تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
التماس
۴۷ الف
می شود ناز کنی دست زنی روی مرا
می شود رسم کنی طاق دو ابروی مرا
می شود سرد کنی قهر مرا خشم مرا
می شود نرم کنی خلق مرا خوی مرا
می شود مست کنی آتش بیداد مرا
می شود بوس کنی چشم سخنگوی مرا
می شود رام کنی آهوی بد مست مرا
می شود عطر زنی سنبل گیسوی مرا
شکیبا شمیم
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
زر پنجه
میلِ به غزل داری فرزانه ترت سازم
سرمست شوی جانا مستانه ترت سازم
یک قطره از آن نوشی دیوانه ترت سازم
« ای دل شدی افسانه ، افسانه ترت سازم
پیمانهٔ خوبانی ، پیمانه ترت سازم »
دانم که نیکو دانی خود پاره ی الماسی
یک شهر پرازمهری تو واژه ی اخلاصی
در بیت پراگنده پرونده ی احساسی
« گه منبع الهامی گه مرجع وسواسی
آهنگ جنون داری دیوانه ترت سازم »
من خسته ازاین عزمت آزرده ازاین کُورت
یک پاره سخن دارم از زشتی این دورت
ترسی تو به دل داری ازدیده ی یک عُورت
« زنجیری زندانی ، زندانی ام از جورت
قیدی دگر اندازم زولانه ترت سازم »
ای میهن ویرانم تا کی به خودت نازی
از دامن مهر خود اولاد خودت بازی
با جگر صد پاره خاموش تر از بازی
« من شمع و تو پروانه میسوزم و میسازی
تا عاشقی آموزی پروانه ترت سازم »
آلوده گی ، بد مغزی از ذهن تو بر خوانم
با غیر ، تو دمسازی آخر منم انسانم
من بی کس و تنهایم دردی خود و درمانم
« خواهی که شوی ازمن بیگانه ومیدانم
بیگانه اگر گشتی بیگانه ترت سازم »
درکافه بیا بنشین یک چای پر از دم کش
در لانهٔ پاک دل شادیانه ی پیهم کش
عشق که ندارد سود ازجگر پر سم کش
«گرعیش طلب داری جام می درغم کش
کز مستی ومدهوشی مستانه ترت سازم »
بین من و ابر غم افتاده خلایی تو
در بسترسرد دل یک پرده جلایی تو
الماس دل شرقی زیبا به بهایی تو
« بی خانه ام ازدستت آخر چه بلایی تو
خواهم که فروزی وار بیخانه ترت سازم »
من دختر بودا ام ، جوهر چو به تن دارم
جامی شده استادم از بزم که من دارم
حرف خوش مولایم ازعاصی سخن دارم
شهنامه بود مشقم از لاله دمن دارم
تا سایه «هما » دارد مردانه ترت سازم
هما احد لیان
۲ جولای ۲۰۲۴
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
پروانه
ببین پروانه را بر من چو پر داد
خودش شوری به سر، بر دل شررداد
ببین پروانه ر ا هر روز به هر گل
نوای صلح را رنگ دگر داد
ببین پروانه را هر روز چو پر زد
برای مرد و زن آخر خبر داد
ببین پروانه را هر روز به پرواز
فضای این گلستان را اثر داد
ببین پروانه را آزاد گشته
برای این چمن شور و شرر داد
ببین پروانه را با ساز وحدت
برایم ای ( شکیلا ) خوش خبر داد
شکیلا نوید
۱۹ حوت ۱۳۹۲ خورشیدی
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
بحرِ نوازش
اگر بر دل دو صد پیغام گردد
اگر این مرغ دل در دام گردد
زنم بر شیشه این سنگ دلم را
ز سنگ بیرون شود تا جام گردد
سحاب این دل و بحر نوازش
به جان مست تو آرام گردد
بیابان وجودت را ببارم
که تا پسته گلی بادام گردد
نوازش میدهم دلدار خود را
که چون توسن برایم رام گردد
نباشد جای شوخی تا که یک زن
گلی باشد و گل اندام گردد
شب وصلی که با من وعده دادی
دعا کردم که زود تر شام گردد
مرا حاجت روایم کام دل داد
نشد هرگز دلم ناکام گردد
مرا آن قلب پاکت در شب وصل
رداء و سبحه و احرام گردد
به نزدت ای گل ماه پیکری من
هزاران پخته باشد خام گردد
همین جوش خروش از قلب واعظ
ز شهناز عزیز الهام گردد
ملا عبدالواحد واعظی
۱۰ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی
هرات – افغانستان
