۲۴ ساعت

۳ پاسخ به “وضع وطن ما”

1. شهلا ولیزاده گفت:

   23 نوامبر 2012 در 02:24

   آه،که قلبم به ان همه بینوایان میگیرید.ممنون از چنین سرایشی جناب پیکاری گرانقدر.

   پاسخ
2. فضلی گفت:

   23 نوامبر 2012 در 15:08

   صادق صاحب گرامی : بسیار عالیست

   اینچنین جمله های تیغ دوسر = همچو گوشی که بشنود بکجاست

   پاسخ
3. عبدالواحد یوسفی گفت:

   24 نوامبر 2012 در 09:47

   جناب آقای پیکار سلام

   یک داستان واقعی یادم آمد (پای حکام همیشه سر بالاست)

   در زمان پیش از جنگ در مناطق هزاره نشین ملا ها برای خوانین چاپلوسی می کردند تا نان شان قطع نشود. بعد از شروع جنگ که ملا ها قدرت گرفتند و خوانین را بی آب و بعضا آواره ساختند باز هم ذهن خوانین این قدرت را نمیتوانست به شکل قدرت دیر پا قبول کند.

   یک روز ملای که رییس کمیته (همه کاره مردم) بود و پیروز از شکست خوانین در مجلسی یک بغله تکیه کرده و مردم می رفتند و دست او را که با اکراه بلند می شد می گرفتند و می بوسیدند.

   یکی از خوانین بجا مانده بعد از اینکه از نزدیک ملا تیر شد بجای خودش در یک گوشه مجلس نشست.

   ملا که از این بی اعتنایی نسبی او عصبانی شد و به او گفت او بچه ابراهیم حالی سلام ام نمیتی و مصافحه (دست همدیگر را گرفتن) نمی کنی !

   خان که خیلی حاضر جواب بود با تحقیر گفت او آخوند دستت ده زیر پایت بود چی میکردم ؟
   توضیحات شما در مورد طنز و هجو برایم خیلی تازگی داشت. با تمام اینکه خواندن اشعار گوناگون از جمله طنز و هجو مرض من بوده است، تا کنون هیچگاهی فرصتی بدست نیامده بود تا تعریف و مثالی را که شما در مورد آنها بکار برده اید خوانده باشم. آیا ممکن است برای مطالعه بیشتر در مورد انواع ژانر های ادبی از طریق انترینت، راهنمایی کنید؟

   موفق باشید.

   پاسخ

دیدگاه بگذارید