( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی -۲۷ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
میخانه
دیشب صنمم مست ز میخانه بر آمد
مست از دو سه جام و یکی پیمانه بر آمد
چون شمع شب افروز بدیدم رخ ماهش
بر گرد دل سوخته پروانه بر آمد
دیدم رقیبان شده بر گرد من و او
صد داد و فغان از من دیوانه بر آمد
کشتم به دلم بذر محبت و از این بعد
از باغ دلم غصه ی بیگانه بر آمد
دیدم که شدم مست می ناب شبانه
از خویش”امان“رفت و از خانه بر آمد
امان قناویزی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی -۲۷ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
اَبرِ فَروَردین
نوبهار آمد،طبیعت سبز و شادان می شود
هر گیاهی زنده از خورشیدِ تابان میشود
سر برآرند لاله ها، در گلشن و باغ و چمن
دشت و صحرا و دَمَن، از نو چراغان می شود
لانه سازد قمری شوریده حال در شاخسار
بلبل از سودای گل، مست و غزلخوان می شود
هرطرف آکنده می گردد زبوی نسترن
غنچه از دیدارِ شبنم،شاد و خندان می شود
ابرِ فروردین ببارد عاشقانه بر چمن
سبز و شاداب زین سخاوت، راغ و بوستان می شود
می کنیم هردم توکل بر خدای لایزال
شادمان دلهای ما، از نورِ ایمان می شود
بر عزیزان مقدمِ فصلِ بهار فرخنده باد
گلُفِشان نوروزِ ما، با لطفِ یزدان می شود .
مریم نوروززاده هروی
سوم حمل(فروردین) ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۳ مارچ ۲۰۲۵ میلادی
از مجموعهُ”میهنِ عشق”
هلند.
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی -۲۷ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استر
درب ِ خرد
درب خرد گشا که گُلستان ِ عالم است
عطر ِ صفای ِ عقل و خرد جان آدم است
مانَد به کوزه ای که تهی باشد از درون
آواز ژاژ گویی بدان زیر و آن بم است
برهم مزن تو فکر مرا مدعی بدان
شور ِ تو بی اثر شده در و ضع برهم است
انسانیت به گوهر ِ احساس متکی ست
خونابه های شوق بدین دیدۀ نم است
هرگز تو شکر ایزد ما را نگفته ای
فکر ِ تو در اسارت ِ حرص است و ماتم است
این درد و غم ز سوی خدا میرسد به ما
تا گریه هم برای خودش گاهی مرهم است
ما ایم و راه عجز و امید و توکلی
پندار ِ زاهدان ِ ریایی خم و چم است
ما گر چه در امور ِ عبادت کم ِ کمیم
شکر ِ خدا که کبر به افکار ما کم است
زاهد ز درب ِ عجز گهی در خموشی باش
دیدم صدای دهل ِ تو دایم به دم دم است
همایون شاه عالمی
۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
حسرتِ دیدار
*هیچ جا بهتر ز شهر عشق نیست
منکه دنیا سیاحت کرده ام*
گفتمش باز آ به سویم نازنین
منکه عمری با تو عادت کرده ام
هر زمان مهر تو دیدم، من تو را
از دل و از جان دعوت کرده ام
با نبودت نازنین در گوشه ای
سال ها شد تا که عادت کرده ام
تو که رفتی ای صنم از کلبه ام
با دل افگار خلوت کرده ام
درد من گردیده صد چندان دریغ
تا ز ملک خویش عودت کرده ام
حسرت دیدار کشیدم سال ها
با خودم احساس همت کرده ام
صد سبد گل چیده ام از چشم او
از خودم این گونه دعوت کرده ام
صد فغان و ناله دل از من شنید
از خودم احساس نفرت کرده ام
آن چه در دل بود آن را با “امان“
جای تو خالی قسمت کرده ام
امان قناویزی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
یک خورشید خنده . . .