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
آتش پرست …
به دوشش کوزه ی خورشید، مستی میرسد یا نه ؟
که بردروازه کوبد مشتی ، دستی میرسد یا نه ؟
در این دنیای خاکستر روان رفته ی برباد
ز نو مردی ، زنی، آتش پرستی می رسد یا نه؟
جهان آیینه ی تصویر خوار و از شکستن خوار
شکستن را مگر آخر شکستی می رسد یا نه ؟
ره اندیشه ها بسته ، ره رفتن به گم راه است
به بن بست جهان پیچیده ، رستی ، میرسد یا نه؟
برای آسمان خویانی اینک ، خاک در جویان
دوباره روحی در اوجی نشستی می رسد یا نه؟
تو در دیروز زندانی ، نه امروزی ، نه فردایی
به این زنجیر زنگ آور گسستی می رسد یا نه؟
فاروق فارانی
می ۲۰۲۴
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
گل های پر پر
به دست خویش دهم ساغری چو دلبر را
که سر کشد بسی جرعه های آخر را
ز بسکه بوسه ز لبهاست آرزوی دلم
شود چو مست و بنوشد جام دیگر را
مرا ز نشئهِ مستی کاری نیست که نیست
به شانه اش بگذارم اگر چه این سر را
مرا که نیست نظر سوی دلبرانِ دگر
جفای چرخ چرا کرد خون جگر مرا ؟
زبس که نیست ( شکیلا) نگاری در برِ من
به عشقِ یار ببوسم گل های پرپر را
شکیلا نوید
سال ۲۰۲۲
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
ناله
از جهان رنگ و بو وارسته ام
از شکست آرزو ها خسته ام
آرزوی گربدل باقیست ترک‌آرزوست،
زین خراب آباد دیگر رفته ام
خستگی های مرا پایان نبود،
من به زنجیر محن ها بسته ام
درد ما دردیست بیدرمان وسخت
در شمار سال و ماه و هفته ام
نیست آرامش درین دنیای دون،
دل سیاه از ریش وهم ازشحنه ام
ریش و دستار خود نمایی ها کند،
من ازین روز سیاه آشفته ام
این جهان دون به دونان بسپریم،
زین غم آباد با دل و جان جَسته ام
زین همه دستار و ریش وفش نگو،
خانه محبس من در آن بنشسته ام
دل سیاه هستیم ما از محتسب ،
من ازین اوضاع مضطر گشته ام
در میان پیچ دستار فتنه هاست ،
هر یکی گوید که من در سفته ام
این فضا گویی فضای فاتحه است
من دکان عشقم از غم تخته ام
بعدِ من اشعار من باقی بُوَد
بنده ( تنها ) شاخه ی بشکسته ام
عبدالخالق تنها کاشفی
۹ سرطان ۱۴۰۳
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
مردم
مزن آتش به جسم و جان مردم
به عشق و باور و ایمان مردم
جهانی می شود نور و عدالت
اگر باشد به دل قرآن مردم
گل لبخند بر لب ها نشیند
شود دریا دل و درمان مردم
به یاری خداوند توانا
شکسته می‌شود زندان مردم
به پیمان ها اگر باشد وفایی
گلاب و گل شود مهمان مردم
اگر ما دست همدیگر بگیریم
فراوان گندم و هم نان مردم
دل و روح و روان و زندگانی
فدای غیرت و قربان مردم
« غلام نبی اشراقی »
جمعه ١ سرطان/ تیر١۴٠٣
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
دوبیتی ها
در این غربت سرا یک یار دارم
بسانِ کاج یک دلدار دارم
که بر جان می‌خرم رسوایی عشق
نه ترس از چوبه های دار دارم
******
بیا بنگر که غمگین و خرابم
خمار استم ولی غرقِ شرابم
بیا ای نور دیده ، راحت جان
که بی تو تشنه کامی چون سرابم
******
ز دوری ات دل و جانم بسوزد
ز شعرِ داغ دیوانم بسوزد
اگر وصلت نصیبِ من نباشد
همه هستی و ارکانم بسوزد
فرحت_رحمان
۲۸ جنوری ۲۴
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
مسیرِ پٌر خم و پیچ
بخواهى یا نه، عزیزى و در دلم استى
به هر طرف بروى در مقابلم استى
اگر که کوه شوم ، شوکت ستیغ منى
و گر که برکت دریا… تو ساحلم استى
درخت خشک شوم، برگ زرد من از تست
شگوفه گر بدهم باز حاصلم استى
اگر سرابِ هدر یا زلال ِ آب شوم
نگو که بى غرضى، یار!
