۲۴ ساعت

روزگارِ تلخ

   تاریخ نشر  پنجشنبه  ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲هالند

شریف حکیم

« روزگارِ تلخ »

شریف حکیم 

نوامبر ۲۰۱۲ 

سرزمینم را چه تلخ افتاد وضعِ روزگار

کز دلش فریاد برخیزد ز دامانش شرار

موج دریایش ندارد مستی و شوری دیگر

کوهسارانش فرو اندر سکوتِ مرگبار

خانۀ دزد است و رهزن ، دزدی و یغماگری

کشورِ آزادمردانِ سبکبال و عیار

در دلِ بالاحصارش اجنبی دارد کمین

پاسدارِ غیر باشد عزتش را پاسدار

در نظامِ مُلک دستِ اهل کم دارد اثر

اختیارِ کشور افتاده بدستِ نابکار

اهلِ علم و اهلِ فرهنگش بیرون انداختند

لیک اندر خانه بی فرهنگ یابی بیشمار

دفتر و دیوانِ دولت خانۀ فسق و فساد

رشوه و رشوت ستانی گشته اصلِ کارو بار

هر خر و خرکارِ قومش صاحبِ منصب شود

آن سبک مغزی که دارد قدرتی در اختیار

از زنِ بدبخت چون پرسی که آن جنسِ لطیف

مِهر اگر ورزید با کس ، شد جزایش سنگسار

دخترانِ ماهگونش بندِ دیوار و درند

چهرۀ مهتاب بینی ، خفته در ابرِ حصار

گاه پنجابی گهی ایرانی و گاهی عرب

فتنه انگیزند اینجا ای برادر هوشدار

کس به فکر خانۀ تحقیق یا فرهنگ نیست

لیک باشد نقشۀ اُم المدارس زیرِ کار

گر شود آگه ز پولِ مصرفِ تعمیر آن

مو به جان مردِ با احساس گردد استوار

با چنین هنگفت پولی ، در چنین ملکِ فقیر

غیر عقلانیست تدبیری چنین از اهل کار

ما به نان و خانه و یک لحظه راحت احتیاج

شیخ در فکری که سازد پایۀ دین برقرار

اعتراض ما نه بر دین است و نه دین خانۀ

مرجع تشویش ما باشد برون از این شعار

خانۀ دهشت گری ترسم نگردد مُلک ما

از هجوم و کثرتِ عمامه پوشِ جان نثار

آنکه از دین صِرف این داند که جنت میرود

گر کُشد هرآنکه چون او نیست در یک انتحار