( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۰ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
هدیه
آیه‌های تاریک زندگی ترا
هر شب با زبان یاد ها-
برای خود تکرار می‌کنم
و بی مفهوم ترین لحظه‌های من-
از عشق تو آبستن میشود.
تو‌ای خدای دل من !
ای که با دستانت :
غم را ارمغان داری
و در مرز بی رغبتی عشق
تکرارش می‌‌کنی –
باور دار !
که روزی با دستانم :
بهار را به توهدیه خواهم کرد.
هما طرزی
۱۷ مارچ ۱۹۷۲
کابل – افغانستان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۰ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
اسرار عشق
شدم تا همدم نـور آشیان در کهکشان دارم
از این جـا تا به اوج آسمانها نردبان دارم
گذشتم از سر افلاک و دیـدم مرز بی پایان
نه جایی در مکان و نه گذشتی اززمان دارم
در آن گرداب مشکینی که قد نورخم گردد
درون ذره یی اوزان عــالــم را نهان دارم
گرانش آنقدر افشرده سازد جسـم هستی را
که بیش از وزن دنیا ذرۀ دل را گران دارم
بیا در حالت بی مرز بـودن چشم دل بگشا
جهـان دیگـری در بـزم رقص ذرّگان دارم
شراب شوق هستی ازرگ وپود شدن نوشم
دل مسـتانـه را در جنبش بـودن روان دارم
نگویم با کسی اسرارو عشق و باور دل را
چه گنج پـربهـایی از کران تا بیکران دارم
زشور و حال عقل باده نوش دل اگر مستم
خوشا گرراز پنهان نزد اهل دل عیان دارم
به قول و وعدۀ بد گوهران هرگز مکن باور
کزان صدزخم کاری در دل پیر و جوان دارم
وطـن در آتـش بیداد و اسـتـبداد می سـوزد
به جان از فتنۀ اهـریمنان تیغ و سنان دارم
ز ژرفـای دل تاریخ آوردم بـرون مضمون
برای نسل انسان باغ وبستان و چمان دارم
چواجغک گرشوم بیریشه اصلم را نمیدانم
که برهر صفحۀ دوران صدها داستان دارم
شدم در مکتب عـلم و تمـدن تا که دانـشجو
ز درس حال و فردا و گـذشته امتحان دارم
اگرخواهی که بادل همسفر گردی کمربربند
هـزاران شهپر سیمرغ د ر هـر آشـیان دارم
زجام دل بنوشم حرف روشن از سراخلاص
ازیرا حلقه بر د اوازه سـر بـر آسـمان دارم
به موج بحر دل بستم هـزاران گوهر معنی
ز دردوداغ هجران نیز چشم خونفشان دارم
به لوح دل کشیدم چهـرۀ عـشق و محبت را
گل سـرخی بـرای هـمـدم دل ارمغــان دارم
رسول پویان
۱۴ اکتوبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۰ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
از روح و تن خویش
سواری بسرائیم . . .
از خانه براییم و بهاری بسرائیم
با شعر بگرییم و شعاری بسرائیم
هیهات هیاهو همگی همهمه گردید
از حلق هماوردیِ هاری بسرائیم
بگذار که کهسار دگر باره بخواند
کز سنگر و از صخره حصاری بسرائیم
وقتی که سوارانِ بخون خفته گذشتند
از روح و تنِ خویش سواری بسرائیم
بیداریِ بی دار درین دور حرام است
بیداریِ خود از سر داری بسرائیم
با مشتِ طلا تا دهن عشق شکستند
از حنجره ی سینه شراری بسرائیم
با لقمه‌ی خورشید سرِ گشنه نما سیر
از قهقهه‌ی صبح اناری بسرائیم
فاروق فارانی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۰ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
تکانه های جدایی
جدایی ات تکان آورده بر دل
صدا های نهان آورده بر دل
به سینه شورشی از ابر و باران
غریوی آسمان آورده بر دل
***********
دلم تنگ است و احوالت ندارم
پیام و زنگ و مسکالت ندارم
برای زندگانی در بساطم
به سینه غیر امیالت ندارم
***********
تو رفتی و بهار عمر من رفت
ز باغ دل شکوه‌ِ یاسمن رفت
از این پس با خودم بیگانه استم
نشاط تازه و جان از بدن رفت
***********
تو رفتی و دلم شد آتش افروز
صدایت را ندارم مثل هر روز
به تلخی دود هجرانت چشیدم
میان شعله های استخوان سوز
***********
منم ماهی و عشقت آب دریا
نباشی میگذارم رو به صحرا
ترا از من فقط مرگم بگیرد
نمی دانم که امروز است ، فردا
احمدهنایش
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۰ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
ما رنگ رنگ گشتیم
شب بود پشت هر شب خورشید یاد مان رفت
در کشتزار حسرت اُمید یاد مان رفت
مى بست دست و پا را مى برد سوى جنت
از حمد و قُل هوالله پرسید ، یاد مان رفت
ما رنگ رنگ گشتیم در دامنى ریایى
در باغ خ ود پرستى توحید یاد مان رفت
گم گشته ایم دیریست در ظلمت و سیاهى
ابریست آسمان ها ناهید یاد مان رفت
خشکیده بر زبان ها آوای عاشقانه
در مذ هبِ محبّت تقلید یاد مان رفت
گاهى به جرم کافر بر دار مى کشیدند
وقتی به کار آنها تأیید یاد مان رفت
آنقدر نام میهن کس بر زبان نیاورد
در گوشه هاى غربت تبعید یاد مان رفت
شگوفه_باخترى #
ملبورن – استرالیا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۹ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
حُسن ِ فطرت
دل ز بزم ِ عشق کرده اکتشافی دیگری
سینه آتشناک گشت از انکشافی دیگری
چشم ِ امیدم به عشقت میشود آئینه وار
کی خرد راضی شود در انحرافی دیگری
دل مرا کعبه ست آری در میانش خود تویی
زآن نمی گردد رضا اندر طواف ِ دیگری
ما و چشم ِ حیرت ِ ما حُسن ِ فطرت چیده ایم
زاهدا! کم گو مرا از کوه ِ قافی دیگری
پرده های ِ غفلتی در دل ز چه اندوختی؟
تا به روی ِ منبر آمد قصه بافی دیگری
آفتاب ِ عشق آمد پرده ها پائین فتاد
حق چرا پوشیده ناصح در لحافی دیگری
کائناتی هست اینجا آفتاب ِ ما چو گرد
تیغ ِ زاهد با شقاوت در غلافی دیگری
گر کنی دقت به حرف ِ واعظان ِ شهر ما
بیشتر واضح ببینی اختلافی دیگری
من بدانم او بداند تو زچه قاضی شدی؟
حکم ِ کفر ِ ما دهی اندر گزافی دیگری
رو تو خود را باش دیگر دست بردار از سرم
کم بکش تزویرِ تسبیح با گرافی دیگری
با خرد پیچیده نسج ِ این گلیم ِ عقل ِ ما
پنبه ی خود باد کن رو با ندافی دیگری
در شعار ِ ماست پیدا رونق ِ عجز و حیا
تو برو در خانقاه یا ائتلاف ِ دیگری
معترف گشتیم در حق سوختیم و ساختیم
نیست جز عشقت همایون اعتراف ِ دیگری
همایون شاه «عالمی
۷ نوامبر ۲۰۲۴م
ورجنیا- امریکا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۹ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
خلاصه غزل:
این شعر احمد محمود امپراطور، یک تصویر تلخ و ناامیدانه از وضعیت جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن بی‌عدالتی، فساد، و ظلم بر مردم سایه افکنده است.
شاعر با بهره‌گیری از کلمات سنگین و تأثیرگذار، احساسات منفی و دردناک خود را نسبت به نابسامانی‌ها و چالش‌های اجتماعی بیان می‌کند.
