۲۴ ساعت

کجاست برادر بزرگتر؟!!!

کجاست برادر بزرگتر؟!!!

قیوم بشیر

ملبورن – استرالیا

سیزدهم مارچ ۲۰۱۲

قیوم بشیر

دقایق چند بر این تصاویرخیره شدم ، نوشته های هموطنان دردمندم  را یکی پس از دیگری مرور کردم  ، اما دستم دیگر یارای نوشتن چیزی را نداشت ، زیرا بیش از سه دهه است که چنین تصاویری را می بینم و در موردش می نگارم ، می بینم ، افسوس میخورم ، درد میکشم ، رنج می برم ، ماتم می گیرم ، بسوگ می نشینم و بالاخره صفحه ای را با درد هایم سیاه می سازم ، چند سطری را با آه و اندوه ِ درونی ام می آمیزم و با  قطرات اشکی که بحال  طفلان معصوم دیارم که به جرم بیگناهی به خاک و خون غلطیده اند و بدن های ظریف شان تکه تکه شده است می ریزم ، شیون براه می اندازم و فریاد می کشم که ای آدمها ! ای آنهاییکه دم از انسانیت می زنید ، ای آنهاییکه داد از حقوق بشر سر میدهید کجائید تا ببینید فرعونیان زمان چگونه ارزش های انسانی را زیر پا گذاشته و به حریم خصوصی انسانیت مستقیمآ تجاوز نموده و زن و کودک و پیر و جوان را از دم تیغ  جهالت می گذرانند ، کجاست آن سازمان به اصطلاح ملل متحد که در واقعیت امر چیزی جزء طبل میان خالی بیش نیست . نفرین بر تشنگان قدرت که با خفت و بی عاری برای بدست آوردن مقام و منصبی همه چیز را نادیده گرفته و خون های پاک هم وطنان شان را به معامله میگیرند .

کجاست مجلس ملی و وکلای به اصطلاح منتخب مردم افغانستان که نشان دهند واقعآ برای مردم و کشور شان می اندیشند؟ کجاست برادر بزرگتر که  هر روز دم از صلح با طالبان سر میدهد و از ملا عمر یک چشم که جزء تباهی چیزی به ارمغان نخواهد آورد ، برادروار دعوت بعمل می آورد. آیا همین طالبان نبودند که مکتب ها را سوختاندند ، بر روی دختران و خواهران ما تیزاب پاشیدند ، طفل ده ساله را به جرم اینکه پدرش برای نیروهای مخالف خبر چینی نموده بود به دار آویختند ؟ آیا همین برادران نبودند که برادر واقعی کرزی را در منزلش به قتل رسانیدند.

 آخر آقای کرزی به چه می اندیشد؟  در مورد سرنوشت مردم چه تفکری دارد ؟ چه میخواهد انجام دهد ؟ آیا جوابگوی این  همه خون های به ناحق ریخته شدهء هموطنان مظلوم ما چه کسی  خواهد بود؟  آیا خواهران ، مادران ، دختران  و در مجموع زنان هموطن ما که در قرن حاضر به روش قرون وسطایی زنده گی میکنند چرا از حقوق  معینهء خویش که دین مقدس اسلام برایشان در نظر گرفته شده است محروم مانده اند؟

آقای کرزی ریاست محترم جمهوری اسلامی افغانستان!  طرف صحبت من و هزاران و شاید هم میلیون ها انسان هموطنم متوجه شخص شماست .

آقای کرزی ! مردمی که با هزاران خون دل زنده گی تشکیل داده اند و فرزندانی به دنیا آوردند تا فردا برای کشور و مردم شان مفید واقع شده و مصدر خدمتی گردند چیزی زیادی از شما و سایر دولت مردان تان نمیخواهند و توقع ندارند ، فقط خواهان صلح و آرامش اند ، آنها میخواهند فرزندان شان با آرامش خاطر زنده گی نموده و روزگار را سپری کنند. آنها میخواهند وقتی از خانه بیرون میروند ، زنان شان نگران این نباشند که آیا شوهران ما دوباره به خانه بر میگردند یا خیر؟ آیا فرزندان دلبند ما که به مکتب میروند ، دیدار دوبارهء شان برای ما میسر خواهد شد یا خیر؟

