۲۴ ساعت

آینده افغانستان پس از سال ۲۰۱۴

 تاریخ نشر چهارشنبه ۲۹سنبله  ۱۳۹۱ – ۱۹سپتامبر ۲۰۱۲ هالند

نجیب الله مشفق

 نجیب الله مشفق:

آینده افغانستان پس از سال ۲۰۱۴تاریک به نظر می آید

****

در خواست حامد کرزی از نماینده امریکا جنبه عملی ندارد

****

نیروهای افغان قادر نیستند به تنهایی عملیات جنگی را انجام دهند

اخیرا حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان طی دیداری که با مارک گروسمن نماینده ویژه بارک اوباما در افغانستان بعمل اورد، بازداشت افغانها را توسط نظامیان امریکایی نقض حاکمیت ملی کشور خوانده خواستار توقف اینگونه دستگیری ها و باز داشت ها گردیده است.

با درنظر داشت وابستگی های چند جانبه دولت کنونی افغانستان به ایالات متحده امریکا، جامعه جهانی و مشکلاتیکه  در حال حاضر ، دامنگیر نیروهای نظامی افغانستان می باشد، برخی از ناظرین اوضاع و آگاهان مسایل مربوط به افغانستان و جهان، تحقق این درخواست را غیر عملی می دانند.

محترم نجیب الله مشفق یکتن از آگاهان سیاسی که رویداد های مربوط به مساله  افغانستان و انکشافات اوضاع  منطقه وجهان را پیوسته دنبال می کند، اخیرآ به گزارشگر ۲۴ ساعت در مورد زمینه های تحقق خواست اخیر حامد کرزی از امریکا چنین ګفت :

در طول ۱۱ سال حضور نیروهای بین المللی، در راس ایالات متحده امریکا در افغانستان، حیات اقتصادی این کشور وابسته به کمک های خارجی بوده و در حال حاضر نیرو های نظامی افغانستان  هم از لحاظ اقتصادی و هم از نظر مسلکی توانایی این را ندارند تا  بطور مستقیم و بدون همکاری نیروهای خارجی عملیات بزرگ نظامی را به پیش ببرند.

اکنون افغانستان در شرایط بسیار پیچیده و بغرنجی بسر می برد. از اینرو مشکل و حتی ناممکن است که قوت های خارجی هنگام عملیات اشخاص و افراد مظنون را دستگیر، باز داشت و بازجویی نه نمایند. فکر نمی کنم  که در خواست امروزی اقای کرزی با واکنش مثبتی از جانب ناتو و نیرو های بین المللی مواجه گردد.

 رویداد های چند سال گذشته نشان داده اند که آقای کرزی در چندین بار، در اثر فشار مردم، برای قطع عملیات شبانه ی نیروهای خارجی و جلو گیری از تلفات اهالی ملکی با رهبران ناتو مشاجراتی داشته است. ولی طوریکه حقایق نشان میدهند به تقاضا های کرزی درهر یک از این موارد هیچ توجه ای صورت نگرفته است.

  برعکس نیروهای  بین المللی حاضر در افغانستان، آنطوری که  دل خود شان می خواهد عمل می کنند، بدون آنکه به مرگ و میر و تلفات و خسارات ناشی از این  گونه حملات فکر کنند. چنانچه چهار روز قبل به اثر انداخت های هوایی قوای ناتو در ولایت لغمان ۱۲  فرد ملکی، به شمول چند زن و کودک تلف گردیدند و ناتو نیز در این مورد کلا خاموشی اختیار کرده است.

هرگاه شخص اقای کرزی و همکاران نزدیک وی به دفاع از نوامیس ملی و تمامیت ارضی کشور وفادار  باشند، نخست  باید در زمینه قطع راکت پراگنی  های پاکستان به خاک افغانستان، که از مدت بدینسو ادامه دارد، سکوت را بشکنند و اقدامات لازم را در پیش گیرند.

دولت کرزی باید این مساله را در اولویت های کاری دفاعی خود قرار دهد. تقاضای اخیر اقای کرزی از نماینده امریکا از سوی دیگر یکنوع هماهنگی پشت پرده وی را با  گروه طالبان وانمود می کند.   ظاهرا چنین به نظر می آید که اقای کرزی می خواهد با بدست گرفتن محافظت و بعدا رهایی مجرمان جنگی طالبان دین دوستی و وفا داری خود را با گروه متحجر طالب ها و در نهایت امر با نظامیان پاکستان ثابت سازد.

مردم می بینند هرازگاهی که  یک و یا چند مجرم و یا مظنون طالب به قول اقای کرزی «برادران ناراضی» با کمربند انتحاری دستگیر می شوند، بعد از چندی رها می گردند و دوباره به صف طالبان می پیوندند.

 از این سبب دور از امکان نیست  که آینده افغانستان، با  این رهبری موجود،  بعد از سال ۲۰۱۴ که قوت های بین الملی  کشور را ترک می گویند، تاریک و طالبانی گردد.