۲۴ ساعت

از هزار و یک حکایت ادبی و تاریخی

تاریخ نشر یکشنبه ۳۰ جون ۲۰۱۳ هالند

حکایت ۲۰۲

تن  آدمی  شریفست    بجان   آدمیت

نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

                             « سعدی »

نسناس

نظامی عروضی سمرقندی گفته است : از بو رضا بن عبدالسلام نیشابوری شنیدم در سنه عشر و خمسمائه(۵۱۰) بنشابور در مسجد جامع که گفت بجانب طمغاج همی رفتیم و آن کاروان چندین هزار شتر بود (؟!) روزی گرمگاه همی راندیم بر بالای ریگی زنی دیدیم ایستاده برهنه سر و برهنه تن در غایت نیکویی با قدی چون سرو و رویی چون ماه ومویی دراز و درما نظاره همی کرد. هرچند باوی سخن گفتیم جواب نداد و چون قصد او کردیم بگریخت و در هزیمت چنان دوید که همانا هیچ اسپ او را در نیافتی و کراکشان ما ترکان بودند، گفتند این آدمی وحشی است این را نسناس خوانند.

عروضی بعد از ذکر عبارات فوق گفته است : اما بباید دانست که او شریفترین حیوان است بدین سه چیز که گفته شد ، و مقصودش از سه چیز که نسناس را نسبت بسایر حیوانات شریفتر ساخته یکی قامت راست و دیگر پهنی ناخن و بالاخره موی سر است !

سلسله این حکایات ادامه دارد….