جناب کرزی ! شما را به سر یگانه فرزند دلبند تان میرویس قسم می دهیم که قدری به مردم و سرنوشت اندوه بار شان بیاندیشید ، معاملات استراتیژیکی با دول قدرتمند غربی ودر رآس آنها امریکا چه منافعی را متوجه کشور ومردم ما خواهد نمود که اینقدر بدان توجه دارید؟ آقای کرزی شما را به خداییکه به دل این مردم مهری نسبت به شما افزود تا در سخت ترین شرایط ممکن به پای صندوق های رأی رفته و به نفع شما آرأی شانرا به صندوق بریزند ، قسم میدهیم که بخود آیید ، قدری به دور و بر تان بنگرید ، به اطراف تان خیره شوید ، به دور دست ها توجه کنید ، ببینید آیا این مردم مظلوم مستحق چنین وحشت ، جنایت ، دربدری ، کشتار ، تجاور و هزاران بدبختی دیگر که متأسفانه در دوران حکومت شما نصیب شان شده است ، هستند؟

تا سه روز پیش کمونیستان به تباهی مردم کمر بسته بودند ، دو روز پیش نیرو های به اصطلاح جهادی با استقاده از نام مقدس جهاد به چور و چپاول مردم و کشور پرداختند ، دیروز برادران ناتنی شما یعنی طالبان حتی به شفاخانه ها هم رحم نکردند ، به مساجد هم احترام قایل نشدند ، به مکاتب هم توجه ننمودند ، به ارزش های فرهنگی سرزمین ما که از قدامت چندین هزار ساله برخوردار بودند ارزش ندادند و رحم نکردند ، دارایی های ملی ما را به یغما بردند ، مردم را کشتند  و بخون افگندند ، اما امروز می بینیم که با تأسف تکرار این حوادث ذریعهء کسانی صورت میگیرد که دم از انسانیت و بشر دوستی می زنند ، دیدیم که نیروهای به اصطلاح ضد تروریزم چگونه به رونق تروریزم همت گماردند ، دیدیم کتاب های دینی و در میان آنها قرآنها چگونه به آتش کشیده شدند ، مگر همین نیرو های بشردوست نبودند که بر جنازه های بخون غلطیده کشته شده گان بول نمودند ، آیا به صفت یک انسانی که در رأس حکومت قرار دارید چه اقدامی انجام دادید ؟  امروز نیز که یک بار دیگر دست بیداد ستمگران از آستین فرعونیان زمان یعنی نیروهای جانی امریکایی که به  بهانه های مختلفی کشور ما را اشغال نموده اند و در قبال بخشیدن مقامی به شما و امثال شما از هیچ جنایتی رویگردان نیستند چه پاسخی دارید؟ آخرین مورد این جنایات بامداد روز دوشنبه صورت پذیرفت و هفده تن از اولاد این سرزمین به خاک وخون غلطیدند !!!

 آیا فقط یک مکالمهء تیلفونی با دورگهء سست عنصر وبی ایمان باراک اوباما می تواند زخم این مردم را التیام بخشد؟                    

آقای کرزی ریاست محترم جمهوری اسلامی افغانستان!

طرف صحبت من با شماست : آیا میدانید شما مستقیمآ در مقابل این مردم مسئولیت دارید تا از آنها دفاع نموده ، برای شان زمینهء رفاه و آرامش را مهیا سازید؟ آیا می دانید چشم این مردم با تأسف به شما دوخته شده که چگونه از حیثیت از دست رفتهء شان دفاع می نمایید؟ پس اندکی بخود آیید ، اندکی به کشور و مردم تان بیاندیشید ، ذره ای به حال این بیچاره گان دلسوزی کنید ، خواست این مردم سزای جنایتکاران ، دفاع از حیثیت ، شرافت و تمامیت ارضی سرزمین شان میباشد. شاید با محاکمهء مسببین جنایت اخیر و کشیدن شان بر چوبهء دار ، بتوانید ذره ای از درد مردم را التیام بخشید و این عمل تان مرهمی باشد بر زخم های خونین شان .  پس تا دیر نشده بجنبید و بدانید که :

خون ناحق دست از دامان قاتل بر نداشت

دیده  باشی  لکه  های  دامن   قصاب  را 

والسلام