۲۴ ساعت

راه پیدا کن . . .

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۵  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

راه پیدا کن . . .

 دستِ  می‌ روید  ز تو ، تا د ر گشاید روی تو؟

 چشمِ   در تو  می ‌شگوفد  تا  ببیند  سوی تو؟

 گوش کن ازگردشِ خونی که درتو جاری است

 قصه‌ های  دردِ  بی‌   پرسانِ   از   آموی   تو

 ای فَلَج، روحت فَلَج، ای عشق و آئین ات فَلَج

زندگی  را   زنده کن  ، تا سر کشد  آهوی  تو

 عطرِ  فردا   را ز آوازت   بیفشان   تا  طلوع

 عشق  را تا بشنود  گوشِ  جهان  از بوی تو

 این همه   بحرِ سرابِ  تشنگی  زا  از تو  زاد

 وارهان پس تشنه زاران از خروشِ جوی تو

 این که تاریک است و تاریکی به قلب و سر نشست

آفتاب از  سینه رفته  ،  روشنی  از  خوی تو

 چیزی می آید به  دستت ، گرچه نا پیدا ترین

 جستجویش کن، درون هر تگ و هر پوی تو

 هر سلول ات گشنه ی نور است  از تحریم شب

 چک بزن سیب سحر را، تا  شود نیروی تو

 خالی از خویشی و در بیگانگی  جویی پناه

 راه پیدا کن که یابی خویش را در«تو»ی تو

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

 شـاهــزا ده قـا سـم (ع)

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۵  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 شـاهــزا ده قـا سـم (ع)

 ا فـتا ده درخـون، شاهــزا ده  قـا سـم

را هـی  جــنـت  ، گــرد یـــده  قـا سـم

از جـور این دهـ ر، از تیـغ  عـد وا ن

جـسـم ِلطـیـفـش ، صد پـا ره  قـا سـم

مـــا درز بـهــــرآ ن  تــا زه  دا مـــا د

 بـرده عـروسش در حـجــلـه  قـا سـم

قـا سـم ز خــونـش دسـتـش  حـنا کـرد

قـصـدعــروسی ، بـنـمـــو ده  قـا سـم

لـب تـشـنــه زیــر،  ســم ِ ستـــورا ن

صنـدوق سـیـنـه ،بـشـکـسـتـه قـا سـم

در راه جا نـا ن ، از جـا ن گـذ شــتـه

ازبهر ِاســلام  ، جـنـگــیـده  قــا ســم

گـفـتا حسیـنش ، قهـراز چـه کــردی؟

رفــتـی زپـیـشـم ، دُ ردا نـــه  قـا سـم

حـیـدری آخَر ،  یک لحظه  خا مـوش 

روی حسن(ع) بین ، خوابیـده قا سـم

دا کتر اسدالله حیدری

 ٢۶جنوری٢٠٠٧

سدنی – آسترالیا

محرم

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

محرم

دارم  دل  غمگین  و پریشان  که محرم است

خون می چکد ز دیده ی گریان  که محرم است

بنشسته ام   به   تربت   مولا علی   به  شب

یادی کنم  ز شاه ی شهیدان  که  محرم  است

آتش   فتاده  در  دل  پیر  و  جوان  به  شهر

دودی  بر آید  از  تن  بریان  که محرم است

داغی  بود  به  سینه ی  هر پیر  و  مادران

باشد به رنگ لاله ی دامان  که محرم است

آی   مادر  عزیز  به   یاد   شهید    خویش

می کنم  فغان  و ناله فراوان که محرم است

آی نو  عروس  بیوه  شده  از  جفای  چرخ

با سوز دل بساز چو مردان که  محرم است

غمگین  بود  به  دیده ی  من  لاله  و گلاب

با سبزه های نو رس دامان که  محرم است

از سنگ  سخره  ناله  محزون  بیرون شود

بر حال زار و  درد  غریبا  که  محرم است

آی  آسمان   به   حال   دل   مردم    پریش

بنما خروش و ناله و طوفان که محرم است

بوی   طرب   نمی رسد   اندر   دماغ   ما

از سیر باغ   و قلب گلستان که محرم است

رحمت     سرود شاه ی    شهیدان   کربلا

بنوشته ام  به دفتر و دیوان که محرم است

رحمت الله اشکبار

کنبرا – آسترلیا

از: مجموعه ی نیایش. و ستایش

تا تو می آیی . . .