او به شرایطی اشاره می‌کند که در آن سیاستمداران بی‌تفاوت به درد مردم، فساد و غارت در بالاترین حد، و ظلم بر افراد ضعیف جامعه فراگیر است.
در ابیات مختلف این شعر، نشانه‌هایی از خستگی، ناراحتی، و ناامیدی دیده میشود که می‌توان آن را به عنوان صدایی از دل یک جامعه درگیر بحران‌های اجتماعی و اقتصادی درک کرد.
همچنین، شاعر با اشاره به مسائلی مانند مشکلات نسل جوان، نابودی ارزش‌ها، و از دست رفتن شادابی و امید در زندگی، تصویری از دشواری‌های روزمره جامعه خود ارائه می‌دهد.
به طور کلی، این شعر بازتابی از اعتراض و درد دل مردم تحت تأثیر شرایط ناگوار است که به خوبی در قالب کلمات و بیان شاعرانه منتقل شده و می‌تواند برای هر شنونده یا خواننده‌ای تأمل‌برانگیز باشد.
مندویی درد و ماتم
اینجا به جز سیاهی سیاستمدار نیست
اینجا به غیر دود و غم و انتحار نیست
اینجا ملا و مفسد و غارتگران یکیست
اینجا حضور عالم و دانا به کار نیست
اینجا جمع معامله گر ها نشسته اند
اینجا به غیر دزدی دیگر کار و بار نیست
اینجا دکان و مندویی درد و ماتم است
اینجا جوان و پیری یکی استوار نیست
اینجا گرفته اند نفس را ز کودکان
اینجا بری شکفتن باغ و بهار نیست
اینجا گذشته بود که دریا و چشمه داشت
اینجا روانه غیری ز خون جویبار نیست
اینجا پر است شهر ز معتاد و کیسه بر
اینجا جوان کاکه و مرد عیار نیست
اینجا زنان و دخترکان را دهند عذاب
اینجا غرور و عزت بابا مدار نیست
اینجا برای زندگی تنها شهادت است
اینجا ز دام حادثه راهِ فرار نیست
اینجا اگر بخندی و یا گریه سر دهی
اینجا به ظالمان رسن و چوب دار نیست
اینجا برای محمود و صدها تن دیگر
اینجا به غیر مرگ دیگر انتظار نیست
یکشنبه ۱۸ عقرب ۱۳۹۹ خورشیدی
۰۸ نوامبر ۲۰۲۰ ترسایی
#احمد_محمود_امپراطور
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۹ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
بــنـــدهء حـقــیــــر
چکـنـم د چــا ربـلا شـد م، زبـلا گــرم تــو رهــا کـنـی
که اگـرکـنی تـورهـای مـن، به یکی اشـاره رهـا کـنی
توئی خا لـق همهء جهان،توئی رازق همه انس وجـانّ
توئی درهمـه جـاولامکـان ،تـو رهـا ی مـن زبـلا کـنی
تو به کـُن همه هستی آوری، توبه لحظهء همه را بری
تو شـهـنـشـهـی بـه جهـانـیـا ن،نظـری گرم به گدا کنی
به جُـزاز در ِتو نـبـا شـد م،کـه بـرفـتـه شکـوه نمـا ید م
زسر ِعـطوفـتـت ای کـریم،هـمـه درد مـن تود وا کـنی
مگـذا رمن تو به حا ل خود،برسان ِمن به جمـا ل خود
به یگا نگی وبه قـدرتـت،نـظـری شـود که به مـا کـنـی
توئی یاو رهمه بی کسا ن،توجـزا دهی هـمه سرکـشان
توئی ما لک مه وکهکشان،اگرم به وصل،تو صَلا کنی
توبه حـیدری ِفـقـیـرخود،تو به عا صی عبد ِ حقیر ِخود
چه شود که ازرهءلطف خویش،همه حاجتش تورواکنی
داکتر اسدالله حیدری
دهم جنوری ٢٠٠٧
سیدنی – استرالیا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۷ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
خروس عشق
رد مسیح دگر را ز گاهواره بگیر
به سنگسار وی از آسمان ستاره بگیر
درین جدال دگر مرگ، سالها مرده ست
سراغ پیکر جرجیس * پاره پاره بگیر
هزار ریشه که در خون و خشم پنجه کشید
نشان برگ و گلش از سر هزاره بگیر
نهنگ موجی و دریا شده ست مادر تو
حرامزاده مشو، دوری از کناره بگیر
پیاده میدوی ، خورشید را شکار کنی
سوار عشق شو و صبح را سواره بگیر
هزار بار به دار و دو باره دفن شدی
هوای تازه بکش، قصه را دو باره بگیر
برون شو از شب خود، با طلوع پنهانت
خروس عشق شو و بانگ آشکاره بگیر
فاروق فارانی
* جرجیس در اسطوره های دینی، پیامبری بوده که دشمنانش بار بار او را می کشتند و جسدش را پاره پاره کرده، در صحرا خوراک پرندگان می کردند. اما جرجیس چند باره زنده می شد و دعوت خود را تکرار می کرد.
