۲۴ ساعت

مگنیزیم (Magnesium)  

تاریخ نشر: یکشنبه ۲۷  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

مگنیزیم

(Magnesium)  

مگنیزیم چهارمین ماده معدنی در وجود میباشد، که در حدود ۳۰۰ نقش مهم حیاتی را در عملکردهای حیاتی تمامی قسمت های بدن به عهده دارد. که از آنجمله %۶۰ در بین استخوانها و متباقی در عضلات و بافت های نرم در بین مایعات وجود جاگزین می باشد.

مگنیزیم به حیث یک کنترولر عمومی در بدن اجرای وظیفه می نماید. که  در این باره به قسم فشرده از بعضی خواص و عملکرد های مهم آن یاد آوری می گردد. مانند: گرفتگی عضلات، ایجاد سلول های جدید، عملکرد سیستم عصبی، تشکیل استخوان ها و سلامتی آن ها، ساختار سیستم اسکلیتی سالم، سلامتی قلب و عروق، بهبود سطح کلسیم و ویتامین (D)، حمایت از سیستم ایمینی وجود، کاهش سردردی های میگرین، بهبودی خواب از باعث تولید سیروتونین، بهبودی خُلق و خُو، نرم ساختن ماهیچه های اطراف دیوار رگهای خون و شِل ساختن آنها که در نتیجه باعث کاهش فشارخون می گردد. همه در جمله وظایف این عنصر مفید شامل می باشد.

مگنیزیم از پیشگیری مرض آلزایمر، مرض شکر نوع دوم، مرض میگرین، و امراض قلبی و عروقی جلوگیری می نماید. و  یک نقش بسیار عمده در فعال ساختن ویتامین(D) داخل دوران دارد.

(علایم کمبود مگنیزیم)

علایم مهم و عمده آن عبارت اند از: از دست دادن اشتها، استفراغ و دلبدی، ضعف و خستگی عضلات، مُرمُر دست ها و پاها، احساس اسپازم و تشنج، گرفتگی عضلات و پوکی استخوان را میتوان یاد آورشویم. بر علاوه یک سلسله تغیرات مهم دیگر در سیستم ریتمی قلب را بوجود می آورد. که مهمترین آن نوع نارسایی های قلبی و اریتمی های امراض قلبی و عروقی، گرفتگی عروق کرونر و عروق مغزی میباشد، که اطبا برای مصابین اریتمی های قلبی از مگنیزیم در تداوی نیز کار میگیرند.

مریضان که کمبود مگنیزیم دارند، هضم و جذب مواد غذایی نزدشان به یک سلسله مشکلات روبرو میگردد. زیرا در همچو موارد بدن قادر نمیباشد که از چربی ها مواد پروتینی و کاربوهایدرات ها استفاده اعظمی نمایند. زیرا اکسیداسیون و تجزیه گلوکوز به خوبی صورت نمی گیرد.در نتیجه مواد قندی به عوض اینکه بسوزد و انرژی تولید نماید، تبدیا به چربی میگردند و در بافت های وجود ذخیره میشوند که باعث بزرگی شکم و چاقی میگردد.

گاهی از کمبود مگنیزیم ماهیچه های اطراف چشم به طور غیر ارادی منقبض می گردد و کمی پرش پلک ها را بوجود می آورد. جذب مگنیزیم از طریق روده های کوچک صورت میگیرد.

در صورتیکه سطح مگنیزیم در داخل دوران کم باشد سطح کورتیزون خون بلند میگردد و باعث مصاب شدن به امراض مختلف نزد شخص میگردد. سطح نورمال مگنیزیم بین ۱.۴۶ ملی گرام تا ۲.۶۸ ملی گرام در هر دیسی لیتر خون میباشد.

نوت: مگنیزیم انواع مختلف دارد مانند: مگنیزیم کلوراید، مگنیزیم لکتاد، مگنیزیم هیدروکساید و مگنیزیم ایسترات میباشد که هر کدام آن بعد از تشخیص مرض از طرف طبیب معالج توصیه میگردد. مصرف روزانه مگنیزیم برای کلان سالان بین ۳۰۰ ملی گرام تا ۴۰۰ ملی گراممیباشد و بهتر است در وقت خواب گرفته شود، زیرا خواب راحت را سبب میگردد.

نوت: منابع موادیکه میتوانیم مگنیزیم را از آنها بدست بیاوریم عبارت اند از: بادام، پسته، چهارمغز، تخم آفتاب پرست، جَو دوسر، شیر سویا، چاکلیت سیاه، لوبیا، نخود، نان گندم، برنج قهوه یی، ماست کم چرب، سبزیجات تازه، کاهو، مشروم، زردک، اواکادو، کیفی فروت، گوشت، ماهی سالمون و دیگر انواع ماهی های چرب.

ضرورت مردان به مگنیزیم بین ۴۰۰ملی گرام تا ۴۲۰ ملی گرام و از زنان بین ۳۱۰ ملی گرام تا ۳۲۰ ملی گرام، میباشد. معاینه نمودن خون بعد از هر ۶ ماه خصوصاً در کلان سالان حتمی میباشد.

 با احترام :

داکتر علیشاه (جوانشیر) متخصص امراض داخله

سدنی _ آسترالیا