۲۴ ساعت

حـــــــرف حق گفتن

تاریخ نشر دوشنبه ۲۰سنبله  ۱۳۹۱  –  دهم  سپتامبر ۲۰۱۲ هالند

احمد محمود امپراطور

۱۸ سنبله ۱۳۹۱
کابل – افغانستان

احمـد محمود امپـراتور

حـــــــرف حق گفتن خفیف افتاده است

********

عشق تـــــا جــولان عیــــــانی می کند
درد دلهـــــــــــــــــــــــا را زبانی می کند
طرف صحـــــــــــــــرا باز خوانی می کند
اینــــــــــــکه طاقت ها جوانی می کند
ناتــــــــــــوانی، ناتــــــــــــوانی می کند

————-
صحبـــت جــــــــــــــاهل نمی گـردد پند
ســــــــود از موزی چه است غیر از گزند
نیست حـــــــــــرف جهل ما را در پسند
گر همـــــــــــــه خاک از زمین گردد بلند
بر ســـــــــــــــر مــــــا آسمانی می کند

————-
بخــــــــــــــــردان زار و نحیف افتاده است
حـــــــرف حق گفتن خفیف افتاده است
زشت و زیبـــــــــا هم ردیف افتاده است
بســکه فطرتهـــــــــا ضعیف افتاده است
تکیـــــــــــــــه بر  دنیایی فانی می کند

————-
حرص افتــــــــــــــاده است در دام ِهوس
گر بود قــــــــــاضی و، هم دزد و عسس
نیـــــت انسان به او کـــــــــافیست بس
نیست اینجـــــــــا کس کفیل هیچ کس
زنــــــــده گی روز رســـــــانی می کند

————-
غلفت یـک لحظه، از خود رستن است
رشتــــــهء عهد و وفــا بگسستن است
درب امیـــــــــد کســان را بستن است
عصمت از تشویش دنیا جستن است
نفس را این قحبــــــــــه زانی می کند

————-
مجلس عشق و جنون را ساز نیست
رفتــــن و بـــر گشتن مــــــا باز نیست
در نیاز است هیــچ کس در ناز نیست
در تب و تـــــــاب نفس پـــــرواز نیست
سعــــــــی بسمل پرفشانی می کند

————-
موج گلـــــــــــــــزار از نوای بلبل است
مستی ساقی ز مستــیء مل است
زنده از شور قیــــــــامت بسمل است
قیــــد هستی پاس ناموس دل است
بیضه واری آشیــــــــــــــانی می کند

————-
ساز و بود هستیـــــــــم خامش زند
رشتــــــــــــــهء ابیات من کاوش زند
هــــــــــــــر که از آن جرعهء آبش زند
از چه خجلت صفحــــــه ام آتش زند
چون عرق دانــــــــم روانی می کند

————-
کــــــــــــاروان محمل کش بانگ درا
نیست آرامـــــــــی به غیر از ماجرا
شادمـــــانی اندک و، غم هر که را
هرکه را دیدم درین عبـــــــرت سرا
بهر مُــــــــردن زنده گانی می کند

————-
نیست منظور دلــــــــم سیر چمن
گلبن و گلــــــــــــزار و بوی یاسمن
فــکر صحــــــرا دارم و دشت و دمن
بیدماغم غیـــــــــــر دل زین انجمن
هـــــــر چه بر دارم گرانی می کند

————-
بس ز دوریش به خود آشفتـــــه ام
خصلتی دیوانـــــــــه را بگرفتـــــه ام
دانهء اشــــــکم به مژگان سفته ام
آنقــــــــــــدر از خود بیادش رفته ام
کاین جهانـــــم آن جهانی می کند

————-
است ما را شـــــــــوری و حال دگر
مجمعی ما بخـــــــــــرد و اهل هنر
در سرایـی عرفــــــان می کن گذر
هیچ می دانی کیــــــــم ای بیخبر
شاه ما را پاسبـــــــــانی می کند

————-
هست محمود مخلص عالی مقام
شهد می گیرد ز اشعـــــارش بکام
موج ابیــــــــــات است بر وفق مرام
کلک بیـــــــــــدل هر کجا دارد خرام
سکتـــــــــه هم ناز روانی می کند

————-
این مخمس را بتاریخ ۱۸ سنبله ۱۳۹۱ هجری خورشیدی سرودم
احمد محمود امپراطور