۲۴ ساعت

جلوه ی جام

تاریخ نشر: پنجشنبه ۳۱ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

جلوه ى جام

مُردَم از غم ، یار بی  پروا کجاست

تشنه ی وصلم ، بگو  لیلا  کجاست

طاقت   دوری  ،   ندارد   این  دلم

خانه ی آن  سروِ  قد  بالا  کجاست

تا بَکَی  ریزم  ز غم   اشک  فراق

قاصدا ! میگو  گلِ  رعنا   کجاست

مست و مجنون در رهِ عشقش شدم

بی سر و پایم رهِ  صحرا   کجاست

انتظار     جلوه ی     جامِ    مَی ام

 ساقیا ! بزمِ  می  و  مینا   کجاست

در  تَجَلِّیگاهِ     نازش   کی   رسیم

قسمتِ ما  این  قَدَر  اعلی   کجاست

روز عید خنجری  در وَصلِ اوست

در نبودش   عید   پر معنا  کجاست

شیخ خنجری

۳۰ جوزای ۱۴۰۳ خورشیدی

کابل – افغانستان

خاطرات

تاریخ نشر: پنجشنبه ۳۱ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

خاطرات

دفترِ از  خاطراتم   خورد   ورق

خوانده  آمد تا که  بر گیرم سبق

طفلى را بگذاشته یکسو نوجوان

در میانِ   دِه  با  خورد  و  کلان

دوستان هم  صنفى هاى مهربان

زیرک وشوخ خوش مزاق ونکته دان

مهربان   استاد   هاى   پُر  گهر

بهرِ  شاگردان  هر یک  چون پدر

هریکى  را  چون  پسر  پنداشته

علم  و دانش در کفش  بگذاشته

با وجود  آن همه  تنگدستى  ها

شاد  بودیم  با  تمام  مستى  ها

کس   بفکرِ  منزل  و ماوا  نبود

چای ونانى داشت گر شوربا نبود

بی سوادى  بود  اما  جهل  نبود

در  میانِ   بیسواد  نا  اهل  نبود

از خصومت  هیچ  آثارش  نبود

رسته  و دوکان  و بازارش نبود

کس بدین ومذهبت کارى نداشت

وز مسلمانى همه عارى نداشت

دین ودولت هم بتوکارى نداشت

اینقدر معمار و  نجارى  نداشت

ترک وتاجیک اوزبیک و پشتون همه

با هزاره  یک  دل و مصؤن همه

چون برادر یک دل  یک تن بودند

در شجاعت  وارث  میهن بودند

از  دل   این   خاک   مردان  دلیر

هر تجاوز گر براندند همچو شیر

اتحاد  و   اتفاق    و   یک   دلى

جوش  می زد در سرودِ  همدلى

خانه ى  اهریمنان  گردد  خراب

با سیاست بازى هاى  بى حساب

کیشت کردند در میان  تخمِ نفاق

سبز  گردید  خار   هاى   افتراق

از میانِ  هر خصومت   پیشه ى

دسته  بنمودند   تبر  یا  تیشه ى

بهرِ   قطع  سروِ نو رسته  بباغ

شستشو  دادند  هر یک  را دماغ

عده ى    افکارِ     نو    آموختند

آتشى  در ملک   خود    افروختند

عده ى گردید  اجبر و  زر خرید

رهبرو شیخ  پیرو پیشوا و مرید

رانو زد بر نزد  خصم  خویشتن

تا   فرا   گیرند     رموز   کُشتن

روزوشب درسِ خرابى خوانده باز

تحت  نام  دین   بگرفتند    جواز

تا که  برگردند   بمُلکِ    خویشتن

هریکى  را سر جدا د ارند ز تن

در میان  این همه  از  گیر و دار

وز  دو جانب  قتل  هاى  بیشمار

عده ى   میهن  پرست  با   وقار

تحت  تاثیر  فریب  و  یا   شعار

در صفِ سرخ و سفید مردانه وار

جان باختند بى حساب و بیشمار

سر   فدا   کردند  براى  میهنى

تا که بر قدرت رسیدند چند تنى

بعد از آن کس نامى از ایشان نبُرد

خاندان و اهل شان  از  فقر مُرد

آنچه می گفتند شعارى بیش نبود

کافر و مسلم  میانِ  خویش  نود

دزد  و  غارتگر    بهم   آمیختند

با چغُل  خاکِ   وطن   را  بیختند

هر یکى از  بی سواد  و  بى هنر

سرکس و سر زورو هرعاق پدر

صاحب کرچ و کلاه  افسر شدند

مالک  قصر و قلع   موتر  شدند

آنکه  او را  از پدر یک خر نبود

گاوِ پیر  و  یک   بزِ  لأغر  نبود

گویى ازهفت پشت دولت داربود

بر سرى  صد ها  نفر بادا ر بود

تاکه خویش وقوم منصب دارشد

نظم و قانون روزبروز مردارشد

ارتجاع نگذاسته بوددست زیرسر

نوکران  بگرفته  بود   زیرِ  نظر

چون خرابى ها به أوج خودرسید

سیل  دگر از  پشاور   در  رسید

نظم نیم بند ریشه و بنیاد  شُست

دفترو دیوان   از تهداب  شُست

خود سرى بود زور گویى وجنون

دست در شمشیرى آلوده  بخون

کوچه وپسکوچه هرسوجنگ بود

نیست ونابود مردم وفرهنگ بود

از  جنایت   ها   نیارم   بر زبان

تا نسوزد  خامه  را کام  و دهان

اجنبى ها  ناظرِ این   صحنه بود

هر کجا موجود در این پهنه بود

