را ندارد. این سنگدلی و بیرحمی طالبان در پایان روز بر ترس و نگرانی مردم بسی افزوده بود.
ادامه دارد
جناب پویان عزیز ، تا اینجا کتاب تانرا مطالعه نمودم ، جنایات وحشیانه طالبان را بطور واقعی نوشته اید .
هموطنان عزیز ما باید این گروه خایین را خوب بشناسند و فریب دروغ های آنها را نخورند . موفقیت تانرا آرزو میکنم. مهدی بشیر
از تلاشهای فرهنگی و دلسوزی دوست گرانقدر مهدی بشیر به مردم مظلوم افغانستان، جهانی سپاس؛ شاد، تندرست و سرافراز باشید.