۲۴ ساعت

همدردی با فقرا

تاریخ نشر دو شنبه ۲۴ جوزا  ۱۳۹۵ – ۱۳ جون  ۲۰۱۶ هالند

همدردی با فقرا

تتبع ونگارش : الحاج امین الدین «  سعیدی–  سعید افغانی »

مدیر مرکز مطالعات ستراتــیــژیکی افغان ومسؤل مرکزفرهنگی د حق لاره- جرمنی

پیامبر صلی الله علیه وسلم  سخاوتمند ترین انسان‌ها بودند ودر ماه مبارک رمضان سخاوتمنتر از ماه‌ های دیگر می شدند  .
در حدیث متبرکه آمده است : « أفضل الصدقه صدقه فی رمضان…»(اخرجه الترمذی عن انس )
( بهترین صدقه صدقه ای است که در ماه رمضان عطا می شود.  )

در تاریخ اسلامی در روایت که زید بن اسلم از پدرش خویش نموده است میفرماید : که شنیدم عمر بن الخطاب رضی الله عنه می فرمود: رسول الله ما را امر به صدقه دادن نمود . در آن هنگام مقداری مال نزد من بود با خود گفتم: اگر قرار باشد روزی در کارهای خیر بر ابوبکر پیشی بگیرم مسلما امروز خواهد بود . سپس نصف دارایی خود را برداشته و به نزد رسول الله آمدم . ایشان فرمودند: « چه چیز را برای خانواده خود باقی گذاشته ای؟» گفتم: نصف دیگر را. درهمان حال ابوبکر صدیق همراه با تمام دارایی های خود بر پیامبر وارد شد. پیامبر فرمود :« چه چیز را برای خانواده خود باقی گذاشته ای؟» گفت: خدا ورسولش را برای آن‌ها باقی گذاشته ام. پس از آن به ابوبکر گفتم : پس از امروز در هیچ امر خیری گوی سبقت را بر تو نمی ربایم.

طلحه بن یحیی بن طلحه روایت می کند: مادر بزرگم سعدی بنت عوف المریه که رابطه بسیار نزدیکی با طلحه بن عبیدالله داشت نقل می کند: روزی بر طلحه وارد شدم در حالی که افسرده و اندوهگین بودند عرض کردم: ای طلحه! چه شده است که تو را اندوهگین می یابم؟

ایشان فرمودند: اموالم رو به ازیاد نهاده اند و من از این بابت اندوهگینم.

گفتم: آن‌ها را بین مستمندان تقسیم کن. سپس دستور داد اموالش را بین فقرا تقسیم کردند تا جایی که حتی یک درهم از آن اموالش باقی نماند.

طلحه بن یحیی می گوید از خزانه دار طلحه سؤال شد که مقدار اموال چقدر بود؟ در جواب گفت: چهار هزار درهم.

غذا دادن به فقرا :

پروردگار با عظمت ما میفرماید :«   وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا (۸) إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاء وَلَا شُکُورًا » 

    ( وخوراک می دادند به بینوا ویتیم واسیربه خاطر دوست داشت خدا (  وبه زبان حال به ایشان می گویند) ما شما را تنها به خاطر الله خوراک می دهیم و از شما پاداش و سپاسگذاری نمی خواهیم.

مسلمانان بر دادن غذا بر ای فقرا  حریص بودند کمک به فقرا را  بر بسیاری از عبادات مقدم می دانستند. تفاوتی نداشت بین سیر کردن یک گرسنه و یا غذا دادن به برادری صالح و نیکو. شرط نیست که کسی که از غذا استفاده می کند حتماً فقیر باشد.

پیامبرصلی الله علیه وسلم می فرماید: «  یاأیها الناس أفشوا السلام، وأطعموا الطعام، وصلوا الأرحام، وصلوا باللیل والناس نیام، تدخلوا الجنه بسلام» ( رواه احمد والترمذی وصححه الألبانی)

ای مردم! سلام را در میان خود رواج دهید و به دیگران غذا دهید و صله رحم را بجای بیاورید و نماز شب را برپا دارید در آن هنگام که مردم خوابیده اند .(  اگر این کارها را انجام دادید به یقین که داخل جنت خواهید شد .)
میگویند ابن عمر رضی الله عنه فقراء وایتام و مساکین را به منزل خویش می آورد و همراه با آنان افطار می نمود و چنان‌چه در می یافت مستمندی به خانه اش آمده ولی او را به درون منزل راهنمایی نکرده اند آن روز را در خانه افطار نمی کرد.

از ثمره بارز ماه مبارک رمضان حس همدردی نسبت به مستمندان و همنوعان تنگدست است، آنانکه زندگی آسوده ای دارند و رنج فقیر و طعم گرسنگی را نچشیده اند، ممکن است از حال مستمندان غافل بمانند و روزه وسیله ای است که آنان را ازخواب  غفلت بیدار  سازند و رنج مستمندان را با یاد آنان میاورد تا به دستگیری فقیران همت گمارند و به درد دل آنان برسند.

یکی از بزرگا ن پرسیدند: «چرا روزه واجب شده است» فرمودند: «تا ثروتمند درد گرسنگی را در یابد و به فقیر توجه کند. و فرمود: «خداوند روزه را واجب کرد تا غنی و فقیر با هم مساوی باشند و بدان جهت که غنی رنج گرسنگی را لمس نکرده تا به فقیر رحم کند و هر وقت چیزی خواسته قدرت بدست آوردن آنرا داشته است خدا خواسته است که میان بندگانش یکنواختی بوجود آورد و خواسته است ثروتمند طعم گرسنگی را بچشد و اگر جز این بود ثروتمند بر مستمند و گرسنه ترحم نمیکرد.