صدا از ما نمی آید ، زمین بگشا دهانت را
بخوان در گوش دریا ها ، ز طوفان داستانت را
چرا ای عشق بی پایان ، به بستر در قفس گشتی
بیفشان رنگ بر هستی ، فروزان آسمانت را
بسان واژه های مرده، در گور کتابی تو
تو ای اندیشه آتش شو، برون بنما جهانت را
به یک خورشید خنده، عشق محتاج است در ظلمت
برایش هدیه کن عاشق ، تمام کهکشانت را
غروب از غرب می آید چه شد اشراق تو ای شرق؟
برون شو از شفق، بنما، فلق های نهانت را
بیا فردا! جهانی گرگ هم از نشه «دیروز» گردیده
براین تاریخ مرگان چتر کن، رنگین کمان ات را
به تو شاعر که تن خواهی و تن بخشی ، قسم بر عشق
بکن خورشید بیداری ، لب و شعر و زبانت را
تو ای پهناور زخمی ، تو ای دریای انسانی
تن ات شد خورده و برخیز ، نگهدار استخوانت را
بهار و عشق و آزادی، همه همزاد خورشید اند
ترا ای انقلاب عشق ، نمی خواهم خزانت را
فاروق فارانی
نوامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
دلهره
۹۴ الف
دیر مکن اینقدر ، زود بگو کاش را
تا به حقیقت دهد ، خواب سحر جاش را
وای اگر کاهلی ، دست دعا بشکند
تا برسد گور کن ، زاغ خورد لاش را
دل چو بیاری به کف ، چشم مدوز هر طرف
ظرف چو مایل شود ، لول دهد ماش را
پا به گلیمی منه ، کو نبود مال تو
تا ننهد هر کسی، بر سر تو پاش را
دانه ی کم را کجا ، آب بیفزایدش
آب بریز آنقدر ، تا بپزد آش را
سر به گروگان اگر ، می ندهی خوبتر
تا نکند بی بها ، دلهره سوداش را
شکیبا شمیم رستمی
۲۷ اپریل ۲۰۱۸
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عهد و پیمان
حکایت میکند چشمان مستت کابلستان را
شمال کاکلانت می‌دهد بوی خراسان را
سزاوار جهنم میشوم گر دست کم گیرم
هوای بستر ناز تو ای ماه بدخشان را
به پایت فرش میسازم گل شب بو گل سوسن
به پای مهر تو ریزم گلاب یاس و ریحان را
هرات وغزنه وهلمند ندارد مثل و همتایت
بهای تار مویت هم نگیرم حور و غلمان را
برابر کے کنم با ناز و تمکینت نگارانے
تخار و کندز و بلخ و هریوا و سمنگان را
مسلمان نیست آئینم یقینا کفر میباشم
اگر نا شکری کردم بودن شمع شبستان را
خدا زار و زبون سازد شهید غرق خون سازد
اگر عادل بجا نارَد قرار عهد و پیمان را
سید عنایت الله عادلی
۱۷ دلو ۱۴۰۲ خورشیدی
کابل – افغانستان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
صلح و صفا
ای جوانانِ وطنصد ها سلامم بر شما
گرنسازید این چمن را گل شود در انزوا
چشم‌مردم‌رخ به درگاهِ خداوند و شما
پس بکوشید در رهِ آزادی و صلح و صفا
خون اطفال و زنانِ میهنِ ما تازه است
بر شهیدانِ وفا بالا کنید دستی دعا
بهر آبادی و رشـدِ میهـنِ زیبای خود
آستین را بر زنید امـروز باشد یا صبا
تا نبیند مهر را «سیمین» میانِ مردمان
کی شود آباد و پاک این کشورِ پُر ماجرا
سیمین بارکزی
۲۶ نوامبر ۲۰۲۰
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
بال هایم را بستم
چه پر شکوه
و چه گسترده بال
در سرزمین مهر
صدایت زدم
و سرودمت عاشقانه
و دوستت داشتم صادقانه
و اما پژواک آغوشت
دوری بود
و بیخبری
و امروز سروده هام
ترا بیرنگ می سرایند
و در سکوت
تا بگوشت نرسند
ودر زباله دان زندگی ات
چون کاغذ پاره های بی بها
زندانی نشوند!
هما طرزی
نیویورک
۱۱ جنوری ۲۰۲۵
I closed my wings
How glorious
And how wide
In the land of love
I called you
And I sang to you lovingly
And I loved you sincerely
But the echo of your embrace
Was distant
And you were unaware
And today my songs
Sing you colorless
And in silence
So that they do not reach you
And in the trash can of your life
Like worthless scraps of paper
They do not become prisoners!