زآنسبب طرح وپلان تازه ریخت

ز آسمان دالر بروى جمله بیخت

گفت هریک  تا  که  ملیونر شود

گوش بفرمان نوکر و چاکر شود

الخلاصه  رهبران    نوکر  شدند

پیش  گام آن   همه   کافر  شدند

روس را با دستِ خود آورده اند

دالِ  پاکستان  بناحق  خورده اند

سر   بپاى     امریکا    بگذاشته

خاکِ خود  را زیر و  پا بگذاشته

سال ها روکش  بروى  دین شده

تحت  امرِ کافر  و بى   دین شده

(ازآلف تا ى ) وطن  را سوختند

آتشى  در  مُلک  خود   افروختند

در پى صلح و صفا نگذاسته گام

در سیاست هفته فهم  و کله خام

در پى اندوخت  سیم  و زر شدند

زر خرید   و  چاکرِ    دالر  شدند

چانس میهن دارى از دست داده اند

تا   بپاى  اجنبى  سر  مانده  اند

اى سیاست  باخته   هاى  بى هنر

بس کنید  بهر خدا از  شور و شر

بهر برگشتن  بقدرت   باز  چنین

سرخ نسازازخون فرزند سرزمین

اى  عزیزان   و   جوانان   وطن

اى که هستید بهرمیهن روح وتن

دست  بر دارید   ازین   دلال  ها

زین  همه  کوزه گر  و  کُلال  ها

بهرِ  قطع  جنگ  بر  خیزید  بپا

جنگ نمى آرد بمُلک صلح  وصفا

عُمرما درجنگ  هاى  صرف شد

سر سفید اکنون  بسان  برف شد

هیچ سودى را نبردیم ما ز جنگ

گشته آواره زدست رفت نام وننگ

در   پى   آبادى      میهن   شوید

خارِ  چشمِ  هر یکى  دشمن شوید

از غلامى  جمله  بر دارید  دست

سر ندارید  نزدِ  پاکستان    پست

آمریکا  هرگز نبوده  دوست تان

جاى دالرخورده گوشت وپوست تان

در سیاست   مادرِ  شیطان   بوَد

هر خرابى  در جهان  از آن بوَد

بردرِروس بعد ازین زوزه مَکش

ماس مایه کرده  از کوزه  مکش

از سیاست هاى ایران  کن گریز

چون زند شهرگ مدام با تیغ تیز

دست بسوى مردم خود کن دراز

ترک و تاجیک را ازآن خود بساز

با   هزاره   می توان  دلشاد بود

صاحب   یک    کشور  آباد  بود

در جهان فرزند او نام آور است

وارثین  و  پاسدار  کشور  است

زن  ستیزى  را  بدور  بگذاشته

خواهران  بر دردو غم نگذاسته

دربِ مکتب باز دارید بعد  ازین

حُکم خالق در تعالیم است  چنین

گر  روانى   در رهى  دین  خدا

پیروِ شرعِ شریف مصطفى (ص)

با   عدالت   بایدت  رفتار   کرد

مرزِ سمت و قوم را هموار کرد

گر عدلت  پیشه  می دارى بملک

چون درختى ریشه میدارى بمُلک

گر  خیانت  پیشه  میدارى  بِدان

تیشه بر آن  ریشه  میدارى بِدان

در ( فروغِ )  خاطراتِ  خویشتن

جسته و بگریخته گفتم چند سُخن

حسن شاه فروغ

۱۹ جون ۲۰۲۴

لندن

ترانه

تاریخ نشر: چهارشنبه ۳۰ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۹ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

ترانه

تو پر شورترین ترانه ی عشقی

که پیری را بهار می سازی

و در بازوانم

گل امید میکاری

تو پر شورترین ترانه ی عشقی

که سال های دل انگیز جوانی را

در کاسه ی سرم می چرخانی

تو پر شورترین ترانه ی عشقی

که در بامدادان عشق

(اذان یاری )می خوانی

و نغمه های عشق را در بدنم می رقصانی

آری تو پر شور ترین ترانه ی عشقی

که هنوز بسان من

در کوچه های عشق سرگردانی…

هما طرزی

۱۸ جنوری ۲۰۲۴

نیویورک

عید در غربت

تاریخ نشر: چهارشنبه ۳۰ جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۹ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عید در غربت 

عید طرب با  لب  خندان کجاست 

میله به آن قرغه و پغمان کجاست 

جامه ای  نو  در تن  پیر و جوان 

دخترکان  شاد  و خندان  کجاست 

کشته و  بادام  و کلوچه  و  کیک 

بر سر هر سفره فراوان کجاست 

بوسه  زند    بر  رخ   طفل   یتیم

از سر مهر و کرم احسان کجاست 

عید  در  این  غربت  و آواره گی 

خوش  خجسته  به  یاران کجاست 

کوزه ای عدو تا که بمالد به خاک 

بازوی  رویین  جوانان   کجاست 

بگذرد  این  شام  و سحر  بر  دمد

باش  ثنا  سیر   گلستان   کجاست 

محمد اسحاق ثنا 

ونکوور کانادا 

عیدانه

تاریخ نشر: سه شنبه ۲۹   جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۸ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

شنیدم عید است !

میایی ،

یک چاینکی بوسه

یک نلبکی لبخند

یک جام شراب صداقت

یک دسترخوان عشق بی انتها

یک کاسه سلات وفا

یک چاشنی نگاه

یک دل سیر نان آغوش

عیدانه منست

با خود بیاوری

مبادا فراموش کنی !

میترا وصال

۱۷ جون ۲۰۲۴ 

لندن

عیدانه

تاریخ نشر: دوشنبه  ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

زین پس گره ز تار دو زلفم رها کنم

مستم   کنون  و هیچ   ندانم  چها کنم

با  رقص  آبشار  بخندم  چو موج گل

مویم  بدست  باد  دهم  رقص  پا  کنم

عید است گرچه غیر غم تان نخورده ایم

با مهر  دست  دخت  شما  را حنا کنم

از   انجماد    سرد   تنی    بی تحرکم

رقصیده پا کشم  و  خودم  را  بها کنم

از قهوه ی «برون »* و کمی خینه ی گران

مو خوره  های  موی  سرم  را دوا کنم

پیوند   ما  قریب  به  عصر  حجر شده

برباد   گشته ایم  و کجا  را  بنا   کنم ؟

قول و  قرا ر بر دل   بشکسته   داده ام

آیینه  شاهد است  که   قلبم   صفا   کنم

با خنجر   قلم  که  خط  سرخ  می کشم

در راه علم  و دین  که  سرم را فدا کنم

عیدانه ای به طفل دلم خط چو  می کشم

رقص  سماع  کلبه‌ی  خود  بی ریا کنم

هما احد لیان

۱۶ جون ۲۰۲۴

عیدانه

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

تو را در روزنه های عشق

تماشا می کنم

چون نازل شدی از شهر خدا

گشت پرگل لاله در صحرا

با این همه آوارگی و نجوا

درونم پر ز غم ها و پریشانی

در کاشانه کهنه

سر انجام می شوم بی گانه

بی تو جهان رنگ آیینه

عیدم پنهان زیر ابرهای سیه

ای مهتاب من بگو از خود

بکن ناله

بکن گریه

نشستی در جزیره بی کسی

کجا میری کجا ؟

تو را من از پنجره گندم زار

رسم زیبایی بهارانه

نگارین می کنم

هردم‌

گلهایت پر ز خشم و خطر

و رویایت مرا بلعید

بی خبر از گرگ های وحشی

در کمین

و ماری در حریم آستینت خانه کرده

شب هایم پر از فریاد به درگاه خدا

که روزی بی خطر آباد

و سر سبز پرگل بمانی

بگویم

ای مطرب خوش نواز

بنواز دیدن یار شد

عید آمد

و دو باره شوق

دیدار شد

عالیه میوند

۲۵ جون ۲۰۲۳

فرانکفورت

بامدادان

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

بامدادان

به یار

بامداد دمیده در هستی

و چشمانم منتظر دیدار است

منتظر دیدار تو

ای دوست!

پاورچین ، پاورچین به سراغت میام

ای گرمتین آغوش خورشید!

و ای واژه ی مهر و زیبایی!

آغوشت را باز نگهدار

و مرا از بسترم جدا ساز

دل شوریده ام هوای تو دارد

و فکر آشفته ام

به تو می اندیشد

و ترا در حمام نور می جوید

مهربان ترباش

و شوق دیدار را با لبخندی پایان بده

پایان بده

ای آفریدگارم!

ای خداوندگارم!

عمریست در انتظارم

عمریست در دنیای خاک ویلانم

و عمریست در سرزمینت

حیرانم

حیرانم

حیرانم

آه چه زیباست

ترا در سکوت پر نور بامداد دیدن

و به آغوشت پناه بردن

و جز تو هیچی نخواستن…

هما طرزی

۱ مارچ ۲۰۲۴

نیویورک

غزالانِ رمیده

تاریخ نشر:  دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

مخمس بر شعر حضرت حافظ (رح)

با مطلع״ یارب! آن آهوی مُشکین به ختن باز رسان״

غـــزالان رمـیـــده

صلح وآرامـش میهــن توبه مـن بـازرسـا ن

آن غـزالان رمـیــده ، بـه دمـن بــازرســان

لالـه رویـان مـهــاجر به وطـن بــازرســان

یارب! آن آهوی مُشکین به ختن بـازرسـان

وان سَهی سرو روان را به چمن بازرسـان

 حـا ل افـسـردهء مــارا بـه شـمیـمی بـنــواز

جـمع بـیـچـارهء مـارا بـه حـریـمـی بـنــواز

دردمـنـد یم دل مـارا، بـه نـد یـمــی بــنــواز

بـخـت پـژمـردهء مـارا ،بـه نسیـمی بـنــواز

یعنی آ ن جان زتن رفـته،به تـن باز رسـان

 درد ودرمان به کاهـل چـوبـه امـرتـو رسنـد

زحمت ورنج وهم حاصل، چوبه امرتورسند

غـم وشـادی به محفـل چو بـه امـر تورسنـد

ماه و خورشید به منـزل چو به امـرتورسند

یــار مهــروی مـرا نیـزبـه مـن بــازرسـان

 دل زیـا د وطـن وفصل جـوانـی خـون شــد

زیکی یـار پـریـچـهــرهء جـا نی خـون شــد

وز بـه آ تـش کـشـی قـصـرامانی خـون شـد

د یـده هـا در طلـب لعــل یـمــانی خـون شـد

یا رب! آن کوکب رخشان به یمن بازرسـان

ای کـه از بـنـد تـوهـرگـزنـیـا بـیـم نـجــا ت

ما گـدای در تـو، لطف کن ازحُسـن ذ کـات

ازلـب لعـل چـویـا قـوت، بـده قـنــدو نبـا ت

سخـن ا ینـست که ما بی تونخـواهـیم حیـات

بشنو ای پیک خبرگـیـر،سخـن بـاز رســان

 بگـذرازجـرم من عـاصی ِبی صبـروقــرار

مـده ا یـن بنـدهء عـاجــز بـه حـبـیـبـت آزار

رحـم بـر حـا ل مـن بـیـکـس وبیچـارهءزار

بـرو ای طـا یرمـیـمـون هـمـا یــون آ ثــار

پیش عـنقـا سخـن اززاغ وزغـن بازرســان

 حیدری گـشته به شعـرپیروحـا فظ یا رب !

انـدریـن راه ورا بـا ش تو حـا فـظ یا رب !

شعـر وی را بنما نا ب چو حـا فظ یا رب !

آن کـه بـودی وطـنـش د یـدهء حافظ یارب!

به مـرادش زغـریبی به وطـن، بـازرســان

 پوهنوال داکتر اسد الله حیدری

۲۹ اکتوبر۲٠٠۶

سد نی، آسترالیا

عیدانه

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

 سیمای تو را که فارغ از غم خواهم

با هر نفس ات خوشی فراهم  خواهم

 بشگفته  گلِ  خنده  به  لب های  ترا

با حال  و هوای  عید ، هر دم خواهم

 احمد هنایش

عید قربان ۱۴۰۳

صد بر صد

تاریخ نشر: دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 صد بر صد

۴۳ الف

سوهانی  است  در دستم  و سایم  استخوانم را

 تنم را ذره میسازم  که در خود  برده جانم  را

 من از  دیروز  تا امروز  تنها  پیچ و خم  دیدم

 پریشب  چون  ز کوه  طور  بگرفتم  نشانم را

به گنج عرش میماند همین  گنجی که من دارم 

به  روی   نامه ء  اعمال   بنوشتم  گمانم   را

سروش از آسمان  آید منش  در خاک می بینم

که  از  خاک   خودم   آیینه  بندم  آسمانم   را

مرا  از  پرده های  بی گل و بی دال بیرون کن

 که بس  بی  پرده می خواهم ببینم  آشیانم  را

از  این  نزدیکتر  هم   با  خدایم  عالمی  دارم

 ز  ترس  بنده ء  نا  اهل  می بندم  دهانم   را

اگر  از آنچه  می بینم  کلامی   بر  زبان   آرم

کشند  از حلق من بر جرم کفر، اینان زبانم را 

مگر  باران  به  کرد گندم  من عشق می بارد

که  بشکستند  هر شب درب و دیوار دکانم را

 نمی خوانم دگر درسی، نه شاگردی کنم دیگر

 ورق خالی بدادم  ، صد  گرفتم   امتحانم  را .

شکیبا شمیم

عید و هوای یار

​تاریخ نشر: دوشنبه ۲۸  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

عید و هوای یار

 دلم   پهنای  عشق  و خانه‌ی توست

سرم   محتاجِ  هر دو  شانه‌ی توست

بیاری   غنچه‌ی    گل   هدیه‌ی  عید

 نمای عشق   در  عیدانه‌ی   توست

منوّر    می شود    با   تو   دلِ   من

 دلِ  من عاشق  و  دیوانه‌ی  توست

 هوس   در   چشم  های   پر خمارم

 شراب   ناب   در   پیمانه‌ی  توست

 ندارم    تابِ    هجرانت     گلِ   من

 نباشی  ا ین دلم   ویرانه‌ی  توست

سپارم   جان  به   مهرت  یار جانی

تو شمع  من ،  دلم  پروانه‌ی توست

 که دنیای   من  و این   هستیِ  من

همه  درچهره‌ی  مردانه‌ی   توست

فرحت_رحمان

عید قربان ۲۰۲۴

دلِ آواره

تاریخ نشر: یکشنبه ۲۷  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

دلِ آواره

ایندلِ   نغمه   سرا ساز  و سُخن میخواهد

باغى بالا   و  چمن  زارِ   وطن  میخواهد

گوشه ى    لَم   زده  و  خاطرِ  آرام  دَمى

فارغ از دغدغه و رنج و  محن  میخواهد

یک صراحى پُر از باده و یک  ساقى شوخ

سَرو قد پسته لب و غنچه   دهن میخواهد

جایى باشد  که  بجز  باده   و  الفت  نبوَد

آنقدر سَر بکشم   تا   دل    من   میخواهد

هر قدر مست شدم بر  سرِ   دوشم   نبرند

سرِ من سجده بر آن خاکِ   کُهن  میخواهد

مست گردیده ببوسم  همه   رویده  ز خاک

بوسه ى گرمِ  مرا  سرو  سِمن   میخواهد

خاکِ من منتظرِ آن همه گرم  بوسى هاست

بوسه از صدق و صفا خاکِ  وطن میخواهد

بهر بر  بستنِ   ظالم   بسرِ    چوبه ى  دار

از عدالت  عمَر ، از  عدل  رَسن  میخواهد

دامنِ مملکت   ام پاک   ز   هر  جانى   دهر

باغ و راغ اش همه بى زاغ و زغن میخواهد

دل آواره  ( فروغ )  بسکه  بتنگ  آمده است

آب و  خاکِ  وطن  و دشت و  دمن  میخواهد

حسن شاه فروغ

۱۲ جون ۲۰۲۴  میلادی

پدر

تاریخ نشر: یکشنبه ۲۷  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 پدر

ترا  از  دل  پدر جان  دوست دارم

ز روی صدق و ایمان دوست دارم

ترا     در        کشتزارِ     آرزویم

بسان  ابر   و  باران  دوست دارم

به  مکتب  برده ای  بگرفته دستم

ببوسم دستت ای جان دوست دارم

تر ا پرتو  فگن   در  شام  تاریک

برنگ   ماهِ   تابان   دوست  دارم

همیدانم  که  بودی  در  همه  حال

مرا ای بهتر از جان  دوست دارم

صدای  دل  نواز  تو   به   گوشم

چو صوت مرغ خوشخوان دوست دارم

نگردد   خاطراتت   از    دلم   کم

فراوان  در  فراوان  دوست  دارم

محمد اسحاق ثنا

ونکوور – کانادا

۱۵ جون ۲۰۲۴

( بخش پایانی ) مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 پیوسته بگذشته . . .  

بخش آخر

دوستان طوری که میدانند این مشاعره طی چندین روز گذشته به  نشر رسید  ازینکه  قافیه ها و ردیف آنها تقریبا  یکسان بودند ، چنانچه جناب مختار زاده در سروده ی اخیر از آن یاد نمودند ، لهذا پاسخ ایشان اینک با قافیه و ردیف متفاوت سروده شده و تقدیم شما عزیزان میگردد، البته این آخرین قسمت از نخستین بخش مشاعره ما میباشد که پیشکش گردید.

عسلِ تلخ

نعمتا ! ای جان  من اشعار چند  و  چون  شده

هم  ردیف  و قافیه ، هم  وزن  دگرگون  شده

از  شکایت  ها   نوشتی ،  از گلایه  قصه ها

شاید هم گویی  که این آدم ، بی مضمون  شده

شاید هم تندی ز مرچ رفته و شوری  از نمک

یا عسل  تلخ گشته و دل  های  ما محزون شده

گفته  ای  تا  کی   نویسیم   ما  برای  همدگر!

شاید   هم   دانی  دلِ  بیچاره ام  مجنون  شده

گفتی  عابد  کرد  فرار و  زاهد  هم  بگریخته

با  خبر  باش   از   دست  شان   دلخون  شده

گرچه تکراراست مطالب یاقرین است واژه ها

یا  که  شاعر در اسارت مانده   و مفتون  شده

خواستم چیزی نویسم من  ز چشم  و زلف  یار

یا ز آن قامت و یا لب ها ،  چون میگون  شده

دست   کشیدم    ناگهان    دیدم   زلیخا   آمده

همچو  یوسف  این  دلِ  دیوانه ام  افسون شده

ازکجا گویم « بشیر» کاین باغ دل ازدست یار

بسکه جام بگرفت ونوشید، ناگهان گلگون شده

قیوم بشیر هروی

ملبورن – استرالیا

اشعارِ یکنواخت

آقا بشیر !   قافیه  ها  ،  خسته گون  شده

وزن و ردیف ، بی نمک ازحد فزون شده

یاران  شکایه ها  و   عزیزان   گلایه  ها

طرز نبشته های  همه  ،  گونه گون  شده

بنوشته اند  ، کر شده  گوشِ  همه از این ،

اشعارِ یکنواخت  که بی چند  و چون شده

بنوشته اند، مرچ ، نه تند ونمک ، نه شور

از این سروده های  که   اٌم الفسون  شده

تاکی   ز   همدگر    بنویسید     مثل   هم

شاید که طبع  سرکش  تان  در جنون شده

تکرار،    واژه ها   و مطالب  به  مثل هم

گویا که جام و ساغر  تان  کوزه گون شده

بنوشته  اند شیوه    و  راهء   نو   انتخاب

ساغرشکست و بخت ، مگر واژگون شده

عابد   فرار    کرده     و   زاهد   گریخته

کاخِ  سفید   باورِ   شان   سرنگون   شده

« نعمت » زشهر رزم ،  کنون دردیارِ بزم

حداد   قهر  کرده     و   از  کلبیون   شده

نعمت الله مختارزاده 

اسن – آلمان

کلبیون = گروهی از فلاسفهء یونان که فضیلت و سعادت را در ترک لذات و تجملات دانستعه و با جامهء ژولیده و سر و پای برهنه به سر می بردند و آداب و رسوم اجتاماعی را تخطئه می کردند.

روایتِ عید

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

روایت عید

   کعبه   امسال  از   خدا  خالیست    

همه  اوضاع   مسلمین عالیست  

 همه  جا  برکت  است  و  آرامی    

هر  طرف    نعمت  و   فراوانی   

   نه   فقیر  و  غریب  راه  مانده      

نه  یتیم  و  نه   بیوه زن  رانده   

نادرست  و  سخن    گزاف  آمد         اجنبی  شاخ    بی   غلاف   آمد

هر کجا  نفرت  است و رسوایی   

سرکشی  های   قوم  صحرایی 

همه  رنجور عقده های  تفنگ   

چهارسو شانه های خسته ننگ

   ناله ها چون   زمانه  سرگردان    

چشم ها  دیده  درد  بی درما ن 

   عقده و جهل در نفس همدوش      

کفرو ایمان ملاک دست فروش 

تلخی  و  زجر  در   بلاد  آذین  

سایه ِی  شوم  اهرمن   پُرچین 

    اختلاف   عراقیا ن    صد  با ر      

بد تر از  کربلای   تیره ی پا ر

 غزه در تفت جنگ   می سوزد    

خون   آلوده  رنگ  می سوزد  

     مردم   آزرده ی  وطن   بیما ر      

خسته  از جنگ و زندگی بیزار

   شهرمغشوش و کودکان حیران   

 گزمه ی کوروسفره ها بی نا ن

     کس   نپرسد    فلاکت    مرد م     

کس     نبیند  خجا لت   مرد م

  هرکسی بارخویش کرده بدوش  

 دل نبندد کسی به خورده فروش

  از میان ، عده ی  خدا  پرسا ن  

 دل به ره داده سوی مکه روان

     رفته اند تا به کعبه   پاک شوند     

 مُحرم  دیده  سینه  چاک  شوند

 گر شود  ملک   آخرت   بخرند  

یا از آن  جرم   حاضرت  ببرند

    بی  خبر ز آنکه  مدتیست مدید    

 کس خدا  را به  شهرمکه ندید

                                      دل  بشکسته    جایگاه  خدا ست                                   

                     نفس وابسته هر سرش بخطاست .                 

      محمد زرگرپور (پرند)   

برفِ سیاه

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

برفِ سیاه

کشته ى مهر و وفاى یک دگر گردیده ایم

با رموزِ صد هنر، ما پیشه ور گردیده ایم

تا که گفتیم، رازهای  قلب  خود افشا کنیم 

چون که خوردیم دشنه ، ناباور گردیده ایم

تشنه ی دیدار بودیم و به  شوق آن زمان

در میان آب  دریاها ،  شناور  گردیده ایم

ما درون   قلب ها ، شایسته گى  ها داشتیم

بر سیاهیهای مظنون ، حمله ور گردیده ایم

زاده ى شهرِی شدیم که برف آن باشد سیاه

در دل مردم به تهمت، شعله ور گردیده ایم

پوهنمل  احمد ضیأ حق شناس

هرات – افغانستان

خوشه خوشه

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

خوشه خوشه

عشق ترا خوشه خوشه می چینم –

در سبد آرزو هایم

و دستانم هنوز

در آرزوی بودن هاست

و زیستن ها….

و من همان پرنده ای

که در آسمان های دور

هنوز ترا صدا می زنم

و هنوز برایت می سرایم

هما طرزی

۱۹ اپریل ۲۰۲۳

نیویورک

ناله های شبگیر

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 ناله های شبگیر

یک نفس باقیست به دیدارتو
به یادت تا سحر بیدار
با دلواپسی ها ستاره می‌چینم
تو درآسمان دلم
با‌ کبوتران شعر سرایدن
میان اندوه
عبور از ‌سرزمین عشق
سفری به سیاره غم ها
پیام از قفس
غچی های بی‌ پرو بال
افسرده با‌ناله های شبگیر
بابال های سوخته
با دیدگان خیره‌ی ابرها
اما ایستادگی می‌کنم
هر روز شمع های بی ‌شمار
سینه ‌ی پردردم
برایم اشک می‌ ریزد
عشق ‌ات را در شب های
تارم روشنی می‌بخشد.

 عالیه میوند 

۹ نوامبر ۲۰۲۳

فرانکفورت

مادرِ افغان

تاریخ نشر: جمعه ۲۵  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

 مــــا در ا فــغــــــا ن

مــــا د ر  ا فــــغــــا ن  ،  تـــو  فــخـــــر آ ســـیـــا

بـــا وقـــــا ر و  بــــا حــجــــا ب  و  بـــــا خــــــدا

بـــوده ای د ر فــکـــر مـیـهـــن ،   هـــر زمــــا ن

غـمـگــســا رو قــلــبِ پـــا ک و   بــــا  صــفــــــا

پـــرورا نـیـــدی تـــو د ر دا مـــــا ن  خــــویـــش

چــــون مــلا لـــی هـــــا  و   زرغـــــونــــه  ا نـــا

را بــعـــه بـلـخـی و  مـحـمـــود   بــــت  شــکــــن

شــــاه ا مـــا ن ا لله غــــــا زی  ، جـــــا ن فــــدا

سیــــد جــمـــا ل ا لــد یــن، آ ن نـیــکو  ســیــــر

نــــا م نــیــکــــش، نــــزدهــــرکـــس آ  شـــنــــا

دا دی قـــربـــا نـی، تــو فــرزنـــدا ن  خـــویــش

هــــــر زمــــــا ن لا زم بــــد یــــــدی   و بــجــــا

لا لـــــه، ا زخــــــون شـــهـــیـــــــدا ن  وطـــــن

ســـرزنـــد د ر کــــوه وصــحـــرا  ، هــرکــجــــا

مـد فـــن شــمــس وســنــا ئــی، ســیــــد حـــسن

خــــا ک پـــا کــــت، مـــرقــــد  شـــیــــر  خــــدا

شـــد زیـــا رتــگـــــاه مــــرد م  هـــــر طـــــرف

چـــونـــکه خــــا کـــت پـُــربــــود ا ز ا ولــیــــاء

درس عــبــــرت دا ده  ، فــــــرزنـــــــدا ن تـــــو

هــم بــه چـنــگــیــزو بــه ا نـگــلــیـــس دغـــــا

شــــوروی ا زهــم فــــروپــــا شــیــــد ورفــــت

ا ز فــــــــدا کــــــــا ری مــــــــــر دا ن خــــــدا

د شــمــنــا نــت روســیاه خـــوا هــنــد گـشــــت

ا ز نـــبـــــرد پـــیــــروا ن مــصــطــفـــی(ص)

