۲۴ ساعت

کلکِ هنر

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

کلکِ هنر

نازنینی  گوشه ی   چشمی    اگر  بر ما   کند

دل به جولان  آید  و آغوش  گرمش  وا   کند

خامه ی توصیف حسنش گر به صفحۀ  خیال

عالمی تصویری عشق ، کلکِ  هنر انشا  کند

رونق بازار ندارد تا که  عاشق   در  حضور 

مشتری را نیست  آنجا  گرچه  دل سودا کند

یاد   آنروزی  که  محوی  نرگس  شهلای او

یک جهان موجِ  لطافت  بر دلِ   من  جا کند

فتنه ی   دور  زمان  و آفت  جان    را  نگر

چشمِ بد مستش  دلِ  من   بد  رقم  اِغوا  کند

گر چه سرتا پا به هجرانش چو اسپند سوختم

ناله ام  در سرمه  بال  زد  دود دل  بالا کند

در لب اش  گاهی  تبسم   معجزه  آسا  بود

زنده سازد مرده  دلرا اینچنین  کار ها  کند 

یک دمی راحت نباشد که  پیام  عشق  جلال

تا که در گوش  دلی  محبوب  خود  نجوا کند

سید جلال علی یار

 ملبورن – استرالیا

سوم اپریل ۲۰۲۴ میلادی

عید غریبان

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عید غریبان

عید است رسم  غصه  ز  دل   ها  نچکاندیم

درد  و غم   و اندوه   ز   دل  ها   نتکاندیم

مانده‌است به زندان قفس مرغ خوش الحان

در عید هم  این  خسته  ز  زندان  نرهاندیم

در کشور  ماتم   زده گان    عید   کی   آید

عمریست  که  ما  کیف  ز شادی  نستاندیم

دیدیم   درین  عید   بسی  خشک  لبان  را

اما   به   لبی    قطره‌ای    آبی    نچکاندیم

افسوس  به  هر  گوشه غریبی  و یتیمیست

در   رفع   نیازش  در همی  هم  نرساندیم

دیدیم   درین  عید  بسی  خسته  و  معلول

دستش  نگرفتیم  و   ز   جویی   نجهاندیم

محمد اسحاق ثنا

ونکوور-  کانادا

۹ اپریل ۲۰۲۴

عیدانه

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

عید  آمد  تا   که   قربانت   شوم

کاش  من  خاک   بیابانت   شوم

روز و شب ویران و حیران توام

کُشته   صحرا  و   دامانت  شوم‌

از دل  و  دیده  به   آرمان  توام

کاش  من  گردِ    بیابانت   شوم

ای خوشا در پای تو من جان دهم

هموطن جانم  به  فرمانت شوم

صد هزاران در وفایت کًشته شد

آب سرد  و   لقمه   نانت  شوم

جاهلان بر کرسی و مسند نشست

من فدای علم و  عرفانت شوم

عالیه  آواره  از    سودای  تو

شاعر مست و غزلخوانت شوم

عالیه میوند

۶ جولای ۲۰۲۲

 فرانکفورت

عیدانه

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

سفره ء  عیدی    مادر  یاد   باد

خانه ء   پاک    معطر  یاد   باد

رنگ دیگر داشت مهرِ آن زمان

آن  محبت  های  دیگر  یاد  باد

ابر با عشق و  صفا   باریده  بود

آفتاب  از  ساده گی   خندیده  بود

خوان عید  هموار  در  هر منزلی

کاسه های عشق رویش چیده بود

عیدیِ  کم  پیش  ما  بسیار   بود

قندکی در  چای  ما  خروار  بود

چند  قوغ  کوچکی  در کوره ها

بر سر آن  دیگ  عشقی بار بود

اتل ِ تل ، توتلِ تل ،  بود  و  ما

دست های ما به ما  بازیچه ها

دخترک ها  شاد  بنشسته  قطار

چادرک   انداختن  بود  و  نوا

بچه ها  در  بام ها ،  دیوار ها

با گدی ها ، چرخه ها و تار ها

کوچه بود وتشله های رنگ رنگ‌

آشتی  و جنگ  هم  در کار ها

یاد باد آن عید و آن مهمانِ خوش

نان گرمی بودودسترخوانِ خوش

با همی   و   دوستی   و عاشقی

چهره های صادق وخندان ِ خوش

شکیبا شمیم

۱۰ اپریل ۲۰۲۴

عیدانه

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عیدانه

دیده بگشودم  و  دیدم  یار جانی  رفته  است

آنکه بود مهمان  ما  با  دلستانی  رفته  است

زود گذشت ایام  یاری اش  بهر شام  و سحر

منبع   ذکر و  دعا  با   مهربانی   رفته است

خوانِ پرفیضش چو پهن بود ازبرای مردمان

در  سحرگاهان   ماه ی   آسمانی  رفته است

روز عید   آمد   هلال  ماه   تابان   شد  پدید

این یکی گردید نمایان، وان نهانی رفته است

ای« بشیر»عیدانه گر خواهی مبارک باشدت

روزه بگذاشت بهر ما عید را نشانی رفته است

قیوم بشیر هروی

۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی

ملبورن – آسترالیا

عید !

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عید !

جلوۀ عیـد  به حسن مۀ  نـو د یـــد م  دو ش

شادی و هلهلۀ عید  رسیـد  گـوش  بگــوش

مطرب  شهر  نوا ی  همه گا نـی  بنــوا خت

مرغکان را به هوا بود همه رقص وخروش

مرد م شهر بیا را ست  در و خا نه  خو یش

دشمن ودوست نگــردر مسجد, دوشـا دوش

کودکان جامـۀ  نـوکرده  بتـن شــاد و خــرم

به کفش بسته حنا دخـــترکی زربف  پــوش

گـرد  نفــرت  تـو  بکــن  پـاک  ز آیینــۀ دل

کوش تا شاد شود هردلی ای صاحب هوش

مـبــر ازیــاد مسـاکین  وغــریبــان  و طـــن

بهــرلـبخـنــد یتیمان  وطــن هـــردم  کـوش

پرزانـدوه ست (عزیزه) دلم از  رنج غـریب

که نـدارنـد, لـبـاسی نو وهم خــورد و نوش

عزیزه عنایت 

۱۰ اپریل ۲۰۲۴

هالند

آرزوی عید

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آرزوی عید

هنوز  آرزوی   عید  را   به  سر دارم

کنار زخمی که  از جنگ در جگر  دارم

هنوز باغ گل اندودی که  دیارم  داشت

چو ابر نازک  بس دور ، در نظر دارم

هنوز  لذت  فرهنگ   عیدی  دادن  را

به سطح ارزش و نورمهای معتبر دارم

عذاب و دردی که از جای خالی فامیل

کنارم است، چو سوزان تبی به بر دارم

شرار آتش  سوزان  درد   غربت  را

به نام بی وطن و فرد در به  در دارم

هزار  بار نوشتیم  و  بی  اثر گم  شد

چه سازم، حیف که همکیش بی خبر دارم

چه سان به آرزوی خویش میرسم ای دوست

به این طریق تفکر که دور و  بر دارم

تو کی توانی شنیدن غم مرا « واهب »

به قدر صبر تو من قصه مختصر دارم

صالحه واهب واصل

۸ اپریل ۲۰۲۴

آغوش فلک

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آغــــوش فلــک

این چه عمریست فلک در پی آزار من است

ریختن خون جگر از ستمش کار من اســـت

هر کجا  فتنه زآغــوش فلک ســـر بکشـــــد

جستجو دارد وآن ما یـــل دیـــدار من اسـت

ــاو جـود یکه مرا عمر نشــــد شــاد دمــی

هرنفس تا به کنون رنج و غمی یارمن است

می نهد  منت بیـجا بــه چــمــن ابــــر بهـــار

رونق گلش و گل دیـــده ء خونبار من اسـت

رفت این عمرزکف با همه این شور و  فغـان

ظاهـــر افسرده گیم زیـن دل بیمارمن اسـت

ای (عزیزه) منما شکوه از این بیش زدهـــر

دارم امید که آن، مونس و غمخوارمن است

عزیزه عنایت

هالند

همیشه رمضان

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

  همیشه رمضان

                                           به زن افغان

در سرزمین مردان

نوری نیست

تاچشمانت با عید آشتی کند

ای بانوی من!