Homa Tarzi
New York
January 11, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
نومید مباش
گاهى که دلت به درد شد یاد نما
گه یاد نما و گاهى فریاد نما
گه یاد نما خداى خود را گاهى
یادى تو گه از زمان بس شاد نما
لبخند بزن اگر چه روحت ناخوش
خود را بفریب و خنده ایجاد نما
لیکن اگرت چنانچه دلگیر هستى
دل باز نموده اندى فریاد نما
فریاد نما و گریه لیکن کوتاه
بس عقده ز دل گشا و آزاد نما
هر آنچه تو خواهى بکن اما جانا
نومیدى ز سر همى تو برباد نما
امید ز سر گرفته دل شاد نما
شیبا رحیمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۴ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۴ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
تازیانه
در دست ما کبوتر و گنجشک لانه زد
در فکر نیز خار مغیلان جوانه زد
دلهای ما چو جنگل وحشی شد و درآن
شیروپلنگ وگرگ وسگ وگربه خانه زد
هرکه گذشت! کودک و پیر و جوان ز راه
با سنگ دست داشته ما را نشانه زد
بر فرق ما همیشه شب و روز پشت هم
تقدیر زد ، خدا زده و هم زمانه زد
هرچه دروغ بود و غلط بود واعظا
آنرا برای مردم مسکین نشانه زد
گفتند ما برای شما کار می‌کنیم!
هرکس به سهم خویش به ما تازیانه زد
#محرابی_صافی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۴ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۴ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عرصه ی پرواز
مال مردم نیستى جانا کمال مردمى
خوب یا بد هر چه مى باشى تو حال مردمى
نسلى وابسته به تو و نسلى از تو پند گیر
خوب اگر باشى وقار، ار بد زوال مردمى
دست خود گهوار چرخانى و با دستى جهان
با همین دستان کوچک بین مثال مردمى
دخترى تاج سرى جانا بدانى قدر خویش
اى که باغستان عالم را نهال مردمى
کرده یى دنیا اسیر خویش اى زیباى ناز
صورت زیباى خالق را تو خال مردمى
فکر خود میدار شامخ جان من آرى بدان
هم جواب استى تو جانا هم سوال مردمى
بال هر پروازى و پرواز بى تو ناقص است
عرصه ى پرواز هستى را تو بال مردمى
دختر امروزى و مادر به فرداى جهان
منبع برکت به روز و ماه و سال مردمى
دخترم خوش مشرب و خوشحال باش، آزاده بزى
جاده ى آزادگى ها را روال مردمى
دخترى تاج سرى جانا بدانى قدر خویش
مال مردم نیستى جانا کمال مردمى
شیبا رحیمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۳ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۳ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
« آب کم جو، تشنگی آور به دست »
مولانا
در رواق زمانه می پیچد . . .
تا خمار شب ات شکسته شود، قهوه تلخ آفتاب بنوش
عطش عشق را به جام انداز، تشنگی را بجای آب بنوش
گریه ات گر ز درد بیداریست، مادر سرزمین اگر خواب است
کودک نور خواره ی می باش، شیر پستان ماهتاب بنوش
دهن و دیده ترا بستند، گمره ساحل رهایی عشق !
نم این بحر تا رسد به لبت، دور کن از رخت نقاب، بنوش
شربت خواب زهر شیرین ، عطش ات را گرفته اند از تو
غرق در بحر تشنگی می باش ، از مد و جزر آن شراب بنوش
در سر تو غروب می کارند، در دلت عشق را خزان کردند
تا رسیدن به رود بار طلوع، لقمه زن آتش و سراب بنوش
تا که هر واژه خواب را جاریست، چشمه ی خشک و کور بیداریست
از حروف کلام تک تک دل، صد کتب خانه دلکتاب بنوش
در رواق زمانه می پیچد، بانگ عطشان پرسش فردا
پاسخی گر نمی رسد ز جهان، گوش در سینه کن ، جواب بنوش
تا حضور ترا به غیب کشند، شهد مسموم گم شدن دادند
گرچه تلخ است چون حقیقت عشق، نوش داروی انقلاب بنوش
فاروق فارانی
اکتبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۳ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۳ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
خشم دریا
۹۳ الف
کلام موج را تنها تبسم های دریا میکند معنا
که بنشاند در آغوش خودش صد موج را دریا
چه آهنگی که آب روی دریا را به کف آرد
در آن سو ساحلی بهر تماشا میشود تنها
شب از طوفان آتش خیز موج آب می ترسد
ز وحشت پرده ء تاریک خود را می کشد بر ما
نمیدانم چرا آهسته باید گفت نامش را
و آن آهسته بر دل گر رسد دل را کند شیدا
برو مهتاب عکست را به روی آب میبینم
اگر دریا به خشم آید ترا هم میکند رسوا .
شکیبا شمیم رستمی
۱۵ نوامبر ۲۰۱۷
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۳ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۳ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
آهسته
در عشقت شتابی ندارم
آهسته آهسته
قدم بر میدارم
تا غنچه ها باز نشوند
و عمر شکوفه
به درازا کشد
هما طرزی
نیویورک
۵ جنوری ۲۰۲۵
Slowly
I am in no hurry to love you
Slowly, slowly
I walk
So that the buds do not open
And the life of the blossom
is long
Homa Tarzi
New York
January 5, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۲ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۲ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
بسمه تعالی
طبـیـب دردمنــدان
ای طـبـیـب درد مـنـدان یا عـلی !
ای ا نـیـس مُـسـتمنــدان یا علی !
نــا م زیـبـا یـت عـلی شـیـر خــدا
در دو دنیا،مشکل آ سا ن یا علی!
دوسـتا نت هـرکجا خـوار و ذلـیـل
تا به کی حـا ل پریشا ن یا علی !
ازجـفا ی ظا لـما ن مُلک خـویش
گشته ایم ما خا نه ویرا ن یا علی!
ملک ا فغا ن را نمـود ند پا یمـا ل
سـرخ ازخـون شـهـیـدا ن یا علی!
دوســـتـا ن آواره و دور از وطــن
گـیـر،د سـت بی نوا یـا ن یا عـلی!
حـق زهراهـمسرت،دخت رسـول
یک نظـربر ما غـریـبـا ن یا عـلی!
یا عـلی بـودی یـتـیـمــا ن را پـد ر
هـم پرسـتا ر مریـضـا ن یا عـلی!
بهـرعـبـا س وحـسـیــن وزیـنـبـت
رس بـه داد مـلـت مـا ن یـا عـلی!
از عدا لت شهره گشتی درجهـا ن
وزشـجا عت شیریزدا ن یا عـلی!
درجـهاد کـا فــرا ن دا دی نشــا ن
بیشک هستی، شاه مردان یاعـلی!
خـدا لایقت کـرده است ذو الـفـقـا ر
نشا نی، تو ازبی نـشـا ن یا عـلی!
به گـلــزار خـلـقــــت کــرد گــــا ر
تـواعـجـوبـهء گـلْـسـِـتـا ن یا عـلی!
بـرا د ر تـرا خـوا نـد خـتــم رُسـُـل
ا ما می، توبرا نس وجـا نّ یا عـلی
چگـونه توا ن وصفـت ای پـا د شه
کـه بـالا تــری ازگـمــا ن یا عـلی!
زحُب تو نقـشی به دلـهـا ی ما ست
ز سیما ی ما، آ ن عـیـا ن یا عـلی!
چو خصمت به شمشیرکیـن زد ترا
برفت عدل و داد ازجهـان یا عـلی!
خـدا کـرده لعـنـت بـرآ ن بی حـیـا
ا بن مُـلجــم،اخّ شـیـطــان یا عـلی!
یا عـلی دا ریـم خـوف از روز حـشر
زآنکه ما ئیم غرق عِصیان یا عـلی!
وقـت جـا ندا دن به داد مـا ن بـرس
قبض روح را سهل گردا ن یا علی!
“حیـدری“ازدوسـتانِ مُخلـص است
ازلـقـا یـت، شـــا د گــردان یا عـلی!
