پـنــــــدِ پــــدر
تاریخ نشر سه شنبه ۱۶ سرطان ۱۳۹۴ هفتم جولای ۲۰۱۵ هالند
محترم ودود فضلی
پـنــــــدِ پــــدر
عبدالودود فضلی
( طــنـــــز )
———
آن شـنـیـدسـتــم ز یـک فــــرزانــــه ی
جـمـع بــودنـــد دوسـتـان در خــانــه ی
شــب هـمـه بــا هـــم بــودنــدی یــار وار
بــذلـــه گــویـی داشـتـنــد از هــر کـنــار
خــاطــرات و قـصـه هـــای دل پـــذیـــر
مـی نـمــودنـــد از رسـیـــده تــا فـطیــر
درمـیـان یـک مــردِ خــواب آلــود بـــود
بــر دو چشمش خــواب سـنگـینـی نـمــود
نــا ادا کـــرده ز خُـفــتــن را نـمـــاز
گــوشــه ی افـتــاد شــد در خــوابِ نــاز
فــارغ از یـــاران و از احـبــاب شـــــد
آن هـمــه بـیــدار و او در خــواب شـــــد
نـاگـهـان بــادی بــرون شــد از شـکــــم
داشــت آوازی کــه بـشـنـیــدی اَصَـــم
مــرد یکـبـاره ز خــوابِ خــود بجَسـت
مضطـرب بـیـچـاره بــر جـایـش نشسـت
حـاضـریــن گـفـتـا کـه ای نـیکــو جـبـیـن
چیسـت عـلــت زود بــرخـاسـتـن چـنـیــن
خــوب خـوابـیـدی مگــرمشکـل چـه بـود
بـس پــریـشانـی بگــو مشکــل چــه بــود
مــرد گـفـت دیــدم پــدرآمــد بــه خــواب
گــوش هــایـــم را بــدادی پـیـچ و تــاب
او مــرا مـیگـفــت بــا خـشــم و غـضـب
ایــن عـمــل بــاشــــد تـــرا دور از ادب
دوسـتـان بـیــدار و تـــو خــوابـیــده ای
پــرده ی شـــرم و حـیــا بـــدریـــده ای
آن یکـی گـفـتـا بــه نــوشـخـنـدِ ظـریـف
داشـتـی حـقـــا چـــه بــابــای شــریــف
مــا صــدای او هـمــه بـشـنـیـــده ایــــم
تـا بـه حـال ایـن چــون صدا نـشنیـده ایــم
راسـت گـفـتـا روحِ مـرحــوم شــاد بــاد
هــرکـه نـشنـیـد حــرفِ او بــربــاد بــاد
عبدالودود فضلی
درود به جناب فضلی عزیز ، سروده زیبا و طنز عالیست. جالب بود . موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر