۲۴ ساعت

کاسه صبر

استاد عبدالکریم تمنا

استاد عبدالکریم تمنا

تهران – ایران

کاسه صبر

به دنیا  فزونم  از این جا نماند

برفتم   و  رغبت  به دنیا نماند

پذیرا   شدم   گر هزاران  جفا

وفای   مرا   کس   پذیرا  نماند

روان خست وازغصه فرسود تن

سلامت  فرو خفت  و یارا نماند

زعمری که شد صرف در غربتم

مرا  حاصلی  جز دریغا  نماند

امیدی  اگر بود   امروز  نیست

امید  دیگر  هم  به  فردا  نماند

به  دل  آرزوها  فزون   داشتم

یکی زان فزون  آرزوها  نماند

غمم  کاسه  صبر  لبریز  کرد

دلم  شادمان   و  شکیبا   نماند

چنان چشمه سارطرب گشت خشک

که اشکی به  چشم  هریوا  نماند

ز مهر و مدارا  چه گویی سخن

نهان  گشت  مهر و مدارا نماند

به نادان چنان گشت میدان فراخ

که  جایی  به جولان  دانا نماند

جهان جغد را  دخمه  بازار شد

فضای   پریدن  به  عنقا  نماند

سحر را  فروغی نیاید به چشم

شکوهی به شب های یلدا نماند

یکی جای  دارد  به اوج سپهر

یکی را به زیر زمین جا نماند

به رویا نبیند  کسی  روی مهر

مجالی  به  دیدار  رویا  نماند

به  بام  ثریا  جهیدن  چه سود

چو نانی به خوان  ثریا  نماند

بشر  شد  گرفتار  بیداد  و شر

جهان را چرا  چشم  بینا  نماند

عجب  تلخ عهدی پدیدار گشت

درین عهد شهدی  گوارا نماند

تمنای  یاران  بر  آورده  باد

تمنای   ما   را   تمنا نماند

عبدالکریم تمنا