شاملم استى
به فرض آن که به آسانى ات به دست آرم
ولى همیشه ترین سهل مشکلم استى
براى آن که به بودن رسم ، یقین دارم
مسیر پُر خم و پیچ ِ مراحلم استى
خدا نکرده اگر دوره گردِ دهر شوم
دلیل مستند دور باطلم استى
خلاصه این که بمیرم اگر بدون دلیل
اجل گناه ندارد ، تو قاتلم استى !
سید ضیأالحق سخا
۲۴ جون ۲۰۲۴
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
ســـوز فــــرا ق
دل زهجران توازخون خضا ب است خضا ب
جگـرازسـوزفـرا ق تـوکـبــا ب ا ست کـبــا ب
تا جــدا گـشـتـه ام ای یـا رزکــا شــا نـهء خـود
بی وصا ل تومـرا، خا نه خـرا ب است خراب
رگ رگ د ل به فـغـا ن آ مـده از درد فـــرا ق
رشــتـه هـای بـد نـم تـا ر ربـا ب است ربـا ب
روز شــب مــیــرودوعـمــر به ســر مـیــآ یــد
مـژ دهء وصل بده کـا ر صواب اسـت صوا ب
تـا رو پــود بـد نـم وصــل تــرا مـیـخــوا هــــد
زند گی بی تـو مـرا عـیـن عـذا ب است عـذاب
تـا بـه کـی ازغـم هـجــران تـو بـا شـم گـریـا ن
رحـم کـن بـهـر خـدا د یده پـرآ ب اسـت پـرآب
سـرشـب تـا بـه سـحـرغـصـهء هـجــرا ن تــرا
دُرج سـیـنـه بـنگـا رم کـه کـتـاب است کـتـا ب
یـا د آنـوقــت کـه در ســا یـهء مـهــرت بــود م
عِـطـرزلـفـا ن توبهـتــرزگـلاب اســت گـلا ب
حـیـدری را بطلـب پیـش خـود ای سرو روا ن
ورنه در روز جزا از تو حـساب است حسا ب
پوهنوال داکتراسدالله حیدری
۲۵ دسامبر ۲۰۰۶
سیدنی – آسترالیا
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۱ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ جولای ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
به بهانه ۴۵مین سالیاد ارتحال شاعر شهیر و فقید کشور
مرحوم مغفور صوفی غلام نبی عشقری .
