۲۴ ساعت

جهان زخدعه دم زده ، زمانه رابهم زده

هفت درهفت آب را ، پُرپرِکاه دیده ایم

جلوه ی آفتاب کو؟ صبحِ سپیده یاب کو؟

آیینه ی سپهرپُر، دوده ی آه دیده ایم

شورِشکربلب کجا ، خنده ی با طرب کجا

بانمِ چشم ساختیم ، سوزِنگاه دیده ایم

تیغِ ریا اثرکند ، نشان به فرقِ سرکند

زفتنه پشتِ معرکه ، کوهِ کلاه دیده ایم

سیبَ نهالِ آرزو، پخته نشد برنگ وبو

میوه ی کالِ باغ را ، گاه بگاه دیده ایم

فصلِ دروغ ودرد را ، گرمی سالِ سرد را

هم شبِ دیرپای هم ، صبحِ پگاه دیده ایم

کمک بنوع خویشتن ، نیازمبرم است وبس

بدورِدسته های گل ، بندِ گیاه دیده ایم

علی احمد زرگرپور