۲۴ ساعت

آنچنان در آرزوی صلح فردا می تپم

کز برایش بخشم، من امروز و هم دیروز را

چشم ما راجز تماشایش نباشد آرزو

کاش بخشد روشنی این چشم صبراندوز را

میتپد در سینه پنهان هر نفس فریاد ذوق

از نگاهم خوانی آیا نالهء پُرسوز

تک به تک با یاد نوروزی روم در خواب خوش

تا زگلزارش بچینم شاخ گل افروز را

بیقراری های جانم را چی دانی «واهِبا»

نی گداز نیمه شب دیدی نی از نیم روز را

صالحه وهاب واصل