۲۴ ساعت

تقدیم کننده : محمد مهدی بشیر

محمد مهدی بشیر

در سحر گاه روز جمعه  ۲۴ حوت  سال ۱۳۵۷ خورشیدی در زمان حکومت کمونیستی حفیظ الله امین تعدادی از مردم قهرمان ولایت هرات به دستور تعدادی از علمای دینی دست به قیام سر تا سری  زدند و علیه حکومت وقت شعار دادند و این مظاهرات تا نا وقت ها ادامه داشت  که در این قیام هزاران هموطن هراتی ما به شهادت رسیدند . روحشان شاد و یاد شان گرامی باد .

در  صبح بیست و پنجم حوت صدای تکبیر الله اکبر ، شهر را به کلی تعطیل  کرد . تعدادی از چهره‌ها ی شناخته شده و تعدادی به اصطلاح مجاهدین  از اطراف ولایت هرات  در این روز به جمع  قوماندانان  فرقه ۱۷ پیوستند و مردم نیز از چهار طرف  شهر،  سرازیر شدند و بخش‌هایی ازادارات دولتی  شهر هرات را تصرف کردند، خبر قیام مردم شهر به ګوش مردم ولسوالی‌های اطراف هم رسید و آنها هم روانه هرات شدند ، والی وقت هرات و قوماندان  فرقه ۱۷ تحت ریاست  یک جنرال روسی تصمیم گرفتند تا از پیشرفت و گسترش بیشتر قیام جلوگیری کنند در این روز نظامیان بسوی مردم آتش گشودند که تعداد زیادی از مظاهره کنندگان کشته شدند. تعدادی از جهادی ها  تصمیم گرفتند تا کنترول رادیو هرات را بدست بگیرند، اما موفق نشدند. رادیو هرات در حال پخش برنامه‌های میهنی بود و هر لحظه از شکست قیام خبر می‌داد.

در روز ۲۶ حوت ۱۳۵۷ در حالیکه مردم به قیام شان ادامه می‌دادند، تعدادی از  افسران فرقه ۱۷ هرات به مردم پیوستند. تورن اسماعیل خان که بعدها به یکی از قوماندان جهادی  تبدیل شد نیز در میان افسرانی بود که به مردم پیوست، بر علاوه او تعدادی از صاحب منصب های  مهم فرقه  ۱۷ نیز  به مردم پیوستند.

این افراد دروازه‌ های سلاح کوت ها را شکسته و  باز نموده و سلاح ها را بین قیام کنند ه گان فرقه ۱۷ تقسیم کردند سپس همراه با فرماند ه های قیام کنندگان ملکی به پایگاه‌های مقاومت دولت حمله ور شدند و بدین ترتیب قیام به یک جنګ بزرګ نظامی تبدیل شد، شب هنگام، شبنامه‌ هایی در شهر منتشر شد که از مردم خواسته بودند تا به افسران قیام کننده مواد خوراکه  برسانند. فرقه هفده هرات با فرقه زلمی کوت تحت کنترل کامل افسران قیام کننده قرار گرفت.

روز  ۲۷ حوت قیام به نقطه اوج خود رسید روزهای ۲۹ و ۳۰ حوت بین نیروهای نظامی فرقه که از مردم حمایت می‌کردند و قوای تازه وارد دولتی جنگ‌های سنگینی رخ داد با حملات هوایی که از کشورروسیه وقت و میدان هوایی شیندند هرات صورت میګرفت و مقاومت قیام فرقه ۱۷ خاتمه یافت و قیام کنندگان منطقه را ترک نمودند.

در این جنګ  پنج روزه که بعدها به قیام بیست و چهارم حوت هرات معروف شد نیمی از مراکز دولتی تخریب شدند. حفیظ الله امین رییس جمهور وقت افغانستان از نیروهای هوائی شوروی برای نابودی قیام کننده  ګان کمک  گرفت. دراین قیام  به ګفته  هموطنان هراتی ما  بین  بیست  تا  بیست و پنج هزار تن از قیام کنند ه گان و مردم بیګناه ما کشته شدند.

رهبران به اصظلاح جهادی  در قیام نبودند و در  پاکستان و ایران نزد باداران خود بودند و به دستور آنها این قیام صورت گرفته بود ودر این قیام جهادی های واقعی و اصلی  که دلشان به حال ملت و مردم  ما میسوخت بودند که متاسفانه اکثر آنها هم به شهادت رسیدند و روحشان شاد.

