۲۴ ساعت

حریمِ شوق

تاریخ نشر: یکشبه ۶ جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ می  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

حریمِ شوق

در تخیل   بوسه  ا ز  نیلوفرت  بر  داشتم 

از انار و سیب و لیموی   ترت  بر داشتم

با حریر  عشق  پیچیدم  ز  سر تا  ناخنت

از  حریم  شوق  جامِ   شکرت  بر داشتم 

کردم انگشتان خود در لای گیسویت به عشق 

بوسه ها از دیده ای  جادوگرت بر داشتم

با نفس سحرت نمودم با سخن رامم شدی 

با محبت بیخود و ز آنسوترت  بر داشتم

بحر جوشان  تلاطم  بودی   و  پر ماجرا 

با فنی تردستی  موجِ  گوهرت  بر داشتم

در فضای عالم دیگر شدم بی باده مست 

عطر فردوس برین از پیکرت  بر داشتم 

سخت پیچیدی توهم ای شوخ بی پروای من

 در جنونستان هستی محشرت  بر داشتم

آنچه در پندار محمود آمدی  اینگونه بود

نامه را از روی میزی  دفترت بر داشتم 

احمد محمود امپراطور

سه شنبه ۰۴ جوزا ۱۴۰۰ خورشیدی

۲۵ می ۲۰۲۱ ترسایی 

آرزوی خام

تاریخ نشر: یکشبه ۶ جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ می  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آرزوی خام

خدایا ! هست و بودم  را   برای   او رها کردم

برای او  ببین  این دل  به غم  ها  مبتلا  کردم

خدایا!  می شود روزی  دلم پر  آرزو  ها کرد؟

برای  آرزوی  خام   ببین  جان  را   فنا  کردم

خدایا !  با کی  گویم از  دلِ  پر  آرزوی  خود

که  صد ها آرزو دارد ولی آن   را  رها کردم

خدایا ! این چه قانون است دلم همواره پرخون است

شکست این دل به هنگامی که از یارم جدا کردم

ندیدم من چنین رسمی که دل در بند یار باشد

و من اینسان ( شکیلا) ناگهان برخود جفا کردم

شکیلا نوید

داروی گیاهی

تاریخ نشر: شنبه ۵ جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۵ می  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

داروی گیاهی

تو در بستى ، کجا  با خود برم  این بى پناهى را 

 کجا  این  کفش‌ های  در  مسیر  عشق  راهى را 

 مرا هم زنده مى خواهى وهم از خویش مى رانى 

 نمی دانى که بیرون می کشى  از  آب  ماهى  را 

 کسى که داده  دل از کف به خود هرگز  نیاندیشد 

 به سر سودا  نباشد غیر جان  دادن   سپاهى   را 

 در اینجا سنگ  تهمت مى خورد  بر فرق زیبایى 

 که  یوسف مى برد با خود به زندان بى گناهى را 

 سیاهی  بیش  و کم   بر  روزگارم   سایه   افگنده

 تو گویی   هیچ   پایانی  نمی‌ باشد    سیاهی   را 

 دواى  درد ما  را  بى سبب  در  شهر  مى جویى

 پسندد   روستایى  زاده     داروى     گیاهى   را 

عصمت وجدانی

ملبورن – آسترالیا

اشک

تاریخ نشر: شنبه ۵ جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۵ می  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

اشک

              به کابل

می بارم

می بارم

برف …

بر زمین ترک خورده ای عشق

در گوشه ای تنهایی

و این اشک های من است

بادلی پر از غم

اما با چشمان روشن از نوردانایی…

هما طرزی

نیویورک

 ۲ فبروری ۲۰۲۳

مجلسِ یاران

تاریخ نشر: شنبه ۵ جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۵ می  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

  مجلس یاران 

چه خوش باشد هوای نو بهاران
هوای  خوشگوارِ  چشمه ساران 

بدل  دارم  غمی  از  درد هجران
که  ماوای  دلم  شد  خار  زاران

به گوشم   می ‌رسد   آواز  بلبل
به یاد   آید   آن    مجلس  یاران

مرا بی‌ بال و  پر  کردی  تو آخر
چومرغی بسملی  در مرغزاران

هلاکم    کرد     دوریت   وطندار
شرردر سینه  دیده  اشک باران

بیابان  دلم  از   بس  کویر است
دلم خواهد  خروش  چشمه‌ ساران

کی می‌ داند ز  سوز و درد این دل
به هر  سو ناله  های غم‌  گساران

عالیه میوند

۷ می ۲۰۲۴

  فرانکفورت

صدای کلام تو

تاریخ نشر: جمعه چهارم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۴ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

صدای کلام تو 

نفس هایم را
در باغچه‌ی عاشقانه هایت
می کارم
تا همیشه سبز بمانند
و حقیقتم را
در واژه واژه شعر های ناسروده ات
نقاشی می کنم
تا کسی جز من
تصویر وصدای کلام تو
نباشد
میترا وصال

۲۴ می ۲۰۲۴ 

لندن

ماجرا

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ماجرا

 ای از دلم برون شده  رفتی  کجا شدی

دل را به غم گذاشتی و ازدل  جدا شدی

 من بی توهمنشین غم ودرد ومحنت ام

 چه دیده یی زما که چنین در جفا شدی

بودم ترا شفیق و انیس  و ز جان حبیب

 راستش بگوچگونه، چرا بی ‌وفا شدی

 بارِ غم  فراق  تو را می کشم به دوش

 باری  بگو  تو  آفتِ  جانم  چرا  شدی

 تا کی کمر به کشتن من بسته می کنی

 جانا چرا تو دست به این  ماجرا شدی

 بیگانگی  نمودی  و با طرزی دیگری

 دیدم   که  با رقیب  خودم  آشنا  شدی

 سودای این جهان بگذار و گذر از ان

 سودا  گرم چرا  و چگونه  سودا شدی

 نقشی خیالِ  روی تو در سر مرا هنوز

کی میروی زدل که تو در  دل بقا شدی

 سید جلال علی یار

ملبورن – آسترالیا

رباعیات

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رباعیات

رنگینه جبین زنیم سرِ خویش  زمین

تا بارِ گناهِ خویش  ، نهیم   این چنین

یکسو غمِ غربت و ، جدا ایم ز اصل

یکسو ، شر شیطان لعین است کمین

آنان که به هر شئ ، رُخ یزدان بینند

پیوسته ز حق ، بوحدت  ایمان  بینند

آنان  که  ستیزند ،  به  آن  دین  خدا

دیدار شریر و ،  مکر  شیطان  بینند

درسی که تو را ، بداد  فلک این دم باش

ماحول تو هر که هست ،  از او کم باش

خود خواهی و خود بینی و خود شیفته چرا

با دین  مَستیز  و  با  خدا  ،  آدم  باش

پیوسته  دلم  ، به  خالقِ  یزدان  است

ببریده ز هر کسی ، به او پیمان است

در ماحصلِ ، زندگی  خواهی  دانست

فضل و کرمش ببنده ها یکسان است

پیمانه بده  مرا  ، به  دربِ  حرم ات

تا سجده  کنم  به پیش  پا  و قدم ات

یک یک بِشمارم ، گنه و  تقصیرات

تو  عفو  کنی   و ،   بوسم  قلم ات

محمدابراهیم زرغون

۲۱ می ۲۰۲۴

ناروی

پیچ وخم زنده گی

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیچ وخم زنده گی

شده آیا که جوان   ناشده  و… پیر  شوى؟

مثل  یک   کوه  به   یکباره   سرازیر شوى

شده آیا که دلت از  تو به   تنگ  آید و تو

از دل ِسختْ به تنگ آمده ات  سیر شوى؟

شده در قاب  زمانى  که   فراموشت  کرد

رفته از  یاد تر از غربت   تصویر شوى؟

مثل یک خواب که رؤیاى پُر از کابوسى ست

شده آیا که به  هر گونه ى   تعبیر شوى؟

شده    در  پیچ  و  خم   زنده گى  ناکرده

نا رسیده به هدف، سخت زمینگیر شوى؟

شده آیا که به رَغْم  همه ى   باور  خود

بار ها  منفجر  از  نعره ى  تکبیر شوى؟

و شده این که به جرم دو غزل حرف دلت

اهل  دوزخ  بشوى،  لایق  تکفیر  شوى؟

شده آیا  که  اگر   تن   به  بلاهت  ندهى

سُخره ى  خیل  رسولان  اساطیر شوى؟

من که آرى شده ام، حال خودت چیست سخا!

شده آیا که جوان ناشده و…

                              پیر شوى؟!

سید ضیأالحق سخا

۲۲ می ۲۰۲۴

غزلی از نقیب الله رهسپر

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

غزلی از نقیب الله رهسپر :

با خویش باش، منزل حیرت دراز نیست

رفتن کنار  جاده ی  شک ، امتیاز نیست

امواج رودخانه، چه زیبا و سرکش است

در ساحل  شکیب  نشستن ،  نیاز  نیست

این چهره ی  حقیقی  دنیاست ؛ پر فریب

در قبض و بسط عالم هستی مجاز نیست

دست کمک  ز دامن امکان ، اندک است

سوی  گدا ،  تبسم  سلطان ، اندک  است

هردرکه خوش خورد به نگاه تو، بازنیست

درسین و صاد، صوفی و سالک؛ تاملی!

هرقصه ایکه عرصه نگردیده، رازنیست

این حق توست ، دیدن صبح و شکوه باغ

راهی  مراد ، بی  ز نشیب و فراز نیست

بیخود مشو، که جلوه ی رنگ است؛ رهسپر!

جز  عجز ؛  در  تمیز  محبت  ، جواز نیست

                        نقیب الله رهسپر               

   (مضارع مثمن اخرب مکفوف مقصور )

       ۱۵ جدی ۱۴۰۲

گریه ی پنهانی

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

گریه ‌ی پنهانی

ابر  سیاه   و   تیره    سپهر   دلِ  مرا

پوشیده زانکه خاطر نازت مُکدر است

من آمدم که بستر  خرسندی‌ ات  شوم

اما دراین معاشره  غم ‌ها  مُقدر است

با عمر ِ رفته در  نفسم   جا   گرفته‌ای

تو قوّتِ  منی  و  تو  هم   سُستیِ منی

پی برده‌ام  که جز تو کسی در دلم نبود

ای  آنکه  زندگیِ  من   و  هستیِ منی

تاعشق می‌شناسم و در خودنشان مهر

همواره خواست‌ گاه دلم دست‌های توست

در من چوعینِ عقربه تکرار می‌ شوی

این لحظه‌ ها و بار نفساز برای توست

در لابه ‌لای فاصله  ‌ها  دود  و  آتشاند

اینرشته‌یی که با تو من از جانگرفته‌ام

پیوند  عشق  را  که   خدا   آفریده بود

مهرت  ز یک معامله   از آن  گرفته‌ام

دستم به لحظه ‌ی که رها می‌کنی و‌ این-

پس‌ لرزه ‌های حالت تو فانیِ من است

گیرم   ندیده‌ ای    دل    بارانیِ    مرا

این شعر تر ز گریه‌ی پنهانیِ من است

احمدهنایش

۱۳ مارچ۲۰۲۴

اسلام آباد

ذوقِ خدا

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ذوقِ خدا

۳۸ الف

 بگذارید   که  من    تار   دوانم   به  خدا

که ندانید   از  این  ذوق  که  دانم  به خدا

 گاه گاهی که خودم گم شده از پیش خودم

باز  یابم  که  مگر باز   همانم    به   خدا

 در دلم  رقص  عجیبی ست  ندانم  سازش

 حرف  هایی   برسد  نوک  زبانم  به خدا

این جهان نیست کم از جنت فرودس ، چرا

آن دگر خواسته  در  ذکر و بیانم  به  خدا

شکیبا شمیم

مادر

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مادر

تویی  جان  و  جهانم مادرِ من

عزیزِ   مهربانم     مادرِ   من

 تو  کردی  آرزوهایت   نثارم

 فدای   قهرمانم  ، مادرِ  من!

حضور تو  شمیم    ناب  دارد

 جمالت نور عالم    تاب  دارد

 من از متن  وجودت  جان گرفتم

وجودت   جوهر   نایاب  دارد

نمِ اندک  به   چشمانت  نبینم

 لباس  درد  بر   جانت  نبینم

دلت لرزد  به  هر لرزیدنِ من

گهی ، هرگز   پریشانت  نبینم

فرحت – رحمان

۱۲ می ۲۰۲۴

پرتوِ عشق

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پرتوعشق

ما تابنده ترین واژه های عشق

ما اسطوره های بی مانند احساس

ما خدایان هم آغوشی های پرصدا

و ما بازماندگان صمیمیت های دلپذیر

در کدامین سرزمین پیدایت کنم؟

ای واژه زنده تر از ایمان!

ترا باوری نیست مگر مرگ عشق

در دشت های سبز و بیکران!!!!!!!!!!

من در بلوغ احساس همیشه عاشقم

من در بلوغ زندگی به تو وابسته ام

و من در بلوغ آغوشم گلی کاشته ام

با برگ های( سبز و آبی و کبود- زرد و نیلی و بنفش)

و من در بلوغ ادراکم به هیچ پیوسته ام

و هیچ من پر از قصه های گرم و جاودانه است

و هیچ من پر از شعله های عاشقانه است

صدای پیری بگوشم زمزمه میکند

آهنگ دلخراشش با الهه موزیک(ایوترپیه) بیگانه است

و در سرزمین خشونت ها جاودانه است

و من در بلوغ احساس همیشه عاشقم

و به موزیک دلنواز دلم گوش میدهم

که هنوز سیتارش با ویولن هم نواست

و پیانو ترا بخواب می برد

و من در بلوغ احساس همیشه عاشقم

و ترا حس می کنم با تمام وجود

و خوب می بینمت

و خوب می بینمت

که به آغوش هم پناه می بریم

و تو آن پرتو عشقی که از دور ها می تابی

و برای هم قصه های (هزار و یک شب) را تکرار می کنیم

و نغمه های ما هنوز عاشقانه است

و چون اسطوره های کهن صادقانه است

و هنوز دلنشین تر از تمامی قصه های کودکانه است

ما تابنده ترین واژه های عشق

ما اسطوره های بی مانند احساس

ما بازماندگان روز های رخشنده

 خوب می دانیم

خوب می دانیم

که فرصت کم است

و زمان زیادی به آخر راه نمانده

و من هنوز می سرایم

و تند تند می سرایم

آخرین گفته ها را باید گفت

آخرین پیام ها را باید زنده کرد

و آخرین قصه ها را….

و میدانم که فرصت زیادی نمانده

تا بتو گویم محبت را

تا در سفره ات بچینم عشق را

با زبان سادگی هام

با زبان دلبستگی هام

و با زبان پاکی هام

و میدانم که فرصت کم است

و من در حادثه ی دلنشین یک زایش

از انسان عبور کردم

از آسمان گذشتم

و آنگه در چشمان عشق نوری دیدم

درخشانتر از خورشید

و گویا تر از قصه های من

که تو در هر گوشه اش می نوازی-

عشق را و زیستن را

و هم آغوشی را در باور های راستین

آری عزیز!

و آنگه در چشمان تو نوری دیدم

انگارکه سالهاست در دلم می نوازی

آرام آرام

ای غریبه ی آشناترینم!

و من ژرفتر به سراغت می روم

تا در قهوه ی چشمانت

الماس زندگی را پیدا کنم

هما طرزی

۱ اکتوبر ۲۰۲۳

نیویورک

بیکار و پریشان

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بیکار و پریشان

 من خانـه نشیـن استـم  بیکـار و پریشـانم

از نقــد نمـی ترسـم از قـرض  گریزانـم

یکسـو غـم نـاداری  یکسو  غم  معشوقه

یارب چـه کنـم چـاره ایـن  درد فریمـانم

هرصبـح که بـرخیـزم غـم های جدید آید

غـم بـر سَرِ غـم بـارد  تـا  شـام غریبـانم

درکوچه و پس کوچـه هـرروزقـدم دارم

من  عـابـر گـم  گشتـه  مقصـود  نمیدانم

هرگـز نکنـم شکـوه از جور خلای جیب

من غیـرت وجـدان را ،در بـاد نریزانـم

بـا  قـامت   بشکستـه   نالیـدم  و غلتیـدم

لیکـن  نکنـم  سـر خـم  در  پای  رقیبانم

آواره و مسکینـم  در خویش سفـر کردم

ازسـوز و  گـدازِ   دل می نالـم و گریانم

با هرکه طرف گشتم با کس نشدم همسر

بازیچـه ی  طفـلانـم  هـم  پـای ضعیفانم

در کشـور جـان  مـن  افتـاده  سیه  سایه

سرد است جهـان دل ،از جـور  رفیقـانم

درمجمـرهجـرانم می سوزم و می سازم

خاکستـر عشـق  استـم  در  راه  فقیـرانم

کوه غـمو  اندوهـم   مردانـه  نگـه دارم

یک  سینه  سخن دارم  در چشم  یتیمانم

من بیخود ورنجورم ازوضع ادب دورم

زندانـیِ تشـویشـم، از خویـش  هراسـانم

اسرار عـدم خوانـم  در جیفه ی این دنیا

من قطـره ی ابحـارم حیرت زده هیجانم

محمد ادریس بقایی (قطره)

کابل – افغانستان

تسکینِ دل

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

تسکین دل

دلم تا کی ز غم  هایت  بمیرد

و دور از چشم زیبایت  بمیرد

 بده تسکین دل  بیچاره ام  را

 وگر نه در قدم  هایت  بمیرد

 دلم رفت از کف و اما  ندانم

چگونه در سرو پایت   بمیرد

 به دل گفتم روم با  دلبر خود

 ولی  نا دیده  دنیایت   بمیرد

نفس بیرون شد آخرای(شکیلا)

 دل از اندوه وسودایت بمیرد

شکیلا نوید

۲۲ جدی ۱۳۹۵

دیارم

تاریخ نشر: پنجشنبه  سوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۳ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دیارم

درون   سینه ام   را   غم    گرفته
وطن  را  غصه ای   پیهم   گرفته

عزیزان درد غربت  را  چه  گویم
فضای  سینه  را  محکم    گرفته

جهالت    پیشگانِ      میهن    ما
تمام   سر زمینم     سم    گرفته

چنان  بغضی   دلم  را  می فشارد
چراغ    علم   را   شبنم   گرفته

به کی  گویم  ز دردت ای  دیارم
دیارم  را چه   محکم  غم  گرفته

عالیه میوند

۳۰ اپریل ۲۰۲۴

فرانکفورت

قمری سرمست

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

قمری سرمست

پرواز کن”قمرىِ سرمست”دل من

 تا …بر  فرازِ  آسمان  پُر  ترانه

از ساحل  دلتنگى ام  پرواز  کردم

 باز آمدم  با  شعر و شور عاشقانه

مى بارم از ابر بهاران چکه چکه !

 گلواژه هاى دلخوشى را در کرانه

 باید درید این پرده ى افسردگى را

 لازم  نمى بینم  دگر  عذر و بهانه

 دمنوشِ داغى ازغزل دم کن بنوشم

دربزم عشقى ، فارغ از دردِ زمانه

محمد میرزایی

۲۲ می ۲۰۲۴

 آلبوم (قمرى هاىِ سرمست )

دامِ عشق

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دامِ عشق

تک بیت چشم های تو پر شور و خواندنیست

در لوح   سینه  نقش  تو تا  مرگ  ماندنیست

پیغام  دل   به   گوش   تو   اول    نمی رسد

این  نامه  ها   برای   تو  آخر   رساندنیست

روزی  به   دام   عشق   گرفتار   می شوی

پایت   به   پای   دار   محبت    کشاندنیست

این  مرغ  دل  که  عاشق تو گشته صاحبش

آن   را  به  باغ  عشق  تو  آخر  پراندنیست

جانی  که  در تن  است  مرا  مبتلای توست

نبضی  که  در دل  است  برایت  تپاندنیست

از بوسه ی  تو صورت  من سرخ  می شود

آن  لاله  ها  به  برکه ی  ما هم  نشاندنیست

تو  صاحب  تمام  تن  و   جان   من   شدی

جزتوکه هرچه است از این درگه راندنیست

# مریم_سپهر

https://t.me/joinchat/AAAAAEiWi7ZUJh3V-jg-lQ

مناجات تصنیف گونه

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مناجات تصنیف گونه

به خدا  هیچ   مرا ،  بی تو   تمنای نیست

هیچ حسرت به خدا، هیچ مرا  جای نیست

در حریمِ  نگهت ، تابِ  نظر   نیست  مرا

پرده بردار ز حُسنِ  تو  ،  دلارای  نیست

عشق و امید و  تمنا ،  همه  چیزم تو خدا

روشنی بخشِ دلم ، غیر  تو همتای نیست

تو کرم می کنی ما ،  بنده  ستمگر هستیم

جمله عالمَ شودم دوست، زتو بخشای نیست

صد جفا دیدهء ، از بندهء  خود خواهِ خود

رحم کردی به من و ، غیر تو وفای نیست

قلبِ من می تپد ، از  بهر   تو  و احمد تو

اشک خونین و بتو ، ناله ام هی های نیست

دلِ من در گروِ ، عشق   تو سوزنده  بوّد

غیر تو نیست مرا ، دلبری   زیبای نیست

انتظارِ  رُخِ  زیبای  تو   را  ،  دیده  کشد

که در آن روز دگر ، دیدهء   بینای نیست

بتِ سیمین بر ” زرغون ” به جهان نیست دگر

هیچ خدایِ  بجز از تو دگر ، خدای نیست

محمد ابراهیم زرغون

۱۹ می ۲۰۲۴

ناروی

جوشیدن

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

جوشیدن

۳۷ الف

 عشق می بارد ز بام  و در  مرا

می کند  دیگر   مرا   دیگر  مرا

نیستم  دیروز  ِعاشق  پیشه ای

می  پرد امروز  ا و از سر  مرا

می کشد  نا  باوری   های   مرا

می برد در  مصحف   باور  مرا

آزمونِ      سخت     بگذشتاندم

 تا  قبول   افتاد   آن   دلبر  مرا

داغ  بودم  داغ   تر  گشتم  مگر

 کوره  کرد  از آهن  آهنگر مرا

 من زجوشیدن چنین خشک آمدم

 عشق   آید  باز  سازد   تر مرا

شکیبا شمیم

دو بیتی های میهنی

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دوبیتی های میهنی

گذشـت ایـام خـوبِ زنـدگـانی

به غربت ازوطن با نا توانی

خدایا از کرم کن ختمِ غربت

رسانـی آخـرم،مُـلک جـوانی

۱۸ اکتوبر ۲۰۲۳

چه خاطره های خوشی که ازوطن دارم

زهــرکنــاروطـن یــاد هــا زرفـتـن دارم

ولـو که قـصـرسفـیـد،هـم شود مسکـن من

نگیـرد جای کلـبـه هـای که دروطـن دارم

۲۵ اکتوبر ۲۰۲۳

زدوری وطـنـم قـلـب مـن گـشته کباب

بگـشتـه دیدگـانـم زیـاد زادگـاه پـر آب

نـمـی رود زســرِحـیـدری یــاد وطــن

ازآنـکه دوری مادر،مـرا نموده خراب

۲۸ نوامبر ۲۰۲۳

خوشا آنوقت که به میهن سروکارم بود

مـیـان همـوطنـان ،بـودن افـتـخـارم بود

زجـور خـائـنـان وطن،شـدم زخـاکم دور

رها کرده به میهن،هرچه داروندارم بود

۲۹ نوامبر ۲۰۲۳

خلیل زاد،ای خلیل زاد،ای خبیث زاد

تــوهــســتـی دشـمــن آبــــا واجــــداد

نـــمــــودی کـــشــــورآبـــائــیــــت را

خـراب وبـی ثــبــات،ازبـیـخ وبـنـیـــاد

۲۹ جنوری ۲۰۲۴

خــدایـا! کی شــوم ازدوری مـیـهـن خلاص

پیشتـرازمـردنم ،زیـن درد بی دمان خلاص

دوری وزیـستـن زمـلک مـادری مشکل بود

کن زلطفت آخرم زین جوربی پایان خلاص

۲۵ اپریل ۲۰۲۴

فراق لوگرم از بس مرا خون جگر کــرده

  شده ایام رفتن، روح من ازتـن بــدرکــرده

هـمـه عـمـرم زیاد مـردم مظلـوم لوگـرجان

وطنداران مرا،مرغی شکسته بال وپرکرده

۲۸ اپریل ۲۰۲۴

خـداونـدا! مـرا رنجـورکـردی

زخاک پاک کشور دور کردی