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

این هم نیمرخ دیگری از عشق …

تا تو می آیی…

 تا تو می ‌آیی  منِ   گمگشته   پیدا  می ‌شوم

 با تووبا خویشِ خود یکجای، یکجا می‌شوم

 تا تو می‌ آیی  جهان  از نو  سلامم  می‌ کند

 با جهان و با  تو و با خویش, تنها می‌شوم

 لوحه ‌سنگِ ، گم‌  زبانِ قرنِ   نا‌مکشوفه ام

 تا تو می‌ خوانی به نامم، باز خوانا می‌شوم

 بوسه‌ ات در من طلوعی تا ازل‌ ها می‌ دمد

 از ن گاهت  تا ابد  خُرشید- معنا م ی ‌شوم

تا تو  می‌ آیی  ، بهارِ  رفته‌ام   در  می‌ زند

 در حضورت با نسیم و نور فردا  می‌ شوم

 آن عطش‌صحراترین، باران‌ فراموشم که تو

 می‌رسی تا ، در قدم‌ های  تو دریا می ‌شوم

 روزن سوی جهانی  ، عطرِ  رنگی و طنین

 ای زن ازچشمت جهان رادیده ، بینا می‌ شوم

فاروق فارانی

 فبروری ۲۰۲۴

هجران وطن

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

هجرانِ وطن

چو گفتم  داستان  دل  چرا تو  ، گریه  ها  کردی

تباهی بهر من مشکل چرا تو  ،  گریه  ها کردی

چنان اشکی ز هر دو دیده ها  ریختی  امان برتو

همه غم ها بمن حاصل چرا تو ، گریه ها  کردی

“ زمینگیرم  به  افسونِ  ، دلِ  بی  مدعا  بیدل“

ز بس گفتم از آن بیدل چرا تو  ، گریه ها  کردی

همی دورست چنان راه و رهِ منزل در آن وادی

رسیدم من به آن منزل چرا تو ، گریه ها کردی

به غفلت دی و دنیا را ،  گذر  کردم  پی  هستی

خجل گشتم ازین غافل چرا تو ،  گریه ها کردی

چنان خون گریه کرد زرغون ز هجرانِ وطن دایم

چکیدم اشک  ها کامل  چرا تو ، گریه ها کردی

الحاج محمد ابراهیم زرغون

اسلو – ناروی

۱۲ جولای ۲۰۲۴

گِله از آب

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گِله از آب

 گله  دارم  ز   تو ای  آب  سرازیر  شده ای

تشنه لب داد حسین جان وتو تعذیر* شده ای

مَشکِ  عباس  علمدار  ز  بی   مهری   دهر

بر زمین ریخت ، تو رود خانه ی تکسیر* شده ای

گله  دارم   ز  تو ای   آب  که   در  دامِ   بلا

تو در آن حادثه  هنگامه ی  تزویر شده ای

خاندانِ      نبوی      بود    گرفتارِ      جفا

تو ز بی مهری  خود باعث  تقصیر شده ای

گله دارم ز تو ای آب   که  در  وادی عشق

شاهدِ قتل  حسین ، آن  شه  تنویر شده ای

سخت دلگیرم از آن همرهی  با حیله گران

چشم بستی  و چنان  باعث  تحقیر شده ای

گله دارم ز تو ای آب  بسی در شب و روز

که تو برتشنه لبان  سوژه ی تعبیر شده ای

درد دارد دل بیچاره « بشیر» در همه عمر

که تو ازجانبِ شمر، موجبِ تقدیر شده ای

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

سیزدهم سپتامبر ۲۰۱۸

* – تعذیر = کوتاهی کردن و عذری بدروغ آوردن.

* – تکسیر = درهم شکستن.

