۲۴ ساعت

مرض پارکنسون

تاریخ نشر سه شنبه ۳۰ حمل  ۱۴۰۱ – ۱۹ اپریل  ۲۰۲۲ هالند

این مرض عبارت از یک نوع اختلال تدریجی در سیستم عصابی مرکزی میباشد.
که یک سلسله تاثیرات مهم را روی حرکات بدن مخصوصاً سیستم حرکی بوجود می آورد و آنرا تا یک اندازه مختل می سازد،که نتیجتاً یک سلسله اعراض و علائم سریری مخصوص را نزد مریض بوجود می آورد.

واقعات این مرض زیادتر نزد طبقه کهن سالان بالاتر از ۶۰ تا ۶۵ سال و حتی بالاتر از آن اتفاق می افتد.
که با پیشرفت خود نزد مریض مصاب یک سلسله علائم غیر حرکتی را نیز میتواند بوجود آورد.
این مرض برای اولین بار در سال ۱۸۱۷ میلادی،توسط دانشمند بریتانوی بنام داکتر جیمز بارکسون که یک متخصص و پروفیسور مغز و اعصاب بود،کشف شد.
که بعداً این مرض بنام همین متخصص در سراسر جهان رسماً،نام گذاری گردید.
یکی از خصوصیات مهم این مرض عبارت از یک نوع لرزش میباشد که در حالت استراحت نزد مریض احساس میگردد.
واقعات این مرض زیادتر نزد طبقه کهن سالان ۶۰ تا ۶۵سال به مشاهده می رسد.
ضمناً گاه گاهی این مرض نزد طبقه جوانان هم دیده میشود،خصوصاً آن دسته که مواد مخدر استعمال می کنند.
علت اصلی مرض پارکنسون از باعث از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده بنام دوپامین،میباشد.
که وظیفه آن،انتقال دهنده سیستم اعصاب مرکزی است،این مرض اکثراً به قسم مخفی سیر دارد و علائم سریری عمده که از خود نشان میدهد،عبارت از: یک نوع لرزش دست و پا است که در حالت استراحت نزد مریض احساس میگردد،برعلاوه کندی حرکات،سختی و خشک شدن دست ها و پا ها و نداشتن تعادل نورمال بدن هم جزء علائم این مرض میباشد.
ضمناً دارای یکنوع لرزش خاص کلاسیک بوده مریض مصاب آن هنگامیکه نشسته است،انگشتان دستش طوری حرکت می کند که انسان فکر میکند، پول می شمارد.
ضمناً انگشتان مریض دایماً به طرف عقب رانده شده و کندی حرکات یکی از مهم ترین ویژه گی های این مرض است،که گاهی اوقات ۲ تا ۳ برابر حالت نورمال اضافه تر وقت را میگیرد.
مریضان مصاب این مرض قدم های کوتاه داشته و آهسته قدم بر میدارند و اینطور فکر می کنند که پاهایشان به زمین می چسپند.
ضمناً این دسته از مریضان از خسته گی اندام ها و عدم تعادل در راه رفتن شاکی میباشند و از همین علت است که نزد این دسته مریضان از باعث زمین خوردن ها و افتادن ها باعث تولید یک سلسله جروحات و زخم ها عضمی میگردد،که در نواحی:لگن خاصره، ستون فقرات،دست ها و پا ها، سروگردن است.
برعلاوه این دسته مریضان زمانیکه نشسته هستند و بخواهند از جاه خود برخیزند خیلی مشکل احساس می کنند.
لرزش دست ها در حالیکه مریض استراحت میباشد،بیشتر نزد شان احساس می شود.
و زمانیکه مریض بیدار است و بخواهد شروع به انجام کاری کند لرزش ازبین میرود و یا اینکه محدود می گردد، که این نقطه برای تشخیص تفریقی از دیگر انواع لرزش های دست کمک خوبی میکند.
زیرا در دیگر انواع لرزش های دست مریضان مصاب پارکنسون نمی باشند.
زمانیکه مریض مصاب بخواهد کاری انجام دهد در این صورت لرزش دست ها نسبت به حالت نورمال چند مرتبه اضافه تر میگردد.
طور مثال:زمانیکه مریض بخواهد پیاله چای و یا گیلاس آب را برای دوست و مهمان خود تعارف نماید لرزش دست هایش  چند برابر شدید تر احساس میگردد.
نقطه مهم دیگر اینکه در نوع دیگر( لرزش دست ها ) گاه گاهی سر و صورت مریض هم به عقب و جلو یک اندازه حرکت می نماید.
و در صورتیکه مریض (در حالت استراحت می باشد) نزدش لرزش دست ها به مشاهده نمی رسد.
در مورد علل و اسباب مرض پارکنسون تا کنون کدام معلومات درست در دسترس قرار ندارد.
اما یک سلسله عواملو فکتورهای وجود دارند که در بروز مرض پارکنسون ذیدخل اند.
مانند:سن بالای ۶۰ و ۶۵ و بالاتر از آن،کمبود یک ماده شیمیایی بنام لیفا دوپا و یا دوپامین و یک سلسله عوامل دیگر مانند: ضربه های وارده سابقه در سر مریضان که واقعات آن زیادتر نزد بوکسور ها دیده میشود،مثلا:محمد علی کلی،بوکسور معروف آمریکایی که مصاب به مرض پارکنسون شده بود.
ضمناً یک سلسله عوامل دیگر مانند:پُر کاری غده تایروئید،یک عده ادویه های که برای بازنگهداشتن برانش های ریه ها در مریضان مصاب نفس تنگی یا آستما،داده می شود مانند:سلبو تامول،کم شدن مقدار کلسیم خون،کم شدن گاز مونو اکسید،افزایش سطح ادرنالین خون در مریضان مصاب مرض کوشینک،هیپو کلسیمیا،عصبانیت ها،ورزش های مداوم شاقه،قطع نمودن الکول نزد کسانیکه مدت های دوامدار با آن سر و کار داشته باشد،مسائل ارثی که در این مورد بین ۵ تا ۱۰ فیصد افرادیکه یکی از اعضای فامیل شان مصاب مرض پارکنسون بوده اند،کسانیکه اختلال در خواب دارند(که یکی از شایع ترین نشانه های این مرض است)، همه در بروز مرض پارکنسون ذیدخل میباشند.
نوت:
اشخاصیکه بین سنین ۴۰ تا ۵۰ سال، ورزش های یومیه بطور منظم دارند، این مسئله ممکن است که ظاهر شدن مرض پارکنسون را نزد این اشخاص در سال های آینده، مانع شود.
در قسمت تداوی مرض پارکنسون تا کنون کدام تداوی اصلی وجود ندارد، و فعلاً یگانه ادویه که در سراسر جهان از آن استفاده میشود،عبارت از دوپا می باشد، که بنام لیفا دوپا هم یاد میشود.

این ادویه برای اولین مرتبه توسط یک دانشمند طبی بنام داکتر هورموکوز، کشف شد و فعلاٌ در تمام کشورهای جهان در تداوی این مرض از آن استفاده می نمایند.

البته تداوی جراحی دماغی هم وجود دارد که کمتر مروج است.

با احترام:

داکتر علیشاه – جوانشیر متخصص امراض داخله – سدنی – آسترالیا