فقر
تاریخ نشر چهارشنبه ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۳ هالند
سید همایون شاه (عالمی)
فقر
سید همایون شاه (عالمی)
۱۹ جولای ۲۰۱۳ م
کابل – افغانستان
***
نی به ما بالی بمــــــــــــانده نی پری
نی به خانه بام مـــــــــــانده نی دری
نیست بی خـــــونِ جگـــــر اینجا پدر
نیست بی داغی به سینه مـــــــــادری
یک سو بی پا است اینجــــا یک پسر
یک سو بی دست است اینجا دختری
گـــــردنِ مردم بریده تیـــــــغ ظلــــم
انتحــــــاری کــــــرده هردم نوکری
آن سو مــــــردی خائن و قاتل رهـا
این سو رشوه می ســـــــتاند داوری
نیست آنکــــو بازوی همـــت کـــشد
عاشق ِ پاکــــی و میهـــــــن پروری
در عمل کــــــــــوشا ندیدم هیچ کس
در شعــــار آورده چون من دفــتری
بر دهــــانِ هـــر که مُهرِ پول خورد
چون بتی خــــــاموش شد بر پیکری
بی تفــاوت گــــشته فـــــــرزندانِ تو
ای وطن هـــــر چند هستی مـــادری
در مساجد انتحـــــــــــاری شد روان
این چنین کـــــاری نکرده کـــــافری
کاهــــــــــــلی بی حس نموده جامعه
جاهـــــــــــــــلی آورده دین ِ دیگری
حـــب میهن نیست در دلهـــــــای ما
آتش ِ عشقش شده خــــــاکـــــــستری
فقــــــر بر خــــاکِ سیه بنشاند حیف
آسمـــــــــــان ِ ما ندارد اخـــــــــتری
سنجش و انصــــاف گــــــشته منهدم
داد را کــس نیست سازد گــــــستری
خُلق مردم تنگ، حرفش گشته جنگ
هر طـــرف بدخوی بینی خود سری
نیست دیگر آن حـــــیا و احـــــــترام
قهــــــــر کـــــرده کهتری با مهتری
معنوی در ضعف مــــــادّی تاج سر
هـــــــــرکه بهر پول بینی چاکــری
آنکه ماهر گـــــشته در دزدی کنون
خـــویش را خــــواند درینجا بهتری
هر که دارد پول قـدرت هم ازوست
پادشاهـــــی می کند بی لــــــشکری
بی بضـــــاعت مـردم بیچـــــاره را
فقــــــر هر روزی زند صد نِشتَری
بر گلـــــــــویش می فشارد پنجه را
چون به چنگ باز آید کـــــــفـــتری
خائنان چون باز، خونخــواری کنند
خــون خـــورَد تا بیوه با چشمِ تری
کـــــــرده در دستش سپندی را یتیم
می دود تا بنگرَد یک مـــــــــوتری
های! وا ایستا نظـــــــر بنددت کنم
ناله ها نشنوده گــــیرَد چون کـری
پیشِ رســتورانت بینـــــی طفلکـی
یک یتیم ِ نیم جــــانی لاغـــــــــری
بر سر ِ سفــــره ندارت غــــیرِ غم
از مـــوادِ خـوردنی خشک و تری
نعـــره دارد ساجــقی از من بخر!
چشم گــــــرداند همه زآن منظری
مال مــــردمخوار دیدم یک گروه
یک گـــــــروه ِ خر تباری بیسری
بشکــــند آن پنجه یی قـــــانون را
خون ِ مـــردم شد بدستش ساغری
نیست دلــــسوزی کــند بهر وطن
مــــــــال ملّـــت را نموده زیوری
از مــــــروت نیست آگه آن خبیث
علم را کم جـــوی دیگر از خـری
تا مـــــژه برهــم زنیم و می رویم
رهگذر مـــــــائیم همچون معبری
ای که نعمت داری آگـه باش بیش
از سخــــــــاوت باز آوَر گوهری
بی تفــــاوت چون توانی زیســـتن
بگذری از پیشِ روی ِ مُضطــری
هـر وزیری داد از حـــق می زند
چون مـــلای بی عمل در منبری
با خبر در انتظارت مرگ هــست
هـــــر که را آید به وقتش نمبری
کــــــم نمــــا آزار روی حق ببین
یک دلِ آشفـــته حــــــالِ پر پری
قلب پُر خونم (همـــایون) بنگری
چون سپندی میپرد در مجمــــری
سید همایون شاه (عالمی)
عالمی گرامی ، سروده زیبا و مملو از احساس و عاطـــفه است. خواندم و کیف کردم. شما مشکلات و واقعیت ها را بیان کردید. موفق و سلامت باشید .
مهدی بشیر
دوست گرامی مهدی بشیر – باز هم عالم سپاس از تشویق های شما
کامیاب و سر فراز باشید.
برهمه اعمالِ زشت و نا روا
تا به محشرنیست دگرداوری
فروغ
مرحبا همایون عزیزم، این سروده بیان کنندهٔ همه درد ها وآلام ومصیبت های جاری دروطن است قلمت سبزوشادان باد
bisyaar aali Homayounshah jan