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
مخمسی بر غزل زنده یاد صوفی غلام نبی عشقری (رح)
افتاده به پیش قدمت کوهی گران است
ابروی کج ات را مه و خورشید فسان است
تیر مژه ات در سپـر سینه نشان است
در لعل لبت گرچه حیات دو جهان است
حسن تو سراپا به خدا آفت جان است
♥ ♥ ♥
باشد دُر ِ دندان تو چــون دُر یمانی
یاقوت لبی لعل تو پیوستـه به کانی
ایکاش شود تا به کنارم تو بمانی
قـدر گل رخسـار خود ای شوخ ندانی
رویت بخدا قبله‌ی صاحب نظران است
♥ ♥ ♥
مُردم ز فراقـی تو و تنهـا مگزارم
اشکِ سر مژگانم و من لحظه شمارم
چون ناله به افلاک رسیده است غبارم
روییده گل نرگس شهـلا ز مـزارم
یعنی که شدم خاک و نگاهم نگران است
♥ ♥ ♥
گشتم به فدای تو من ای شوخ پریزاد
افتـاده به بند تو هم و از همه آزاد
نخجیر به عشقت منم و هستی تو صیاد
از دور تـرا دیدم و گفتم بر شمشاد
شوخی که دلم برده همین سرو روان است
♥ ♥ ♥
از خاک کف پای تو یک بوسه تمناست
در قلب منی خون شده این غلغله بر پاست
محمود ز سر تا قدم جملگی ر سواست
معشوق و می امروز در این خانه مهیاست
لیکن چه توان کرد که مـــــــاه رمضان است
♥ ♥ ♥
چشمم شده از فرقت و دوریی تو حیران
دیوانه شدم من بروم طرف بیابان
تاکی بکنم من جگر خود تهی دندان
زاهد تو مرا نشمری از خیل مریدان
در روی جهان پیــر من این تازه جوان است
♥ ♥ ♥
هستی تو جهان من و یک عالـم ِحکمت
در خواب ببینـم بخدا است غنیمت
چون ابر بباری به سرم گونه ی رحمت
جانـا چه کنم پیش تو اظهار محبت
«چیزیکه عیانست چه حاجت به بیان است»
♥ ♥ ♥
در بین همه عاشق و معشوق وفا بود
از جانب یک بر دیگر دست دعا بود
نور و نمکِ چهره‌ی شان پاک و صفا بود
سابق بخدا پیر و جوانش به حیا بود
گستاخی و بی باکی در این عصرو زمان است
♥ ♥ ♥
محمود به تنهایی و عشق تو بنالد
سر در رهی این درگه و این کوچه بمالد
از عشق تو مشکل که کشد درد و ننالد
جا دارد اگر عشقری بر خویش ببالد
در عصر خود امروز کلیم همدانست
احمد محمود امپراطور
نهم سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی
کابل – افغانستان
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۰ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۰ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
گل عشق
بیا بیا که ره ناله و فغان بندیم
برای دفع ِ اجل راه آسمان بندیم
بیا که در دل ِ بستر تمام غم ها را
به بند بند ِ گره های گیسوان بندیم
بیا که گریه و زاری شام های فراق
به خنده های شب وصل عاشقان بندیم
بیا که رد بلا های دشت لیلی را
به سحروجادوی چشمان ِآهوان بندیم
بیا که طالع ِ مجنون ِ بی سر و پا را
به گامهای ِ شتر های کاروان بندیم
بیا که بلبل بشکسته بال زخمی را
به شاخ ِمهروگل ِعشق ، آشیان بندیم
چو جام خالی وساقی خموش ودل بیتاب
کجا شود که ره ناله و فغان بندیم
مسعود خلیلی
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۰ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۰ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
نام ممنوع سحر…
گام ها گمراه ، در گم راه های سرنوشت