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۷ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
مادر شیرین من
همنوا و غمگسارم مادر است
مونس شب های تارم مادر است
مهر مادر رحمتی از کبریا
با تو می گفتم رازم بی ریا
روز و شب حیران و ویران توام
از دل و دیده به قربان توام
ای که مهر تو نجات از درد ها
از گداز آفت دنیا مرا
کس مبادا از دعای تو بدور
عشق تو هم روشنی گرمای نور
از کف من طاقت و تابم ربود
روشنی چشم بی خوابم ربود
چلچراغ منزل و جاه مرا
از چه بردی از برم ماه مرا
آسمان بگرفت آن پروین من
اختر من مادر شیرین من
تا ز آغوش تو گردیدم جدا
با همه غم های دنیا مبتلا
تو کجایی تو کجا ای مادرم
بعد تو در بحر غم هم پیکرم
چیست آخر مطلب و راز حیات
معنی این زندگی بی ثبات
بر روان پاک تو باشد دعا
تا نصیبت رحمت و لطف خدا
عالیه میوند
فرانکفورت
۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۶ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۶ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
آبستن صد انفجار
یاد میهن می کنم غم می شود
کامِ دل گویی پر از سم می شود
دیده مالامال دریای سرشک
سینه ها ساحل به هر، یم می شود
شانه‌ای بانوی تنهای وطن
زیر بار زندگی خم می شود
غصه ها آبستن صد انفجار
در دلِ ما آتش و بم می شود
فقر با کابوسِ صد بی چارگی
در دل ما سخت و محکم می شود
از میان رنج ها و صد بلا
ضجه های تلخ ، ماتم می شود
جهل ممتد زخم هایت را وطن
آفتِ دارو و مرهم می شود
امتداد این شماتت تا به کی؟
بار ها روز مُحرّم می شود
ای خدای روزگاران ، باز کَی
عاقبت این درد ها کم می شود؟
بُغض سنگینی گلویم حلقه کرد
اشک در دیده مجسم می شود
بس که دیدم صحنه های دل خراش
درد در شعرم فراهم می شود
۱ نوامبر ۲۰۲۴
فرحت رحمان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۵ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
جلوه ی نور
نمی دانم چرا در ذهن من، تکرار می گردی
به گردِ چنبری دل، همچو یک پر گار می گردی
به تار پود من پیچیده ایی، چون تاک انگوری
به هرجا میروم چون سایه ام انگار می گردی
تمامی آرزو هایم ، تویی ای آفتابی دل
به روی لحظه هایم، دم به دم بسیار می گردی
بهاری، ساحلی، دریا و مهتابی درخشانی
بسانی جلوه ای نور ی، که در انظار می گردی
عزیزم جان من چون خون به رگهایم به دورانی
به هر اندیشه ای باشم، تو در افکار می گردی
مفاعیلن/ مفاعیلن/ مفاعیلن/ مفاعیلن
بحر: الهزج
محمد ظاهر عظیمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۵ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
تقدیم به دختران زیبای میهن.