پوهنوال داکتر اسدالله “حیدری”
ششم دسامبر۲٠٠۶
سیدنی – استرالیا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۲ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۲ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
سرشار
دلا تا دیدن آن دلبر و دلدار میرقصم
به هر بام و درو هر کوچه و بازار میرقصم
اسیر شاهِ شاهانم که تاج سروران باشد
که تا محشر خدایا من بهر دیدار میرقصم
منم تا دیدن آن قامت موزون و رخسارش
به دیدار رخ جانان به یاد یار میرقصم
اگر بینم شبی در خواب جمال سرورم مولا
زدیدار جمالش روز و شب صد بار میرقصم
چه میگردد اگر روزی شوم من محو رخسارش
یقینآ بیخود و مست و قلندر وار میرقصم
اگر سوزندمرا در آتش و هیچ نیست پروایم
بسوزانند سراپایم درون نار میرقصم
وگر از پا بیآویزند مرا در حسرت ِ دیدار
به عشق او دل خندان به پای دار میرقصم
مرا باور به آن دیدار در آن روزِ جزا باشد
خداوندا که تا محشر به آن دیدار میرقصم
بگیر هر دست باور مند خداوندا به لطف خود
بگردان شاد دل ما را که من سرشار میرقصم
ندارد هیچ غمی جز دیدن ِ جانان ( عاشوری)
بدیدارش شوم نایل ، شیرین گفتار میرقصم
داؤد عاشوری
بیست یکم مارچ ۲۰۲۵
ملبورن – آسترالیا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۱ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
باغ بالا
باز بیا جانب صحرا رویم
باده بنوشیم به تماشا رویم
شانه به زلفین مسلسل زده
سرمه به آن نرگس شهلا رویم
نوش به آن دست گل آویز باد
بوسه زده ساغر مینا رویم
مشک بزن آهوی مشکین من
تا همه جا پاک و مصفا رویم
جای که گل بر ما اشارت کند
چیده و نازیده و یکجا رویم
تا که معطر ز گل و مل شویم
سرخ و سفید تازه و زیبا رویم
باز به یک عالمی از شور و حال
دیده به هر صورت وسیما رویم
تا به همه خیل عروسان باغ
باغ بهشت است باغ بالا رویم
دف زنان شور به عالم زنیم
چرخ زنان واله و شیدا رویم
موج شویم صفحه به گوهر زنیم
در طلب لولوء و لالا رویم
واعظ و شهناز به دریای دل
چون گل ناز تک و تنها رویم
ملا عبدالواحد واعظی
اول حمل ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۱ مارچ ۲۰۲۵ میلادی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۱ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
شبِ قدر
دلی شاد و لبی خندان،برایت از خدا خواهم
ترا از غصه و رنج و مصیبت ها جدا خواهم
حلولِ ماهِ قرآن است، مبارک باد و فرخنده
هر آنچه آرزو داری ، برایت از خدا خواهم
نیایشهای هنگامِ سحر ،باشد قبولِ حق
دو دست ات پُر زنورِ حق،بهنگامِ دعا خواهم
جهان آکنده شد از قهر و خشم و ظلم و استبداد
وجودِ نازنین ات را جدا از هر بلا خواهم
الهی،لطف و مهرات را ،مگیر از بندگانِ خویش
ترا با ناله و آهِ غریبان، آشنا خواهم
شبِ قدر است اجابت کن دعای مستمندان را
که من آوازِ لبیک ات،زعرشِ کبریا خواهم .