دنیای تو همیشه رمضان است

دنیای تو بی نور،

بی صدا،

سرد ،

پر درد،

و بی ستاره است

دنیای تو دنیای نا مردان است

دنیای تو بی عشق،

بی مهر،

بی لبخند،

وبی آرزوست

چون همیشه در چنگ جاهلان و ظالمان است

دنیای تو همیشه رمضان است

همیشه رمضان است

همیشه رمضان است

هما طرزی

۷ اپریل ۲۰۲۴

نیویورک

شاهکارِ طبیعت

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

شاهکار طبیعت

۱۹ الف

طبیعت رنگ  می گیرد ز گل  های انار اینجا

چه زیبا   نقش  اندازند  اندر  شاخسار اینجا

بهار افسانه ء گل ها ی سیب ما چه می داند

که درهرشاخه اش باشد هزاران شاهکار اینجا

شمار رنگ ها را هیچ کس  هرگز  نمی داند

که رنگ افتیده درهر شاخ و برگی بی شمار اینجا

سحر در باغ محشر می کند  بشگفتن هر گل

غبار سرخ  بالا  می شود  از لاله  زار اینجا

نه یکبار است درهرسال جشن عید عاشق ها

که در هر لحظه بوی عید اید  بار  بار اینجا

به چشم  سبز  دنیا  آسمان  ها  نیلگونی  تر

حریم عشق خود کرده زمان را کردگار اینجا

شکیبا شمیم

سزاوار

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

سزاوار

آمدم  میخانه   ساقی   تا  که  دیدارت کنم

جان  فدای  آن  قد  ِ بالا  و  رخسارت کنم

می نمی خواهم زتو ای ساقی مستان صفت

من نگاه  بر ابروان  و  چشم  خمارت کنم

زیب  دارد   ناز  تو  و این   قدِ   بالا  بلند

من تماشا  ناز  تو  و   طرزِ  رفتارت   کنم

نیستم من مست و بی هوش ساقی نازک بدن

رو به روی تو  نشینم   تا   ترا   یارت کنم

همچو صیاد دام نشانم برسرراه ی  تو من

دانه  ریزم  هر طرف  باشد  گرفتارت  کنم

گر نصیب  گردد عزیزم  تو گرفتارم  شوی

گیرمت  دربندِ مهر و عشق  سزاوارت کنم

چون شوی تومونس دل یارو هم  یاورمرا

آنقدر  مهرت  دهم  کز ناز سر شارت  کنم

دست تو گیرم به الفت  دیده بر چشمان تو

همچو گوهر پر بها از  دل  خریدارت  کنم

بخت اگریاری کندغمخوارِعاشوری  شوی

جان و دل  سازم  نثارت  تا  پرستارت کنم

عاشوری

نهم اپریل ۲۰۲۴ میلادی

ملبورن – آسترالیا

قصه های عشق

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

غزلی هم بیاد گذشته ها

 قصه های عشق

« زندگانی برق آسا  یک  نفس خندید و رفت  »