عشق ها فرسوده شد درشعرها و درنوشت
قصه ی یک عمر، مرگ زندگی نامیده را
زندگی بر گور های سنگی مرمر نوشت
بال و پر پرواز را بیگانه شد ، تا آسمان
قصه بی بالی پرواز را با پر نوشت
با سراب تشنگی آلود ره را غرق کرد
خشکسار قرن ها را بر زمین تر نوشت
* می توان اما ستم خو شهر را آزاد کرد
بر کتاب صبر مرده نقطه آخر نوشت
در افق ها با دوات رنگ سرخ آفتاب
عصرصبح تازه با دیباچه ی دیگر نوشت
جاده ها و کوره راهی ، راه های رفته را
می توان با نقش پا، بار دگر نو تر نوشت
می توان از بام ها با کهکشان دررقص شد
نام ممنوع سحر، خورشید گون بردرنوشت
رفتگان ازخود، سرشت تان چرا بیگانه شد
با سرشت خویش باید، سرنوشت ازسر نوشت
فاروق فارانی
می ۲۰۲۴
تاریخ نشر : شنبه ۹ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
خیابان های نور
به لایزال
من در خیابان های عشق
راه می روم
و راه می روم
و ثروت زندگی را –
که چند کتاب پر نقش است
با خود می برم
خیابن ها –
پر از پیچ و خم های هولناک
شیب و فراز ها دردناک
راهزنان در کمین
و گرگان و سگ های وحشی
منتظر حمله
ولی این عشق تست-
تنها چراغ راهنمایم
ای لایزال بی انتهایم…
هما طرزی
۲۳ اپریل ۲۰۲۳
نیویورک
تاریخ نشر : شنبه ۹ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
برخیز
به اتهام غضب تهمتی زدند به خدا
که روی قهر و غضب میکند ستم سر ما
دروغ گفته اند این قهر ، آسمانی نیست
برای هر عملی اجری می شود اجرا
زمانه بهر تو و من نمی ستد ای دوست
به ماست کز پی وقت و زمان شویم به پا
چسان و تا چه زمان دست روی دست دگر
نشسته بازی کنیم نقش هر فقیر و گدا
چرا به همتی دستان خود گره نزنیم
که دیگران بنماین د بهر ما رد پا
ز هر کجا که بگیریم سرِ رفته نخی
موفقیم کز آنجا کنیم شروع یکجا
هزار بار خوریم بر زمین و بر خیزیم
که تا چو کودک نوپا کنیم به خود اتکا
نسوزد هیچ دلی بهر حالت من و تو
برند ز غفلت ما سود، دیگران هرجا
بیا و عقل خودت را کمی بکار انداز
ببین چهار دههٔ عمر شد چگونه فنا
کی اشک ریخت به ما و تو وبه این کشور
کی کرد جان خودش را فدا به خاطر ما
اگر شهید بود از خاندان ما و تو بود
وگر فقیرهم است هرکجاست مردم ما
چو مهرهٔ‌عبثی هر کجا شدیم دست لوط
چو آب گندبریخت خون پاک مردم ما
اگر خرابه شده خانه و دیار، از ماست
وگر به خاک سیه خورده آب روست ازما
به نام دزد و چپاولگر و خر و قاتل
شهیر خلق شدیم از کجای تا به کجا
بس است بهر خدا «واهبا» به خود بنگر
که آدمیم به ظاهر سرشت ما چارپا
صالحه واهب واصل
۷ اکتوبر ۲۰۱۹
هالند
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرال
هفت تیر
بی تو این شهر برایم همه دلگیر شده
هوس و آرزو در سینه‌ی من پیر شده
من ندانم چه کنم از قفس آزا د شوم
در گلویم غم تو بغض نفس گیر شده
روزِ عمرم شب تار و سیه گردید آخر
اگر امروز نیایی تو ، کمی دیر شده
عطر خوش رایحه ازجنبش زلفت خیزد
از حسادت ختن آهو بچه ها خیر شده
خنجر ناز تو جادو و طلسمات کند
” جبنش هر مژه ات راکت وهفت تیر شده “
فرحت رحمان
۲۱ جون ۲۰۲۳
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