مهتابِ عشق
ای بهترین بهانه، بهرِ شگفتنِ گل
تک غنچهُ لبان ات، همرنگِ باده و مُل
آن قامتِ رسایت، مانندِ سروِ شیراز
صوتِ خوشِ صدایت ،همچون نوای بلبل
یاس و بنفشه پنهان، در چینِ دامنِ تو
عطر و شمیمِ زلف ات،بهتر زمُشک و سنبل
آهوی چشمِ مست ات،میلِ خرام دارد
دل گشته است اسیرِ ،آن ناز و آن تغافل
رازی نهفته داری ، در آن نگاهِ سبزات
رویایی و قشنگ است، چون باغهای بابُل
زلف و رخُ ات چو بینم،هر لحظه یادم آید
مهتابِ عشق و اُلفت،در آسمان کابل
مریم نوروززاده هروی
هشتم سنبله ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۹ آگست ۲۰۲۴ میلادی
از مجموعهُ “میهن عشق”
هلند.
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۴ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۴ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
در اسطوره های یونانی پرومته یا پرومتئوس، آتش را که زئوس (خدای خدایان) از انسان دریغ کرده بود، از او دزدید و برای انسان داد. آتش یعنی روشنایی، خرد و زندگی.
به فرمان خدایان پرومته بخاطر این سرکشی اش در غار کوهی به چهارمیخ کشیده شد و کرگسی یا عقابی وظیفه یافت تا در فاصله های زمانی به سراغش برود و زخم جگرش را تازه نگهدارد.
تا اینکه….
. پرومته یا «دزد آتش» مظهر فداکاری در راه انسان است. این شعر تقریباً سی سال قبل سروده شده است.
دزد آتش
ما دزد آتشیم ، آتش زنید ما را
در چار میخ سازید، این قلب و دست و پا را
ما دزد آتشیم ، جنگیده با خدایان
زخم جگر گرفتیم، این زخم بی شفا را
در غار کوهی تنها افتاده جاودانیم
جز کرگسی که آید ، گیرد ز ما بها را
خاموش و هم فراموش، دنیای غم در آغوش
اما به سینه جوشد، عشق تو ای نگارا
یک شهر های و هوییم، صد بحر جستجوییم
در این سکوت بشنو این نعره و ندا را
گر زخمی جفاییم ، دریای از وفاییم
ای کام تشنه می نوش، جامی ازین وفا را
فاروق فارانی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۱۴ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۴ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
رهبران فراری
ما را به وحشیان زمـــــان رهبران فروخت
خـــــود را به پول اجنبیان رهبران فروخت
از آبــــــــرو گـــــر فتـــــه و تا آب رود را
با صد فسانه خنــــده کنان رهبران فروخت
تبعــــیض را فگــــند مـــــیان مــــن و شما
با نام قوم و کیش و زبان رهبران فروخت
توپ و طیاره راکــــــت و هر گونه از سلاح
هر آنچه بود در ید شان رهبران فروخت
جایی نماند در وطن از دست چور شان
در هر کرانه بود مکان رهبران فروخت
نذیر ظفر
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۳ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
کج کلاه
ای کج کلاه بر خیـز حکمت را ببین
تصویر تـو شـد رهبَـرِ نسلِ نوین
ار شهسـوارانِ غـزل واقـف شـوند
از ضرب تیغت مـی سراین بعدَ ازین
در جان دشمن لرزه می افتد ز ترس
گر مـی شود شنــگِ پکولت بر تبین
در سنگــرِ داغ از پَسِ کـوهپایه هـا
آیـد صـدای تیـغ شیـران در کمین
نعـره کنــان الله اکبـر بـر زبـان
بر فرق دشمن می زند با تیغ دین
آزاده گــانِ صـف شکـن والا نژاد
مسعودیـان با وقــار و بــا یقین
هندو کشـان گیرد دوباره جان ز تو
ای آفتــابِ روشـنِ مشـرق زمین
از کــار زارت می نویسـم سال ها
در صفحـه ی تاریـخ بـا خطّ زرین
محمد ادریس بقایی (قطره)
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۳ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
کجاست
مادر دلسوز بی آزار و غمخوارم کجاست
مادر شیرین من از درد بیمارم کجاست
مادر سرشار با مهر و محبت های خود
مادر شایسته و پاکیزه کردارم کجاست
تا مرا خوابی برد از شام تا هنگام صبح
آنکه بودی تا سحر از خواب بیدارم کجاست
دست بردی بر لبم چون غنچه گل بشگفم
چون نسیم صبحگاهی شهد گفتارم کجاست
جلوه رخسار او در خانه می پاشید نور
مادر خوش قامت خوش روی رخسارم کجاست
شیر پستانش چو بودی مایه نیروی من
بی او اکنون نا توانم عیش سرشارم کجاست
محمد اسحاق ثنا
و نکوور – کانادا
۳ نوامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
نیمه شب ها
صدا ی تو در نیمه شب‌های تنها ئی
زدودن غباری است در –
دیار غروب کرده ی غربت.