خاطراتش چون  شفق  در شام ها پیچید و رفت

داستان   ‌های  جوانی   و  نشاط   و  عیش  ها

همچو برگی  درسحرگاه ِ خزان  لرزید و رفت

آرزو ها همچو  باران یک  دو روزی  دور ما

شبنم آسا روی گل  هایِ  چمن  رقصید  ‌و رفت

یاد ِ آن شبها  که  در  پغمان  کنار  ِ چشمه  سار

قصه های عشق  ِ ما بر روی  هم غلتید و رفت

واندگر شب چون به کابل شعر حافظ  خواندمت

بوسه ها چون  بوی باران بر لبم  بارید  و رفت

یاد  داری   باغ    بالا    و   شب    مهتابی اش

همچو برگ زرد  پاییزی  بخاک  افتید  و رفت

یاد  داری   کز  لبانت   جرعه یی  کردم  طلب

لیک چرخ  ِکینه توز آن جرعه را نوشید ورفت

گر کسی خواهد  بپرسد  حال  ِ من  اکنون  بگو

بلبلی در  یاد  ِ شمع  ِ کشته اش   نالید   و رفت

مسعود خلیلی

عیدِ خونین

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عید خونین

جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا

چه داد و ناله یی پیچـیده در سـرتاسـر دنیا

ضعیف و بی گنه پامـال ظلـم ظالمان  گـردد

تو گویی جنگل وحشی شـده دنیای غـم افـزا

بشراز باورواخلاق و وجدان می شود خالی

خدا درمکتب و اعمال شیطان گشته بی معنا

ندارد روح و جسـم آدمی یک لحـظه آرامش

به هرسوبنگری جنجال وجنگ وفتنه وغوغا

چه دارد عیدخونین غیربمب و موشکِ ظالم

بــرای کـودکان گــشــنـه و آزرده  و بـی جـا

مثال عـدل و آزادی امـریکا  فـلسـطـین اسـت

زمین سـوخته و قحـطی و قتل عـام بی پروا

فـغـانـسـتان و شـام و لیبی و  بغـداد را بنگـر

که استبداد و افـراط و سـتم باهم شـدنـد پیدا

به روی سـیـنۀ مــردم ســنـگ آســیـا گــردد

چوتحریم وفشار آورده فقر ودردِ  خون پالا

ثبات و امنیت از بیخ و بن  تخریب می گردد

به هـرجا بیرق افـراط  و خونریزی کنند بالا

ز داعش خراسان با دروغ اخبار می سازند

که تاریـخ و تمـدن را کنند خـونین  و نا کارا

به دست جهل افراطی کنند مشرق را ویران

بـه جای نظم و قانـون بی ثباتی را کنند برپا

ترورووحشت و ارعاب آوردند بصد افسون

اسـاس سـازش و صلـح و مدارا را کنند بلوا

میان آتش و خون آسیا را غرق خواهند کرد

سران شرق اگر غفلت کنند مشکل شـود پایا

بـه روز معــرکه بـایـد بـه مـیـدان عـمل آیید

که مشت پس ازجنگ را بسر باید  زدن فردا

بـرای آسـیای مـرکـزی بـس نقـشـه ها دارند

تـرور و وحشت افراطـیون را تـا  کـنند احیا

به دالرجاهلان وعاملان را می خرند هرروز

نکـویان و خـرد ورزان دانـا را کـنـنـد تـنها

ز شـوق لعل لب نـوشـابـۀ بازار می سـازند

که تا خـالی شود مینای دل از نـشـئۀ صهـبا

هنر در حلـقۀ سـرمایـه و دالـر گرفتار است

چـو کالای تجارت گـرد عالـم می‏ شود سودا

جـدال اهـریمـن شـهد محـبـت را  کند حنظل

تبرزین می خـورد در ریشۀ انـدیشه و رویا

طریق خود شناسی مشرب امروز وفردا باد

که قول سلطه جـویان جهانی نیـست پابـرجا

نمایشنامه و فیلم و سرود هالیوودی چیست؟

برای شستشوی مغزی وتخریب فرهنگ ها

جهان در پرتـوِ حسـنِ تمدن‏هـا شـود  روشن

اگـر چـشـم خـرد بـا گـنج تاریخی  شـود بینا

ستون‏های کهن سقف نوین را می‏ کند محکم

شکـوه دانش و عقل و هنر در نظم نـو زیبا

رسول پویان

۶ اپریل ۲۰۲۴

سرزمین من

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

سرزمین من

در سر زمین من

آسمان همیشه سرخ است

ستاره های شهید

شب را همچو روز روشن کرده اند

در سر زمین من

ستاره ها با مرگ میرقصند

با مرگ دست و پنجه میزنند

مرگ را میبوسند

هراسی نیست

جلادان که در پی شکار این ستاره ها اند

روزی خود شکار این ستارگان می‌شوند

تاریخ از تقویم خراسان آغاز می‌شود

در سر زمین من

پنجشیر، اندراب، بدخشان، کابل …

دست های خویش را حلقه به کمر خورشید بسته اند

سر بلند ، مغرور، با اراده و مقاومتگر

ایستاده اند

آنقدر سربلند که

آزادی

بر پیشانی های شان سجده میکند.

میترا وصال

۵ اپریل ۲۰۲۴

لندن

غمِ ایام

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دو سروده ی هم وزن و قافیه با یک عنوان