کــرد ویــــرا ن کـشــــورت ا زحــــرص و آ ز

ا یــن بــزرگ شــیــطــا ن بـــی شـــرم وحـیـــا

د ســـت د را زی مـیـکــنــد ا یـــن بــی خــــرد

گـــاه بــه ا یـــــرا ن وعـــــرا ق و کـــــوریــــا

تــحـــت نــــا م ا یـــن و آ ن، آ ن نـــا بــکـــا ر

مــی کــنـــد کــشــتـــا رجــمــعــی، نـــا بــجـــا

شـِـکــــــوه دا رد ا ز تــــروریـــــزم جــهـــا ن

خـــود بــــود حــا مــی آ ن، ا نـــد ر خـــفــــاء

بـــــا تــــوکـــــل بــــرخـــــدا ی مــهـــربـــا ن

کـــن زبـــونـــش، تــا نــا یـــســـتــد روی پـــا

بــا یـــد ش زد آ نــچــنــا ن ســیـــلـی بــــروی

تـــا کـــه بـگـــریـــزد، نــبــیــنــد بــر قـَــفـــاء

لــکــــهء د ا مــــا ن پـــا کـــت، بـــــوده ا نـــد

هــــــم تـــــره کــــی و ا مــیـــــن بــــی خــــدا

نـــا نـجــیـــب وکــــا رمـــل د و نــــا خـلــــف

را یـگــــا ن دا د نـــد بــه د شــمــن خــا ک را

خـلـق وپـرچــم، هــردو نــوکــــر بــوده ا نـــد

د شـــمـــنـــــا ن مـــیـــهـــنــت را زا بــتـــــدا

مــیــهــنــم، ا ی مــــا د رم، جــــا ن پـــرورم

کــــن بــحـــق حــیــــد ری، ا ز د ل دعـــــــا

گــرنــصــیـــب ا وشـــود ا یـــن ا فــتـخــــا ر

بـــخــشــش حـــق حــا صـــلــش، روزجــــزا

 پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۲۳ می ۲۰۰۳ میلادی

سیدنی – آسترالیا

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: پنجشنبه ۲۴  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۳ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته بگذشته …

شماره (۱۱)

ته نشینِ خاطره ها

چه مژده ای، که به حُسن حمیده می آیی

ز نخلِ پیکر  و اندام  ، تو چیده می آیی

اگرچه موی سپید ، رایگان  نصیب نشد

بیادِ   فصلِ   جوانی   ،  دویده  می آیی

چنانکه حرف زدی،از قرابه های شراب

شراب  ز ساغر و مینا ، چشیده می آیی

کنارِ خُم شراب  ته نشین خاطره هاست

خمارومست وخراب، لب گزیده می آیی

کجاست ، فصلِ شگوفایی ها و همنفسی

نفس  به سینه به یادش ، کشیده می آیی

مگو که راهی نمانده ، برای آمد و رفت

اگر  بفرض   نمانده  ،   پریده  می آیی

ز طعن و لعن حریفان، مکن حذر زسفر

بیا ، بیا  و  نشان  ده  ، چمیده  می آیی

شنیده ام سخن از،ضرب نیش وجورِزبان

برای  دفع  بلا  ،  زان  رهیده  می آیی

«بشیر» منتظراست،(نعمتا) زراه برسی

خوش آندمی که دلی را، خریده می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – استرالیا

****

طرحِ نو

کنون که لحظه ای ، از غم بٌریده آمده ام

ز درد  و  رنج  و الم ،  وارهیده آمده ام

سپید موی  مرا ، می نداده  مفت ، فلک

رسای  قامتِ  سروی  ،  خمیده  آمده ام

گروهی  شاکی و جمعی  گلایه ها دارند

شنیده  شکوهء  شان را  ،  پریده آمده ام

گلایه های ز قوافی ، شکایه ها ز ردیف

ز  بهر  چارهء   ایشان   رسیده  آمده ام

برای  جمعی  شده  یکنواخت  قافیه  ها

ندانی  اینکه ، چه  دردی کشیده آمده ام

بیا  که  طرح  نوی  در  زمینه  اندازیم

بگو بشیر که « نعمت »! دویده آمده ام

نعمت الله مختارزاده

اسن – آلمان

شهرِ جفا

تاریخ نشر: پنجشنبه ۲۴  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۳ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

