۲۴ ساعت

حمایت جمعی از توده ها٬  قدرت بازدارندگی مردمی نیست!

تاریخ نشر : جحمه ۹ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳۰ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

حمایت جمعی از توده ها٬ 

قدرت بازدارندگی مردمی نیست!

قدرت بازدارنده مردمی عبارت از قدرت دانش در سطح آگاهی بلند مردم٬ و تکلیف دایمی بالای دولت چون نظارت می باشد٬ که سرکشی های قدرت را٬ مهار می کند.

در افغانستان این چنین نبوغ فکری که مسبب حاکمیت ملی گردد٬ از هیچ جناح و حزبی نتیجه نداده است. و همیشه تا اکنون شعارهای شان تُهی معنی و بخاطر منافع خصوصی خودشان می باشد.

در واقع٬ احزاب مردمی برای تغییر افغانستان پسا ۲۰۲۱ با حضور جبهه های نظامی٬ در حیطه تغییر به مثابه حیات دیپلماسی – نه فعال در خونریزی ها٬ زیرا دیپلماسی فاقد شمشیر فقط حرف بوده٬ اگرچه در قرآن نیز مهر شود.

از این جهت تغییر کشور از برگزاری لویه جرگه حقیقی با همه طرف های افغانی٬ و حل تمامی معضلات سیاسی را٬ در جرگه به مطلوب ترین راه حل های عملی٬ تهداب قانون اساسی نمود٬ تا حکومت قانون ثبات سیاسی برای توسعه کشوری گردد.

اما واقعیت افغانستان اینست: که جریانات سیاسی بسوی تقویت سمتی قومی٬ و فقدان عقلانیت سیاسی یا رویکرد احساساتی٬ تدوام طالبان شده است. و محرکه های خارجی نیز٬ عدم عقلانیت سیاسی برای افغانستان را٬ درک نموده٬ که با دهشت بجای قانون افغانستان را٬ نگه می دارند.

محمدآصف فقیری

عدالت و دولت

تاریخ نشر : شنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

عدالت و دولت

لیبرالیسم در مهار امپریالیسم

تاریخ نشر : چهارشنبه ۳۱  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

لیبرالیسم در مهار امپریالیسم

امروزه قدرت های جهانی چون: آمریکا٬ اتحادیه اورپا٬ چین و روسیه برخلاف پسا ۱۹۹۲ که قدرت جهانی تک قطبی آمریکا بود٬ است. اما تجویز بر تشخیص اینکه چطور کشورهای جهان سومی مانند افغانستان از گزند امپریالیست های غربی و شرقی در امان بماند٬ راه جز حاکمیت ملی از مسیر ملت سازی نیست. زیرا حقوق بین المللی عینیت یافته حقوق داخلی می باشد. یعنی سرکشی های قدرت جهانی مثلاً آمریکا در بازی های بین المللی٬ توسط مجلس نمایندگان مردم آمریکا مهار شده است.  

لیبرالیسم افغانی که ضرورت ملت سازی در کشور ماست٬ از فلسفی شدن متون دینی و سیر معرفتی پدیده ها٬ دست یافتنی و سازنده می شود. که نباید الگوهای رایج حکومتداری را٬ نیز فراموش کرد٬ که چون نظام های: ریاستی٬ پارلمانی٬ و نیمه ریاستی و نیمه پارلمانی مطلوب تجربه شده اند.  

لیبرالیسم را در مقابل امپرالیست های متجاوز چون قانون اساسی گرایی٬ نیز می توان تعریف کرد. و رسیدن افکار عمومی به فضیلتی که خصایص شان٬ قانون اساسی باشد٬ طلوع سعادت همانا حاکمیت قانون در واقع بیدون غروب برای چندین نسل ثبات سیاسی می گردد.

آنچه عدم یا فقدان لیبرالیسم می گردد٬ در نخست تهاجم امپریالیستی نیست. جهل موجود جامعه سیاسی یا فقدان عقلانیت سیاسی می باشد٬ که بستری برای تهاجم قدرت های جهانی می شود.

محمدآصف فقیری