از مجموعه ی ” شگوفه های احساس “

غم ایام

بر  دل   نشست   از  غم   ایام  داغ  ها

دارم سفر به کوه  و بیابان  چو زاغ ها

از  روشنی  خبر    نبود   در   دیار  ما

بی روغنست  در دل شب ها   چراغ ها

از  تند   باد   حادثه    و  جور   باغبان

خشکیده نخل و غنچهء  گلها به باغ ها

کی میروم  به خانه   ارباب  زور و زر

از  من  هزار  بار  بگیرد    سراغ  ها

ازخون  ما و تو به عشرت  نشسته اند

افراشتند   اگر به  کف  خود   ایاغ  ها

یارب   بشارتی   که  دگر باره   نشنوم

از شاخسار  صوت    پلید    کلاغ   ها

پر شد « ثنا » به ما من ما گند بولهب

آزارد   از    تعفن   هر  جا   دماغ  ها

محمد اسحاق ثنا

ونکوور – کانادا

غم ایام

بردل نشسته  حسرت  آن کوچه  باغ ها

از بس  وطن فتاده  به  دست   الاغ  ها

از سُم پای شان شده  پامال  گل  و  گیاه

بوی  خوش   گلان  نرسد  بر دماغ  ها

خشکیده سرو قامت میهن  به صد دریغ

دیگر  نگیرد  کس  ز گلستان  سراغ ها

آواز مرغکان  نرسد  بعد  ازین  بگوش

شد لانه  ها  خراب  ز  هجوم   کلاغ  ها

یعنی عدو  گرفته  نشاط  را  ز هرطرف

با یورشی  که  سرزده  از سوی زاغ ها

همسایگان  میهن    ما  حیله   پرور اند

از خون  مردم  است  بدستان   ایاغ  ها

روزی « بشیر» که ازغم ایام  رها شویم

سرسبزی   دوباره   بیاید  به   راغ  ها

قیوم بشیر هروی

قیوم بشیر هروی

ندامت

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ندامت

بس  ریخت  حادثات   شرر  در جوانى ام

چون لاله سوخت لخت جگر در جوانى ام

زان بار بى شمار که  گردون  به من نهاد

چون  ماهِ  نو  شکست  کمر در جوانى ام

آموختم   به   ورطه ى   محنت   شناورى

بگذشت  سیل  اشک ز سر در جوانى ام !

خشکیده   برگِ   گلشن  و  بارانِ  نو بهار

بودى  عذار  و  دیده ى تر در   جوانى ام

ناپخته گشت  طعمه ى زاغ  و زغن ، دریغ

هر دانه اى  که  بود  ثمر  در  جوانى ام

پژمردم  از فراق  جگر   گوشه   در بهار

بگریستم  به   مرگ   پدر  در  جوانى ام

فتراک عقل و  هوش  ز بس  بود  نارسا

دیوانه  دل  رمید  ز   بر  در   جوانى ام

گستاخى و جسارت  و غوغا  و سرکشى

کارى  دگر  نبود  هنر   در   جوانى  ام!

(حکمت) ندامت است کنون درخزانِ عمر

شد   موسم  بهار  هدر   در   جوانى ام

تمیم حکمت هروی

ملبورن – آسترالیا

سرودِ وصل

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

سرود وصل

۱۸ الف

چنین خوب و چنین زیبا ، که دنیا است مال ما

نبینیمش  اگر  زیبا   ، بدأ  ای  وا  به  حال  ما

بهاریم   و  نفس  از  ما  بهار  سبز  می گیرد

که برگ گل به رقص آید سحرگه  از شمال ما

به هر سازی سرود وصل ما  آهنگ  می گیرد

و ذوق چرخ  دنیا  نیست  جز ذوق  وصال ما

کناب عقل  را  باید  ورق  زد هر سحر از سر

جوابی گشته  حک  اندر  جبین  هر سوال  ما

امید  نیلیِ     ما   آسمان    پرداز    می گردد

که  الهامی ست  اندر تارک  پرواز ،  بال ما

تبسم   گر  چکد   از  کنج  لب  های  دل  آدم

به خوابش مرگ هم  حتی  نمی بیند زوال ما

شکیبا شمیم

لب می سایم

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

لب می سایم

                    به یار

لبانم را بر خاک راهت می سایم صمیمانه

عطر وجودت به آغوشم می گیرد

گرم و گوارا و عاشقانه

و مستانه و پر شور به دنبالت می روم

و سرم می رود تا بوسه زند بر درت

که دستان پر مهرت

چه گرمایی بر موهایم میدمند

و آنگه ، در شهری که ساکنی ندارد

مگر فرشته های ایمان

و دنیای پر از پاکی و شیدایی

و قصه های راستین عاشقان

و صدایی نیست

مگرصدای چلچله های عاشق

و بهم خوردن بال های سپید فرشتگان

و زمزمه ای دلنواز راز و نیاز عارفان

و در نورت شناورم

و می لغزم و می چرخم

و بتو خیره می شوم

و جز تو اندیشه ای ندارم

و آنجا کسی نیست

و آنجا فقط نور است

و آنجا فقط تویی تویی تویی

و هستی راستین

و منم و نیستی و نیستی و نیستی

و التجا و التماس راستین…

هما طرزی

نیویورک

 ۳۱ مارچ ۲۰۲۴

شاید

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

شاید

شاید   به  جفای  تو  دلم   آشنا  شود

شاید  اسیر غمزه  رنج   و  بلا  شود

شاید   که   ندانم   خوشی  آید   یا نه

شاید به غم های  دیگری  مبتلا شود

شاید باران رحمت ببار د به خانه ی

شاید خوشی  بیارد و درمانِ ما شود

شاید نسیم  صبح   بیارد  نوید  صلح

شاید ( شکیلا ) ازخوشی درهوا شود

شکیلا (نوید)