و حرمت وجودت-
نویدی است به روزگاران تاریک.
شاید؟
نوازش امید‌ها ،
آرزو‌های کودکانه ،
و عطش وجود…
قصه تازه به ارمغان آورد.
هما طرزی
واشنگتن – آمریکا
اول اپریل ۲۰۰۰
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
اوجِ دعا
گل‌واژه های باور رندان شکفته باد
آهِ رهیده از دل زندان، شکفته باد
آزاده در برابر آیینه ایستاد
آهنگ مست آینه‌بندان شکفته باد
تا پتک کاوه کبکبه‌ی خشم خفته است
فریاد نانموده‌ی سندان شکفته باد
گُرد آفرید همّت سهراب آزمای
گردن‌فراز فرّه‌ی میدان شکفته باد
تبخال بر لبان تو گل کرد و خوار شد
ترواژه‌های نکهت خندان شکفته باد
با وجد عارفانه‌ت رین لحظه‌ی وصال
نقش خرد‌مزاجی وجدان شکفته باد
شعری که موج حادثه را سر کشیده است
با سرکشی معنی‌پسندان شکفته باد
مستانه تا به اوج دعا پر کشید دل:
الطاف بی‌کرانه‌ی یزدان شکفته باد
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
شاید
۷۳ الف
شاید شفق دمیده تماشا کند مرا
شاید غروب کرده و اغوا کند مرا
پنهان به زیر سایه ء امید می شوم
شاید که عشق آمده پیدا کند مرا
صبرم خدای داده کم و نیست چاره ام
یا آنکه خود خدای شکیبا کند مرا
پژمرده ام به باغ چرا مانده باغبان
آبی به من فگنده فریبا کند مرا
من آسمان تیره ء شب های محنتم
باید که ماهتاب دلارا کند مرا
احساس را به کنج دلم خواب برده است
شعری ز دور آمده شیدا کند مرا
بگذار پرده ها بدرد از عیوب من
بگذار بین جامعه رسوا کند مرا
من در میان جمع گهی فرد می شوم
آید کسی ز دلهره بی جا کند مرا
شاید که باز سر برسد روزگار خوش
شاید که عشق آید و تنها کند مرا
شکیبا شمیم
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
گل سرخِ لبانم
اگر بودم در آغوش تو امشب
دو چشمانم غزل نوش تو امشب
لبانت بر گل سرخ لبانم
و عشقم لاله بر دوش تو امشب
هما باوری
جرمنی
۱۲ سپتامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
عقده گلو گیر شد ، ناله دگرگون شده
لاله پُر از درد و داغ رونقِ هامون شده
قطره ى اشکِ مرا دیده بَرُخسار گفت
کاش که بینم ترا دیده پُر از خون شده
پُشتِ حجابِ نگار جوهرِ نا محرمیست
عاشقِ دیدار او ، همسرِ مجنون شده
تیغِ دو آبرو مُدام بر سرِ من می کشد
چین به جبین آورد یار جگر خون شده
لشکرى چنگیزِ چشمِ در صفى آراسته
در پى تسخیرِ این عاشقِ محزون شده
دل زِ کف اش بُرده را ، غرق تمنا کند
عاشق بیچاره اش ، تابع افسون شده
شمعِ فروزنده ى ، کلبه ى دلداده ام
مهرِ فروغ بخش یار دردلم ا فزون شده
حسن شاه فروغ
۲۸ اکتوبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
نیایش در یک مثنوی کوچک که خواندنش بی اجر نخواهد بود
گدای خودی
دیده فرو بست ز خود بی خبر
آن که ندارد خبر ، از خود خبر
خلقت خود را چو فراموش کرد
پنبه ی غفلت به سر و گوش کرد
پند شنو ، دیده ی خود باز کن
نغمه ی عقل ات به سر آغاز کن
نزد خودت دست درازی بکن
در طلب خویش ، نیازی بکن
غیر خود ، از غیر مخواه مطلبی
تا نشوی پست و ، ذلیل و غبی
هر که طبیبِ ، دل بیمار خود
غیر خودش نیست پرستار خود
سعی طبیبان به تو سودمند نیست
غیر ، دوایی به تو دردمند نیست
هیچ دلی را به دلی راه نیست
جز تو کسی از دلت آگاه نیست
غفلت تو درد سر است چون گدا
گر تو شناسی خود و آن گاه خدا
هرکه به صحبت حبیبِ خود است
بر تنِ افسرده ، طبیبِ خود است
از ره غفلت ، مجو اندیشه را
خشک کند ، بیخ و بُن و ریشه را
غیر نداند که چه در بطن توست
معنی آن زمزمه و ، متنِ توست
فارغ ازاین خواب وخوروناس باش
سخت تر ازسنگ ، چو الماس باش
غیر ، طبیبِ تو نباشد بدان
نیست تورا سود مگر هست زیان
سخت شود ، حالت بیماری ات
نیست به غیرازتو، پرستاری ات
خیر خود و ، عافیت خود طلب
غیر تورا نیست ، بجز خود سبب
چاره و درمانِ ، دلِ خویش کن
دستِ تمنا ، به خودت پیش کن
غیر ، چه داند ز پندار تو
واقفِ تو نیست ز اسرار تو
در کف خود باش ، خدا را شناس
بعد خودت زود ، خدا را شناس
گر شوی آگاه ، ز اسرارِ خود
راه بری نیک ، به پندار خود
گر تو شناسی ، اول از خود شناس
از ره توحید ، خدا را شناس
هست ، کلیدِ همه گنجِ درون
موسای خود باش نه همچو قارون
صدق و صفا خاصه ی انسان بوّد
بخل و حسد پیشه ی شیطان بوّد
غیر خدا ، یار نگیری تو کس
زان که بوّد ناخلف و تیره بس
گر تو نوازی و تو را هست نیاز
دَم به دَم آید ، به سوی تو باز
غیر خدا ، ذلت و عزت که داد
گر تو رضایش ، طلبی در مراد
رحمت حق را ، تو سزاوار باش
در خور تسلیم ، نه انکار باش
دل به سرا پرده ای دنیا مبند
تا نشوی بندِ هوا خود پسند
ترک صلات ترکِ عبادت مکن
پیروی شیطان ، رعایت مکن
گر تو ثنا خوان ، سحرگاه و شب
سود ببینی ، ز درگاهِ رب
عشق و محبت به دلِ خود گزین
نور محمد ، شمع جانت قرین
شافع تو هست ، شه ای دو سرا
دست تو گیرد ، به روزِ جزا
بر دلِ آگاه ، ضرورت تویی
دشمنی بر کینه ، کدورت تویی
از سر راستی گذر کن به حق
تا نشوی ، زار و زبون و فلق
اشکِ سحرگاه تو را مایه ات
آتش دوزخ نشود ، سایه ات
در دل شب خیز ، ببین جلوه ها
تا به تو بخشند ، از آن قُله ها
صایم اگر ، توبه ای از دل کند
بر در ِ فردوس ، چو منزل کند
مزرعه ی توست ، به دنیای تو
حاصل صد رنج ، به عقبای تو
عاطفه و ، رحمآ یتیمان پسند
تا تو نیابی ، ز بلا ها گزند
ناله ی قرآن شنو و ، فیض گیر
نور چو موسی ، ز یدِ بیض گیر
جاه و مقامی ، چو بلال ات دهند
ذکر حدیث ، مزد حلال ات دهند
ارزش انسان ، به دل پروران
مهر بِورز ، بهر خود و دیگران
لعل و گهر ، سینه ی تابان توست
مهر و محبت ، بدل از آنِ توست
عشق بِورز و ، دلِ خود شاد کن
کعبه ی دل را ، ز غم آزاد کن
تا که بیابی ، ره مقصودِ خویش
در گذر از باده و ، ازسودِ خویش
از سر انصاف ، عدالت نما
تا که شوی ، راهبر و رهنما
نغمه ای سر کن، ز بن وریشه ات
سازِ تو ، سرمایه ای اندیشه ات
آنچه که خاک وگِل وچون آب تُست
مآمن زیبای تو و ، باب تُست
مغزخود ازغیر ، تهی کن به جان
مردمِ آزاده ، نباید زندان
حُبِ وطن ، مرکز ایمان توست
نیک بِدان ، کشورِ افغانِ توست
اصل تو در خانه ، خراسانیان
فرعِ تو را ، سینه فراخی از آن
کاجِ تمدن ، سرِ برگ آرین
هست خراسان ، فرازش کُهن
آنچه غنی هست ، زبانِ دری ست
ارزش هرکوبه زبان، مادری ست
هر که گدای ، خودیِ خود بوّد
رمز نوای ، خودیِ خود بوّد
هرچه تو خواهی، زدلِ خویش خواه
آنچه طلب داری تو، ازخویش خواه
همدم و همرازِ دلِ ، خویش باش
گوش به آوازِ دلِ ، خویش باش
دستِ دعایم ، شده حلقه از آن
عجزِتو” زرغون ” برسد نی گمان
الحاج محمد ابراهیم زرغون
۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳
اسلو – ناروی
از : مجموعه ی وطن نامه
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۲ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
حرف رهبر
تا حومه‌ی نبود صدا می برد سکوت
ما را به سوی ظلم روا می برد سکوت
کابوس شب که محبس هردم صدای توست
فریاد درد ها به سما می برد سکوت
تا این همه شماتت و این جهل ممتد است
ما را به سمت فاجعه ها می‌برد سکوت
بر شانه های خم شده ، تابوت میهنم
تا انتهای سوگ و عزا می برد سکوت
بر روی برگ دفتر تاریخ ، نام ما
با رنگ سرخ و تلخ جفا می برد سکوت
انگیزه های داغ و به زنجیر بسته را
تا پایِ دار حرف رسا می برد سکوت
این زورق شکسته که محصول جُبن ماست
در کامِ هیچ و موج رها می برد سکوت
«ما را چه شد که زنده؛ ولی مثل مرده‌ایم»
رهبر! مرا به یاد شما می برد سکوت
احمد هنایش
۱۹ اکتوبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ عقرب ( آبان ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۱ اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
نیایش
آتش آفتاب –
سوزندگی دیگری دارد
امروز-
روز نیایش گلهای آفتاب پرست است…
شانه‌‌های استخوانی ام
درپنجه‌های گرم آفتاب –
نرم شده
گردنم را برافراشته ام
تا مو‌های مجعد م-
همچو برگ گلهای آفتاب پرست
آفتاب را با آغوش باز پذیرا شوند
و من با سکوت همیشگی به دنبال آفتابم…
شاید تو نیایش دوباره را به تن خسته ام باز گردانی
هما طرزی
نهم جولای ۲۰۰۶
نیویورک – آمریکا