شب وروزم به غربت یادمیهن

زمهـرویــان زیـبــا دورکــردی

۲ می ۲۰۲۴

چـون یـادکـنم لوگر زیبای وطن 

 میـنـوی جهـان خـطِّ آبـای وطــن

ازلطف خـدا اگرروم روزی آنجا

لذت ببرم زکـوه وصحـرای وطن

۵ می ۲۰۲۴

زمـرگ مـادرم دل در بـرم نـیـسـت

دراین ملک غریبی،بال وپرم نیست

 خــداونـــدا! رســـانـــم قـبــــرمـــادر

که ازدوری قبرش،حالم سرم نیست

۱۴ می ۲۰۲۴

مادران رفـتـنـد و ما هم میرویم

پادشاهان رفـتـنـد وماهم میرویم

ایـن دوروزه دهـردون ناید بکار

خویش واقوام رفتند وماهم میریم

۱۴ می ۲۰۲۴

خداوندا! بس است خواروغریبی

بـه دورازمـیهـنـم، مُـلک غریبی

اگـرمیرم به دوراز خـاک کشور

نداری خاک من در این غریبی

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۱۶ می ۲۰۲۴

سدنی – آسترالیا

فصلِ شتا

تاریخ نشر: چهار شنبه دوم جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

فصلِ شتا

در روز های  عقده،  تبسم  نوشته کن

بار د گر،  بهار  و   ترنم   نوشته  کن

برچرخ بی مروت و بی مهر و  بی ثبات

لطف خوش و شکیب و ترحم  نوشته کن

هر جا که کار رفته به بن بست و کوتهی

صد ها هزار ،  حرف  تفاهم  نوشته  کن

پایان قصه نیست

    درین پرده ایکه، خوب –

              نقش ترا به جلوه کشیده است

                                   چار سو !

بس کن مکش بسر، زغم و بیخودی سبو

رازی که هست بین همه، گم نوشته کن

فصل  شتا  رسیده  و کمبود  آ رد نیز

تا نو بها ر، یک بغل  هیزم  نوشته کن

یک اجتماع خوب محبت ، تمام ( ما )

از قریه تا به شهر، به مردم نوشته کن

جایکه  سر، مقام  ندارد  به  نزد عقل

تا  نشکنی چو آینه ا ز دم  نوشته کن

نقیب الله رهسپر

 شامل بحر:

مضارع مثمن اخرب مکفوف مقصور محذوف.

( دال ، دم ) در مصرع اخیر، به ضم ادا میشود.

بی مثال

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 بی مثال 

اِنفعال  است ،  اِنفعال  است  ، اِنفعال*

شرمِ  صد  شرمندگی  است  و  زوال

زیبد ای  بنده   ،  به  تو  این   بندگی

می رسی  از  بندگی  ،  بر هر کمال

سعی کن تو ، بر صلات و صوم خود

تا شوی سرخط ، به هرآن قیل  و قال

ماهِ رحمت را ، مبارک  دان  به خود

خیر وافر  داده  حق  ،  بر تو  سوال

مزرع  خود را  صفا و  ،  کِشت  کن

در  دو عالمَ  سایه بان ات  این  نهال

باز  تابِ   معرفت   شو   در  شروق

جلوه ای  آن   کبریا  را  ،  تو  جمال

از جمال  و  از  جلالش  ،  بهره گیر

تا شوی  روشن  ضمیر  و ، بی مثال

حق ترا خلق کرد ، تبارک گفت بخود *

شرم   بادت  ، از   اطاعت  تو  منال

از حرامش  دوری  کن  ،  تا وارهی

فاسدانش  را  ،   مگویی   تو  حلال

از  هزاران   شب  ، بهتر  شبِ  قدر

میرسد هردم  به  تو صد وجد و حال

عشق و عرفان پیشه کن آخر فناست

تابکی غفلت ، به زلف و خط و خال

گلشنِ    هستی  ،  به  خود  آئینه ساز

تا  شوی  سرسبز  ، زرغون  اعتدال

پنجشنبه یازدهم رمضان المبارک

۱۶ می ۲۰۱۹

ناروی – اسلو

اِنفعال = ازچیزی یا امری متأثرشدن ، شرمندگی و شرمنده شدن .

تبارک = آیۀ مبارکه قرآن مجید .

{ فَتبارَکَ اَللهُ اَحسَن الُخالِقین } ترجمه = مبارک باد برمن که چقدراحسن و زیبا آدم را خلق کرده ام .

آتش وعود  !

تاریخ نشر: سه شنبه اول جوزا ( خرداد )  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۱ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آتش وعود  !

من که دلبستۀ  این بزم و سرودم  چه کنم

غــزل و واژه بــؤد  بـود  ونبودم  چه کنم

جـزء اززنــدگی ام شعـر بؤد  خامه  و گل

مگـو بشکن قلمت، است وجودم  چه کنم

شده عمری که دراین ره،  بسی  گام زدم

نـه که آسان دری مقصود گشودم چه کنم

بــوی خوش گــرشنــوی از سخن موزنم

ازفــراق کسی درآتــش و عــودم چه کنم

تا “عزیزه” سخن ازعشق بؤد دردل من

نیست دربیت وغزل حد وحدودم چه کنم

عزیزه عنایت

۴ نوامبر ۲۰۱۷

هالند