ماجرای بهشت

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ماجرای بهشت

چه خوش دید عاصی سرای بهشت

تن   صخره   را   در  هوای بهشت

پدر  کهکشان   و  مادر    قله‌  ها

سر افراز و مست است فضای بهشت

طنین     گوارای     آهنگ    مهر

دل    کوثرش    آشنای      بهشت

که   این  پیکر  غرق  دل  پاره‌ ها

عروس   نوید   و  همای   بهشت

مقام  فلاخانش  از    پشت   میش

بـه  اوج  فلک  تا به  پای بهشـت

که خـاکش  زر و نام  سنگش  گهر

چنین  بست  نقش  صفای   بهشت

دل  مهـرورزش   به   نوک    قلـم

سخـن   گفته  از   ماجرای  بهشت

که   ناگه    برآمد    سر     اژدها

به آیین  سرخ  از   ورای  بهشـت

کبـوتر  به کف ، شعله‌ ها بر دهن

به  قصد   دریدن   قبای   بهشـت

به هر صخره  جوشـید آواز مرگ

به   پاسخ   برآمد   نوای   بهشت

اسد   پنجه‌  ها  زاده‌ی    قله‌  ها

بـرون   آمد  ا ز ژرفنای  بهشت

از  آن  همت  و اوج  بال   عقاب

همه جان شد و جان فدای بهشت

سپر سینه‌ها شدّه،  صد شعله‌ ها

به گردون  برآمد صـدای بهشـت

کجایـی  کنون  ای  صدای   بلند

بـبینـی   غم  خار  های   بهشـت

جبینش   سیاه   سعـادت  نماست

به  زاغان  رسیده  طلای بهشـت

شـکار  عقابـان  گم   گشته    را

زغن  خورده  از  اتکای  بهشت

به پهنای باغش نه جوی است و آب

چو ویرانه  خواهند  جای بهـشت

به ویـرانه‌ها گنج فرمان‌بـری‌سـت

که  دانشـوری  شد  بـلای  بهشت

فلک  ظالم   خویش   گریان   کند

به درد   چـنین  نا سزای  بهشت

درآمد  به  این  محبـس  انحصار

صدای  مـن و خون‌ بهای بهشت

به  هر  لحظـه‌ ی  دود بـیداد‌  ها

غم  تازه   آرد    برای     بهشت

الهی     تویی     ناظر     زندگی

خدای   جهان   و  خدای  بهشت

همـه کار ما در خور خویش کن

به  حق   دل   پـارسای   بهشت

دعایـم   رسانی   به  عاصیِ  ما

به آن خوش نمای ـ نمای بهشت

شگوفان‌ تر از  هر درخت سخن

سحر اختـری خوش‌نمـای بهشت

احمد هنایش

حوت ۱۳۷۶

گل پَـر پَـرم

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گل پَـر پَـرم

 عـلی جا ن بفـدا ی شما ئلـت ، به قـد رســا وخـصا ئلــت

به فـدای سرت بشودسـرم ، عـلی ا کـبـرم عـلی ا کـبــرم

علی جا ن توسرورسای من ،تو بـُدی امید وعـصای من

توئی نـور د یده صنـوبرم  ، عـلی ا کـبـرم عـلی ا کـبـرم

چو شدی روانه به کا رزا ر، دل با ب تو شـده بـیـقـرا ر

تو شـبـیـه ِجــدّ ِ مــُطهّــرم ، عـلی ا کـبـرم عـلی ا کـبـرم

مـنـمـا رهــا ی مـن ازکــرم، بـنـشـیـن د می پـسـرم بـرم

علی جان زلطف نظری سرم ،عـلی اکـبـرم علی اکـبـرم

تو یـکـی ود شـمـنـا ن هـزا ر،دل ما درت شده دا غـدا ر

تو بـیـا ورآب بر ِاصغــرم ، عـلی ا کـبـرم عـلی ا کـبـرم

چوبرفتی جا نم ازا ین جهان،توشوی روانه سوی جنـان

برسا ن سلا م توبه مـا درم، عـلی ا کـبـرم علی ا کـبـرم

علی جان لبت زعـطش کبود،کی شکسته فرقت ازعمود

تو بگـوبـه سـا قـی کـوثـرم،عـلی ا کـبـرم عـلی ا کـبـرم

شده دوستا ن زغمت حزین،زفـتـا دن تو زصـد ر ِزیــن

تو جـوا ن ِبـه جـا ن برا برم،عـلی ا کـبـرم عـلی ا کبـرم

دارد آ تـشـی بـد ل حـیدری،به جـوا نـیـت گـل ســروری

گـل ا حـمــرم گـل پَـر پَـرم، عـلی ا کـبـرم عـلی ا کـبـرم

پوهنوال دا کتر اسدالله حیدری

١۶ جنوری٢٠٠٧

 سد نی – آسترالیا

لبخندِ ناتمام

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

آفت    رسیده   در     تپشِ    زندگانیم 

ز هرسو کمین گرفته  به  جان جوانیم

از نزله ای  بهاری  گرفتار و  ناخوشم 

تیمار  رنج   و غصه   نموده   خزانیم

یک مصرع شرح حال مرا میکند بیان 

لبخند     ناتمام    و     دردی    نهانیم 

این روزگار گشت، سر وسفله شد یکی 

ورنه  ز   اهل   بارگه    و    خاندانیم  

از ذره  کمترم  ولی  محشوری  آفتاب

گیتی  حسادت اش  شده با این  گرانیم

هر جا   ستم   کشیده ای داغ   وفاستم 

رنجور  کرده  طبع  مرا خوش  گمانیم

محمود   سر زمین    بدخشان   نامدار 

تاجیک  نژاد  با  نصب   و  لعل  کانیم

 احمد_محمود_امپراطور 

چهارشنبه ۲۳ سرطان ۱۴۰۰خورشیدی 

 برابر با ۱۴ جولای ۲۰۲۱ ترسایی

زندانِ جهل

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

زندانِ جهل

 شرم باداش  تا  قیامت  ،  آنکه  میهن  را  فروخت

 شامِ  تیره  هدیه  اورد ، صبحِ  روشن  را  فروخت

 اتشِ  جور    و  جفا      زد    بر   گلستانِ    وطن

جلوه های  باغ و بوستان ، زیبِ  گلشن  را فروخت

 گوشهُ    زندانِ  جهل   افگند   و   با   بی  حرمتی

آبرو   و  اعتبار    و   عزتِ    زن    را    فروخت

 تلختر  از این  چه  باشد  اینکه   دلخون   مادری

 از  برای   لقمه  نانی ،   پارهُ   تن   را   فروخت

 با سوادان   خوار گشتند  ، رانده   و  بی خانمان

 جاهل آورد روی کار و شوکت و شاُن را فروخت

 کاش   گیرد    آهِ    پاکان      دامنِ    ناپاکِ   او

 آن خیانت پیشه یی که  خاکِ  میهن  را  فروخت

مریم نوروززاده هروی

سوم سنبله ۱۴۰۲ خورشیدی

  ۲۵ آگست ۲۰۲۳ میلادی

 از مجموعهُ”میهنِ عشق”

 هلند

بذرِ شادی

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بذرِ شادی

کاش می شد طرحی از  رویا کشید

عاشقی  را    تا    دل   فردا  کشید

 آبیِ  احساسِ   دل  را   تازه  کرد

 تا   شبیه  ِ آسمان     زیبا   کشید

 طرحی  از  گلبوته   های عاشقی

 در دل هر  لاله ی   صحرا  کشید

 حسً  لبخند  و  نگاهی   مهربان

 بر  لبِ  خشکیده  ی  دنیا   کشید

 زندگی  با  عشق  معنا  می شود

بذر  شادی  را  اگر هر جا  کشید

#یحیی_ماندگار

فراسوی نیک و بد+ نیازمندیهای اجتماعی= اراده جمعی

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

فراسوی نیک و بد + نیازمندیهای اجتماعی = اراده جمعی

شاعر جوانی از ولایت بدخشان و نمونه ی کلامش

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاعر جوانی از ولایت بدخشان

اخیرآ تعدادی از  سروده های  شاعر جوانی هموطن ما از ولایت بدخشان که در حال حاضر در نیمروز اقامت دارند بدست ما رسید که  علاوه بر سرودن شعر به سایر فعالیت های فرهنگی و اجتماعی نیز مشغول بوده و کمابیش ادامه میدهد. 

این شاعر گرامی محترم سیدعنایت الله “عادلی” فرزند مرحوم  حضور مُکّی(موکی) شاه عزت الله “شاه حبیب” میباشد که در بهار سال۱۳۷۸(ه خ) در دهکده خواجه دوآب ولسوالی درایم ولایت بدخشان در یک خانواده علم دوست وادب پرور دیده به جهان گشوده است.

او درسن ۷سالگی باحمایت پدرش که خود یک عالم دینی بود نزد ملا عبدالقادر و قاری عبدالصابر “قادری” رو خوانی قرآنکریم را فرا گرفت درسال ۱۳۸۵(ه خ) وارد دوره ابتدائیه مکتب در همان زادگاهش گردیده و درسال ۱۳۹۷(ه خ)به درجه اعلی از لیسه مختلط دوابه منجی فارغ گردید.

در کانکور عمومی سال ۱۳۹۸(ه خ) شرکت وموفق شد به دیپارتمنت جنگلات و منابع طبیعی دانشکده زراعت دانشگاه بدخشان راه یابد.  باهمه فراز ونشیب ها و مشکلاتی که سر راهش قرار داشت   ۵ سمستر را به خوبی به پایان رساند و بعد از سقوط حکومت جمهوری نظر به مشکلاتی که داشت از دانشگاه باز مانده و فعلا مصروف کار و فعالیت شخصی در ولایت نیمروز میباشد.

او خدمت به همنوعان خویش را همیشه  در اولویت های زنده گی اش  قرار میدهد سال های متمادی قبل از ورود به دانشگاه به حیث رضا کار صحی در قریه خدمت می‌نمود وتا اواخر سال ۱۴۰۰(ه خ) عضو کلیدی شورای رهبری قریه ای که در آن زنده گی می‌کرد بود.

در سال های ۹۷_۹۸(ه خ) در سیمنار های صحی دفتر AKHS (ای،کی،ایچ،ایس)خدمات صحی آقاخان شرکت نموده وبعد از ختم این سیمنار با کمک و همکاری دفتر نامبرده در سطح ولسوالی درایم آموزش های صحت طفل و مادران حامله را برای چندین بار  برگزار نموده است .

طوری که خودش میگوید  از خورد سالی علاقه زیاد به شاعری ونویسنده گی داشت که سرانجام مدت دو یا سه سال می‌شود شعر می‌سراید بیشترین سرود های اورا قصیده، مرثیه شعر نو، غزل ،رباعی ،و دوبیتی  تشکیل می‌دهد .

اشعار زیادی از او در کتاب ها، روزنامه ها و سایر نشرات داخلی وخارجی اقبال نشر یافته است .

اخیرآ با مشوره و همراهی تعدادی از دوستانش انجمن ادبی و فرهنگی گویندگان پارسی را ایجاد نموده است.

او دو مجموعه شعری  دارد که قرار است بزودی به زیور چاپ اراسته شود.

