برق ِ بی صدا
تاریخ نشر پنجشنبه ۱۵ میزان ۱۳۹۵ – ششم اکتوبر ۲۰۱۶ – هالند
برق ِ بی صدا
سید همایون شاه ” عالمی”
گلهــــــــای باغ عشق گـــلاب ِ وفا نداشت
تیر ِ بلای ِ درد ز عــــاشق خطـــا نداشت
پیوســـته ام به دایره ی عشق ِ بــــی بدیل
اندر وصــــال ِ یار گمــــــان ِ جدا نداشت
جز خاک ِ کوی یار و سراپرده های عجز
در چشم ِ خاکــــــــــسار ِ وفا توتیا نداشت
پنهان نگشته خاطر ِ افسرده گی به هجر
بی پرده گـــی ِ شوق هـوس در قبا نداشت
بر شمــع ِ شـــام ِ خوب ز پروانه پُر بودم
لیکن سکـــوت ِ روز ِ بَدم آشــــــنا نداشت
طوفان ِ بحــــر مست ِ حوادث رسید حیف
این کـــشتی ِ شکسته گهـــی ناخـدا نداشت
عشق از پدیده هـــای جنون رعـد می زند
تندروِ برقـــی بود که هــرگز صدا نداشت
رفتم به دام حسن ِ دل انگـــیز چهــره اش
وآن ابتدای ِ عشق گهـــی انتهــــــا نداشت
در کـــام اژدهاست همایون رَوَند ِ عمـــر
این چهار روزه منزل ِ هستــی بقا نداشت
سید همایون شاه ” عالمی”
دوم اکتوبر دوهزاو شانزدهم میلادی
افغانستان
درود به جناب محترم آقای عالمی عزیز ، سروده زیبا و مانند همیشه عالیست. موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر
درود به برادر معزز و فرهنگی گران ارج جناب مهدی بشیر و ممنون از نشر این سروده در سایت عالی ۲۴ ساعت شما موفق و سربلند باشید