۲۴ ساعت

واى برحالِ من و این غیرتِ افغانى ام

حسن شاه فروغ
*********
تاجک و پشتون و اوزبِک بنده ى ربانى ام

خود هزاره بوده و در تار و پود بامیانى ام

در وجود و ساختمانِ ما نباشد هیچ فرق

بنده ى رَبُ الجلیل اندر دیارِ فأنى ام

دین و ایمان و خداوند و رَسُولِ ما یکیست

هفت پُشتِ من مُسلمان بوده و میدانى ام

ساکنِ بلخ و بدخشان و مزار و یا تخار

زاده ى افغانستان هرچند ترکستانى ام

آریایى بوده و گشته خراسانى ، کنون

قرنها شد در جهان مشهور بر افغانى ام

کس نمیداند که را خواهد خداى لایزال

چون برادر با همه بغلان و پروانى ام

زادگاهِ ما یکى و خاکِ پاکِ ما یکیست

گر کنرهارى و ننگرهارى یا لغمان ام

سر فدایت هموطن اى همدیارو جانِ من

کندهارى کُندزى پنجشیرى و میدانى ام

اى که قربانِ تو کردم جان و سر را بارها

بازهم با نامِ این و آن چرا؟ میخوانى ام

پکتیکا و پکتیا و خوست از آنِ من است

اسعد آبادى و دایکُندى و یا پغمان ام

ازهریرود و هِرى تا سندو آمو خاکِ ماست

زاده ى ذال بوده و سُحرابِ ، سمنگانى ام

افتخار بر بلخ و غور و بادغیس و میمنه

سر بکف اندر دفاع میهنم جوزجانى ام

کابل است چشم و چراغ ملتِ آزاده ام

هِلمندى و اوروزگانى و ریگستانى ام

غزته افزاید بشأن و شوکتِ پارینه ام

لوگوى و وردکى تخارى نورستانى ام

میهنِ من مهدِ تایخِ نیکانِ من است

پاسدارِ یفتلى ها بوده و کوشانى ام

از نفاق و دشمنى برباد گریدیم همه

باعثِ جنگ و جدال و عاملِ پشیمانى ام

سالها ما طعنه بیگانه گان را میخوریم

سر بدار و کُشته ى دستانِ هر ایرانى ام

زیرِ پا کردیم غرور و افتخارِ خویش را

زیر دستِ اجنبى ، نوکر بپاکستانى ام

لکه بر دامانِ اجدادیم هر یک دوستان

واى بر حالِ من و این غیرتِ افغانى ام

تابچند با تیغِ بیگانه سرى را میزنم

تا بکى دربندِ جهل و ظُلمت و نادانى ام

تابکى بر گفته ى بیگانه سوزانم وطن

تا بچندى عاملِ بربادى و ویرانى ام

تابکى آواره و بیچاره میگردى ( فروغ )

تا بچند زنجیر ها بر دست و پا زندانى ام

فروغ ۲۹ /۶ / ۱۳۹۴