همچنان طوریکه مردم شریف هرات میګویند : رهبران تفنگسالاران و یا به اصطلاح مجاهدینی که  در ایران و کثیفثتان  منتظر قدرت بودند نه به فکر مردم که به شهادت میرسند .

  بلاخره حفیظ الله امین شاگرد وفادار خره کی توسط روس ها حرام شد و کارمل با هزاران سرباز روسی داخل کشور شد و چند سال هم کارمل پادشاهی کرد و کشتار مردم روز بروز توسط راکت های مجاهدین و بمباردمان روس ها به اوج خود رسید . کارمل هم کنار رفت و  داکتر نجیب الله روی کار آمد. ا و به مجاهدین پیشهاد دوستی و مصالحه را کرد و آنها قبول نکردند و همچنان راکت باران آنها  و بمبارد مان روس ها ادامه داشت . و رهبران به اصطلاح مجاهدین تشنه  قدرت بودند . و به کمک نماینده سازمان ملل  متحد دولت نجیب و رهبران جهادی حاضر شدند  که به مکه نزد باداران وهابی سعودی و آدمخور خود  بروند و بلاخره به مکه رفتند و قسم خوردند که دیکر جنگ نمیکنند و راکت نمیزنند و مواد خوراکه  را که برای مردم کابل میرسید واز چندین  ماه نمی گذاشتند به کابل بیاید آزاد میکنند و همینکه در مکه قسم خوردند و برگشتند به ایران و پاکستان و کشور های عربی ، همان خرک بود و همان درک . راکت باری مجاهدین  و قطع مواد خوراکه به مردم مطلوم کابل توسط آنها همچنان ادامه داشت و آزاد  نشد و و دولت نجیب و باداران  روسی اش هم بی تفاوت نماندند و بالای مجاهدین در کوه ها به بمباردمان خود ادامه دادند  . 

مردم مطلوم ما توسط روس ها و مجاهد ین هر روز به شهادت میرسیدند و یا آواره کشور ها میشدند .  نماینده ملل متحد داکتر نجیب الله را مجبور کرد که روس ها را خارج کند و خودش هم  کنار برود و او هم روس را از کشور کشید و دولت را هم تسلیم مجاهد نما ها کرد و این تفنگسالار ها  به قدرت رسیدند و با آمدن آنها به کابل جنگ قدرت شروع شد و کابل  دارای هشت تا ده پادشاه شد و هر منطقه مربوط بیک گروه و یا یک  تعداد دزد ها گردید . آنها کابل را تکه تکه کردند و کاملا ویران نمودند جنک های داخلی و کشتن مردم کابل  و تجاوز به ناموس آنها همچنان ادامه داشت . از آن تاریخ تا کنون کشور ما ویران و ملیون ها انسان هم در جنگ های داخلی کشته و به شهادت رسیدند و یا هم آواره کشور های خارج شدند. در همین وقت به کمک چتلستان و سعودی آدمخور طالب ها پیدا شدند و تمام افغانستان را تصرف کردند و مجاهد نما ها دو پا داشتند و دوپا دیګر هم غرض کردند ودارایی ملت را برداشتند و به کشورهای خارج فرار نمودند. تا اینکه یازده سپتامبر رسید  و حدود پنج هزار نفر در امریکا کشته شدند . امریکا طاقت نیاورد به به افغانستان حمله کرد و  نیمی از طالب ها کشته ونیمی هم فرار کردند.در این وقت  به اصطلاح مجاهدین از موقع استفاده نموده و از کوشته وکنار پیدا شدند و با امریکا خود را شیریک نمودند که ما با تو هستیم. از آنروز تا کنون که چند با ر انتخابات تقلبی ریاست جمهوری  در کشور صورت گرفت و این مجاهد نما ها قدرت را توسط امریکا بدست گرفتند ، و هر روز مردم ما در حملات انتحاری برادران کرزی خایین و غنی فاسد به شهادت میرسند و دولت تقریبا دوساله و حشت ملی ع و غ و و دار ودسته شان هم از جمله دولت های بی غیرت و بی کفایت بوده اند و   مردم ما از آنروز  روی خوشی را ندیدند . لعنت و نفرین به کمونیست های خایین و به اصطلاح مجاهدین فاسد.و دولت وحشت ملی ع و غ و بی کفایت . روح تمام شهدای سراسر کشور ما شاد و جنتها نصیب شان . به باز مانده گان شان صبر جمیل آرزو میکنم. خداوند همۀ شهدا و اقعی را مغفرت کند.

با عرض حرمت 

محمد مهدی بشیر

دوشنبه ۲۴ حوت ۱۳۹۴ هالند