هستی همه آئینهء ذات توست
تاریخ نشر جمعه ۲۵ جولای ۲۰۱۴ هالند
استاد شیر احمد یاور کنگورچی
کشم بدخشان
محترم استاد شیراحمد یاور کنگورچی
هستی همه آئینهء ذات توست
زمزمهء ما همه آیات توست
عهد و وفای تو بود لایزال
مهر و صفای تو بود بی زوال
خیر و سخای تو بود جاویدان
از کرمت زندگی اندر امان
رحم تو باشد به همه بی دریغ
بر سر مظلوم نه کشیدی تو تیغ
داد تو باشد به همه بی حساب
مانده بشر از کرمت لا جواب
هست نمودی تو خلائق بسی
نیست گه پیوند تو را با کسی
جایگه ای تو بُوَد عرش برین
بر فلک و بر مَلک ات آفرین
منبع اسرار همه زی حیات
مرجع امیال و ثبات و ممات
در زبر عرش تو را جایگاه
بر همه مخلوق تو دادی پناه
میدهی تو از بر ما زندگی
نیست شرافت نه کنیم بندگی
ستر کنی عیب و خدای جلیل
خلق کنی خلق و رب بی بدیل
منبع انوار ثبات و حیات
مرجع اسرار حیات و ممات
سازی اتوم ذرهء نا چیز را
دادی به ما خواستیم هر چیز را
بودی او هستی تو ذات قدیم
غیر تو باشد همه عالم عدیم
ذره به پیشت نه بَُوَد کهکشان
چرخ برین و فلک از تو نشان
روشنی عالم و هستی توئی
در حقیقت هرچه که هستی توئی
دست تو باشد ز بر دست ها
خواهی کنی نیست همه هست ها
قطره ای باران ز سما ریختی
بحر کران را تو بر انگیختی
لعل و گهر کردی سیاه سنگ را
دادی به گیتی همه جا رنگ را
چشم خرد را بنمودی تو باز
خالق کونین و رب بی نیاز
جبهه بسائیم به خاکت رواست
کس به تو سجده نکند نارواست
کون و مکان راتو به کنُ ساختی
بر سر موجود عالم افراختی
کن فیکونش بکنی مال توست
هستی همه منتظر قال توست
ثابت و سیاره به فرمان تو
شمس و قمر ذرهء از آن تو
رزق رسان همه موجود یان
با خبر از جمله عیان و نهان
عهد نمائی و به آن ایستی
بی خبر از حال دلم نیستی
از همه احساس توئی بی نیاز
سوز نباشد و نداری گداز
دیده بیناست تو را چشم نیست
داری غضب عاملهء خشم نیست
می شنوی لیک تو را گوش نه
خورد نداری و تو را نوش ,نه
داری مکان و تو مکین نیستی
خود تو بدانی که چسان زیستی
دادی به ما آنچه که خود داشتی
می درویم آنچه که تو کاشتی
پروری یکسان بچه دررحم مام
خالق کُل با هُنر نیک نام
نطفهء شاه و گدا یکسان بُوَد
فرق درآن نه تن و نه جان بُوَد
فرق ندارد زن شاه و گدا
نیست در آن هیچ گه ما و شما
زادن طفل گاه پس وپیش نیست
درهمه اعضاش کم و بیش نیست
نیست به یک نوع اگر نان شان
شیر به یک رنگ به پستان شان
شادی رسانی به همه قوم وخیش
رنجه نه سازی گهی قلب پُریش
فرق نکردی گهی شاه و گدا
عدل خدائیت نمودی به ادا
چشم امید همه بر تو بُوَد
شادی و عید همه از تو بُوَد
قهر تو باشد بر ما غم فزا
لطف عمیمت همه وقت بهر ما
هستی تو کس برهمگی بی کسان
باشی بر غم زده شادی رسان
زهر تو خواهی بکنی انگبین
ای صمد با خرد نیک بین
پاک خود آئی و خدائی همه
ذات قدیر هستی برای همه
کردی کرم هیچ نه اندوختیم
آدمییت ما که کم آموختیم
خلق نمودی بشر با شرف
شکر نکرده برویم هر طرف
فاعیل مختاریم و پُر ما جرا
می کنیم هر دَم عمل نا روا
گوش نکردیم به پیغام تو
خوار نمودیم همه وقت نام تو
هستی قریب از نگه دیده ام
غیر تو من از همه ببریده ام
خواسته بودم و خواهم تو را
چون پر کاه در بغل کهربا
هستیم همه بی خرد و ناسپاس
گنگ و کر و، آدم حق نا شناس
تو احدی ثانی نباشد تو را
کنگورچی راخود تو بشو رهنما
——————-
۰۲/میزان/ ۱۳۷۶ هجری خورشیدی
سروده شده است
شیر احمد یاور کنگورچی
کشم بدخشان
درود به استاد عزیز جناب آقای کنگورچی ، طاعات و عبادات تان قبول . مثنوی زیبا ، دلنشین و با احساس است ، قلم تان رسا باد .مهدی بشیر