با ارزوی مؤفقیت این شاعر جوان اینک نمونه ای از کلام او را خدمت شما خوانندگان محترم پیشکش می نماییم.

فیض آباد

یک بدخشان لاجورد آورده‌ام  در دامنم

لعل ها پنهان دارد کوه و دشت و برزنم

از دیار ناصر  خُسرو همان  مرد سخن

فارسی را پاس دارم، دوست دارم میهنم

افتخارما بلندی های نام  و شوکت است

سبزه‌ ها روییده  در دامان  سبز  گلشنم

آرزویم از خدا باشد همیشه صلح و خیر

گم‌ شود تا  تیره‌گی از  میهن و  پیراهنم

حضرت بیدل مرا آموخت از شورِ غزل

لطف ایشان بوده  سرمد  در زبان گفتنم

عادلم  درقصه‌‌ی  ناگفته‌  های  زنده گی

ای  بدخشانم  فدایت  باد این جان و تنم

سیدعنایت الله عادلی

۱۴۰۳ خورشیدی

یا عباس (ع)

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یـــــــا عـــبـــــــــــا س (ع)

زمــا نــه کــرده مــرا بـیــقـــرا ر، یــا عـبــا س

فــلــک نمــوده بـســی خوارو زار، یــا عـبــا س

نـمــوده د ور زخــویــش وتــبـــار، یــا عـبــا س

شــکــسـتــه قـا مـتــم از روزگــار، یــا عـبــا س

بـکــن خلا صـم ازایـن حـا ل زا ر، یــاعـبــا س

…..

زبـس کــه رنـج دهــد، د ردهـجـروبـی وطـنــی

نبــا شــد م، د م را حـت، که ســرکـنــم سـخـنــی

زجـــورو ظـلـــم ِپــلــیـــدا ن، د ون اهـــرمـنــی

خـرا بـه گــشـت مـرا، مـلـک ولا نــه وچـمـنــی

نـمــا نــده ا ســت د گـرآ ن د یـا ر، یــا عـبــا س

…..

زد سـت پـرچـم وخـلــق، نــوکــرا ن بـیـگــا نــه

شـهـیــد گــشــت هــزا را ن، جـــوا ن د ردا نــه

نه بـاغ مـا نـد ونـه راغ و نـه جــا وکــا شــا نــه

بـســوخـت بــا ل وپــر مــا، بـمـثـــل پـــروا نــه

چــرا؟ بـرون نکــنـی ذوالــفـقــا ر، یــا عـبــا س

…..

ا مـیـن وبـبـرک وهــم نـا نـجـیـب،ا زرهء کــیـن

کــه دا شــتـنـد بـه ا ســـلا م، عــدا وت د یـریــن

زد نـد را کــت روســی، زآ ســمــــا ن وزمـیــن

بــرا ی مـحــو مـســلـمــا ن ومـسـجــد وآ یــیـــن

تــفــقــدی تــو بــه ا یــن حــا ل زا ر،یا عـبـا س

…..

زقـتــل عــا م کـه بـرپــا نـمــود، حـفـیـظ لـعـیــن

هــم ا زتــرکــی وهــم، یــا ورا ن آ ن بـی د یــن

نـمــا نــد د ر وطــن مــا، ا ثــرزعــا لــم د یـــن

شـد نـد جـمـلـه شـهـیـد، بـهـرحـفـظ د یـن مـبـیـن

بــرس بــدا د هــمـــه د لــفـگـــا ر، یــا عـبــا س

…..

کـنـون ببـیـن کـه هـــزا را ن هـــزا را فـغـا نــی

د را نـتـظــا رعـزیـزا ن، تـوخــود هـمی دا نــی

چـه ســا لـهــا ســپـری شـد، د ر پَــر یـشـــا نــی

نه ا زحـیــا ت خـبــر، نــی زمــرگ وزنـدا نــی

کـه تــا کـنـنـد هـمــه فـکــرکـــا ر، یــا عـبــا س

…..

بـه شــهــرکـــا بـل ود یــگــربــلا د ا فـغــا نـــی

کـه دا شتـنـد هـمـه جـا، روضـه وثـنـا خــوا نــی

نـمـــا نــده ا ســت د گـــرراه ورســم ا نســا نــی

زکـــوفــیــا ن و یــزیـــدا ن ومـــــرد م جــا نــی

نـمـــوده عــلــم زکــشــورفِــرا ر،  یــا عـبــا س

…..

بـه حــق خــا لـق یـکــتـا، تـو فـکــرکــا رنـمـــا

بـه مـلــک مـا زکــرم، صـلــح را قـــرا ر نـمـــا

تـود شــمـنـا ن وطــن را، ذ لـیـل وخــوا رنـمـــا

بـه ذ وا لـفـقـا ر، عـد ورا، تـو تـا رو مـا ر نـمــا

بـه مـا د رت شــهء تـوسـن سـوا ر، یـا عـبــا س

…..

نـمـا زگــوشــهء چـشــمـی، بـه کــربـلای وطــن

نـگـــرتـوحــا لـت فـعـلــی وپــــا رهـــای وطــن

حـقـیــروخـوا رهـمـه گـشـت، د رجـلا ی وطــن

زلـطـف یک نـظــری کـن، بـه ا بـنـــا ی وطــن

تـوئــی بـه مـلـت مـاغـمـگــســا ر، یـا عـبـــا س

…..

بـه د رگــه تـــوبــــرا ی پــنـــــا ه ، آ مــــده ا م

زفـــرط  مـعـصـیـتـــم، روســیـــــاه آ مـــــده ا م

بـه حـضـرت تــوبـحـــا ل تــبـــا ه ، آ مـــــده ا م

مرا ن زخـویـش کـه من،عـذ رخـواه آ مــــده ا م

تـوعـرض”حیـد ری“بـر، نـزد یا ر، یا عـبـا س

 داکتر اسدالله حیدری  پوهنوال

٢۵ اپر یل  ۲۰۰۰

 سد نی – آسترالیا

مژده پر . . .

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مژده پر . . . 

 بر  قله‌  های   منتظر   ،  آیا   عقابی   می ‌پرد؟

 یک جرقه‌ یی یک  اختری،  از آفتابی  می‌ پرد؟

در سطر سطر  زندگی ، افسانه  ها دل‌  مرده اند

 اندیشه‌ ی  آتش  ‌پری ،  از  دلکتابی   می‌ پرد؟

 درخاک وخاکسترنشست آن دره‌ی رنگینِ عشق

آیا    پلنگِ   عاشقی    بر   ماهتابی    می ‌پرد؟

 * ابرعطش باران شده ، ازقطره ها بیگانه است

 یک چشمه سوی آسمان از این سرابی می ‌پرد؟

 شب‌ خویی و در آسمان در جستجوی  چیستی؟

 از شهوتِ شب‌ جویی ات ، آیا شهابی می ‌پرد؟

 بیگانه با دل با سر ات ، بیگانه‌تر  با چهره ات

 اشکی، نگاهی‌، واژه یی، پشتِ نقابی می‌ پرد؟

 پرمی‌زند، یک مژده – پر، با رقص خود درآسمان

 یعنی  ز تخمِ  آفتاب   از   نو  عقابی  می‌ پرد

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

 *  معروف است که در شب های صاف مهتابی ، پلنگ ها بر قله های بلند می روند و بعد از نظاره ماه، با پرش بسوی ماه ، در عمق دره ها سقوط می کنند.

در توجیه شاعرانه، پلنگ ها با عشق پیوستن به ماه و با پرش به سوی آن، خود را فدا می کنند.

نکهتِ شعر

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نکهت شعر

 برایت   بی‌  بهانه   می ‌سرایم

 غم‌ام  را دانه‌  دانه  می‌ سرایم

 خیالت نکهت شعراست والهام

 حس‌ام را عاشقانه می‌ سرایم

غزل  بر بیتِ   ابروی   کمانت

 برایت صد  ترانه   می ‌سرایم

 شدم عاشق شدم شیدای دلدار

 به چشمانت فسانه می ‌سرایم

 قد سرو نگارم  شاخ  شمشاد

 به گلزارش جوانه  می ‌سرایم

 فدای  قلب   پر   مهرِ نگارم

نگاهش  را نشانه  می‌ سرایم

 نوای هجر تو  دارم  به سینه

 به شِکوهَ از زمانه  می ‌سرایم

نگار تو به   سر  دارد هوایت

 به دل ارمان ” نمانه ” می ‌سرایم

 هما باوری

۲۴ می ۲۰۲۴

جرمنی

در رثای امام حُسین رضی الله عنه

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در رثای امام حُسین (رض) 

بخوان ! تو بلبل شیرین زبان  ثنای حسین

دل غمدیده ی من گشته چو شیدای حسین

گل رنگین شهادت ببر به روضه ی پاک

سلام   ما  برسان  تو به   کربلای حسین

برو ای  باد صبحدم  به  طَرْفِ   کرب بلا

بگو به صدر شهیدان  شوم  فدای حسین

ببر به سوی جیگر گوشه ی  رسول خدا

سلام  اُمَّتِ   شرمنده   از   برای   حسین

به مُحَمَّد برسان شِکوه ازین  ظلم و ستم

که چه کردند ؟ به  دلبند تو  بابای حسین

بگو ریحانی  که حلقوم او بوسیده بودی

بخون سُرخ شده  روی  مه  لقای حسین

نکرد خم  سر خود  را به جابرانِ زمان

نوید  نور  عدالت   شده   ندای    حسین

محبتش  به  دل ما  ببین  که  خانه  نمود

چراغ  روشنِ  اُمَّت  رُخِ   زیبای  حسین

ببین  ای دیده  که  اینجا  بُوَد  مزار کسی

چه لاله های بخون خفته به صحرای حسین

بیاد  شام  غریبان  ز دیده  اشک  روان

قلم به شور و فغان است در رثای حسین

تنش به پیش علی سر به پیش فاطمه رفت

آزرده گشته بسی قَلبِ   مصطفای حسین

هزار بار  درود  و   سلام    به   آل نبی

به تشگانِ سر به کف  زیر لوای حسین

به جای اشک اگر خون رود زچشم کسی

که دجله گریه کند خون  در بلای حسین

نریرزد اشک خنجری چرا  به یاد حسین

بخون فِتاده که بی سر قَدِ  رسای حسین

شیخ مولوی خنجری

کابل – افغانستان

۲۲ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی

دلِ پٌر حسرت

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دل پُر حسرت

دو قدم  مانده  که  بارانه و سرما  برسد

موسم  تند   حریصانه   ز   پهنا    برسد

چرخ گردون وفلک برسر ما تیغی داشت

کاش می شد  عِوَض برف ز گرما برسد

چه کنم من ز دلِ تنگ  که  غم ر ا بِکَشم

مَگَرم  عشق  به   دادِ    دِلِ شید ا برسد

دل پر حسرت من بود که شبها خون شد

آنقدر سوخت که  دودش  به  ثُریا برسد

نیست ما را حسرتِ باده و ساغر بر سر

مگرم   باده ء  تلخ  از طور  سینا برسد

هرکه را دیدم و در بادیه   سرگردانست

غیر  ما  کیست  درین  قافله دریا برسد

می نویسم آنچه دل گفت  بگو می گویم

که ز حلقوم  کسی  ناله  به  نجوا برسد

حکمتِ داشت مه تابان و سیاهی زلفش

نگذارم   دِلِ  شب  در  رُخِ   فردا برسد

بقایی (قطره)

خوبی ها

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خوبی ها

                   به هموطنانم

بامن از خوبی ها بگو

و با من از دوست داشتن ها بگو

 دستانم با کدورت ها آشنا نیست

دستان من در سرزمین عشق ها

روییده

و دستان من در آمیزش صمیمیت ها

بهم رسیده

من ترا در آیینه سرزمینم

در سرزمین باور های دیرین

 و یاد ها جاودانه

و آغوش های گرم و عاشقانه

و خوبی های پردوام

تراشیده ام و بتو عشق ورزیده ام

ولی امروز در آیینه به جز کدورت

چیزی نم بینم …

هما طرزی

۲ می ۲۰۲۳

نیویورک

چشم افق بینی بیار . . .

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

چشم افق بینی بیار . . .

 آن گریه های بی  ثمر ، یک نعره  دریایی نشد

آن ناله فریادی نشد، یک  شمه   غوغایی نشد

 آن گفتگوی  مور ها   ماند  و  زبان  مرچگان

از آن ‌چه می گفتیم آن  ، آوای  از  مایی  نشد

 قاموس هستی طعمه ی، موشان صحرایی شده

 پیدا در آن چه مانده است، نامی ز فردایی نشد

 مجنون جنون خویش را یک سکه  بازار کرد

لیلا  ز  محمل  شد  فرو،  لیلایی ،  لیلایی نشد

 جر پنجر این راه ها ، گمگشته ی گم  راه  شد

 رهرو  ز ره  بیگانه  شد ، ره آشنا پا یی  نشد

 تکفیر شد پرواز تا ، در سفر  تکوین* سقوط

بالی سحر پوشی نرست،  پرواز  پر وایی نشد

 چشم  افق بینی بیار ، این  پیش پا دیدن بمان

 پیدای   نا  پیدا  رسد ، هر  چند   پیدایی  نشد

 برخاک ها افتاده ای ، چشمت  به زرآلوده اند

 دراین سکونِ بی‌صدا ، جز صفر  پیمایی نشد

 از نورِقلبِ خویشتن، جاری  بکن دشامِ شوم

مهتاب مصنوعیِ شان، یک شمعِ شب‌هایی نشد

 این خانه را دیوان گرفت ، دیوانه را زندان گرفت

 تا روح   آزادی  دمد   ،  پیدا  پریسایی  نشد

 خورشید با حلقومِ خود، گوید دگر باور مکن:

در ذهنِ  فردا   باوری   روییده  رویأیی نشد

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۴

* اشاره به کتاب سفر تکوین تورات عهد عتیق (سفر بر وزن صفر)

راستی را پیشه کن!

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

راستی را پیشه کن!

در مسیر زندگانی خود شناسی  حکمت است

 باهمه شیب و فرازِ دورِگردون رحمت است

 در  ره   آزادگی    ایثار    جان   باید  نمود

 ورنه  در زیر ستم  زیستن   یوغ ذلت است

 مرغ  آزادی  به  اوج  آسمان  ها  م ی پرد

 جغد در ویرانه جا دارد که آنجا ظلمت است

 موریانه  تار  و  پود  ما  ز هم  وا می کند

تفرقه هر جا که افتد پاره پاره کسوت است

 اینکه گویند همدلی از همزبانی بهتر است

همدلی  رمز بقا   و  همزبانی  عزت   است

 در بیان با  هم  یکی  و در عمل از هم دور

 خویش را ازدیگران برترشمردن ذلت است

 از دورنگی ها” زمانی “رنج ها باید سرود

راستی را پیشه کن زیرا که شرط وحدت است

علی احمد زمانی

به دشت خشک کاغذ

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

به دشت خشک کاغذ

 دلم  از  هجر  او  پیهم  گرفته ‏‎

گُلِ چشمم  به خود شبنم گرفته ‏‎

شب ِ مهتاب و من در فرقت یار

پریشانم    گلویم    غم    گرفته

‏‎شراب ناب  نوشم   مست  گردم

هجومِ   درد  ها     ماتم   گرفته

‏‎به‌ سیل اشکها  حیران ، حیران

‏‎ خیالش دست  دل محکم  گرفته

‏‎بیاید  گل  بریزم من  به  راهش

گلی از  شاخه  ‌یی  مریم گرفته

نسیم   کاکلش   آلوده  با   عطر

روانم   را  نفس   درهم  گرفته

ز لب  هایش عقیق  بوسه  چینم

‏‎ ‏‎ لبانم   بر  لبش  محکم   گرفته

دلش  لرزد  و از  چاک گریبان

یخن  بگشوده  و  هر دم  گرفته

کند او  پیکرم  را  بوسه  باران

شقایق  چیده   و  همدم   گرفته

طراوت  بخشدم  عطر گل یاس

به گیسویم   گل   شرشم  گرفته

گل عشقم شکفت در باغ مهرش

تمام   باغ   را   در هم   گرفته

غزل دروصف یارمن چنین شد

که دشت خشک کاغذ یَم گرفته

هما باوری

۲ می ۲۰۲۴

جرمنی

 ‏‎

گروگان

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 گروگان

۵۱ الف  

عشق هر چه جستم بدیدم آن بالا

 هر چه پیدا شد  همچنان بالا

 با همین  ماندم  و  همین بالا

با همان  رفتم  و  همان   بالا

 من و یک در گرفته دل در من

دود   آهش   در  آسمان  بالا

 هر قدر آب  می زنم  رویش

 باز   آتش  به  کهکشان  بالا

دل گروگان   عشق  تا  کردم

 تن زمین ماند رفت جان بالا

 حاصلش نیست غیر  زیبایی

 زین  سبب  قدر باغبان  بالا

 رایگان  را  مگیر  از  بازار

 قیمت  هر چه   رایگان  بالا

شکیبا شمیم

خواب

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خواب

ناگه  کنارِ  بستر ،  سر زد  یکى نگارى

رنجیده خاطر ازمن ، آن شوخِ دلفگارى

زرخند بلب نمایان ، در ظاهرش پریشان

بر کف گرفته جامى ، گفتا که میل دارى

پاشان  بروى  شانه ،  افگنده  خرمنِ مو

لرزان  قدم  بسویم  با چشمِ   پُر خمارى

بر خواسته  ز جایم  ، دلهره  و  پریشان

بِفشُرد مرا درآغوش ، از روى بیقرارى

گفتم رمیده  آهو  ، یک  عُمر  در  کجایى

گفتا گذار  ما را ،  برگو چه  حال  دارى

گفتم که دور از یار ، با دردو غم گرفتار

با صبر و برده بارى ، یک عُمر انتظارى

هرگز بفکرو ذهنم ، یکبار  خطور نکرده

با رنگ  زرد  بینم  ، بشکسته  اعتبارى

برگو ببینم از چه ؟ ترک ام  نمودى جانا

بر گشته  با  ندامت ، اظهار  شرمسارى

گفتا که خواب  بینى ، من  نیستم  کنارت

آواره چون ( فروغ ) ام درشهرو از دیار

حسن شاه فروغ

۳ جولای ۲۰۲۴

گل برگ های شعر

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گل‌برگ‌های شعر

ای آن‌ که در سرای  شبستان   خاطـرم

یادنگـاه سرکش و سردت چواختر است

دست من از  لطافت آن عصـر تا کنون

ازبرگ‌ های غنچه‌ی  شعرت معطراست

دل در  میان  پنجه‌ی  هنگامه‌ی  وداع

چون شاخه‌ های زرد  خزانی تپیده بود

هم‌چون کبوتری که  کشد   سر ز ابرها

بر قله‌ های   سبز  محبت   رسیده  بود

گل‌ برگ‌های شعرک هآن هدیه‌ی تـوبود

پروانه‌  های  سبز  نگاهم  به اونشست

از هررگش که نگهت عشقی جهیده بود

در  برگ‌ها خیال تو رخداد و نقش بست

احمدهنایش

زمستان ۱۳۸۰