مریم نوروززاده هروی
نوزدهم رمضان المبارک ۱۴۴۶ هجری قمری
۲۹ حوت ( اسفند) ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۹ مارچ ۲۰۲۵ میلادی
از مجموعهُ”میهنِ عشق”
هلند
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۳۰ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
نور جمال
۹۲ الف
بشکسته دلی دارم ، تعمیر بکن دل را
دل خواب پریشانت، تعبیر بکن دل را
دل تازه مسلمان شد ، عشق تو و دین دل
این بنده گنه کرده ، تکفیر بکن دل را
تا عرش رسیده دل ، پرواز ببین بی پر
تو بال و پرش گشتی ، تقدیر بکن دل را
یک بحر پر از غرش ، یک کوه پر از طاقت
مقدار بسش باشد ، تصغیر بکن دل را
این نور جمال تو ، خورشید ندارد هم
صبح است طلوعی کن ، تنویر بکن دل را
دل آتش و دل سرکش ، سرکش بنما آتش
یک شعله چو افروزد ، تکثیر بکن دل را
گل گل تو و گلشن دل ، گلشن نشود بی گل
در شیشه ی هر شبنم ، تصویر بکن دل را
دیوانه تو کردی این ، هوشیار مرا آخر
مگذار رود هر جا ، زنجیر بکن دل را
شکیبا شمیم رستمی
المان
۲۹ اکتوبر ۲۰۱۹
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۳۰ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
به آن های که نجات جامعه و کشور را از دشمنان بشریت
می خواهند.به آن های که در خندق تاریخ آینده خود را
می جویند و به آن های که رویا های بزرگ برای
تغییر و رهایی را از دست داده اند.
همای سرخ عشق . . .
چه افروزی چراغی را که در روحت سفر مرده
چرا تاجی نهی بر سر، ترا دل مرده سر مرده
نگاه لانه خوی و دانه جویت برده از پرواز
پریدن مرده در رویای تو، نه بال و پر مرده
تو در دیوار بندان جهان خویش دربندی
تو بیرون را نمی خواهی چرا گویی که در مرده
روانت ای که در دیروز جا خوش کردی باور کن
که از تاریخ و از دیروز حتی مرده تر مرده
به روی شاخه هایت گل برویان ای درخت عشق
مشو اما از آن غافل ، مپنداری تبر مرده
به فردا دل ببند و دیدبان صبحدم می باش
بمان دیروز را برجا، وزین شب ها گذر! مرده
چسان باور شود آن دانه ی پنهان شده در خاک
بهاران می رسد اما به خوابش بی ثمر مرده
چرا بلعیده قبرستان شعور شهر آوا ر ا
سکوت تو دهن بگشوده، فریادت مگر مرده ؟
همای سرخ عشق آنگاه چون با سایه اش گم شد
دوباره زنده گشته شر، دگر باره بشر مرده
فاروق فارانی
سپتمبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۳۰ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
خویشتنداری
اى دل از نا مهربانان هیچ گه یارى مخواه
آرى از دون مشربان یک ذرّه همکارى مخواه
صبرکن برحال خویش هرآنچه بود از خوب وبد
زینها را بهر خود جز خویشتندارى مخواه
بهر همیاران بشو همیار و بهر خوب خوب
بر گذر از ناجوانمردان تو همیارى مخواه
چرخ دون پرور چه دون پرور تر از دیروز شد
هان ز چرخ دون پرور جز دل آزارى مخواه
هرگزت یارى نباشد آنکه را دل نیست پاک
بى خود از نا پاک دل ها حرف دلدارى مخواه
آنکه بر خوان کرم یک یک شمارد لقمه را
حاتم طایى شدن از او گر هشیارى مخواه
سفلگان سفله بمانند گر چه بر شاهى رسند
هیچگاه از سفلگان جز مردم آزارى مخواه
غمگسار خویش باش و غم به کس قسمت مکن
مردم نا اهل را هرگز به غمخوارى مخواه
شیبا رحیمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۳۰ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
کابل زیبا
پیامم را ببر ای باد سرکش سوی کابل
فدای دشت و دامـان معطّر بوی کابل
چمن زارِ تو زیبا و نمادینِ جهان بود
مه قربان جوان های خوش و بدخوی کابل
نبودم هرگز اینجا غافل و بی غم به والله
ز هجران جوان بـی زر و بازوی کابل
شُدید از میهن و کشور فراری و مهاجر
بجایِ آب خون است جاری اندرجوی کابل
سیاهی‌شهررا درکام‌خود بلعیده «سیمین»
کجا شد لالـه زارِ برزن و آهوی کابل
سیمین بارکزی
۵ نوامبر ۲۰۲۰
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۳۰ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
با مطالعۀ “نوروز فرخنده“اثر استاد نهایت عزیزوگرامی
دانشمند محترم نصیرمهرین ،بیادم آمد که درعزای آن
شهید جوان ومظلوم زبان حال وی را سروده
بودم که ذیلاً تقدیم میشود.
