دزدِ آتش
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۴ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۴ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
در اسطوره های یونانی پرومته یا پرومتئوس، آتش را که زئوس (خدای خدایان) از انسان دریغ کرده بود، از او دزدید و برای انسان داد. آتش یعنی روشنایی، خرد و زندگی.
به فرمان خدایان پرومته بخاطر این سرکشی اش در غار کوهی به چهارمیخ کشیده شد و کرگسی یا عقابی وظیفه یافت تا در فاصله های زمانی به سراغش برود و زخم جگرش را تازه نگهدارد.
تا اینکه….
. پرومته یا «دزد آتش» مظهر فداکاری در راه انسان است. این شعر تقریباً سی سال قبل سروده شده است.
دزد آتش
ما دزد آتشیم ، آتش زنید ما را
در چار میخ سازید، این قلب و دست و پا را
ما دزد آتشیم ، جنگیده با خدایان
زخم جگر گرفتیم، این زخم بی شفا را
در غار کوهی تنها افتاده جاودانیم
جز کرگسی که آید ، گیرد ز ما بها را
خاموش و هم فراموش، دنیای غم در آغوش
اما به سینه جوشد، عشق تو ای نگارا
یک شهر های و هوییم، صد بحر جستجوییم
در این سکوت بشنو این نعره و ندا را
گر زخمی جفاییم ، دریای از وفاییم
ای کام تشنه می نوش، جامی ازین وفا را
فاروق فارانی
استاد گرامی بسیار زیبا سرودید ، سعادتمند وکامگار باشید.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی