خلوتگاه
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۹ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
خلوتگاه
در خلوتگاه گرم و تاریک
دستانم را ربودی
و قلم ها ترا می سرایند تند
و نفس هام را می شمارم
تا آخرین نواهای پر طلاطم
آهسته آهسته در زمزمه هات می خوانم
ثبوت یک عشق را
و افسانه ی یک هم آغوشی را
تقدس جفت گیری
همان عبور از تاریکی هاست
هوس تو داشتن قصه ی زنده شدن دوباره
در کوچه های خلوت یک احساس
من در تو آمیخته ام
من در تو از خویش رسته ام
و من در تو پیوسته ام
و می سرایم …
و گیسوانم در پیچ و خم هاش
نوازش انگشتان ترا می شمارند
و خفاش شب به بوی تو عادت دیرینه دارد
و نگاه هاش ترا در بی خوابی هات دنبال می کند
و من همان عابری هستم
که از کوچه نگاهات عبور می کنم
هماطرزی
نیویورک
۱۴ می ۲۰۲۳
محترمه بانو طرزی گرانقدر قلم زیبای تان را می ستایم ، سعادتمند باشید.
باعرض حرمت
قیوم بشیرهروی
دوست محترم و بزرگوار نمی دانم از این همه ذره نوازی و لطف چگونه سپاسگذاری کنم. با حرمت
خواهش میکنم بانو طرزی گرامی ، سعادتمندی همیشگی تان را آرزومندم.