===================
استقبال ازشعرحضرت جودی علیه الرحمه بامطلع:
بابا بیا که تیـغ جفـا سـاخت کارمن
برگی نجیده گشت خزان نوبهارمن
====================
زبان حال فرخندهء شهید
با پدرداغدارش
بابا !بیـا که اهـل جفـا سـاخـت کارمن
گـرگـان هموطن همـه دَور و کـنـارمن
ازبسکه سنگ وچوب لگد،برسم زدند
مغـزم خمیـرگشـت و،اجـل در کنارمن
“تـا بـرتـنـم بود رمـقـی، بـرســرم بیـا
بنگـربه وقت مرگ بر احـوال زارمن”
شـیطـان زاده ی، مـلـعـون وبـی حـیــا
دادســت حکـــم پَرپَرمن،در بهـــار من
ازظـلم جاهـلان وطن کی شـوم رها ؟
تا بنـگـرم مـــادر خــود، در کـنـــار من
بابا !رسـان سـلام مــرا، نـزد مـــادرم
بـرگـوکه تـا دگـــرنکشــد ،انـتـظــار من
این ظالـمـان نماندنـد،که بیـنـم سـال نـو
لعنـت به جمـع بـی خـردِ همـتـبــار من
یک شـمربی حیـاو،بیـرحمِ خـدعـه گـر
تهمـت نـمــود مرا،بـه نـکـرده کــارمن
من حــافــظ کـلام الهـی به هـیـچ وجـه
آتـش زدن،کـتـاب خـدا نـیـست کـارمن
بابا !به دوستــان ورفـیـقــان من بـگــو
آینــد زراه لــطـف گـهـی بـر مــزار من
هـرگـاه کـه بگــذرند زجـای شــهـادتـم
حمـدی بـخـــوانــده و،دارنـد نـثــارمن
من بـاحجاب بودم و،کـردند بی حجاب
رحمـی نکــرده بــرایــن، قـلــب زارمن
مــادر نـدیــده دسـت حـنـایـم درحـیـات
امشـب حنـاءدســت من ازگـلـعــذارمن
“هـنـدو پیــروان” ن ـکـردند، اکتفـا هنوز
سـوزاندند مـرا،همـه مسـلم کنــارمن!!
دیگر مگو “حیدری“، زین جانیان عصر
از حــال پـر مـلال وازایـن،روزگـارمن
دردادگـــاه عــدل الـهــی، بـروزحشــر
گیرندظالمـان جزای خود،ا زکردگار من
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
۱۱ اپریل ۲۰۱۵
سیدنی – استرالیا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۹ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۹ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
انتظار
من هنوز منتظرم
و هنوز روز شماری دارم
تا خورشید
از پس کوه های استوار بازوانت
بر باغ وجودم بتابد
و باغچه سرد زمستانم
یکسره بهاری گردد
من هنوز منتظرم
و هنوز روزشماری دارم
تا خورشید
از گوشه ی لبانت
در عریانی وجودم سرازیر شود
و بیشه زار تنم
در سرسبزی مرطوب
شاداب تر از غنچه های صمیمی گردد
آری من هنوز منتظرم
و هنوز روز شماری دارم
تا خورشید
در گرمای دستانت
ویولن عشق را پر شور بنوازد
و زنگوله های موهایم را
آگاهانه به بازی گیرد
و گره های دوری را
از سر مهر باز کند
آری من هنوز منتظم
و هنوز منتظرم
و هنوز منتظرم
و هنوز روزشماری دارم…
هما طرزی
نیویورک
۲۸ جنوری ۲۰۲۵
====================
Waiting
I am still waiting
And I am still counting the days
Until the sun
From behind the sturdy mountains of your arms
On the garden of my being
And my cold winter garden
Turns into a spring
I am still waiting
And I am still counting the days
Until the sun
From the corner of your lips
Into the nakedness of my being
And the grove of my body
Into the moist greenery
More joyful than the intimate buds
Yes, I am still waiting
And I am still counting the days
Until the sun
In the warmth of your hands
Plays the violin of love passionately
And consciously plays the bells of my hair
And unties the knots of distance
With sincere love
Yes, I am still organized
And I am still waiting
And I am still waiting
And I am still counting the days…