۲۴ ساعت

گفت و شنودی با خوانندگان و شاعران ارجمند

  تاریخ نشر  یکشنبه  دوم دسامبر ۲۰۱۲هالند

صادق پیکار عصیانگر

گفت و شنودی با خوانندگان و شاعران ارجمند

و همکار سایت ۲۴ ساعت

صادق پیکار عصیانگر

***

دوستان با فرهنگ و با احساس، السلام علیکم و رحمت الله و برکاته، واما بعد، خیلی دوستانه به عرض میرسانم که:

اول:  ازهمکاری من با سایت ۲۴ ساعت کم یا بیش دو ماه می گذرد.  در این مدت رروز های نخست چند پارچه شعر فرستادم که،  برخلاف توقع خودم، دیگاه های مثبتی را از سوی شاعران دست اول ۲۴  ساعت جلب نمود و قابل یاد آوریست که همان شاعران ارجمند برای من القابی مانند استا د، دانشمند، بزرگوار…و امثال آن حک کردند و مرا تشویق نمودند.

از دید گاه های این ارجمندان درک کردم که حالا از طرق همین اشعارمرا شناخته اند وخواستم با اوشان با زبان طنز ونظم های خنده پرداز این پیوند دوستی را بیشتر و صمیمانه تر و محکم تر بسازم. با تآسف که دوسه طنز منظوم آخر سوء تفاهماتی را بر انگیخت و باعث ماجرا گردید که در نتیجه همان القاب محترمانه نخستین به کلماتی مانند نادان، تفرقه انداز… و دیگرکلمات و تعبیرات اهانت آمیز تبدیل شد وعده ای مرا زیرشلاق های خصمانه قرار دادند.  من در حالی که هر نوع  نظر، دیدگاه و انتقاد را میپذیرم، این همه شلاق هارا استقبال کردم و به اصطلاح اگردریک رویم زدند روی دیگر خود را دوردادم و خیلی مؤدبانه  شلاق ها را پاسخ گفتم.   حالا من مانده ام  وهمان کلمات اعزازی و اهانت آمیز. اگر بخواهم همه آنهارا پهلوی هم بگذارم و به نام خود اضافه کنم چند سطر را در بر خواهد گرفت و خواننده، مانند خودم،  دچارسر گیچه خواهد شد و نخواهد فهمید که من کدام یکی از اینها می باشم.

دوم: واما درباره طنز گفتنی هایی دارم که میخواهم مختصرا به عرض برسانم:

طنز یک اسلوب و شکل ادبی است و موضوع آن مطالب و صحنه های عادی روزمره زندگی می باشد و هیچ مخاطب مشخصی ندارد. کسانی که شعر می سرایند، مخصوصا آنانی که ذوق طنز نویسی دارند حتما میدانند که اکثریت بزرگی از شعرا ی مشهور یا طنز نوشته اند و یا رگه های طنز دراشعار شان به مشاهده رسیده. شاعران طنز نویس در زمان پیش از اسلام و همچنان بعد از اسلام به کثرت وجود داشته است. فهرست شعرای طنز پرداز خیلی طویل و ذکر نام آنان را لازم نمی بینم. از جمله مولانا عبید زاکانی مقام بزرگی دارد و بعد از آن علی اکبر ده خدا.  الخبیثا ت درپایان کلیات سعدی هم اشارات طنز گونۀ دارد و شاعران دیگری همچو مولانا جلال الدین، حافظ، نظامی گنجوی، جامی، قا آنی و دیگران. از شعرای معاصرافغامستان استاد خلیلی و دیگر شاعران نیز به طنزنویسی پرداخته اند.

سوم: در باره شعرو شاعرباید گفت که نخستین بار خداوند در قرآن کریم شاعران را مذمت کرده و گفته که از شاعران گمراهان پیروی می کنند( الشعراء یتبهم الغاؤن- آیت ۲۲۴ سوره الشعرا)

حضرت محمد (ص) هم شاعران را خوش نداشت و علت این همه مذمت و کراهت خدا و رسول نسبت به شاعران بخاطر این بود که شاعران بسیار مبالغه می کنند و آنچه می گویند و می نویسند بدان عمل نمی کنند. لبه تیغ طنز های من هم همین بوده که شامل خودم نیز می شود.

حالا اگر  کدام شاعر مسلمان پیدا شود که حرف خداوند را رد کند بعد از آن حق دارد حرف های مرا هم رد کند و مرا نادان و بی دین خطاب نماید.

به هر حال اگر شاعران ۲۴ ساعت خود را در آن طنز های منظوم این حقیریافته و خودرا مخاطب من شناخته باشند و آزرده شده باشند من حاضرم توبه نامه ای را امضا کنم و از اوشان معذرت بخواهم که مرا مورد عفو قرار بدهند، ولی  برای شان خاطر نشان می سازم که پس لگدی این توبه نامه به ضرر من نخواهد بود بلکه به ضرر همان کسانی خواهد بود که در برابر طنز های من عکس العمل نشان داده و برای من القاب تو هین آمیزی حک کرده اند.

درآخر قابل یاد آوری میدانم که من به استثنای دو مردی که درآسترا لیا می باشند، دیگران را شناخت ندارم  و نه دیگران مرا می شناسند که با اوشان  خصومتی داشته باشم.

حرفهای من همه آشکار است.  من مدت ده سال مهنامه انیس مهاجر را در استرالیا نشر کردم که یک نشریه  طنزی، انتقادی، فرهنگی اجتماعی بود و پرخواننده ترین نشریه برون مرزی شناخته شده.

اگر خواسته باشید مرا بشناسید این آست شهرت و آدرس من:

نام من :  محمد صادق پیکار

متولد: در گلبهار پروان

 تحصیلات:  لیسانس فاکولته شرعیات کابل، ماستر حقوق مقایسوی از دهلی و واشنگتن

کارهای مسلکی:  امورقضایی ، عدلی و حقوقی

به زبان دری، عربی و انگلیسی  بلدیت دارم

۶/۷۲ Lavinai Street, Merrylands NSW ,Australia 2160  آدرس:

Tel:96325501/0409445859

 حالا که آدرس مرا دارید، لطفا همه فحش ها و دشنام های تانرا مستقیما به آدرس من بفرستید و سایت ۲۴ ساعت را آلوده نسازید. تشکر

در پایان از آنانی که ازطنزهایم ازرده شده پوزش میخواهم و از محترم  مهدی بشیر  تقاضادارم که به من بنویسند آیا به طنزنویسی ادامه دهم و یا این بخش ادبیات دری را به فراموشی بگذارم.

با سپاس