شهرِ جفا

 ز کدام شهر  و  دیاری   ، ز کجا  می آیی

چقدر خسته  و  زاری  ،  ز   کجا  می آیی

 گفته اند جای فرشته ست در آن  سوی فلک

 به گمانم  که  تو  از  عرشِ   خدا  می آیی

جگرم  سوخته   از  دیدنِ  این  حالتِ  زار

 بهرِ آتش   زدنِ    این   دلِ    ما  می آیی

غم  و اندوهِ  دو  عالم   نهان   در  نگهت

 لب فرو بسته ای بیسوز و  صدا  می آیی

 منزل ات کو، پدرات کو ،  کجاست مادرِ تو

کودکی   زار  و  یتیمی  ،  ز  خفا می آیی

 شوقِ طفلانه بسر نیست ،زنگاهت پیداست

تو چه مظلومی  و   بیشور و  نوا می آیی

 وقتِ بازیست نه هنگامِ چنین خواری و رنج

 دستِ خالی زعروسک  تو  چرا  می آیی

 دفترِ مشق و کتاب ات زچه رو  پرپر شد

 مرغِ  پر بسته ای ، از شهرِ جفا  می آیی

در نگاهت چه نهفته ست که مرا آتش زد

دخترک از چه  تباری  ، ز  کجا  می آیی

مریم نوروززاده هروی

 دوازدهم حمل ۱۴۰۲ خورشیدی

اول اپریل ۲۰۲۳ میلادی

از مجموعهِ ” میهنِ عشق “

هلند

سفرهِ مٌحبت

تاریخ نشر: چهارشنبه ۲۳  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

سفرهء محبت

ای نبضِ  هر  ترانهء  هستی بنام تو
بر من بشارت است حُلول و سلام تو
شاه بیت کایناتِ  خدا  مظهرِ خلوص
بیشک که واجب است! مرا احترام تو
هر گل ز پیرهنت، نشان دارد از بهشت
یادِ   خدا  به  زمزمهء  هر  کلا م تو
لالایی ات شدست، آویزِ گوشِ جان
این جان  من  فدای  مُراد و مَرام تو
بر سفرهء  محبت  و مهرِ  تو مادرم
خواهم همیشه رونقِ عشق و دوام تو

پروانه شیرین سخن

۲۳ جوزا(خرداد) ۱۴۰۳ خورشید

مشاعره قیوم بشیر هروی با محترم نعمت الله مختارزاده (پیوسته بگذشته)

تاریخ نشر: چهارشنبه ۲۳  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیوسته بگذشته…

شماره (۱۰)

مرهم و دارو

خراب و مست و خماری ، گهی   فتاده  و گاهی  دویده می آیی

به شوق وذوق وبه رغبت، شراب، از سرخُم سرکشیده می آیی

به  یادِ  نرگس  شهلا  ،  به  تارِ  زلفِ  نگار و به  دلربایی  او

قدم  قدم ،  به سراغش ، چنان  نسیم  بهاری ،  وزیده  می آیی

به شیخ و زاهد و قاضی و محتسب ، نه سروکاری هم مراست

تو هم به مثل  من  از این کسان ،  دست  و دلی  بریده می آیی

ز آنچه بر سر و فکر و خیال و باور و اندیشه های  شان  باقی

گریز نموده ز اوشان ، برهنه پا، به دل وجان، رهیده  می آیی

بیا  تو( نعمت ) دورانِ ، به سرزمین دلِ زار،  چنانکه میدانی

برای   درد  « بشیرت »  ز شعر مرهم  و دارو  پزیده می آیی

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

قرابه های شراب

شراب ،  تا  تهِ  خم  ،  سر کشیده آمده ام

خراب   گشته  ،  لبی  را   گزیده  آمده ام

ز نخلِ   پیکر  و اندام ،   چیده  میوهء تر

به ی ادِ  فصل   جوانی ،  چشیده آ مده ام

زچشمِ پٌف کده ای، چون قرابه های شراب

به نقدِ جان  ، دلِ  خود را خریده  آمده ام

کنون که قامت سروم خمید و موی، سپید

چه طعن و لعنی ، ز ایشان شنیده آمده ام

ولی بدان که  به  حالم  ، دلِ خودم سوزد

چه بودم  و چه شده ، دیده  دیده آمده ام

نه راهی بر عقب و نه توان رفتن ، پیش

نه  چاره ای  که  بگویم   پریده  آمده ام

ولی  یگانه  رهِ  چاره  و   نجات  ،  مرا

که زنده مانده ، سرِ خود  بریده  آمده ام

ز ضرب نیش زبان  ، گشته نیم بِسمِلکی

که نیمه  جانم  و  در خون  تپیده آمده ام

بشیر! خدمتت این عرض حال « نعمتِ» تو

رقم   نموده   ،   کمی    آرمیده   آمده ام

نعمت الله مختارزاده

اسن – آلمان

جان به لب

تاریخ نشر: چهارشنبه ۲۳  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

جان به لب

می زنی   تیرِ  نگاهی   نیمه  جانم  می کنی

گه به سویت  خوانییم  گاه  امتحانم می کنی

میدهی دشنام  مرا  هی عذر خواهی کی کنی

گاهی ناگاه  همچو خود  تو بد زبانم می کنی

با منِ بیچاره  و دل خسته دردِ سر بس است

آنچه کردی جان به لب در هر زمانم می کنی

من که  مشتاقِ  گلِ روی تو  می باشم و بس

پس  چرا بر این گل و آن  گل روانم می کنی

جانِ من در دوستی   نا مهربانی کی رواست

اینچنین  رسوای   عالم   در جهانم  می کنی

از  کنارِ  گلِ رویت   من   به  دور  افتاده ام

در  بهارِ   زندگی    داری    خزانم   می کنی

عالمی در عشق   پاکِ   تو  گرفتار اند و من

در فراقت روز و شب آتش  به  جانم می کنی

وعده های وصل کردی  و فراموش ای دریغ

انتظار   چشم    و   ابروی   کمانم    می کنی

تا که دیدی گلِ  رویش  را  جلال  در  بوستان

آشنایی  با  گل   و   سروی   روانم   می کنی

سید جلال علی یار

۱۰ جون ۲۰۲۴

ملبورن – استرالیا