۲۴ ساعت

بر قد وبالای حسین چندی شد مایل شدم

در مقام وصل این شه بیش ازین غافل شدم

در قطار دوستانش کی دگر شامل شدم

آرزو ها خام گردید سعی نا قابل شدم

عشق ازمستان عشق است ازمن هوشیار نیست

در عزایت تا بکی آید بلای برسرم

آتش هجران تو سوزاند جسم لاغرم

با ادب گویم حبیبم مونس پیغمبرم

ازغم وسودای رویت روبه دیوار آورم

گربگویم با کسی راز به ازین دیوار نیست

عاقبت دیدم که گردون ریخت خاکی بر سرم

چون تورفتی زین جهان زینروغریب وابترم

این دل داغدیده رابی تو چسان من پرورم

کی توانم که هوای عشق تواز سر برم

این حقیررا اندرین ره طاقت گفتار نیست

از فراق سرورم جان ودلت شرار زن

درهوای روی جانان سیردرگلزار زن

دایما جلال برو توطعنه برروزگار زن

هرکه پرسد ازوفایت دست براقرار زن

من حسین را یاد میدارم که کس بیدارنیست

سیدجلال علی یار ( ملبورن آسترالیا )