عشق
من اگر عشق نباشد ، کمرم می شکند
کهکشانها ی خدا ، روی سرم می شکند
لحظه ها می شکند ، رابطه ها می شکند
رشته ای عاطفه ها ، دور برم می شکند
یاد دیدار تو هر گاهِ سراغم آید
دست هایم به دعا اشک ترم می شکند
شاید از بی توی ها جان بسلامت به برم
دل به دلخانه و خون در جگرم می شکند
واژه آشفته غزل خسته خیالی دل گیر
نغمه و ساز وِ سرود و هنرم می شکند
سوز آهم اگر آتش نزند شهر شما
عرش و لوحش بخدا در نظرم می شکند
گر نباشد ؟ سحری سجده ی وارم با او
سقف تن می تکد و بال برم می شکند
عشق در خو ن من و با نفسم می لغزد
من اگر عشق نباشد ، کمرم می شکند
ظاهر عظیمی
جوزای ١٣٩٣
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
باز نشسته
از گرمی این دورهِٔ نا مرد نگویید
گفتید و دگر با من دلسرد نگویید
این را که وطن مادرکِ باز نشسته
گردیده به عمد ازهمه سوطرد نگویید
بر شانهٔ آیینهِٔ دل بارگرانی است
او را دگر از معرکهِٔ گرد نگویید
مانا که علاج غم دیرینهِٔ ما را
دیدی نشود درخورِ پیگرد نگویید
فوراً به سراغش رود از کوچهِٔ پهلو
با میهن حساس من از دردِ نگویید
نورالله وثوق
دوشنبه۱۴۰۱/۰۳/۳۰ خورشیدی
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
الا ای هموطن
با هم شریک درد و غمهاییم
در این وادی سرگردان
بپا کن آشنائی ها
نمی زیبد جدائیها
بیا قسمت کنیم رنج و محن را
بیا در ماتم و در سوگ
بیا سازیم دو جسم ، یک روح و تن را
یکی باشد حیات ما، یکی باشد ثبات ما
یکی باشد نژاد ما
یکی باشد نهاد ما
یکی باشد برای ما و تو
دشمن در این خانه
که چون آرام خفته خصم ما
در بستر گل های سیمین تن
صدای ناله آید هم بگوش من
زهر دیوار این میهن
صدای زجه و فریاد
صدای ریتم آزادی
صدای نعره ی تکبیر
صدای لرزش تدبیر
صدای پیکر آغشته در خون وطنداران
صدا بشکستن درهای آن زندان
صدای ریزش باران
نمیدانم کجا شد ننگ و ناموس بر
شهیدان کفن در خون
کجا شد رسم افغانی؟
کجا شد بزم افغانی؟
کجا شد رزم افغانی؟
که از طبل و غریوش
شورصد محشر بپا خیزد!
الا ای هموطن
بهتر نباشد همزبانیهای ما و تو
که من در غم نشسته، خنجر دشمن
گزیده مغز استخوان
تو در ناز و نعمت
خفته بر بالین پریروئی
لهذا !
همنوایی بهتر است
از ناز و ساز همزبانی های
خود کامان.
الحاج محمد ابراهیم زرغون
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
چند دوبیتی
مست و سر گردان
به دست شاهدی دیدم که جام است
بگفتم : ده بمن گفتا حرام است !
بگفتم : من ز رندانِ خرابم
بدونِ قطره ی کارم تمام است
*******
بگفتا : مست و سر گردان چرائی
ز حسنِ دلبری حیران چرائی
مگر شیدا شدی با چشم نرگس
به مِثلِ بلبلی نالان چرائی
*******
بگفتم : عاشقم نالان و گریان
قفس تنگ است و مثل کنج زندان
ندارم چاره ی جز ناله کردن
جدا گشتم ز گل های گلستان
*******
حیات خنجری بگذشت و درغم
ز دنیا می رود با چشمِ پر نم
ز کس طَمعِ دلاسائی ندارد
ندیده در بساطتش غیر ماتم
شیخ مولوی خنجری
۵ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی
کابل – افغانستان
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
