۲۴ ساعت

گفتم که کنم جان را نذر نظرِ جانان
بخشیده برای من گلبوسه ی نذرانه

از دولتِ سرشارش ازبرکتِ دیدارش
لبهای فقیرِ من مستوجبِ یارانه

سرمست غزل گشتم مشهور ومثل گشتم
مخمورِ بغل گشتم مستانه ی مستانه

با گیسوی یلدایی دراوج شکیبایی
آغاز زمستان را فرموده بهارانه

آهنگِ بهاری را آواز قناری را
شوری دگری داده باخلوتِ رندانه

یلدای درخشان است بیگاه ؛پگاهان است
این مجمع یاران است دور ازسرِ بیگانه

این خانه طرب خیز است باخنده درآمیز است
گلبیز ودل انگیزاست گردیده پریخانه

….
امشب چه قدر مستم من عاشق دربستم
در برهمگان بستم جزبررخ جانانه

…
نورالله وثوق
…
شنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۴ – ۱۸:۳۹