۳۰ اسد ۱۳۹۶

وصلِ جانان

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

وصل جانان

فصل عشق و مهربانی ساز شد

روشنایی    ها   برویم   باز شد

جلوه های صبح  سویم پر کشید

نور عشقت  رگ رگ جانم دمید

التجایی ما  به درگاهت ، خدا !

مستجاب   آید   دعا   بر کبریا

می رسد برتو نوا   و  سوز دل

شب زداید لطف تو  از روزِ دل

پاک  ساز  قلب  ها  را  از  ریا

از معاصی پاک گردان سینه ها

درد  و  داغ  سینه‌  و ذوق  مرا

برده اند  رفعت  هم   شوقِ  مرا

تو مران ، با یا س درگیرم مکن

خالی از  هیهای  شبگیرم  مکن

دل به مهرت بسته ام مولای من

پر زلطف خود  بکن  مینای من

در دل  من  است  دائم این  دعا

از توخواهم وصل جانان ای خدا

عالمی زیر و  زبر کردم   که  تا

تا  بفهمم  تو   کجایی   تو  کجا

دل چو یخ در سینهء من آب شد

دل ز دستم  رفته و بی  تاب شد

نیمه شب فریاد  کردم  درسجود

تا  برایم  درگه ات  گردد  گشود

” عالیه ” در شعله و زنجیر تو

حاجتم   بگشای    با  تدبیر   تو

عالیه میوند

۱۵ جنوری ۲۰۲۲

 فرانکفورت

وطن

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

وطن

وطن آن  شیر مردانت  کجا  شد

 صلحشوران  میدانت   کجا  شد

گرفتند  ظالمان  شیره  ز  جانت

وطن  سرو خرامانت   کجا  شد

ترا   نامى    نگین    آسیا   بود

دیارم شوکت و شانت  کجا  شد

بسی همسایگانت گرگ  خونخوار

وطن  آهوى  مستانت  کجا شد

بود  انگور تو مشهور به  دنیا

بگوآن باغ و بوستانت کجا شد

زمرد   در  بدخشا نت   نمانده

وطن  لو لو و مرجانت کجا شد

به یغما برده اند سرمایه ات را

بگو  آن  قهرمانانت  کجا   شد

نه رحم و شفقتى مانده به میهن

بگو  رحمِ  مسلمانت  کجا  شد

تمامِ  رهبران  در فکر خویشند

بپرس کان عهد وپیمانت کجاشد

بهر سو  بنگریم غمناله  بینیم

شکوهی خواجه غلطانت کجا شد

به دشت  و کوهساران  مزارت

گل  لاله   ز دامانت    کجا  شد

مزارِ شاهِ مردان عالمی  داشت

بگو شب زنده دارانت  کجا شد

حنیفه رنج تو دارد شب و روز

اعجاز  شاه  مردانت  کجا  شد

 حنیفه ترابى بهنام

هندوکش

تاریخ نشر : جمعه ۱۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

هندوکش

عظمت تو شاید ؟

در با شکوه ترین صبح های آفتابی است

که خورشید را

در میان بازوان استوارت

چون عاشقی که معشوقش را

به آغوش کشیده –

آرام آرام

در سینه می‌ فشاری.

یا شاید ؟

در رنگین ترین غروب های

اندوه گین است

که خورشید پر عشق را

به خانه اش باز می‌ گردانی

و به بستر خواب می‌ فرستی

دنیایت در تاریکی فرو می‌ رود

ترس و سیاهی

و صدای زوزه باد

در بدن پیرت می‌ پیچد

ومرگ سالار بر دنیاست …

و یا شاید ؟

شکوه تو در زیبائی دامانت است

که در بهاران-

فرش سبزش –

لاله های وحشی

و شقایق های عاشق را

به عشق بازی و رقص

دعوت می‌ کند

و به پهنای تمامی هستی‌

ترا با عشق هایت آشتی می‌ دهد .

