۲۴ ساعت

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته به گذشته)

تاریخ نشر: سه شنبه ۱۵ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۴ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته به گذشته …

شماره (۲)

شبی  صدای  دلم  را ،  شنیده می آیی

برای   مرهم   زخمم    دویده  می آیی

فغان و ناله بلند است  ز روزگارِ فراق

برای   وصل  فراقت    تپیده   می آیی

شکسته  بال  و پر مرغِ   بیقرار دریغ

به بال جان  و  دلت  پر پریده  می آیی

تو پادشه ی  غزلخوانِ   هم  دیار منی

به بزم شعر  و غزل  نورسیده می آیی

سروده هایی قشنگت نشانِ مهرووفاست

ز روی صدق و صفا  و عقیده می آیی

بیا ببین که بغربت گذشت عمر« بشیر»

تو نعمتی وچو« نعمت » دمیده می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

بـلــــی ،  صـــدای   دلــــت  را   شــنیده  می آیم

بــه پــــا و پَـــر نـه ،  ولــیکن  بــه دیده  می آیم

مفاصل آب، چو سیماب و خشک  رگ رگ و پی

چـــو مـــــرغ بســــملِ در خــــون  تـپـیده می آیم

تــــو ای شـــهـنـشــــۀ اقــلـیـمِ  هـفـتگــانـۀ  شعر

بـــــه  بـــارگـاۀ  حـضورت  ،  ســــزیده  می آیم

گــــدای تـشــنه لـبــــم  در کـَـوِیر  حــادثــه هـــا

ســـحابِ فــاصــــلــه هــــا را  دریـــــده  می آیم

بـــه ســوءِ قصدِ من ، هـــردم فلک  بــه صیادی

بـبـیـن کــــه هـمـچـــو غــــــزالِ رمـیده می آیم

( بشیرِ ) « نعمتِ » دیــدار ، می رسد به خیال

ز هست و ، بــود و ، نـبـودم ، رهـــیده می آیم

جــنــابِ مـــحــتــرمِ  ( اکــبــرِ حـســامـی )  را

بـــــه شــــاهــــدی و قــضـاوت خَـنـیده می آیم

کـــه شـــایـــدم ز محـبـت ،  بـبـخـشــدم فـخری

بـســـانِ ذره ، بــــــه خوشبختِ شِـــیده می آیم

پـسـنـد ( نازیِّ نـور ) و ( سـعـیـده جانِ وثیق)

چــو کُحلِ مِـــهــر، بــه چشمان کشیده می آیم

(کمنتِ )  (صالحه جـانِ  وهــابِ  واصــل ) را

ز بــــاغِ شــعــر و ادب ، چـیـده چـیـده می آیم

(حمیدِ ) محترم و، (ذکریا ) و ،( هــارون ) و

( نـیـاز ) و ( نـعمـت تـرکـان ) ،حـمـیده می آیم

( گلیِّ پونِـه ) و ( ناهـیـد ) و ، ( فِ احـراری)

حــضـورِ تـک تـک شــان ، بــا قـصـیده می آیم

ســپاس و حُـرمت و تکبیر و احــتـرام  و دُرود

بــه خـوانِ « نـعـمـتِ » یـــاران پَــــزیده می آیم

نعمت الله مختار زاده

اسن – آلمان