لبخندهای گم‌شده،
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۹ قوس ( آذر) ۱۴۰۳ خورشیدی –۹ د سامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
لبخندهای گم‌شده،
یادگارانی از روزگارِ بی‌غمی اند
که در زلالِ چشمه سارِ جان می‌درخشیدند
و چون طراوتِ نسیمِ سحری،
به دل‌ها آرامش می‌بخشیدند.
آن روزها که چهرهٔ عالم از غبارِ غم پیراسته بود،
لبخندها همچون نغمه‌های مرغانِ صبحگاه،
دل‌ها را به وجد می‌آوردند و شوری بی‌مثال در جان‌ها می‌افکندند.
لیک افسوس که این لبخندهای بهشتی، در پیچ و خمِ
روزگارِ ناساز و در میانِ طوفان‌های غم‌انگیزِ حیات،
رنگ باختند و در غبارِ فراموشی نهان شدند.
آنان، چون ستارگانِ سپهرِ شب، در لابلای ابرهای تیره‌دلِ غصه پنهان گشتند
و دل‌های مشتاق را از نورِ خویش محروم ساختند.
ای دریغا بر این لبخندهای گم‌شده، که چون گلی از بهارِ جوانی چیده شدند و عطرِ دل‌انگیزِ خویش را به خاطره‌های دور سپردند.
کاشکی بارِ دگر، بادی از سرزمینِ طرب و عشق بوزد و این گنج‌های پنهان را از دلِ خاکسترِ زمان برآرد،
تا رخسارِ زندگی را با زینتِ خویش بیارایند
و روان خسته را به بارگاهِ شادمانی، شکوهمند فرا خوانند.
——-
نویسنده:
احمد محمود امپراطور
برگریزان ۱۴۰۳خورشیدی
محمود جان گرامی قلم زیبای تانرا می ستایم ، در امان پروردگار بی نیاز همیشه خوش وارام باشید.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی
فرهیخته و بزرگوار، جناب استاد قیوم بشیر هروی صاحب
با درود و سپاس بیکران از محضر گرانقدر شما،
وجود ارزشمندتان چراغی فروزان برای دوستداران علم و ادب است.
آرزومندم که همواره در سایه‌سار سلامت و سرافرازی، چون خورشیدی تابناک بر افق فرهنگ و خرد بدرخشید.
به پاس تمامی الطاف بی‌دریغتان، توفیق روزافزون و عزت مستدام را از درگاه الهی برایتان مسئلت دارم.
با ارادت و احترام وافر
شاعر گرانمایه جناب محمود جان امپراطور از محبت همیشگی تان ممنون و سپاسگزارم ، سعادتمندی و کامگاری تانرا تمنا دارم.