۲۴ ساعت

کابوس جنگ

تاریخ نشر  جمعه ۲۲ مارچ  ۲۰۱۳ هالند

صادق پیکار عصیانگر

کابوس جنگ

صادق پیکار

***

نه سر دارم نه صورت، هیکلی پر از خطر دارم

دهان دارم چو دوزخ، چشم های پر شرر دارم

زمین را لرزه می گیرد ز پیک مرگبار من

تن کوه آب می گردد، حرارت بیشتر دارم

پیام مرگ می آرم ز اقلیم تبه کاران

سرود غم همی خوانم، کجا دیگر هنر دارم

نسازد تر لبم بارانهایی اشکهای غم

مرا در یای خون باید، که عطشی در جگر دارم

نه رحمی بر بشر دارم، نه مهر کودکان بر دل

بسوزم شهر هستی را، چو آتش تیز تر دارم

ز آهم دود آتش خیزد و محشر ز فریادم

شنیدن کی توانم شکوه ها چون گوش کر دارم

وجودم پر ز کلفت باشد و بیزارم از الفت

نه از نیکی اثر دارم، نه از خوبی خبر دارم

نفاق و دشمنی باشد ره آورد پلید من

خرابی دوست میدارم، ز آبادی حذر دارم

زنم آتش به خرمنهای مهر و دوستی از کین

بکارم تخم نفرت، حاصل خونبار بر دارم

فغان از دست نجوا های صلح و حرف آتش بس

از این اندیشه های پاک احساس خطر دارم

اگر دستم رسد روزی، قیامت می کنم بر پا

نه شرمی از خدا دارم، نه بیمی از بشر دارم

منم کابوس جنگ وشهرتم دادند ” مُجاهد”

نه دین دارم نه ایمان، نی از این گپها خبر دارم

صادق پیکار