ســـــــــــــرو روا ن
ای صبا! مـژدهء نیکو، زجها نی بـه من آ ر
بهـرآ زا دی کشور، سـخـنـا نی بـه مــن آ ر
شاه شجاعـا ن زمان را، زوطن د ور نـمـــا
شیرمـردا ن وطـنخواه،چواما نی بـه من آ ر
عـمر بی حا صل من، مـیگـذ رد درغـربـت
آ خِـرا زبهـر خـدا، نَکهـت جا نی به من آ ر
درد هـجـرا ن مرا،ا زگـل میهـن بـِــــزُدا ی
لا له و یا سمن،هـم شـوروفغا نی به مـن آ ر
یـا رسـا نم به وطن، یــا زغـمـم کــن آ زا د
یا چو یعقوب ز یوسف،تو نشا نی به من آ ر
گـر نبا شـد مــرا، قســمـت رفتــن بـه وطـن
تـُر بت کوی شهیـدا ن، زمکـا نی به من آ ر
روزگاریست که دورم،زوطن صدا فسو س
مَـه سیـما صنمی، راحت جـا نی بـه مـن آ ر
میشـودعـمر من آ خِر، زرهء لــطـف وکـرم
هـمد م سـروسهی، تا ب وتوا نی به مـن آ ر
گـذ رت گـربشود، سوی بـد خـشـا ن وطـن
یا ر گـلچـهرهء بـا درد و بیـا نی به مـن آ ر
حید ری تا به کجــا،ا زغم جا نان د رسـوز
آ خِـرای با د صبا! سـرو روا نی به من آ ر
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
۱۷ فبروری٢٠٠۶
سیدنی – آسترالیا
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
گلِ سرخ
گلِ سرخی بفرست تا که ترا یار شوم
فارغ از نکهت و اندیشهُ گلزار شوم
قد برافراز و چو آهو بخرام سوی چمن
نرگسِ چشمِ ترا دیده و بیمار شوم
ماهِ کنعان بشوی بر سرِ بازار آیی
رُخِ زیبای ترا دیده خریدار شوم
یاد کن از من و بازآ ز رهِ مهر و وفا
تا که آسوده من از طعنهُ اغیار شوم
نگهی سوی منِ خستهُ بیمار انداز
تا به لطف و کرم ات لایقِ دیدار شوم
مدعی طعنه زند بر من و خوارم بکند
گلِ سرخی بفرست و مگذار خار شوم
مریم نوروززاده هروی
۲۷ سرطان ۱۴۰۲ خورشیدی
۱۸ جولای ۲۰۲۳ میلادی
از مجموعهء ” پاییز “
هلند
تاریخ نشر : جمعه ۸ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
تپیدن
۴۶ الف
رسیدم تا خدا امشب ، چه گویم زین رسیدن ها
چه گویم از سکوت شب ، وزان پر ذوق دیدن ها
هجوم عشق را دیدم خیال محشرش کردم
که در هر گوشه در خاکی ، دلی بود و تپیدن ها
جلایی بود در باطن ، که در ظاهر نمی گنجد
لباس کینه بود و من ، در آهنگ کشیدن ها
به موج مست گیسویم ، نه چادر بود و دستاری
و انگشتان او بود و ، به امواجش دویدن ها
چه آغوشی که از گرمی ، عرق می ریخت از برگی
گلاب از شرم می پیچید ، در جوش چکیدن ها
به کفرم سنگ میکوبند ، گر گویم دگر حرفی
خودم دانم و او داند ، ز مروارید چیدن ها
دریغا گر بمانم من ، میان بستر گرمم
و از یادم بردم فردا ، هوای این پریدن ها
شکیبا شمیم
تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
از آن نگاهِ گرم
حرفت سروده‌ها و کلامت ترانه بود
وقتی نگاه ِ اول من را نشانه بود
از غنچه‌ی شگفته به لب های آتشین
با شوق خنده‌هات دلم را تکانه بود
گاهی که از نبود تو دل تنگ می شدم
یادت انیس ِ لحظه و یار شبانه بود
گویی به دوست داشتنت زنده‌ام هنوز
عشقت به آستانه‌ی دل جاودانه بود
عمریست تا به پای تو از خویش مِیگذرم
مهرم برای خواستنت بی بهانه بود
حالا که بر تمامیتم چیره میشوی
از آن « نگاه گرم » و لی عاشقانه بود
احمد هنایش
فبروری ۲۰۲۴