یا شاید ؟

وقتی زمستان فرا می‌ رسد

و چادر سفید برف

ترا عروس می‌ شود

قلب و احساست را –

در زیر برف ها پنهان می‌ کنی

دنیای  تو

در خاموشی فرو می‌ رود

و سکوت بر تو حکومت می‌ کند .

و یا شاید ؟

شکوه تو دراشک  زلال چشمانت است

که از چشمه ساران پر برکتت –

 در هستی‌ مان سرا زیر شده

و هزاران تشنه لب را –

مایه جان است .

 اشک های که به پاس

مقاومت هایت –

در برابر نیرو های

زور گو و ظالم :

چه خود ،

چه بیگانه ،

بر دامانت ریخته ای

 فریاد دلهای داغدار را شنیده یی 

و هنوز با افتخار

ایستاده یی

و شاید ؟

عظمت تو

در وجود پر مهرت است

که چون ستون اصلی‌

بدن رنجور وطن را

هنوز استوار نگهداشته

و تمامی تاریخ

باشکوه ؟

و یا ننگین ؟

آن دیار را در قامتت حکاکی کرده یی

تا ثبت ابدی گردد

و چون یاد ها فراموش نگردد …

هما طرزی

۱۱ دسامبر ۲۰۱۰ میلادی

نیویورک

قیامتِ دل

تاریخ نشر : جمعه ۱۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

قیامت دل

۱۷ الف

دلی دارم که دل  داران   نمی دانند   حالش را

نه شور پر جلالش را  نه  وجد بی مثالش را

دلی دارم که خون از  شیشه ی توحید میچیند

نمی بیند  کسی  اما   گمان   من   جمالش را

دلی دارم  که  ابر  رحمت  اندر  آسمان  دارد

نمی جوید  دریغا   ماه ِ  تابنده   وصالش  را

دلی دارم  قیامت  از نگاهش  رنگ  می گیرد

ملک گم میکند صحرای محشر هر دو بالش را

شکیبا شمیم

رنجیده

تاریخ نشر : جمعه ۱۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رنجیده

گفتم که چو من هیچ کست یار نباشد

گفتا:    بشنیدیم   ،   وفا دار   نباشد

گفتم نشنیدی که شده کور دو چشمم؟

گفتا:   که  بگفتند   که  دیدار  نباشد

گفتم: که گرفتم  خبرت از گل  و بلبل

گفتا : که رهم هیچ  به  گلزار  نباشد

گفتم: دل و دین بردی به یغما بخندید

گفتا:  سخنی  گو  که  خریدار  نباشد

گفتم: که فتاده ست دو زلف تو به دستم

گفتا: که غلط گفتی ،  نگر مار نباشد

گفتم: که زعشقت شده است  داغ دل ِ من

گفتا: بشنو  بهر ِ تو  غنخوار  نباشد

گفتم: مگر از عالمی رنجیده ی ای شوخ

گفتا: به تو گفتم ، به من ات  کار نباشد

ورق ها

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۶ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی  – ۴ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ورق ها

درین عرصه نمی سازم عبث کاشانه از کاغذ

که در آتش  فنا گردد  چو باشد خانه از کاغذ

چه بیهوده به  دفعِ  آفت ا ینجا  پا  کنم منزل

بسازد چتر در طوفان  فقط  دیوانه  از کاغذ!

به زعم خود  شهنشاه  جهانم  من  ز نافهمی

بلی! تاجی به سر دارم، ولی طفلانه، از کاغذ

مرا  کاغذ  پرانی های  صد  دولت  نباشد غم

به پایِ  شعله  کى دارد اثر زولانه  از کاغذ؟

نه عطر گل شود بالا ، نه  پروانه  کند پرواز

اصالت کو؟ بوَد اینجا گل  و  پروانه از کاغذ

به بزم لاله رخساران مرا مستى ز حد بگذشت

که می آنجا  بوَد  آتش ، مرا پیمانه از کاغذ!

به توصیف لب ناب تو تک بیتی نوشتم دوش

شمیم مى کنون خیزد  سحر  مستانه  از کاغذ

مگو (حکمت) چرا هرسو ورق هاى تو پاشان است

که مى مانٓد بجا از خود اثر  فرزانه  از کاغذ!

حکمت هروی

ملبورن – استرالیا